Γιατί είναι απαραίτητο να τσακίσουμε τους ισλαμοφασίστες – υπηρέτες του ιμπεριαλισμού πριν αρχίσουν να υλοποιούν το ολέθριο σχέδιο τους και στην Ελλάδα.

Του Κώστα Μάρδα

Στις 20 Οκτωβρίου του 2011 το παγκόσμιο χωριό έβλεπε στις οθόνες του το λυντσάρισμα- θάνατο του δικτάτορα Καντάφι από τους αντικαθεστωτικούς αντάρτες , που υποστηρίχθηκαν με αεροναυτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ, μεταξύ των οποίων και της Ελλάδας, εις εφαρμογή απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Στις επιχειρήσεις που κράτησαν οκτώ μήνες (Μάρτιος 2011- Οκτώβριος 2011) η αμερικανική αεροναυτική βάση της Σούδας έπαιξε κυρίαρχο ρόλο, αφού απετέλεσε σημείο εξόρμησης των Μιράζ της Γαλλίας και του Κατάρ, τα οποία διέλυσαν την αντιαεροπορική άμυνα του Καντάφι, ενώ νυχθημερόν επιχειρούσε από τη Σούδα αεροπορικό σύστημα επιτήρησης-εντοπισμού στόχων με ελληνικό προσωπικό. Ένα τέτοιου τύπου αεροσκάφος εντόπισε την αυτοκινητοπομπή του αρχηγού της… Τζαμαχιρίας (Λαοκρατίας ) το οποίο μεταβίβασε την εικόνα σε γαλλικό Μιράζ που τον έπληξε. Επιπλέον, η Σούδα υπήρξε βάση 2 αεροσκαφών αναγνώρισης RC-135 και 2 ιπτάμενων ραντάρ KC-135. Παράλληλα, η αμερικανική ναυτική βάση υποστήριξε επί οκτώ μήνες το γαλλικό αεροπλανοφόρο «Σαρλ ντε Γκωλ» που με 50 αεροσκάφη τύπου Ραφάλ διέλυσε ραντάρ, αντιαεροπορική άμυνα, κέντρα διοίκησης, αποθήκες, οικήματα και οχυρώσεις, εξαπολύοντας πυραύλους (επί δικαίων και αδίκων…).
«Είμαστε το βασικό κέντρο υποστήριξης των επιχειρήσεων στη Λιβύη με αποστολές 24 ώρες το 24ωρο» δήλωσε, τότε, στον παρουσιαστή της εκπομπής στη ΝΕΤ «Ειδικές αποστολές» Φάνη Παπαθανασίου, ο αμερικανός διοικητής Σκοτ Χάγκαν.
Η Σούδα ήταν πάντα το στρατιωτικό κρατίδιο των ΗΠΑ στην πιο εύφλεκτη περιοχή του κόσμου.
Τρανή απόδειξη για το ρόλο της Σούδας στην επιχείρηση κατά του Σαντάμ Χουσεΐν είναι τα λόγια του αμερικανού Προέδρου Τζορτζ Μπους, του πρεσβύτερου, όταν επισκέφθηκε τις εγκαταστάσεις στις 19 Ιουλίου του 1991, παρουσία του τότε Πρωθυπουργού Κώστα Μητσοτάκη: «Από τις 2 Αυγούστου του 1990 η Σούδα συντήρησε 97 πλοία, φόρτωσε και ξεφόρτωσε 13.000 τόνους, εξυπηρέτησε 31.000 πτήσεις και τροφοδότησε αεροσκάφη με 4.500 εκατομμύρια λίβρες υγρών καυσίμων. Λειτούργησε 24 ώρες το 24ωρο με εξουθενωτικούς ρυθμούς, 300-400% πιο γρήγορα από τους κανονικούς. Κάθε μέρα η βάση εκαλείτο να διατηρεί τον εφοδιασμό των γραμμών και κάθε μέρα έπραττε το καθήκον της κατά τρόπο άψογο» (Ελευθεροτυπία, 20 – 7- 1991).
Συμπέρασμα: Η σούπερ αυτή βάση αξίζει όσο… 10 Μνημόνια, αφού αποτελεί έναν αναντικατάστατο στρατηγικό κόμβο, χάρη στον οποίο οι ΗΠΑ και η Ευρώπη διαφεντεύουν το δρόμο προς το πλανητικό «βενζινάδικο της Δύσης».
Αντί λοιπόν οι ελληνικές ηγεσίες να ικετεύουν τους δανειστές, θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν την στρατηγική αξία του ελληνικού χώρου εκβιάζοντας τους εκβιαστές…
Στο παρακάτω χρονικό καταγράφουμε τα βασικά γεγονότα της επιχείρησης, θέλοντας να υπογραμμίσουμε αυτό που έχουμε τεκμηριώσει στα δύο σχετικά βιβλία μας («Η Ελλάδα στα δίχτυα των βάσεων»- εκδόσεις Καστανιώτης και «Βάσεις, Αίμα και Πετρέλαιο»- εκδόσεις Λιβάνης):

ότι η Σούδα αποτελεί ένα αμερικανικό στρατιωτικό κρατίδιο ανεκτίμητης αξίας. Χάρη στη Σούδα σώθηκε το Ισραήλ στον Πόλεμο του Γιομ Κηπούρ το 1973, χάρη στη Σούδα διευκολύνθηκαν οι επιχειρήσεις κατά του Ιράκ το 1991 και το 2003, χάρη στη Σούδα υποστηρίχθηκαν οι βομβαρδισμοί εναντίον του Αφγανιστάν το 2003, χάρη στη Σούδα οι αμερικάνοι εποπτεύουν σήμερα τον εμφύλιο στη Συρία, χάρη στη Σούδα ετοιμάζονται αύριο κατά του Ιράν- και όχι μόνο.
