Τί πρέπει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ

Του Ηλία Καραβόλια,

Δεν είμαι εγώ αυτός που θα υποδείξω σε τόσους ανθρώπους στον ΣΥΡΙΖΑ ( αφού δεν ανήκω καν στο πολίτικο δυναμικό του) πώς θα διαμορφώσουν θέσεις, τάσεις, πρόγραμμα. Αλλά επειδή πάντα έχω το θάρρος της γνώμης μου, απο αυτή πηγάζει ο τίτλος του παρόντος άρθρου μου. Οι διεργασίες που θα μετατρέψουν τον ΣΥΡΙΖΑ απο συμμαχία συνιστωσών σε ενιαίο πολιτικό φορέα, συνοδεύονται αυτόν τον καιρό  με κάποιες  ορθολογικές  προτάσεις, για τον ενιαίο πολιτικό λόγο που πρέπει να αποκτήσει ως αξιωματική αντιπολίτευση και εν δυνάμει κυβερνηση, και άλλοτε χαρακτηρίζονται απο φλυαρία για τον κίνδυνο να μην ”Πασοκοποιηθεί” το κόμμα, ενώ κάποιοι ελάχιστοι επιμένουν στο να μην ξεκόψει ο ΣΥΡΙΖΑ(του 27%…) απο τις ουτοπικές ακραίες θέσεις του και τον …αντικαπιταλιστικό/ επαναστατικό λόγο του.

Σε πολλά πράγματα,θα ήταν καλό ο ΣΥΡΙΖΑ ,αλλά ειδικά και ο Αλέξης Τσίπρας, να αφήσει την πραγματικότητα να τον δικαιώσει.Και όσο και αν είναι πολυσυλλεκτικό και πλουραλιστικό το σκηνικό στο κόμμα του, οφείλει, ως υποψήφιος πρωθυπουργός ,να δίνει μεγαλύτερη προσοχή  στο πώς να αναλύει ακριβέστερα κάποια τεχνικά θέματα, με εκλαικευμένο τρόπο.Πχ, το μορατόριουμ που ζητούσε πριν τις εκλογές ( 2ετή ή 3ετή πάυση πληρωμών στους πιστωτές μεχρι να γράψουμε θετικούς ρυθμούς αυξησης στο ΑΕΠ, οπότε και να γινει βιώσιμο το χρέος αν μας ρίξουν και το επιτόκιο) θα μπορούσε να ”περάσει” στον κόσμο καλύτερα, σε σχέση με τις  κραυγές για το ανέφικτο της ολικής διαγραφής του χρέους. Δεδομένου μάλιστα ότι τις ώρες που γράφονται αυτές οι γραμμές, συζητείται στο Eurogroup με πρόταση των …Γερμανών(!) μορατόριουμ δεκαετές (!) στην πληρωμή των τόκων του EFSF. Παραδείγματα θέσεων που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ και μπορούν να βελτιωθούν προς το ‘εφικτό’, υπάρχουν πολλά και φυσικά ένας ορθολογικός χειρισμός, παρα τον κίνδυνο να χάσει μέρος απο το  4% των παλιών ακραίων αντικαπιταλιστικών του τάσεων, ίσως του προσθέσει πολλές περισότερες μονάδες στις επόμενες εκλογές, απο αδέσμευτούς και ελεύθερα σκεπτόμενους πολίτες. Κατ αρχήν υπάρχει θέμα προσώπων που πείθουν ή όχι : νομιζω ότι έχουν ξεχωρίσει πλέον εκείνοι,οι λίγοι, που εκπέμπουν νηφάλιο και στερεο πολιτικό λόγο και μπορούν να εξηγούν χωρίς κορώνες και καταγγελτικό ύφος το πρόγραμμα και τις θέσεις(προτιμώ να ακούω πχ. τους κκ Σταθάκη, Δραγασάκη ενώ βλέπω βελτιωμένο και οχι τόσο δογματικό πλέον τον κο Τσακαλώτο, χωρίς να απαξιώνω πολλούς άλλους). Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να εξηγεί στον κόσμο ,πριν να το εξηγούν οι Πρετεντέρηδες και οι Ευαγγελάτοι, τί σημαίνουν κάποια πράγματα που μας παρουσιάζονται ως ‘πιθανά’ γιατρικά αλλά δεν είναι : πχ,  Επαναγορά Χρέους: μια κίνηση που θέλουν να μας επιβάλλου και είναι  τόσο ανώφελη ! Είναι  ιδέα της Γερμανίας και στόχος της είναι, το 50% των ομολόγων που διακρατούν οι ιδιώτες επενδυτές, να επαναγοραστούν απο το Ελληνικό Δημόσιο. Κίνηση που δεν  πρόκειτα να είναι επιτυχής και φυσικά ψεύδονται όσοι  λένε ότι με αυτήν,το ελληνικό χρέος μπορεί να μειωθεί κατά 10% έναντι του ΆΕΠ. Θα χρειαστούμε 8 δις για να αγοράσουμε στο -25% τα ομόλογα, που σήμερα είναι στο -35% και φυσικά θα φροντίσει η αγορά και για άλλο περιθώριο !

