Τη στιγμή που η Ελλάδα αναγκάζεται σε εισαγωγή τεράστιων παρτίδων αίματος, το αίμα των Ελλήνων πωλείται στο εξωτερικό όσο – όσο! Αυτά διαπιστώσαμε ύστερα από επίσκεψη στο Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας και πιο συγκεκριμένα στο ξεχασμένο από τον θεό εργοστάσιο στην περιοχή των Θρακομακεδόνων, πίσω από το Ολυμπιακό Χωριό.
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που απευθυνόταν έκκληση προς τους αιμοδότες να τρέξουν στα νοσοκομεία για να δώσουν αίμα επειδή τα αποθέματα τελείωναν. Κι όμως υπάρχει το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας που επί μια δεκαετία υποτίθεται ότι είναι υπεύθυνο για την παρασκευή παραγώγων αίματος και πλάσματος, αλλά και για την κάλυψη αναγκών της χώρας σε θεραπευτικά προϊόντα πλάσματος αλλά και η εξασφάλιση επαρκών αποθεμάτων.
Κι όμως, το τελευταίο διάστημα υπάρχουν σοβαρές καταγγελίες για μια ύποπτη πρακτική που εφαρμόζεται ύστερα από απόφαση του προηγούμενου υπουργού Υγείας κ. Ανδρέα Λοβέρδου. Το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας καλείται να καλύπτει ανάγκες άλλων χωρών του εξωτερικού και να εξάγει αποθέματα αίματος, ακόμα και σε τιμές «όσο – όσο». Προσέξτε τη λεπτομέρεια: Πρόκειται για πολιτική απόφαση.
Ακόμα και η σημερινή ηγεσία του υπουργείου Υγείας δείχνει να μην καταλαβαίνει (σ.σ. ή να μην ασχολείται).
Οι ανάγκες αυξάνονται διαρκώς, τα προϊόντα αίματος θεωρούνται «χρηματιστηριακά» (δηλαδή η τιμή τους καθορίζεται αναλόγως με την προσφορά και τη ζήτηση) και η επάρκεια δεν είναι σταθερή εξ αιτίας αστάθμητων εξωτερικών παραγόντων.
Κι όμως δεχόμαστε καταγγελίες για μια παγκόσμια παραδοξολογία: Στέλνουμε αίμα στο εξωτερικό με τιμές «όσο – όσο» ενώ για να καλυφθούν οι εσωτερικές ανάγκες σε αίμα και πλάσμα γίνονται τεράστιες εισαγωγές παρτίδων!
Οι «ανευθυνοϋπεύθυνοι»
Όταν ανέλαβε η κυβέρνηση του κ. Αντώνη Σαμαρά με τη συγκατάθεση των άλλων δύο εταίρων του, τοποθετήθηκε σε θέση υφυπουργός Υγείας το στέλεχος της ΔΗΜΑΡ κ. Φωτεινή Σκοπούλη. Επέδειξε ιδιαίτερο ζήλο για να αναλάβει τη διαχείριση του Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας αλλά έως σήμερα δεν ασχοληθεί με κάτι άλλο εκτός από μικροπολιτικές κόντρες και έριδες εντός του υπουργείου με σημείο αναφοράς τον περιβόητο «Κατελάνο».
Μια επίσκεψη στο Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας, οι εγκαταστάσεις του οποίου βρίσκονται ξεχασμένες εδώ και μια δεκαετία στους Θρακομακεδόνες κοντά στο Ολυμπιακό Χωριό, αρκεί.
Το προσωπικό κάνει τιτάνιο αγώνα ώστε να συντηρηθούν οι εγκαταστάσεις, οι οποίες βρίσκονται σε μέτρια κατάσταση. Ήδη οι αποκαλούμενοι «στείροι» χώροι δεν καλύπτουν τις σύγχρονες απαιτήσεις αλλά πώς να ασχοληθεί η κ. Σκοπούλη όταν αναλώνεται σε προσωπικές πολιτικές εντός του υπουργείου.
Αν είχε ασχοληθεί η κυρία υφυπουργός με τα ζητήματα της θεσμικής αρμοδιότητάς της ίσως να μας εξηγούσε γιατί στο Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας έχει γίνει προμήθεια μηχανημάτων από άγνωστες εταιρείες, ποιο ήταν το κόστος τους και γιατί άλλα είναι μικρά κι άλλα μεγάλα για τις δυνατότητες του εργοστασίου.
Ποιους σκοπούς και ποια λογική εξυπηρετεί αυτό το χάος κ. Σκοπούλη;
Ο «σωτήρας» της δημόσιας Υγείας κ. Ανδρέας Λοβέρδος αντί να δίνει συνεντεύξεις Τύπου στους δημοσιογράφους δεν έπρεπε να είχε φροντίσει ώστε να μπει μια τάξη;
Τα ερωτήματα δεν είναι ρητορικά. Το “Newsbomb.gr” τα θέτει και αναμένει απαντήσεις αφού οι πολιτικοί δηλώνουν τόσο απασχολημένοι δήθεν για να βγάλουν τη χώρα από το αδιέξοδο, στο οποίο έχει περιέλθει από την αναποτελεσματικότητά τους.