Άρα, στις σημερινές συνθήκες, το μήνυμα της υπόδουλης Αθήνας θα μπορούσε να είναι το εξής προς τη διαφεντεύουσα τη Γερμανία και την Ουάσινγκτον:
*Μας χρωστάτε την παρουσία σας στην Ανατολική Μεσόγειο. Σας δίνουμε πάτημα στο δρόμο για τον Παράδεισο των πετρελαίων της Μέσης Ανατολής. Αν επικρατήσει η Μερκελική πολιτική του οικονομικού ναζισμού, τότε η Ελλάδα, στην πορεία καταστροφής, με την εξώθησή της από το ευρώ, μπορεί να παρασύρει όλη την Ευρώπη προς τον όλεθρο. Σταματήστε να μας οδηγείτε στην Κόλαση. Αν μας καταστρέψετε, θα καταστραφείτε και εσείς, ανόητοι καπιταλιστές! Γιατί, αν καταρρεύσει η Ελλάδα, θα ψάχνεται όχι μόνο τη Σούδα, αλλά και τις βάσεις σας στην αποσταθεροποιημένη Πορτογαλία, τις βάσεις σας στην Ισπανία, τις βάσεις σας στην Ιταλία και τις βάσεις των Άγγλων που χρησιμοποιείτε στην παραπαίουσα Κύπρο.
Όμως, αυτά πρέπει να τολμήσουν να τα πουν όχι λογιστές πολιτικοί, αλλά ηγέτες με στρατηγική μόρφωση. Διότι ο οικονομικός πόλεμος είναι πολύ σοβαρός για να τον αφήσεις στους οικονομολόγους…
 Ιδού το ημερολόγιο του πολέμου κατά Καντάφι και υπέρ υδρογονανθράκων:
4 Μαρτίου 2011: Μια διεθνής δύναμη εκατοντάδων κομάντος – από ΗΠΑ, Γερμανία και Βρετανία – φτάνουν στην αμερικανική βάση της Σούδας, απ’ όπου επιχειρούν ήδη δύο κατασκοπευτικά αεροσκάφη. Βάσει ενημέρωσης που έχει κάνει η Ουάσινγκτον προς την Αθήνα, ο αριθμός των πολεμικών πλοίων που αναπτύσσονται στην περιοχή θα φτάσουν τους 26 μαζί με το ελικοπτεροφόρο αμφίβιων επιχειρήσεων των ΗΠΑ που αναμένεται την ίδια μέρα στο Μαράθι Χανίων.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ», η Αθήνα, που δεν ήθελε να μετατραπεί ευθέως η βάση της Σούδας σε βάση εξόρμησης και στρατευμάτων, προτίμησε να μην ξεκινήσουν οι στρατιωτικές αποστολές από εκεί. Έτσι οι συνολικά 500 κομάντος και άνδρες ασφαλείας θα μεταφερθούν στο ελικοπτεροφόρο “Kearsarge” και σε περίπτωση που αποφασιστεί ανάληψη στρατιωτικής δράσης θα επιχειρήσουν από εκεί. Η λύση αυτή επελέγη πολύ περισσότερο καθώς θα χρειαζόταν μια διαφορετική και χρονοβόρα διαδικασία έγκρισης από την Αθήνα για να εγκατασταθούν, έστω και προσωρινά, οπλισμένες δυνάμεις σε ελληνικό έδαφος.
Στο πλαίσιο αυτό ερμηνεύεται η διαβεβαίωση που έδωσε την προηγούμενη μέρα από τη Βουλή ο υπουργός Άμυνας Ε. Βενιζέλος: «Αν πρόκειται να γίνει κάποια επιχείρησης, δεν έχει κανείς το λόγο από αυτούς που θα την κάνουν να οργανώσει την εκκίνησή της από την Κρήτη. Οι επιχειρήσεις αυτές έχουν ως αφετηρία αεροπλανοφόρα ή ελικοπτεροφόρα. Άρα δεν πρόκειται να βρεθούμε προ παρομοίων ζητημάτων»…
Την ίδια μέρα στη Σούδα καταπλέει και το αμερικανικό αντιτορπιλικό “Stout” που έχει ενταχθεί στον 6ο Στόλο προκειμένου να ενισχύσει, με το σύστημα Aegis που φέρει, την πλωτή αντιπυραυλική ασπίδα που αναπτύσσει η Ουάσινγκτον στη Μεσόγειο για την αντιμετώπιση των αυξημένων απειλών στο περιβάλλον έντασης που επικρατεί.
7 Μαρτίου: Ο αμερικανός πρεσβευτής στο ΝΑΤΟ Ίβο Ντάαλντερ, δηλώνει ότι «το ΝΑΤΟ επιτηρεί σε 24ωρη βάση, 7 ημέρες την εβδομάδα με αναγνωριστικά αεροσκάφη AWACS για να έχουμε μια καλύτερη εικόνα για το τι συμβαίνει σε αυτό το μέρος του πλανήτη», ενώ ο Ομπάμα προειδοποιεί πως το ΝΑΤΟ σταθμίζει τις στρατιωτικές επιλογές.