Επίσης, ο καταγγελτικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ για τις αποκρατικοποιήσεις, καλό είναι να αναλυθεί, να γίνει πλέον με μετρήσιμα στοιχεία, να μπεί στην ζυγαριά της συγκριτικής ανάλυσης στην πολιτική πλατφόρμα του. Η χώρα δεν μπορεί να ξεπουλάει σε αστείες τιμές δημόσιες επιχειρήσεις και πλούτο, αλλά δεν πρέπει και να μην φέρουμε ξένες επενδύσεις που θα γεννήσουν δουλειές, δεν πρέπει να απωθείται το ξένο χρήμα( σημ: δεν το απώθησε φυσικά ο Τσίπρας με τις δηλώσεις του στον Spiegel, αυτά είναι γελοιότητες του Βενιζέλου και της ΝΔ). Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να επιμείνει στην ανάγκη νέας δίδυμης στήριξης της ανάκαμψης της οικονομίας μας , με νέες σύνθετες και συγκεκριμένες τονωτικές  πολιτικές σταδιακής ανάπτυξης σε πανευρωπαικό επίπεδο , απο την ΕΤΕπ και με την συνδρομή της Παγκόσμιας Τράπεζας( έχω περιγράψει κάποια φόρμουλα στο  17/11 ‘Απαιτείται Νέος Πυλώνας Στήριξης‘) . Χωρίς να εκτοπίζεται΄ή όποια  διεθνής και εγχώρια  επενδυτική διάθεση υπάρχει ή πρέπει να προκληθεί , για την Ελλάδα.

Ο γενικότερος στόχος του ΣΥΡΙΖΑ, δεν πρέπει να είναι ο ίδιος με τον στόχο του ΚΚΕ( ‘η καταγγελία του Κεφάλαιου, του Καπιταλισμού κ.α ουτοπικά δογματα.Η χαρά του ΚΚΕ είναι η κρίση, που μονοπωλεί -δήθεν-την προστασία των εργαζομένων’  ) Στόχος του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι η δημιουργία θέσεων απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα χωρίς να διαλυθεί απο την τρόικα και τους εγχώριους υπηρέτες της ο κοινωνικός ιστός συνοχής, η αξιοπρέπεια των αμοιβών του ανθρώπινου μόχθου, αλλά και χωρίς το Δημόσιο και η εγχώρια διαπλοκή εξουσίας-εγχώριας ελίτ ,να δυσκολεύει τις επενδύσεις Το κέρδος δεν πρέπει να ποινικοποιείται. Το κέρδος συγκεκριμένων, απο τον δημόσιο κορβάνα  των φορολογουμένων και το ληστρικό κέρδος απο την διάλυση των εργασιάκών σχέσεων και την απαξίωση της εργασίας, αυτό είναι που πρέπει να καταγγέλεται, συνεχώς , και με ονόματα.

