Το ΚΚΕ είχε προαναγγείλει συνέχιση της πορείας στην πρεσβεία του Ισραήλ. Κατά την διάρκεια της πορείας κάηκε και μία σημαία του Ισραήλ.
Εάν την έκαιγαν χρυσαυγίτες, θα ήταν αντισημιτική πράξη και θα ξεσηκωνόταν το σύμπαν.
Όταν την καίνε “αριστεροί” είναι “πράξη διαμαρτυρίας”.
Εάν την έκαιγαν χουντικοί θα ήταν στο πνεύμα των ημερών, αφού σύμφωνα με την εκδοχή των Ιωαννιδικών, τα παιδιά στο πολυτεχνείο, τα έφαγαν πράκτορες της Μοσάντ.
Όταν την καίνε Ραββίνοι στο Μανχάταν, παίρνουν τα εύσημα από τον Σεραφείμ.
Όταν την καίνε μουσουλμάνοι, είναι φυσιολογικό.
Στην Ελλάδα εντέλει, δεν έχει σημασία η πράξη αλλά ποιός την κάνει. Θα μπορούσε να έχει και συνέχεια:
Εάν κλέψεις και είσαι πολίτης, μπαίνεις μέσα.
Εάν κλέψεις και είσαι πολιτικός, συνεχίζεις να κυβερνάς.
Εάν κλέψεις και είσαι ιδιωτικός υπάλληλος, χάνεις την δουλειά σου.
Εάν κλέψεις και είσαι δημόσιος υπάλληλος, γίνονται τριανταπέντε ΕΔΕ με συμμετοχή του συνδικαλιστικού οργάνου, ενώ εσύ αμοίβεσαι κανονικά. Όπως έγινε με το “μέγα σκάνδαλο του ΙΚΑ Καλλιθέας”. Στην δουλειά τους γύρισαν τα παιδιά.
Και τα παραδείγματα δεν τελειώνουν.
Οδυσσέας Κ.