18 Μαρτίου: Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, υπό το βάρος της προέλασης των δυνάμεων του Μουαμάρ Καντάφι και πέντε ημέρες μετά την έκκληση του Αραβικού Συνδέσμου προς τη Δύση για επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων, ζητά την άμεση κατάπαυση του πυρός και την παύση όλων των βιαιοτήτων και όλων των επιθέσεων εναντίον Λίβυων πολιτών με την απόφαση 1973. Μεταξύ άλλων η απόφαση προβλέπει απαγόρευση όλων των πτήσεων στο λιβυκό εναέριο χώρο, στρατιωτικά πλήγματα από αέρος και θαλάσσης, εφ’ όσο αυτό χρειαστεί, αλλά όχι χερσαία επίθεση. Επιπλέον, εξουσιοδοτεί τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ «να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα» για την προστασία του πληθυσμού. Η απόφαση εγκρίθηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας με ψήφους 10 και 5 αποχές. Οι χώρες που απείχαν ήταν η Ρωσία, η Κίνα, η Γερμανία, η Ινδία και η Βραζιλία, έχοντας εκφράσει σοβαρές επιφυλάξεις για την ανάληψη στρατιωτικής δράσης. Οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Βρετανία και ο Λίβανος υποστήριξαν την απόφαση, η Γερμανία αντιτάχθηκε επικαλούμενη ιστορικούς λόγους, ενώ η Τουρκία δεσμεύτηκε μεν, αλλά δήλωσε αντίθετη σε στρατιωτική επέμβαση.
Η αντίδραση του μετώπου του Καντάφι ήταν άμεση. Μόλις μερικές ώρες πριν την έκδοση της απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας, το Υπουργείο Άμυνας της Λιβύης απειλούσε με αντίποινα τονίζοντας ότι «στόχος της λιβυκής αντεπίθεσης θα είναι κάθε εναέρια ή θαλάσσια πολιτική και στρατιωτική δραστηριότητα στη
Στην ελληνική πλευρά, σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία», η Ελλάδα θα διαθέσει σε περίπτωση που υπάρξει απόφαση του ΝΑΤΟ για τις επιχειρήσεις, τέσσερα μαχητικά αεροσκάφη F-16, δύο ελικόπτερα Super Puma, μια φρεγάτα, ένα ιπτάμενο ραντάρ καθώς και τη βάση της Σούδας για την υποστήριξη των επιχειρήσεων. Ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας Πάνος Μπεγλίτης απέκλεισε το ενδεχόμενο συμμετοχής σε βομβαρδισμούς, με δεδομένο ότι υπάρχουν πλησιέστερες προς τη Λιβύη νατοϊκές βάσεις όπως η ιταλική Σιγκονέλα και οι βρετανικές βάσεις στην Κύπρο.
21 Μαρτίου: Η επιχείρηση «Αυγή της Οδύσσειας» ξεκινά. Γαλλικό αεροσκάφος ρίχνει την πρώτη βόμβα στη Λιβύη στις 18:45 του Σαββάτου με στόχο ένα στρατιωτικό όχημα του Καντάφι έξω από τη Βεγγάζη. Οι ΗΠΑ δεν αργούν να λάβουν το συντονισμό και εκτοξεύουν 110 πυραύλους tomahawk εναντίον εγκαταστάσεων αεράμυνας γύρω από την Τρίπολη και τη Μισράτα. Οι επιθέσεις των συμμαχικών δυνάμεων αναχαίτισαν την επίθεση των δυνάμεων του Καντάφι κατά της Βεγγάζης, χωρίς όμως να εμποδίσουν κυβερνητικά τεθωρακισμένα να εισέλθουν στο κέντρο της Μισράτα.
Η Ελλάδα έπειτα από απόφαση της κυβέρνησης αποσύρει όλα τα πτητικά μέσα από τη λίστα των δυνάμεων που παραχωρήθηκαν στο ΝΑΤΟ, παρά τον αρχικό σχεδιασμό στο άτυπο ΚΥΣΕΑ μερικές μέρες νωρίτερα. Στη θέση τους παραχώρησε προς χρήση το αεροδρόμιο της Ανδραβίδας.
22 Μαρτίου: Οι “Times” της Ασίας επικαλούνται συνέντευξη του Καντάφι σε γερμανική τηλεόραση 3 μέρες πριν την έκδοση του ψηφίσματος 1973 του ΟΗΕ όπου ο Λίβυος ηγέτης δηλώνει «δεν εμπιστευόμαστε τις εταιρείες τους [των δυτικών χωρών] που συνωμότησαν εναντίον μας. Τα πετρελαϊκά μας συμβόλαια θα πάνε σε ρωσικές, κινεζικές και ινδικές εταιρείες». Η δήλωση αυτή ενισχύει τις θεωρίες των ρεαλιστών που υποστηρίζουν ότι πίσω από τις επεμβάσεις βρίσκονται πάλι τα πετρελαϊκά συμφέροντα, καθώς μια σειρά από δυτικών συμφερόντων εταιρείες (η γαλλική Total, η ιταλική ENI, η βρετανική BP, η ισπανική Repsol, η ExxonMobil, η Chevron, η Occidental Petroleum, η Hess και η Conoco Phillips) θα ζημιώνονταν εξαιρετικά από μια τέτοια αλλαγή.