Δεν πρέπει να συνεχίζουν οι ελλειμματικοί προυπολογισμοί σε ΔΕΚΟ και Υπουργεία. Περιγράφω 19/11, Να κλείσουν πρώτα το Παράθυρο και μετά τις Πόρτες στο Δημόσιο) ποιές είναι οι μέθοδοι χρόνια τώρα  που συνδέονται με τους μεγάλους κρατικοδίαιτούς επιχειρηματίες στο Δημόσιο (‘ μεγαλομέτοχοι’ σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) αλλά παράλληλα θίγω και τις  συνδικαλιστικές συντεχνίες και τα βολέματα στο κράτος απο τον δικομματισμό 35 ετών, που πρέπει να σπάσει , χωρίς να καταργηθεί ο χαρακτήρας του συνδικαλισμού και της διεκδίκησης δίκαιων εργατικών κεκτημένων.  Ένας ανουσιος παρασιτικός συνδικαλισμός , κυρίως ακροαριστερών, ας μην κρυβόμαστε, που βλάπτουν συχνά πυκνά το κοινωνικό συνολο, διεκδικώντας ‘δηθεν’ κεκτημένα, πρέπει να σταματήσει, να καταγγελθεί απο την Ριζοσπαστική, την Σύγχρονη Αριστερά. Γιατί μόνο έτσι θα αναχαιτιστεί η προπαγάνδα που εκπέπμπει μανιωδώς ο κυρίαρχος λόγος της τροικας και των κυβερνήσεων, εδώ και τρία χρόνια,και που  ωθεί την ελληνική κοινωνία σε μια πολεμικού τύπου διχοτόμηση: στους προνομιούχους του Δημοσίου και στους αδικημένους του ιδιωτικού τομέα, ενώ η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχουν οι καρχαρίες του ιδιωτικού τομέα που άλωσαν το Δημόσιο και τα μικρά συντεχνιακά τρωκτικά εκεί,  που με ευλογίες ΠΑΣΟΚ, ΝΔ το άλωσαν και αυτά, επιβαρύνοντας σήμερα με ανεργία και περικοπές τους υγιείς και ικανούς σε Δημόσιο και Αγορά.Και φυσικά να καταγγελθούν οι όποιοι τυχάρπαστοι, καιροσκόποι και ληστρικοί επιχειρηματίες στον δήθεν υγιή ιδιωτικό τομέα, που οδηγούν τις εταιρείες στα άρθρα πτώχευσης( προστασίας) και τους ανθρώπου

Δουλειά μιας σύγχρονης ρεφορμιστικής/ριζοσπαστικής Αριστεράς, είναι να δείξει τα αληθινά νούμερα και τις μεγάλες πληγές απο οργανωμένα ιδιωτικά συμφέροντα σε Δήμους, Νοσοκομεία, ΔΕΚΟ και Υπουργεία . Αν ο κόσμος δεί αυτά τα χαμένα λεφτά, τα κλεμμένα λεφτά, τότε θα καταλάβει ότι οι απολύσεις 2,000 ανθρώπων και άλλων πολλών που ακολουθούν, σε περίοδο ανεργίας 25% και υφεσης 3 ετών άνω του 22%, είναι κινήσεις επιδείνωσης της κατάστασης και μας οδηγούν σε χειρότερο δρόμο. Κινήσεις που ο ΣΥΡΙΖΑ οφέιλει να καταγγείλει ότι έπρεπε όμως να γίνουν , κοβοντας την όρεξη για νεο-κρατικισμό σε πολλούς που μετοικού απο το παλιό ΠΑΣΟΚ. Και να πεί, οτι μπορούσαν να γίνουν σταδιακά ομαλά και σχεδιασμένα στα προηγούμενα 3 χρόνια της βουτιάς μας στην λιτότητα( κανονικά, οφειλαν αν γίνουν απο ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, εδώ και 10 χρόνια, τουλάχιστον ) Αυτά ειναι που δεν λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτά είναι που δεν εξηγεί ,απεναντίας ‘δεσμεύεται’ για αποκατάσταση αδικιών και επαναφορά εισοδημάτων και κάποιων προνομιών που ορθώς κόπηκαν, σε πρότερη κατάσταση που συντηρεί τα ελλείμματα και την κακοδιαχείριση. Λάθος, που θα το βρεί σύντομα μπροστά του. Το ίδιο ψέμμα ,είπε και ο Σαμαράς( με ΦΠΑ, επιδόματα ,κ.α) Ο Τσίπρας οφείλει να θέσει ορίζοντα 3-5 ετών στους Έλληνες, για να πείσει ότι ξέρει τι λέει και ότι αντιλαμβάνεται την οριακή κατάσταση που μας έφεραν τα μνημόνια και οι εξωφρενικές θυσίες που συνυπέγραψαν οι εγχωριοι κυβερνώντες.