Πλήρης ακαταστασία
Κι αν δεν αρκούν αυτά τα στοιχεία, διαβάστε τη συνέχεια.
Στο Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας, για το πλύσιμο των φιαλιδίων υπάρχει ένα πολύ μικρό πλυντήριο, μπροστά σε ένα τεράστιο φούρνο αποστείρωσης. Οι γεμιστικές είναι μικρές με δύο ή τέσσερις βελόνες που ρίχνουν σταδιακά το υγρό για να μην αφρίζει κι έχουν ένα ελαστικό πώμα.
Οι σφραγιστικές μηχανές βρίσκονται εκτός του «στείρου» χώρου ενώ υπάρχει κι ένας μεγάλος κλίβανος για την παστερίωση των προϊόντων. Αυτά γίνονται στον πρώτο όροφο ενώ στο ισόγειο γίνεται χειρονακτικώς ο οπτικός έλεγχος και η συσκευασία.
Οι «εθνοσωτήρες» πολιτικοί που περνούν από κυβερνητικούς θώκους έχουν δείξει τόση απλοχεριά που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί η σημερινή οικονομική κρίση. Στο τμήμα Ελέγχου του Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας έχουν εγκατασταθεί πανάκριβα όργανα, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για ελάχιστο χρονικό διάστημα και στη συνέχεια εγκαταλείφθηκαν διότι άλλαξαν οι μέθοδοι ελέγχου των δειγμάτων!
Απορίας άξιο είναι γιατί πολλά από τα μηχανήματα στο Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας έχουν παραληφθεί αλλά δεν χρησιμοποιούνται (σ.σ. όπως τα διαφράγματα για τα φίλτρα). Βρίσκονται ακόμα στις συσκευασίες τους! Ερωτηματικά προκαλούν και οι επιγραφές σε χώρους διαβάθμισης. Κανείς δεν γνωρίζει πώς είναι οι υπερπιέσεις στους χώρους αυτούς και σε τι κατάσταση είναι τα φίλτρα πάνω τους, αν είχε κανείς την απαραίτητη υπευθυνότητα να τα εγκαταστήσει.
Ελπίζουμε να μας απαντήσουν τόσο ο κ. Λοβέρδος, όσο και η κ. Σκοπούλη με συγκεκριμένα στοιχεία και επιχειρήματα αν θέλουν να μας πείσουν ότι τα φαινόμενα της πολιτικής ανεπάρκειας στο χώρο της Υγείας απατούν.
Μάλλον η δίψα ορισμένων πολιτικών για λίγη εξουσία παραπάνω εξαπατά τους ψηφοφόρους που αναζητούν μια χαμένη ελπίδα σε πρόσωπα που αναλώνονται στις εντυπώσεις.
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που απευθυνόταν έκκληση προς τους αιμοδότες να τρέξουν στα νοσοκομεία για να δώσουν αίμα επειδή τα αποθέματα τελείωναν. Κι όμως υπάρχει το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας που επί μια δεκαετία υποτίθεται ότι είναι υπεύθυνο για την παρασκευή παραγώγων αίματος και πλάσματος, αλλά και για την κάλυψη αναγκών της χώρας σε θεραπευτικά προϊόντα πλάσματος αλλά και η εξασφάλιση επαρκών αποθεμάτων.
Κι όμως, το τελευταίο διάστημα υπάρχουν σοβαρές καταγγελίες για μια ύποπτη πρακτική που εφαρμόζεται ύστερα από απόφαση του προηγούμενου υπουργού Υγείας κ. Ανδρέα Λοβέρδου. Το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας καλείται να καλύπτει ανάγκες άλλων χωρών του εξωτερικού και να εξάγει αποθέματα αίματος, ακόμα και σε τιμές «όσο – όσο». Προσέξτε τη λεπτομέρεια: Πρόκειται για πολιτική απόφαση.
Ακόμα και η σημερινή ηγεσία του υπουργείου Υγείας δείχνει να μην καταλαβαίνει (σ.σ. ή να μην ασχολείται).
Οι ανάγκες αυξάνονται διαρκώς, τα προϊόντα αίματος θεωρούνται «χρηματιστηριακά» (δηλαδή η τιμή τους καθορίζεται αναλόγως με την προσφορά και τη ζήτηση) και η επάρκεια δεν είναι σταθερή εξ αιτίας αστάθμητων εξωτερικών παραγόντων.
Κι όμως δεχόμαστε καταγγελίες για μια παγκόσμια παραδοξολογία: Στέλνουμε αίμα στο εξωτερικό με τιμές «όσο – όσο» ενώ για να καλυφθούν οι εσωτερικές ανάγκες σε αίμα και πλάσμα γίνονται τεράστιες εισαγωγές παρτίδων!