Στην Τουρκία, ο πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ανακοινώνει ότι η χώρα του δε θα συμμετάσχει στα στρατιωτικά πλήγματα, αλλά πιθανό να συμβάλλει στις ανθρωπιστικές επιχειρήσεις που θα οργανωθούν επιτόπου.
Η Ελλάδα επιτρέπει σε ξένο πολεμικό πλοίο να κάνει χρήση του FIR Αθηνών για επιχειρήσεις στρατιωτικού χαρακτήρα. Το γαλλικό αεροπλανοφόρο “Charles de Gaulle” καταπλέει νοτιοδυτικά της Κρήτης έπειτα από άδεια της ελληνικής κυβέρνησης να εξαπολύσει αεροπορικούς βομβαρδισμούς στη Λιβύη. Ταυτόχρονα, τέσσερα βελγικά F-16 απογειώνονται από τον Άραξο εκτελώντας επιχείρηση επιτήρησης της ζώνης αεροπορικού αποκλεισμού.
23 Μαρτίου: Με την έναρξη των βομβαρδισμών στη Λιβύη τέθηκε σε επιφυλακή ο στρατός, η ΕΥΠ, η αστυνομία και το λιμενικό από φόβο εκδήλωσης αντιποίνων για την αναβαθμισμένη εμπλοκή της Ελλάδας στις επιθέσεις της Λιβύης, όπως αποκαλύπτει η εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος». Τα μέτρα ασφαλείας σε πρεσβείες και πρόσωπα χωρών που πρωτοστατούν στη στρατιωτική επιδρομή αυξήθηκαν, ενώ η αστυνομία ανέβασε το επίπεδο επιφυλακής και ελέγχου στα πολιτικά αεροδρόμια και σε συνεργασία με τις λιμενικές αρχές στα λιμάνια. Στο πλαίσιο αυτό ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Ε. Βενιζέλος δηλώνει «λαμβάνουμε σοβαρά υπ’ όψιν όλους τους κινδύνους, αλλά έχουμε πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας στις στρατιωτικές μονάδες».

26 Μαρτίου: Ο Μίκης Θεοδωράκης σε ομιλία του στο Ηράκλειο ζητά το κλείσιμο της βάσης της Σούδας ώστε να μην γίνει η Ελλάδα «συνένοχη στις ανθρωπιστικές δολοφονίες που διαπράττουν Αγγλοαμερικάνοι και Γάλλοι σταυροφόροι του πετρελαίου» για την επιβολή μιας Pax Americana.
Την ίδια ώρα, με αφορμή την επέτειο των 190 χρόνων της ελληνικής ανεξαρτησίας, ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου δεχόταν τις ευχαριστηρίες του προέδρου Ομπάμα για την υποστήριξη της Ελλάδας στις επιχειρήσεις στη Λιβύη.
29 Μαρτίου: Με επιστολή του προς το συμβούλιο συμμαχικών δυνάμεων, η οποία δημοσιεύτηκε από το λιβυκό πρακτορείο ειδήσεων Jana, ο συνταγματάρχης Καντάφι ζητά να λάβουν τέλος οι «βαρβαρικές επιθέσεις», τις οποίες παρομοιάζει με αυτές που διοργάνωνε ο Αδόλφος Χίτλερ κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Με τη σειρά του ο Αμερικανός πρόεδρος με διάγγελμά του απευθύνεται στον αμερικανικό λαό υπερασπιζόμενος την αμερικανική επέμβαση στην αφρικανική χώρα δίνοντας έμφαση στις διπλωματικές κινήσεις των ΗΠΑ και των συμμάχων τους που προηγήθηκαν της στρατιωτικής επέμβασης.
31 Μαρτίου: Σε πλήρη υποχώρηση βρίσκονται οι αντάρτες που μάχονται τις δυνάμεις του Καντάφι από πόλεις που βρίσκονταν στον έλεγχό τους. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» η Βρετανία και η Γαλλία αποστέλλουν αντιπροσωπείες στη Βεγγάζη για να συναντηθούν με τη διοίκηση των ανταρτών.
Σάλος προκαλείται στην Αμερική έπειτα από δημοσίευμα της εφημερίδας «The New York Times» ότι η CIA εισήγαγε παράνομα πράκτορες στη Λιβύη για να συγκεντρώσουν στοιχεία για τις στρατιωτικές αεροπορικές επιδρομές των δυνάμεων που υποστηρίζουν το συνταγματάρχη.
1 Απριλίου: Παραιτείται ο Υπουργός Εξωτερικών της Λιβύης Μούσα Κούσα. Ο στρατός του Καντάφι έχει κατορθώσει να υποχρεώσει τους εξεγερμένους σε υποχώρηση. Εκπρόσωπος του συνταγματάρχη επισκέφθηκε το Λονδίνο με στόχο να διαπραγματευτεί μια στρατηγική εξόδου για το Λίβυο ηγέτη.
