Η θανατηφόρα δόση του ετοιμοθάνατου

Του Ηλία Καραβόλια,
Δεν χρειαζόμασταν την χθεσινή Wall Street Journal ώστε να αντιληφθούμε το σκηνοθετημένο σκηνικό μετάθεσης ευθυνών για την καθυστέρηση της εκταμίευσης των χρημάτων προς την Ελλάδα, όπως όφειλαν να κάνουν η ΕΕ και το ΔΝΤ της χώρας Mας λένε λοιπόν από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ότι ‘…. ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και ΕΚΤ βρίσκονται σε πλήρη αντιπαράθεση για το ποιος θα σηκώσει στις πλάτες του – και ποιος όχι – το βάρος του ελληνικού χρέους…’ Η εφημερίδα επικαλείται μάλιστα και πηγές της ΕΚΤ που λένε ότι η τελευταία θα μπορούσε να προχωρήσει σε πώληση των ελληνικών ομολόγων που κατέχει, χωρίς να δρέψει κέρδη ή να υποστεί ζημιές. Όλα αυτά, μια μέρα πριν τις αμερικανικές εκλογές και δύο μέρες πριν συνεδριάσει το διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ…
Εδώ, με την χώρα σε παράλυση διαρκείας, με στάση εργασίας και εμπορίου παντού, η
κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με την ανάγκη αποπληρωμής ομολόγου που λήγει σε λιγότερες από δύο εβδομάδες (16/11), και υποστηρίζει ότι δεν διαθέτει χρήματα. Και όμως δεν είναι έτσι, γιατί άλλα λέει το Reuters ! Επικαλείται ανώτατους αξιωματούχους της ΕΕ που λένε ότι είναι απίθανο να αποφασίσει το Eurogroup στις 12 Νοεμβρίου, την εκταμίευση της δόσης των 31,5 δις ευρώ για την Ελλάδα. Πιο συγκεκριμένα : ‘Η Σύνοδος της 12ης Νοεμβρίου δεν θα αποτελέσει το καταληκτικό στάδιο. Δεν βρισκόμαστε υπό τόση πίεση όση ενδεχομένως πιστεύεται’, αναφέρει το πρακτορείο επικαλούμενο τη δήλωση του αξιωματούχου. Ο ίδιος φέρεται να λέει ότι ‘…η Αθήνα είναι ικανή να καλύψει τις χρηματοδοτικές υποχρεώσεις της, χωρίς πρόσθετη οικονομική ενίσχυση, μέχρι και τα τέλη Νοέμβρη, ίσως δε ακόμη και τις αρχές Δεκέμβρη..’
Υπενθυμίζουμε ότι πρόσφατα ο Αντώνης Σαμαράς είπε ότι τα αποθέματα της Ελλάδας φτάνουν μέχρι 16 Νοεμβρίου ,οπότε και θα πρέπει να πληρωθεί ένα ομόλογο αξίας 5 δις ευρώ. Ουσιαστικά, αφού μας υπενθύμισε ότι μίλησε μέχρι και τον ίδιο τον… Θεό(!), που μάλλον αν ήταν άνθρωπος θα ήταν σκληρός γερμανός τραπεζίτης, μας λέει ότι εάν δεν υπάρξει συμφωνία ως προς όλες τις επιμέρους διαστάσεις του πακέτου, δεν θα εκταμιευθεί η επόμενη δόση .Άρα ,υπονοείται ότι ο κίνδυνος αδυναμίας αποπληρωμής των 5 δις ευρώ στις 16 Νοεμβρίου, έχει διογκωθεί, με αποτέλεσμα η χρεοκοπία, εξαιτίας της έλλειψης ταμειακών διαθεσίμων, να έρχεται όλο και πιο κοντά .
