Ο χρήσιμος κύριος Κουβέλης…

Χαρακτήρισα σε προηγούμενο σημείωμα μου τον κ. Κουβέλη ως μαιτρ της επιβίωσης. Όλα αυτά τα χρόνια της Μεταπολίτευσης ο κ. Κουβέλης βρέθηκε σε διαφορετικούς πολιτικούς σχηματισμούς, είτε σαν ιδρυτικό μέλος είτε σαν προσκολυώμενος, βρισκόταν πάντοτε ψηλά στην ιεραρχία των κομματικών οργάνων και την κατάλληλη στιγμή τους εγκατέλειπε για τον επόμενο σταθμό της πολιτικής του καριέρας. Τα τελευταία χρόνια ηγείται της ΔΗΜΑΡ τηρώντας την επαμφοτερίζουσα στάση του αριστερού που στηρίζει το σύστημα. Ο πολιτικός του λόγος στερείται θέσης, δεν ξεφεύγει από το πλαίσιο της
γενικότητας και αποτυπώνει το μεγάλο χάρισμα του «ισορροπιστή», που διαθέτει.
Τα τελευταία χρόνια της μνημονιακής λαίλαπας εμφανίστηκε σαν έτοιμος από καιρό να στηρίξει την συστεμική κυβέρνηση του μνημονίου και να την βοηθήσει εξασφαλίζοντας της το «αριστερό» άλλοθι.
Στην παρούσα φάση, που είναι εμφανές ότι τα μέτρα δεν περνούν στην κοινωνία, ετοιμάζεται για το νέο άλμα της πολιτικής του καριέρας μετακομίζοντας στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο.
Ο κος Κουβέλης για άλλη μια φορά είναι συνεπής στην ασυνέπειά του και αφού δεν βλέπει την όποια προσωπική προοπτική στην εσωτερική τρόικα ετοιμάζει τις βαλίτσες του για άλλες «πολιτείες».
Και όμως η στάση του κ. Κουβέλη είναι στην παρούσα φάση από χρήσιμη έως και επιβεβλημένη. Είναι εμφανές ότι ακόμα και στην περίπτωση που τα σχεδιασμένα «μέτρα» περάσουν από την σημερινή βουλή, οι πολιτικοί εκείνοι που θα τα ψηφίσουν θα εξαερωθούν και θα εξαφανιστούν από το πολιτικό σκηνικό. Το ίδιο θα συμβεί και με τους πολιτικούς σχηματισμούς εκείνους που στηρίζουν τα μέτρα. Με την στάση του ο κ. Κουβέλης εξασφαλίζει την μακροημέρευση της ΔΗΜΑΡ και όχι μόνο αυτό αλλά εξασφαλίζει και στο ΣΥΡΙΖΑ το απαραίτητο στήριγμα για την δημιουργία μια αριστερής κυβέρνησης που κατά πως φαίνεται θα είναι η επόμενη κυβέρνηση του τόπου.
Ο κ. Κουβέλης με αυτή του την στάση θα επιβιώσει για μια ακόμα φορά στο πολιτικό σκηνικό παρόλο που συμμετείχε στην τελευταία μνημονιακή κυβέρνηση η οποία άδει το «κύκνειο άσμα» της. Θα αποδειχθεί μάλιστα και χρήσιμος για την περαιτέρω αποσάθρωση του πολιτικού δυναμικού που κυριάρχησε τα τελευταία χρόνια. Μια αποσάθρωση επιβεβλημένη αφού όπως όλοι πλέον έχουν καταλάβει η λύση της κρίσης δεν θα είναι οικονομική αλλά πολιτική και θα απαιτήσει νέα άφθαρτα «υλικά» και όχι τους παλαιούς πολιτικούς που αποτελούν μέρος του προβλήματος.
Όλα βέβαια τα παραπάνω θα προκύψουν πολύ πιο εύκολα και γρήγορα εάν οι πολιτικοί της μεταπολίτευσης συνειδητοποιήσουν πως ότι πιο χρήσιμο έχουν να προσφέρουν στο τόπο είναι το να αποχωρίσουν από την πολιτική σκηνή.
Βλάσης