Του Ηλία Καραβόλια, 1/12
Η τωρινή κυβέρνηση μοιάζει, μετά την εξασφάλιση (;) των δόσεων, ότι μπορεί και να αντέξει μέσα στο 2013. Η ελληνική οικογενειακή ατμόσφαιρα- των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς- δεν νομίζω ότι θα επηρεαστεί από τις αναλύσεις σχετικά με τις ευρωπαικές διαδικασίες επικύρωσης των προχθεσινών αποφάσεων, ούτε από τα χρονοδιαγράμματα που ξαναμπαίνουν για τρίτη χρονιά στην ζωή μας και αφορούν αναμενόμενες δόσεις δήθεν αναγκαίες προς επιβίωση (παρά την ανασφάλεια, την αβεβαιότητα, τα ιδιωτικά χρέη και την έλλειψη ρευστότητας για δαπάνες, δώρα, διασκέδαση) Οι περισσότεροι Έλληνες έχουν πλέον από καιρού κατανοήσει ότι αυτά τα μεγάλα νούμερα που ακούν και διαβάζουν, αυτά τα μεγέθη και οι αποφάσεις που παίρνονται, δεν μας αφορούν άμεσα και δεν ‘διαχέονται’ σε σύντομο ή μεσοπρόθεσμο διάστημα στο κοινωνικό σώμα, στην αγορά, στην ζωή μας. Ίσως
λοιπόν να μην μεταβάλλουν ραγδαία και τους συσχετισμούς στο εσωτερικό πολιτικό γίγνεσθαι . Αυτό είναι πιθανό να συμβεί μόνο εάν η κοινωνική ανέχεια κορυφωθεί ραγδαία ,κυρίως αν μέχρι τον Μάρτιο φανούν έντονα αρνητικά αποτελέσματα στην καθημερινότητα εκατομμυρίων Ελλήνων, απο τα μέτρα που ψηφίστηκαν πρόσφατα στην ελληνική βουλή.
Είναι δεδομένο πάντως ότι οι βαθμοί ανοχής σε υποσχέσεις κυβερνώντων έχουν μειωθεί σχεδόν στο ελάχιστο. Σποτάκια στο facebook με τον πρωθυπουργό της χώρας να μιλάει για ‘ξεκίνημα’ και ανάπτυξη ( μια μόλις μέρα μετά από την εμφανή προσωρινή τεχνητή αναπνοή των δανειστών ,με δυσβάστακτούς και επαχθείς όρους) είναι σχεδόν αστεία. Υποτιμάται για άλλη μια φορά η νοημοσύνη εκατομμυρίων ανθρώπων, άσχετα αν βγαίνει προς τα έξω ή σε κάποιους υπερπατριώτες, μια νότα αισιοδοξίας και ένα αίσθημα ψευδοσυλλογικότητας στην προσπάθεια εθνικής ανάκαμψης. Αλλά λογικό είναι ο πρωθυπουργός, να προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τη ψυχική κόπωση της κοινωνίας, η οποία αγωνιωδώς ψάχνει έστω και συμβολικά «καλά νέα» για να αλλάξει. Όμως, αυτό ακριβώς λειτουργεί αποσυνθετικά στην κυβέρνηση :ο προσωπικός τόνος που δίνει ο πρωθυπουργός στον ρόλο του και στις πράξεις του, όσο περνάει ο καιρός , θα λειτουργεί αντίστροφα και για τα ποσοστά της ΝΔ. Η βάση του κόμματος, οι παραδοσιακοί κεντροδεξιοί και δεξιοί ψηφοφόροι, αρχίζουν και υποψιάζονται ότι ίσως το κόμμα να ήταν για τον Σαμαρά το ‘όχημα’ να ανέλθει στην εξουσία. Διότι σχήματα ‘ευρωπαικού προσανατολισμού’, που λανσάρονται μέσα από καθεστωτικές στήλες σε Βήμα και Καθημερινή ή στα παράθυρα του Σκαι και του Mega, με τα στελέχη ‘απομεινάρια’ του πάλαι πότε εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ( Λόβερδος, Χρυσοχοιδης, Διαμαντοπούλου, Φλωρίδης κ.α)όσο και αν σε κάποιες δημοσκοπήσεις δείξουν μια κάποια δυναμική, αυτή δεν θα πείθει τελικά τον σκληρό πυρήνα των ψηφοφόρων της ΝΔ. Δόθηκε δεύτερη ευκαιρία στον Σαμαρά ,ιστορικά, να τιμήσει την φανέλα της, και αν την ξαναβγάλει( γιατί τώρα φοράει την εθνική και καλά κάνει) δεν νομίζω να τον ακολουθήσει η μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων της ΝΔ. Η οποία σημειωτέον, δεν θα πάθει με τόση ευκολία την ολική καθίζηση που έπαθε το ΠΑΣΟΚ, αλλά σίγουρα δεν θα έχει ξανά δυναμική αυτοδύναμης εξουσίας ή ισχυρού καθοδηγητικού ρόλου στις εξελίξεις.