3 Απριλίου: Ο εκτελών χρέη Υπουργού Εξωτερικών Αμπτελατί Ομπέιντι επισκέπτεται την Ελλάδα και στη συνέχεια την Τουρκία όπου ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών του επιφυλάσσει μια πολύ ψυχρή υποδοχή.
4 Απριλίου: Δύο από τους γιους του Μουαμάρ Καντάφι υποστηρίζουν την ιδέα της συνταγματικής μοναρχίας με αποχώρηση του πατέρα τους από την εξουσία, σύμφωνα με δημοσίευμα των “New York Times”.
8 Απριλίου: Ο πρωθυπουργός της Μάλτας ανακοινώνει ότι ο υπουργός Πετρελαίου της Λιβύης Omar Fathi bin Shatwan έχει διαφεύγει με πλοίο στη Μάλτα.
16 Απριλίου: Η ιστοσελίδα “Wikileaks” δημοσιεύει έγγραφο στο οποίο οι ελληνικές κυβερνήσεις παρουσιάζονται ως οι «καλύτεροι συνεργάτες» των Αμερικάνων σε αμερικανικές επιχειρήσεις από το 2011 και μετά σχετικά με την βάση της Σούδας. Ο αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα το 2008 αναφέρει ότι «Δεν γνωρίζουμε απολύτως κανέναν περιορισμό από τους Έλληνες αξιωματούχους σε σχέση με την πρόσβαση, την εναέρια κυκλοφορία ή την ανάπτυξή μας εκεί, ακόμη και στα πιο ευαίσθητα στρατιωτικά σημεία της Σούδας».
Ο δεύτερος τη τάξει ηγέτης της Αλ Κάιντα, Αϊμάν αλ Ζαουάχρι καλεί τους μουσουλμάνους να εξαπολύσουν ταυτόχρονη επίθεση κατά του Μουαμάρ Καντάφι, αλλά και των δυνάμεων του ΝΑΤΟ .
Η βάση της Σούδας αναπτύσσεται καθώς ξεκινά, έπειτα από χρόνια καθυστέρηση, η κατασκευή του νέου αγωγού καυσίμων του ΝΑΤΟ στο Ακρωτήρι, έργο που θα ενδυναμώσει και θα επεκτείνει τη βάση.

21 Απριλίου: Η Μ. Βρετανία, η Γαλλία και η Ιταλία αποστέλλουν στρατιωτικούς συμβούλους στη Λιβύη την ώρα που οι αντικαθεστωτικοί από την πόλη Μισράτα ζητούν την ανάπτυξη χερσαίων δυνάμεων για να αντιμετωπίσουν την πολιορκία των δυνάμεων του Καντάφι. Ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Αλέν Ζιπέ αποκλείει μια τέτοια πιθανότητα.
27 Απριλίου: Αποδεσμεύεται μη στρατιωτική επείγουσα βοήθεια ύψους 25 εκ. δολαρίων προς τους Λίβυους αντικαθεστωτικούς ύστερα από έγκριση του προέδρου των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα.
8 Μαΐου: Λίβυοι τραυματίες αντικαθεστωτικοί, οι οποίοι φτάνουν στην Αθήνα με ειδικά εξοπλισμένα αεροσκάφη του Κατάρ (C-130), νοσηλεύονται σε ειδική πτέρυγα του Ιατρικού Κέντρου, σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας «Παρόν». Η περίθαλψή τους γίνεται στο πλαίσιο συμφωνίας που έχει υπογραφεί πριν από την έναρξη του πολέμου και η εγκατάστασή τους γίνεται κάτω από δρακόντεια μέτρα.
14 Μαΐου: Ο Υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας, σύμφωνα με την εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», ανακοινώνει την αποστολή ομάδας διπλωματών ως σύνδεσμο με τους αντικαθεστωτικούς σε μια προσπάθεια ανοιχτής επικοινωνίας «με όλες τις πλευρές» σε συνδυασμό με την προσφορά ανθρωπιστικής βοήθειας. Μετά από την ολοκλήρωση της συνάντησης με τον απεσταλμένο του Γ.Γ. του ΟΗΕ Αμπντούλ Ιλάχ Χατίμπ δηλώνει ότι «η επίτευξη πολιτικής λύσης είναι επιτακτική και γι’ αυτό το λόγο πρέπει και η διεθνής κοινότητα να κάνει ακόμα πιο αποφασιστικές και συντονισμένες προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση».
23 Μαΐου: Τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα που συντάχθηκε το Φεβρουάριο του 2008 αποκαλύπτει η εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ». Στο τηλεγράφημα παρατίθενται οι «κρίσιμες υποδομές και οι βασικοί πόροι» επί ελληνικού εδάφους οι οποίοι θα ζημίωναν αισθητά τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην περίπτωση που γίνονταν στόχος τρομοκρατικής ενέργειας. Οι συντάκτες του τηλεγραφήματος συμπεριλαμβάνουν τόσο τη ναυτική βάση της Σούδας, όσο και αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου, καθώς και «σιδηροδρομικές γραμμές και δρόμους της Βόρειας Ελλάδας». Επιπλέον, αξιοσημείωτη θέση στη λίστα κατέχει και το λιμάνι του Πειραιά, όπως και το σύνολο της ελληνικής ναυσιπλοΐας αφού το «25% των αμερικανικών εξαγωγών μεταφέρονται από ελληνόκτητα πλοία», κατά συνέπεια μια επίθεση ή φυσική καταστροφή θα μπορούσε να επιφέρει σημαντικές απώλειες στα εμπορικά συμφέροντα των ΗΠΑ.