Για τις τράπεζες, παραπέμπω στην τελευταία φράση πρόσφατου άρθρου μου(20/11 ‘Oι κλειστές κάνουλες που δεν θα  ανοίξουν για πολυ ακόμη)’ Εκεί, καταλήγω λέγοντας ότι οι φωνές για ‘κρατικοποίηση’ απο ΣΥΡΙΖΑ και οχι μόνο, και οι ψιθυροι για ‘αφελληνισμό’ απο τους τραπεζίτες και τις πληρωμένες πένες τους, είναι ηδη εκτός πραγματικότητας. Το πιστωτικό ελληνικό σύτημα, οδεύει πρως ευρω-κρατικοποίηση και αν αυτό συμβεί, ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να επιμείνει σε δύο πράγματα: τα λεφτά της ανακεφαλαιοποίησης στην χοάνη των τραπεζών να μην μας φορτωθούν στο Δημόσιο χρέος(κατι που μάλλον είναι αναπόφευκτο) αλλά και οι μετοχές που θα αποκτήσει ο EFSF ή ο ESM, των μηχανισμών στήριξης δηλαδή στις ελληνικές τράπεζες , να μην παραδοθούν τόσα εύκολα  στο μέλλον ,με κερδοσκοπικό και σκιώδη τρόπο,σε  συγκεκριμένα ξένα τραπεζικά κεφάλαια που θα εισβάλλουν έτσι εκ του πονηρού στην χωρα.  Να υπάρξει διαφάνεια και αυστηρη εφαρμογη κανονων εταιρικου δικαιου και διακυβερνησης, απο ικανούς τόσο κρατικούς όσο και ιδιωτικούς τραπεζίτες, ακομη και αν αυτο ενοχλεί την εγχώρια τραπεζική ελίτ.