Οι «ανευθυνοϋπεύθυνοι»
Όταν ανέλαβε η κυβέρνηση του κ. Αντώνη Σαμαρά με τη συγκατάθεση των άλλων δύο εταίρων του, τοποθετήθηκε σε θέση υφυπουργός Υγείας το στέλεχος της ΔΗΜΑΡ κ. Φωτεινή Σκοπούλη. Επέδειξε ιδιαίτερο ζήλο για να αναλάβει τη διαχείριση του Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας αλλά έως σήμερα δεν ασχοληθεί με κάτι άλλο εκτός από μικροπολιτικές κόντρες και έριδες εντός του υπουργείου με σημείο αναφοράς τον περιβόητο «Κατελάνο».
Μια επίσκεψη στο Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας, οι εγκαταστάσεις του οποίου βρίσκονται ξεχασμένες εδώ και μια δεκαετία στους Θρακομακεδόνες κοντά στο Ολυμπιακό Χωριό, αρκεί.
Το προσωπικό κάνει τιτάνιο αγώνα ώστε να συντηρηθούν οι εγκαταστάσεις, οι οποίες βρίσκονται σε μέτρια κατάσταση. Ήδη οι αποκαλούμενοι «στείροι» χώροι δεν καλύπτουν τις σύγχρονες απαιτήσεις αλλά πώς να ασχοληθεί η κ. Σκοπούλη όταν αναλώνεται σε προσωπικές πολιτικές εντός του υπουργείου.
Αν είχε ασχοληθεί η κυρία υφυπουργός με τα ζητήματα της θεσμικής αρμοδιότητάς της ίσως να μας εξηγούσε γιατί στο Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας έχει γίνει προμήθεια μηχανημάτων από άγνωστες εταιρείες, ποιο ήταν το κόστος τους και γιατί άλλα είναι μικρά κι άλλα μεγάλα για τις δυνατότητες του εργοστασίου.
Ποιους σκοπούς και ποια λογική εξυπηρετεί αυτό το χάος κ. Σκοπούλη;
Ο «σωτήρας» της δημόσιας Υγείας κ. Ανδρέας Λοβέρδος αντί να δίνει συνεντεύξεις Τύπου στους δημοσιογράφους δεν έπρεπε να είχε φροντίσει ώστε να μπει μια τάξη;
Τα ερωτήματα δεν είναι ρητορικά. Το “Newsbomb.gr” τα θέτει και αναμένει απαντήσεις αφού οι πολιτικοί δηλώνουν τόσο απασχολημένοι δήθεν για να βγάλουν τη χώρα από το αδιέξοδο, στο οποίο έχει περιέλθει από την αναποτελεσματικότητά τους.
Πλήρης ακαταστασία
Κι αν δεν αρκούν αυτά τα στοιχεία, διαβάστε τη συνέχεια.
Στο Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας, για το πλύσιμο των φιαλιδίων υπάρχει ένα πολύ μικρό πλυντήριο, μπροστά σε ένα τεράστιο φούρνο αποστείρωσης. Οι γεμιστικές είναι μικρές με δύο ή τέσσερις βελόνες που ρίχνουν σταδιακά το υγρό για να μην αφρίζει κι έχουν ένα ελαστικό πώμα.
Οι σφραγιστικές μηχανές βρίσκονται εκτός του «στείρου» χώρου ενώ υπάρχει κι ένας μεγάλος κλίβανος για την παστερίωση των προϊόντων. Αυτά γίνονται στον πρώτο όροφο ενώ στο ισόγειο γίνεται χειρονακτικώς ο οπτικός έλεγχος και η συσκευασία.
Οι «εθνοσωτήρες» πολιτικοί που περνούν από κυβερνητικούς θώκους έχουν δείξει τόση απλοχεριά που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί η σημερινή οικονομική κρίση. Στο τμήμα Ελέγχου του Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας έχουν εγκατασταθεί πανάκριβα όργανα, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για ελάχιστο χρονικό διάστημα και στη συνέχεια εγκαταλείφθηκαν διότι άλλαξαν οι μέθοδοι ελέγχου των δειγμάτων!
Απορίας άξιο είναι γιατί πολλά από τα μηχανήματα στο Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας έχουν παραληφθεί αλλά δεν χρησιμοποιούνται (σ.σ. όπως τα διαφράγματα για τα φίλτρα). Βρίσκονται ακόμα στις συσκευασίες τους! Ερωτηματικά προκαλούν και οι επιγραφές σε χώρους διαβάθμισης. Κανείς δεν γνωρίζει πώς είναι οι υπερπιέσεις στους χώρους αυτούς και σε τι κατάσταση είναι τα φίλτρα πάνω τους, αν είχε κανείς την απαραίτητη υπευθυνότητα να τα εγκαταστήσει.
Ελπίζουμε να μας απαντήσουν τόσο ο κ. Λοβέρδος, όσο και η κ. Σκοπούλη με συγκεκριμένα στοιχεία και επιχειρήματα αν θέλουν να μας πείσουν ότι τα φαινόμενα της πολιτικής ανεπάρκειας στο χώρο της Υγείας απατούν.
Μάλλον η δίψα ορισμένων πολιτικών για λίγη εξουσία παραπάνω εξαπατά τους ψηφοφόρους που αναζητούν μια χαμένη ελπίδα σε πρόσωπα που αναλώνονται στις εντυπώσεις.