12 Μαΐου: Οι αντικαθεστωτικοί αιτούνται την λήψη δανείου ύψους 2-3 δις δολαρίων από τις ξένες δυνάμεις με εγγύηση τα «παγωμένα» περιουσιακά στοιχεία του λιβυκού κράτους στο εξωτερικό.
13 Μαΐου: Αξιωματούχος της συμμαχίας κατά του καθεστώτος Καντάφι ανακοινώνει τη βύθιση 8 πολεμικών πλοίων των δυνάμεων του Λίβυου ηγέτη. Ταυτόχρονα, το βρετανικό υπουργείο Άμυνας, επιβεβαιώνει ότι το αντιτορπιλικό «Λίβερπουλ» βομβάρδισε τη Μισράτα έπειτα από πυρά που δέχτηκε από την ακτή. Ο απολογισμός είναι 500 νεκροί και 4.000 τραυματίες.
16 Μαΐου: Ο εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου Λουίς Μορένο Οκάμπο ζητά την έκδοση ενταλμάτων σύλληψης για τον Μουαμάρ Καντάφι και το γιο του Σάιφ αλ Ισλάμ για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
4 Ιουλίου: Ο Μουαμάρ Καντάφι οργανώνει συγκέντρωση οπαδών του στην οποία απευθύνεται τηλεφωνικά από άγνωστη τοποθεσία… Στο μήνυμά του απειλεί με τρομοκρατικές επιθέσεις την Ευρώπη και καλεί το ΝΑΤΟ να εγκαταλείψει την εκστρατεία κατά της χώρας του. Η Αμερικανίδα Υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον του απαντά να παρατήσει τους «λεονταρισμούς» και του ζητά «αντί να απειλεί, να κοιτάξει το συμφέρον το δικό του και του λαού και να παραιτηθεί».
10 Ιουλίου: Η κυβέρνηση Παπανδρέου, αποδεχόμενη κείμενο της ΝΔ, ψηφίζει μνημόνια για νέα βάση του ΝΑΤΟ στη Σούδα, όπως αποκαλύπτει η εφημερίδα «Το Παρόν». Η Συμφωνία είχε υπογραφεί ήδη από την εποχή Καραμανλή. Με τη συμφωνία αυτή η Ελλάδα εγκαθιστά ειδική βάση πετρελαίου και υπηρεσιών για την υποστήριξη και ενίσχυση των Νατοϊκών επιχειρήσεων με την κωδική ονομασία «Ενεργή δράση» (Active Endeavour). Επιπλέον, η Ελλάδα υποχρεούται να προσφέρει «ιατρικές και οδοντιατρικές υπηρεσίες και μεταφορές με ασθενοφόρο για τους ασθενείς», ενώ προβλέπεται και η αποστολή των σορών των νεκρών στο… «Αποστέλλον Έθνος». Το συνολικό κόστος των υπηρεσιών υπολογίζεται στο 1.500.000 ευρώ.
13 Ιουλίου: Το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταγγέλλει τους Λίβυους αντικαθεστωτικούς για πυρκαγιές, λεηλασίες και καταχρήσεις εις βάρος πολιτών, ενώ φαίνεται να μην έχουν προστατεύσει επαρκώς τους αμάχους.
15 Ιουλίου: Το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο της Λιβύης αναγνωρίζεται από την ομάδα επαφής ως η «νόμιμη κυβερνητική αρχή» στη χώρα. Ο Υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Αλέν Ζιπέ ανακοινώνει ότι «πλέον θα είμαστε σε θέση να αποδεσμεύσουμε ένα ορισμένο μέρος των πόρων που ανήκουν στο λιβυκό κράτος καθώς την ευθύνη γι αυτούς θα έχει το μεταβατικό Εθνικό Συμβούλιο».
18 Ιουλίου: Η αμερικανίδα Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ εκφράζει την ευγνωμοσύνη της προς την Ελλάδα για τη συμμετοχή και την υποστήριξη της τελευταίας στην επιχείρηση εναντίον της Λιβύης και την προθυμία της «να φιλοξενήσει συμμαχικές στρατιωτικές δυνάμεις στον Κόλπο της Σούδας και σε άλλους χώρους κοντά στη Λιβύη».. Παράλληλα, αναφέρεται στις δυνατότητες επενδύσεων που παρουσιάζει η Ελλάδα στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και σην προσέλκυση νέων επιχειρήσεων.
20 Ιουλίου:Το ΝΑΤΟ ανακοινώνει την διεξαγωγή 15.669 αποστολών στη Λιβύη στη διάρκεια των επιχειρήσεων βάσει εντολής του ΟΗΕ.
22 Αυγούστου: Το πρακτορείο Αλ-Αζίζια αναφέρει ότι αντάρτες εισέβαλαν στο στρατόπεδο-έδρα και κατοικία του Καντάφι, αλλά ο ίδιος ήταν άφαντος.

