Στις 15 Ιουνίου, σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Μιχάλη Ιγνατίου, εγκαθίσταται στο Υπουργείο Οικονομικών ο «Πρωθυπουργεύων» της χώρας μας, υπάλληλος του Δ.Ν.Τ. Με τον «ενθρονισμό» του, ολοκληρώνεται η πρώτη φάση της συγκρότησης και τυπικά, «κατοχικής κυβέρνησης» στη χώρα μας.
Η Πατρίδα και ο Λαός μας, ξαναζούν το δράμα της 27ης Απριλίου του 1941, όταν οι Γερμανοί Ναζί, κατέλαβαν την Αθήνα, με ένα διαφορετικό φυσικά και πιο «σύγχρονο» πρόσωπο. Το οποίο είναι απεχθέστερο της κατοχής της χώρας μας από τους Ναζί, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους:
- Ο λαός μας εξαπατήθηκε από τους σημερινούς «σοσιαλιστές» κυβερνώντες του ΠΑΣΟΚ. Σε καμία τους προεκλογική τοποθέτηση, δεν αναφέρθηκαν σε τέτοιο ενδεχόμενο. Δεν έλαβαν δηλαδή, κανενός τύπου εντολή να εκχωρήσουν κανένα από τα δικαιώματα του Έλληνα πολίτη που απορρέουν από το Σύνταγμα και τους Νόμους, σε ξένα κέντρα εξουσίας, όπως το ΔΝΤ και η Τρόικα.
- Η νέα «κυβέρνηση» των υπαλλήλων του ΔΝΤ, δεν έχει καμία απολύτως νομιμοποίηση. Πρόκειται για ένα σαφές συνταγματικό πραξικόπημα που καταστρατηγεί την βασικότερη όλων των αρχών του Ελληνικού Συντάγματος, που είναι η «Εθνική Κυριαρχία».
- Η παράδοση της εκλεγμένης από τον ελληνικό λαό κυβέρνησης της χώρας, καλής ή κακής, στα χέρια μη εκλεγμένων υπαλλήλων του ΔΝΤ και μάλιστα ΜΗ ΕΛΛΗΝΩΝ, μόνο με τη διορισμένη από τους Ναζί κυβέρνηση Τσολάκογλου, μπορεί να συγκριθεί. Με μια μέγιστη όμως διαφορά: Η κυβέρνηση Τσολάκογλου επιβλήθηκε μετά από την ηρωική αντίσταση και κρουνούς αίματος του ελληνικού λαού. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, έχουμε παράδοση της κυβέρνησης της Πατρίδας μας, μέσα από τον ύπουλο μηχανισμό προπαγάνδας που έστησε το σημερινό μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ και ο αρχηγός του, συνεχίζοντας ανερυθρίαστα μέχρι σήμερα να εξαπατά τον Λαό μας.
- Στην περίπτωση του διορισμού από τους Ναζί της κατοχικής κυβέρνησης Τσολάκογλου, έχουμε την συνολική περιφρόνησή της, ακόμη και από το υπερσυντηρητικό πολιτικό σύστημα της εποχής εκείνης. Το σημερινό πολιτικό σύστημα, είτε συντάσσεται με την επιλογή αυτή, (ΓΑΠ-ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ-ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ), είτε το αντιμετωπίζει «χαλαρά» (Ν.Δ.-ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ), είτε το βλέπει ως μια ευκαιρία για «δικαίωση της πολιτικής του και παραγωγής ψηφοφόρων» (Κ.Κ.Ε.).
- Τον Απρίλιο του 1941 ο Ελληνικός Λαός, ήδη σχεδίαζε την αντίστασή του κατά της κατοχής της χώρας. Σήμερα, παρακολουθεί άναυδος – τουλάχιστον ακόμη – τα τεκταινόμενα. Βλέποντας παράλληλα μπροστά του ένα βαθύ τούνελ, στο οποίο τον καλούν να προχωρήσει και γνωρίζοντας την ίδια ώρα ότι έτσι θα σακατέψει και την όποια πιθανότητα να ξαναστηθεί η χώρα στα πόδια της, για πολλές ίσως δεκαετίες.
Η Πατρίδα και ο Λαός μας, βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε ένα τρομακτικό αδιέξοδο. Ο Ελληνικός Λαός, αργά η γρήγορα πρέπει να αποφασίσει για το μέλλον του. Και όσο πιο γρήγορα πάρει την απόφασή του να αντισταθεί, τόσα περισσότερα θα περισώσει από την σχεδιαζόμενη εκποίηση της προσωπικής αλλά και εθνικής του περιουσίας. Πνευματικής και υλικής.
Η 15η Ιουνίου, θα είναι ημέρα σημαδιακή απ’ ότι φαίνεται. Την ημέρα που εγκαθίσταται στην Πρωτεύουσα η κατοχική κυβέρνηση και ο κατοχικός πρωθυπουργός, ανοίγει τις πόρτες του το Στέκι των Πατριωτών στο Κέντρο της Αθήνας (Αρμοδίου 14). Η ανάγκη πια συσπείρωσης σε ένα ενιαίο Μέτωπο, όλων των Ελλήνων, είναι πασιφανής και δεν επιδέχεται αναβολές. Και το Πατριωτικό Μέτωπο, δηλώνει ΠΑΡΟΝ.