‘ Προφανώς’ οφείλουμε να πιστέψουμε τον Έλληνα πρωθυπουργό, και όχι ανώνυμους αξιωματούχους στο Reuters και στην WSJ. ‘Προφανώς’, το πρόβλημα είναι να πάρουμε τα αναγκαία μέτρα, να συμμορφωθούμε στις υποδείξεις και να εκταμιευτεί η δόση. Αλλιώς καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι κάποιοι μέσα ή έξω από την χώρα μας δουλεύουν. Δηλαδή, είτε έχουμε λεφτά για κάποιο καιρό ακόμη κι απλά ο φόβος των άδειων ταμείων είναι ένα μέσο πίεσης σε έλληνες( για τα μέτρα) και ξένους( για την δόση) ,είτε οι ξένοι προετοιμάζουν το έδαφος και για άλλες μελλοντικές βάρβαρες οδηγίες και προσαρμογές ,πέραν του σκληρού πολυνομοσχεδίου που θα ψηφιστεί την Τετάρτη
Που βρίσκεται η πραγματικότητα; Ακόμη και οι ίδιοι διαχειριστές στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, πιστέψτε με, δεν ξέρουν τι συμβαίνει. Ο λόγος; Μα πουθενά δεν αναφέρεται η πιο σημαντική οφειλή του Δημοσίου : αυτή με τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του ύψους 8 δις, στους εντός χώρας προμηθευτές του ! Πρόκειται για την πιθανότητα γενικευμένες εσωτερικής στάσης πληρωμών. Αλήθεια, αναρωτήθηκε κανείς, πέραν του Γ. Βαρουφάκη σε ένα σημείο του χθεσινού άρθρο του στο www.protagon.gr πότε, πώς και αν θα βρεθούν αυτά τα 8 δις; Θα πεί κάποιος: μα εδώ δεν θα έχουμε λεφτά για μισθούς και συντάξεις( 2 δις είναι) , δεν θα πάρουν οι τράπεζες μας τα 25 δις, δεν θα πληρώσουμε το ομόλογο των 5 δις, και θα σκεφτούμε τα εσωτερικά μας χρέη των 8 δις ; Διαφωνώ με τον κατά τα λοιπά ορθότατο στο άρθρο του Γ. Βαρουφάκη , που προτείνει μεταξύ άλλων θετικών εισηγήσεων ‘…το Δημόσιο να αποπληρώσει τους προμηθευτές του όχι με ομόλογα αλλά με τίτλους που τους εγγυώνται απαλλαγή από φόρους των επόμενων πέντε ετών (2013-2018). Π.χ. μια εταιρεία στην οποία το κράτος χρωστά 500 χιλιάδες, να λάβει 500 τίτλους των χιλίων ευρώ έκαστος, κάθε ένας εκ των οποίων μπορεί να εξαργυρωθεί σε οποιαδήποτε εφορία έναντι μελλοντικών φόρων (όποιου έτους εκείνη επιλέξει)..’
Την ίδια ώρα που ξορκίζουμε τους ξένους δαίμονες να μην μας δένουν χειροπόδαρα με νέο χρέος, δυσβάστακτο και υπέρογκο , θεωρούμε ότι 8 δις είναι ‘ανταλλάξιμο’ μέγεθος με Έλληνες προμηθευτές του Δημοσίου, που πρέπει να δείξουν πατριωτική κατανόηση διότι θα τα συμψηφίσουν με …μελλοντική φορολόγηση ! Και για τα χρέη τους από προηγούμενους φόρους; Για εκείνα σε τράπεζες και σε τρίτου; Για απλήρωτες επιταγές και μισθούς στην αγορά τι θα δώσουν ; Ομόλογα;
Η ουσία είναι όμως ότι η επόμενη δόση όχι μόνο δεν μας εξασφαλίζει την σωτηρία (εντός του ευρώ ) αλλά πιθανότατα θα είναι η αρχή του τέλους που ίσως να μας αποδυναμώσει σε βαθμό που θα θέσει σε κίνδυνο την παραμονή μας στο ευρώ : Οι δόσεις δανείων αγοράζουν χρόνο χειροτερεύοντας το πρόβλημα, η ανα-κεφαλαιοποίηση των τραπεζών ουσιαστικά καταδικάζει σε ακόμα μεγαλύτερη απαξίωση τόσο τις τράπεζες όσο και το δημόσιο, ενώ τα μέτρα των 11,5 δις για την επόμενη χρονιά , θα ρίξουν το ΑΕΠ κάτω από τα 180 δις -άρα αντίο πλεόνασμα για το 2013 ίσως και για το 2014, δηλαδή παμε χωρίς όπλα στον πόλεμο – αφού αυτό επικαλείται η κυβέρνηση ( να γυρίσουμε σε θετικά νούμερα για να κάνουμε στιβαρή διαπραγμάτευση …) Τις αστοχίες του νέου Μνημονίου( νέου ‘Μεσοπρόθεσμου’) τις αναλύει καλύτερα όλων ο καθηγητής Κ. Μελάς(http://www.kostasmelas.gr/) Αξίζει να τις δει κανείς λεπτομερώς και να παρατηρήσει πόσο απέχει η προσδοκία από την πραγματικότητα.
Ανησυχώ πλέον έντονα διότι ο ασθενής Ελλάδα αντιμετωπίζεται όχι σαν κλινικά νεκρός, αλλά σαν εγκεφαλικά νεκρός, από τους διεθνείς εταίρους αλλά και από τους ασκούντες οικονομική πολιτική εντός των τειχών. Και φοβάμαι ότι οι ‘δόσεις’ από αυτή την νέα ‘αντικαρκινική χημειοθεραπεία’ στην ελληνική κοινωνία, όχι μόνο δεν θα δώσουν παράταση ζωής, αλλά υποψιάζομαι μήπως και προετοιμάσουν έναν ‘γλυκό θάνατο’ και σχετικά ανώδυνο για τους λοιπούς ασθενείς ,που φαίνονται να χειροτερεύουν στην εντατική της ‘Κλινικής Ευρωζώνη’.
Η ελληνική κοινωνία, δεν είδε ακόμη τα χειρότερα, και όπως συχνά λέω, δεν έζησε ακόμη την’ βαθιά’ ύφεση: αυτή θα την ζήσουμε όταν αρχίσουν να γυρνάνε οι αριθμοί( δημοσιονομικά μεγέθη) αλλά δεν θα γυρνάνε τα δικά μας νούμερα, τα καθημερινά ισοζύγια επιβίωσης από την λιτότητα και την αφαίμαξη των εισοδημάτων μας.