Ο κόσμος κουράστηκε την πολιτική ρητορεία και θέλει να ακουει συγκεκριμένες πλέον αναλυσεις για το αδιέξοδο και προτάσεις για την εφικτή, την σταδιακή έξοδο απο αυτό το αδιέξοδο. Διότι ξέρει ότι δεν υπάρχουν γρήγορες, μαγικές λύσεις. Το πρόσφατο 27% και η πρωτιά στις δημοσκοπήσεις, σημαίνει ευθύνη διακυβέρνησης, άρα όχι μεγάλη απόσταση απο το εφικτό, και χωρίς κατ αναγκη να απαξιώθει ο αντι-συστημικός, ριζοσπατικός και ανατρεπτικός λόγος του κινηματικού χαρακτήρα που προσέδωσε τόσο έντονα ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι πχ τυχαίο, ότι ο Γ.Βαρουφάκης, καλέιται στα ΜΜΕ, διότι ‘πουλάει’  στον κόσμο επειδή μιλάει αποιδεολογικοποιημένα μεν, αλλά πολιτικά δε, αν και καθηγητής. (άσχετα αν έχει ιδιόρρυθμο στυλ και σε πολλούς απωθητικό, ίσως). Και άλλοι οικονομολόγοι, έμπειροι και ακαδημαικοί, αλλά και νεότεροι μή στρατευμένοι, όπως εγώ,  αποφεύγουν να μιλούν πολύ για ”μνημόνιο”, νεοφιλελεύθερη λαίλαπα”, μερκελισμό κ.α . Ο λόγος; Μα ,ένα μεγάλο μέρος των ανέργων και  της μεσαίας τάξης, πολιτών που έπαθαν οικονομική και κοινωνική καθίζηση, νέοι άνθρωποι με γνώσεις και σπουδές,  ακουν, διαβάζουν, προβληματίζονται, ειναι αγανακτισμένοι απο το παλιό δικομματικό και διαπλεκόμενο προσωπικό της χώρας, δεν νιώθουν ασφαλείς με ανθρώπους που κυβερνούν  δυο δεκαετίες σχεδόν και μας το παίζουν…σωτήρες, αλλά παράλληλα αυτοί οι αγανακτισμένοι νέοι δεν έχουν ‘καλουπωθεί’  σε ιδεολογικά πλαίσια και δεν θέλουν ο ΣΥΡΙΖΑ να τους εντάξει σε ένα κρατικιστικό ή αντι-επιχειρηματικό καλούπι πολιτικής σκέψης. Αυτό είναι κομβικό σημείο για να εδραιωθεί η δυναμική εξουσίας που αναπτύσσει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Είμαι και εγώ πεπεισμένος για την αναγκαιοτητα μαρξιστικής προσέγγιση της κρίσης, είμαι γνώστης της στρέβλωσης και των ανισοτήτων που γεννάει η πλήρης απορρύθμιση και ο μανιακός νεοφιλελευθερισμός . Αλλά αυτές οι έννοιες μοιάζουν στους πολλούς άνεργους και στους απολυμένους, ξεπερασμένες(όπως αυτές περί ακροάριστερισμού και μπολσεβικισμού  που κάποιοι δήθεν υπέυθυνοι της αστικής τάξης,  λένε ότι θα φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ). Πίσω απο τον χαμηλό μισθό,πάνω στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ και τα σημειώματα τραπεζών και εφορίας, αυτές οι καταγγελίες που κάνει η σύγχρονη αριστερά  δεν γράφονται(αν και ισχύουν στην πραγματικότητα)ωστε να εντυπωθούν στον πολίτη που υποφέρει: γράφονται οδυνηροί αριθμοί καθημερινότητας, μηνιαίας δαπάνης και χαμηλού εισοδήματος . Καθώς ο πολίτης ακούει για δόσεις που περιμένουμε των 44 δις, έλλειμμα, για χρέος 180 και 190 % του ΑΕΠ, για κούρεμα κ.α, ”χάνεται”, στροβιλίζεται σε εναν κυκεώνα παραπλανητικής και κατευθυνόμενης καθιζησης της σκέψης, απωθησης του Πολιτικού Προβλήματος. Εκεί χρειάζεται να είναι ριζοσπαστικός ο  ΣΥΡΙΖΑ : να εξηγει (χωρίς να προσφευγει στην ιδεολογικοποιημένη ανάλυση, αλλά και χωρις να απομακρυνεται απο το Πολιτικό και το Κοινωνικό ) τους μικρούς αριθμούς που διαχειριζόμαστε επειδή πάσχουν οι μεγάλοι αριθμοί που ρυθμίζουν τις ζωές μας . Και φυσικά, ξέρει ο κόσμος ποιοί επιτιθενται στην Εργασία για να την απαξιώσουν ,ξέρει πώς και γιατί ρυθμιζουν τους μεγάλους αριθμούς. Αλλά θέλει Πολιτικόυς Φορείς να του βελτιώσουν τα νούμερα της ζωής του, οχι απλά να τους καταγγέλουν την μεγάλη κλοπη του ιδρώτα τους απο τους λίγους. Και ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί, αν θέλει, να γίνει τέτοιος φορέας.