Το πιό ανησυχητικό σε αυτό το πολιτικό τσίρκο που διαδραματίζεται τις τελευταίες ημέρες, είναι ότι παραπέμπει στις τελευταίες ημέρες της Βαβυλώνας…
Διαβάσαμε σήμερα σε αρθρογραφία του …Παγκάλου (ναι, δεν κάνουμε πλάκα, υπάρχει εφημερίδα που φιλοξενεί κείμενα του) μύδρους κατά του …Κωνσταντίνου Καραμανλή!
Το ότι ο Πάγκαλος είναι επιλεκτικά ανιστόρητος, είναι γνωστό. Εαν είχε την παραμικρή ιστορική ευαισθησία, θα είχε προβεί στο απονενοημένο διάβημα απλώς και μόνο λόγω ονόματος.
Το να ισχυρίζεται όμως ιστορικές ηλιθιότητες τύπου “Ο ΚΚ δεν κέρδισε ποτέ του μία “καθαρή” εκλογική αναμέτρηση”, φεύγει από το επίπεδο της προπαγάνδας και ανάγεται σε
συγγραφική αποτύπωση της απολύτου φυσιολογικής κατα τα άλλα, λειτουργίας του πεπτικού που καταλήγει σε κένωση. Ανακουφιστική μεν για τον συγγραφέα, άκρως ενοχλητική όμως για τους άλλους.
Και βέβαια ο ΚΚ ο πρεσβύτερος δεν υπήρξε άγιος σε καμμία των περιπτώσεων. Ο τελευταίος όμως που δικαιούται να τον κρίνει, είναι ο περιφερόμενος Πάγκαλος.
Διότι η υπογραφή του κυρίου Παγκάλου, φιγουράρει κάτω από αυτή του κυρίου Τσοχατζόπουλου στην περιβόητη συμφωνία για τα υποβρύχια. Ο μεν κύριος Τσοχατζόπουλος βρίσκεται στην φυλακή, ο δε κύριος Πάγκαλος, προφανώς επικαλείται το τεκμήριο της αγνωσίας, όπως ο κύριος Χρυσοχοΐδης για το μνημόνιο. Την “αγραμματοσύνη” του όμως την πληρώνει ο Ελληνικός λαός.
Παρά ταύτα, ο κύριος Πάγκαλος μόνο ως γραφικός δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Είναι ο πολιτικός που θα μείνει στην ιστορία για τρία πράγματα, καθόλου “κωμικά”:
1. Την παράκληση του να φυσήξει ο αέρας και να πάρει την σημαία. Θα υπήρχαν άραγε μνημόνια χωρίς τις γκρίζες ζώνες;
2. Την παράδοση του φυσικού συμμάχου της Ελλάδας, Αμπτουλά Οτσαλάν στη ναζιστική Τουρκία, ακολουθώντας την “οικογενειακή παράδοση”
3. Την παραδοχή του ότι “μαζί τα φάγανε”. Προφανώς δεν εννοούσε τα υποβρύχια, γι’ αυτό και παραμένει ασύλληπτος.