3 Σεπτεμβρίου: Η αμερικανική εφημερίδα “Wall Street Journal” και η βρετανική “Independent” δημοσιεύουν αρχεία, που ανακαλύφθηκαν σε κτίριο των λυβικών μυστικών υπηρεσιών στην Τρίπολη από την οργάνωση «Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων», τα οποία αποκαλύπτουν ότι Αμερικανοί και Βρετανοί συνεργάστηκαν με τις υπηρεσίες πληροφοριών του Λίβυου ηγέτη. Μάλιστα, η CIA φαίνεται ότι εγκατέστησε μια «μόνιμη παρουσία» στη Λιβύη ενώ επί προεδρίας Τζορτζ Μπους του νεότερου παρέδωσε στο καθεστώς του συνταγματάρχη ύποπτους για τρομοκρατία προτείνοντας και τις ερωτήσεις που οι Λίβυοι θα έπρεπε να τους θέσουν…
9 Σεπτεμβρίου: Ο προσωρινός επαναστατικός Υπουργός Υγείας της Λιβύης, Νατζί Μπαρακάτ, ανακοινώνει ότι τουλάχιστον 30.000 άτομα έχουν σκοτωθεί και άλλα 50.000 έχουν τραυματιστεί από την έναρξη του πολέμου στη Λιβύη. Επιπλέον, 4.000 Λίβυοι αγνοούνται χωρίς να είναι γνωστό εάν είναι νεκροί ή αιχμάλωτοι του καθεστώτος του Καντάφι.
17 Σεπτεμβρίου: Εκπρόσωπος του Μουαμάρ Καντάφι καταγγέλλει το ΝΑΤΟ για τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς στη Σύρτη σε συγκρότημα κατοικιών κατά τη διάρκεια της νύχτας, που είχαν ως αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 354 άνθρωποι.

20 Οκτωβρίου: Οι εικόνες του αιμόφυρτου Μουαμάρ Καντάφι στα χέρια των αντικαθεστωτικών κάνουν το γύρο του κόσμου. Βίντεο-ντοκουμέντα φανερώνουν τη βίαιη αυτοδικία που επιφύλασσε ο όχλος για το Λίβυο ηγέτη, ο οποίος λίγες ώρες μετά την πτώση της Σύρτης, αποπειράθηκε να διαφύγει μαζί με λίγους εναπομείναντες ανθρώπους του. Η μικρή αυτοκινητοπομπή γίνεται στόχος δύο γαλλικών Mirage και ενός αμερικανικού μη επανδρωμένου Predator. Το ΝΑΤΟ ισχυρίζεται ότι δεν… γνώριζε ότι στην αυτοκινητοπομπή βρισκόταν ο Καντάφι. Η τύχη των δυο γιων του Καντάφι δεν έχει ακόμα ξεκαθαριστεί.
Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα κάνει λόγο για «το τέλος ενός μεγάλου και οδυνηρού κεφαλαίου» ανακοινώνοντας έτσι το θάνατο του Μουαμάρ Καντάφι. Ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί χαιρετίζει την απελευθέρωση της Λιβύης με την ελπίδα να γίνει μια νέα αρχή «συμφιλίωσης για την ελευθερία και την ισότητα». Ευρωπαίοι ηγέτες και ο ΓΓ του ΝΑΤΟ επιβεβαιώνουν το τέλος της επέμβασης του ΝΑΤΟ στη Λιβύη.

23 Οκτωβρίου: Ξεκινά το μοίρασμα των πετρελαϊκών αποθεμάτων στη Λιβύη. Η εφημερίδα «Τύπος της Κυριακής» αναφέρει ότι η Γαλλία βρίσκεται πρώτη στη λίστα καθώς το Μεταβατικό Συμβούλιο έχει υποσχεθεί το 35% της ετήσιας παραγωγής πετρελαίου στη γαλλική κυβέρνηση. Η Ιταλία, η οποία διατηρούσε πολύ φιλικούς δεσμούς με το κανταφικό καθεστώς, είναι η μόνη σε θέση να αποκαταστήσει σε σύντομο χρόνο τους ρυθμούς παραγωγής πετρελαίου. Οι βρετανική BP, η ισπανική Repsol και η γερμανική BASF δηλώνουν έτοιμες να επαναδραστηριοποιηθούν στη χώρα. Σύμφωνα με τον αναλυτή Τζον Πίλτζερ, η συμμετοχή της Δύσης στην ανοικοδόμηση της Λιβύης απομακρύνουν τον κίνδυνο περαιτέρω ενίσχυσης της παρουσίας της Κίνας στην αφρικανική ήπειρο.
24 Οκτωβρίου: Παρά τις δεσμεύσεις του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου, η σορός του Μουαμάρ Καντάφι μετατρέπεται σε μακάβριο τουριστικό θέαμα σε ψυγείο ενός κρεοπωλείου της Μισράτα για όποιον επιθυμεί να δει και να φωτογραφίσει το πτώμα. Δίπλα, βρίσκονται και οι σοροί του γιού του Μουτασίμ και του πρώην υπουργού Άμυνας Αμπουμπάκρ Γιόυνους Τζαμπρ. Σύμφωνα με την αυτοψία που διενήργησε ο παθολόγος Οθμάν αλ Ζιντάνι, ο Καντάφι «πέθανε από τραύμα από σφαίρα στο κεφάλι».