Η δε επικίνδυνη δυναμική της Χρυσής Αυγής στις δημοσκοπήσεις, προσωπικά πιστεύω ότι δεν μπορεί να συνεχίσει με αυτή την κεκτημένη ταχύτητα. Το πεδίο της οικονομικής πραγματικότητας στρέφεται γύρω από τις σχέσεις με τους δανειστές μας (παρά φυσικά την τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας και την μόνιμη παρουσία υπεράριθμων μεταναστών, συνθήκες που ευνοούν την ακροδεξιά εθνικιστική ψήφο) Σε συνδυασμό με τις ακραίες συμπεριφορές και τις αντιδημοκρατικές πρακτικές των μελών της Χρυσής Αυγής, μάλλον απωθούνται πολλοί από αυτούς που την ψήφισαν( από αγανάκτηση και θυμό και όχι με ορθολογικά κριτήρια) , να το ξανακάνουν.
Άποψη μου είναι ότι παγιώθηκε μια συγκεκριμένη δυναμική στους υπάρχοντες πολιτικούς φορείς και ότι ακόμη και αν προκύψουν νέες πολιτικές πρωτοβουλίες ή υβριδικού τύπου μορφώματα, ακόμη και αν έχουμε μικρές αυξομειώσεις στους υπόλοιπους σχηματισμούς( ΚΚΕ, ΔΗΜΑΡ, ΑΝ.ΕΛΛ.) ένα είναι μάλλον σίγουρο: το ΠΑΣΟΚ δεν θα ξαναγεννηθεί εύκολα από τις στάχτες του, ίσως δε βουλιάξει ακόμη περισσότερο. Και μόνο αν το ΠΑΣΟΚ επανέκαμπτε, θα μειώνονταν η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία. Το αν οι Έλληνες ψηφοφόροι που θα ακολουθήσουν αυτή την δυναμική, κάνουν τελικά λάθος( ανάλογο πχ με αυτό του 2009 που εξέλεξαν τον Γ. Παπανδρέου ή το 1981 που εξέλεξαν τον Ανδρέα ‘) αυτό θα το κρίνει η Ιστορία. Πάντως οι ‘γενιές’ άλλαξαν. Η νοοτροπία των περισσότερων νέων ανθρώπων, που ζουν σε τεράστια ανασφάλεια και με άγχος για το μέλλον τους, κακώς συνδέεται πλήρως με την παλιά ωφελιμιστική λογική της ψήφου.
Ακόμη και αν οι πολλοί κάνουν λάθος, είναι οι…περισσότεροι ! Και καλό είναι να μην τους υποτιμάμε. Γιατί οι μάζες, δεν κάνουν πάντα λάθος, ούτε πλέον ζούμε σε εποχές που δρούσαν χωρίς πληροφόρηση, κρίση, ένστικτο . Οι δε ‘αγανακτισμένοι’ που και εγώ προέβλεψα ότι θα αποσυρθούν από το προσκήνιο μετά το ξέσπασμα τους, δεν ‘σιώπησαν’ μέσα τους. Οι πλατείες ,και τα πλήθη που ξύπνησαν, δεν έχουν χρώμα .Και το κάθε κόμμα που δεν θα τις ακούει, αλλά θα πάει να τις εκμεταλλευτεί ή να τις αντιπαλέψει, θα τις βρει στην κάλπη. Θετικά ή αρνητικά…