Η κανταφική ιστοσελίδα sabq.org αναρτά τη φερόμενη ως ιδιόγραφη διαθήκη του Μουαμάρ Καντάφι: «Εάν σκοτωθώ, θέλω να ταφώ σύμφωνα με τις μουσουλμανικές τελετουργίες, με τα ρούχα που φορούσα την ώρα του θανάτου μου και το σώμα μου άπλυτο, στο νεκροταφείο της Σύρτης, κοντά στην οικογένεια και τους συγγενείς μου».
Ο επιζήσας γιός του Καντάφι Σαϊφ αλ Ισλάμ σε μήνυμά του σε συριακό σταθμό δηλώνει: «Θα συνεχίσουμε την αντίσταση. Αφήστε τους αρουραίους και το ΝΑΤΟ να χαθούν. Αυτή είναι η χώρα μας όπου ζούμε και πεθαίνουμε».
27 Οκτωβρίου: Δημοσιεύματα σχετικά με τις τελευταίες στιγμές του Καντάφι κάνουν την εμφάνισή τους στο διεθνή και εγχώριο τύπο. Η εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» αναφέρει τις δηλώσεις του πιστού οδηγού του πρώην Λίβυου ηγέτη Χουνέις Νασρ για τις τελευταίες μέρες που έζησε δίπλα του: «Ήταν παράξενος. Στεκόταν συνέχεια ακίνητος και κοίταζε προς τα δυτικά. Δεν είδα φόβο μέσα του. Ήμουν μαζί του επί 30 χρόνια, και ορκίζομαι στο θεό, δεν τον είδα ποτέ να συμπεριφέρεται άσχημα. Ήταν απλώς το αφεντικό. Μου φερόταν καλά». Την ώρα που επαναστάτες μπήκαν στον αγωγό όπου κατέφυγε για να αποφύγει τις βόμβες από τα αεροσκάφη , ο δικτάτορας ύψωσε τα χέρια για να δείξει ότι παραδίνεται, αλλά εκείνοι τον χτύπησαν με τη λαβή των όπλων ρίχνοντάς τον στο έδαφος. Σύμφωνα με τον οδηγό «οι επαναστάτες έρχονταν κατά πάνω μας. Δεν φοβόταν, αλλά φαινόταν σαν να μην ήξερε τι να κάνει. Ήταν η μοναδική φορά που τον είδα έτσι».
28 Οκτωβρίου: Ο Έλληνας αρχηγός ΓΕΕΘΑ πτέραρχος Γ. Γιάγκος ανακοινώνει την παραχώρηση του Πολυεθνικού Κέντρου Θαλασσίων Μεταφορών του ΓΕΕΘΑ στην Κρήτη για τον επιμερισμό και τη μεταφορά ανθρωπιστικής βοήθειας στα πλαίσια της ανασυγκρότησης του λιβυκού κράτους.
31 Οκτωβρίου: Η εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» αναδημοσιεύει συνέντευξη της ισπανικής “El Pais” η οποία αποκαλύπτει τους τέσσερις αντάρτες που ανακάλυψαν τον Καντάφι να κρύβεται σε έναν υπόνομο λίγο έξω από τη Σύρτη. Ο Ομράν Γιούμα Σαμπάν περιγράφει πώς βρήκε τον πρώην Λίβυο ηγέτη :«Ξαφνικά τον είδα, είχε βγει από τον σωλήνα, βρισκόταν δυο μέτρα μακριά μου. Σοκαρίστηκα και αισθάνθηκα να παραλύω. Όμως ακούμπησα το Κοράνι που είχα στην τσέπη μου και αυτό μου έδωσε τη δύναμη να φωνάξω: “Εδώ είναι ο Καντάφι! Εδώ είναι ο Καντάφι”. Του είπα να πετάξει το όπλο του τρεις φορές, αλλά δεν το έκανε, μόνο ρωτούσε “Τι συμβαίνει, τι συμβαίνει;”». Ο αντάρτης, ως τρόπαιο, κράτησε δύο πιστόλια, του τύραννου, το ένα επίχρυσο – άλλοτε σύμβολο της εξουσίας του Καντάφι, μια μαύρη δερμάτινη μπότα made in London και ένα στρατιωτικό καπέλο.
Οκτώβριος 2011: Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Άντερς Φογκ Ράσμουσεν με ανακοίνωσή του κηρύσσει τον τερματισμό της αποστολής του ΝΑΤΟ στη Λιβύη: «Πρόκειται για μια από τις πιο επιτυχημένες αποστολές στην ιστορία του ΝΑΤΟ, η οποία διεξήχθη με ταχύτητα και ακρίβεια. Δημιουργήσαμε τις κατάλληλες συνθήκες για το λαό της Λιβύης έτσι ώστε να ορίσει το μέλλον του. Οι Λίβυοι έχουν ελευθερώσει πλέον τη χώρα τους. Πρόκειται για δική τους νίκη».
Ο Γενικός Γραμματέας αναφέρει ότι πραγματοποιήθηκαν περισσότερες από 27.000 πτήσεις, καταστράφηκαν πάνω από 1.000 τεθωρακισμένα και επλήγησαν 10.000 στρατιωτικοί στόχοι.
Η Λιβύη απελευθερώνεται από τον μονάρχη Καντάφι. Και τα πετρελαϊκά μεγαθήρια των Συμμάχων που συμμετείχαν στους βομβαρδισμούς αποκτούν ελευθερία πρόσβασης στις πολυπόθητες πηγές του «μαύρου χρυσού»


onalert.gr