ΟΙ «ΚΑΘΑΡΟΑΙΜΟΙ» εκσυγχρονιστές υπηρέτες του καπιταλισμού και της Νέας Τάξης διαφέρουν από τους «σοσιαλίζοντες» και τους «αριστερούληδες» σε τούτο: Στο βαθμό υποκρισίας και κυνισμού. Οι πλέον ειλικρινείς και οι πλέον κυνικοί απολογητές του νεοφιλελευθερισμού (στην Ελλάδα ο Ανδριανόπουλος), δεν διστάζουν να δηλώνουν: Αν η υπεράσπιση του δικαιώματος της ιδιοκτησίας και του κέρδους το απαιτεί, η πολιτική ισότητα, δηλαδή οι δημοκρατικές ελευθερίες, πρέπει να θυσιαστούν. Με άλλα λόγια, τα δικαιώματα του ανθρώπου μεταφράζονται γι αυτούς σε ένα και μόνο δικαίωμα: Της ιδιοκτησίας και του κέρδους.
Οι «σοσιαλίζοντες» και «αριστερούληδες» νεοφιλελεύθεροι δεν τολμούν να τα λένε τόσο ωμά τα πράγματα, ακόμα. Είναι, όμως, οι πλέον ευρηματικοί στην υποκρισία και την απάτη. Κρύβονται πίσω από αφαιρέσεις και λεκτικές κατασκευές «προοδευτικότητας»: «κοινωνικός διάλογος», «κεντροαριστερά», «οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη» και άλλα τέτοια σοφίσματα.
Το Σημερινό ΠΑΣΟΚ είναι το κόμμα στο οποίο «συνωστίζονται» όλων των ειδών τα λουλούδια: Από τους «καθαρόαιμους» και «ωμούς» υμνητές του πλανητικού ιμπεριαλισμού, μέχρι τους «ντροπαλούς»: Τους «σοσιαλίζοντες» και «αριστερούληδες» υποκριτές απατεώνες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η «καθαρόαιμη» τσόντα των «αριστερούληδων»: Η καθαρόαιμη «αριστερή» απάτη και η προβοκατόρικη «αριστερή» αιχμή της Νέας Τάξης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, βεβαίως, στην παρούσα συγκυρία έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα: Αποτελεί το αναγκαίο «αριστερό» μακιγιάζ για το ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί το τεκμήριο και το άλλοθι για την αναπαλαίωση του σαθρού και ετοιμόρροπου οικοδομήματος του ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να πείσει από μόνο του. Η θητεία της «εκσυγχρονιστικής αλητείας» του το έχει καταστήσει όχι μόνο ένα παρασιτικό και άδειο από ιδέες οργανισμό, αλλά και πολύ απωθητικό στην ελληνική κοινωνία Χρειάζεται μακιγιάζ, τα χρώματα της απάτης που θα αναπαλαιώσουν τα μπαγιάτικα και φθαρμένα «αριστερά» του υλικά. Αυτά τα χρώματα της αναπαλαίωσης και της απάτης τα προμηθεύει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Γι’ αυτό και οι αγωνιώδεις φωνές εκατέρωθεν για να βρεθούν γέφυρες συγκρότησης ενός κεντροαριστερού κυβερνητικού σχήματος.
Αυτό, όμως το «πλεονέκτημα» του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται και η μεγάλη κακοδαιμονία του: Βόμβα που τον απειλεί να τον τινάξει στον αέρα, λόγω του συνονθυλεύματος των εσωτερικών του τάσεων. Οι βολεμένες και επιδοτούμενες εσωτερικές του τάσεις απειλούνται…
Η ηγεμονική τάση του Αλαβάνου, γνωρίζοντας την πρεμούρα του ΠΑΣΟΚ να μακιγιαριστεί μέσω ΣΥΡΙΖΑ, θέλει να πουλήσει το «προϊόν» ΣΥΡΙΖΑ πανάκριβα. Στοχεύει σε μια ηγεμονική σύμπραξη ή συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή σε αυτή τη διαδικασία της «κεντροαριστερής» κυβερνητικής λύσης ο Αλαβάνος θέλει να έχει πρωτεύοντα και ηγεμονικό ρόλο. Είναι αυτός και ο λόγος που τοποθέτησε τον πλαστικό Τσίπρα στην αρχηγία του κόμματος και επέλεξε για τον εαυτό του το ρόλο του Βοναπάρτη.
Ο Κουβέλης και η τάση που εκπροσωπεί, πάντα σε δεύτερους ρόλους, δεν έχει τέτοιες ηγεμονικές φιλοδοξίες. Επιθυμεί εδώ και τώρα τη συγκρότηση της «κεντροαριστερής» εναλλακτικής λύσης. Διακρίνουν οι ηγέτες αυτής της τάσης ότι δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια αναμονών. Το σκηνικό «ρέει» προς κατεδάφιση και αν δεν προλάβουν το κυβερνητικό τραίνο θα χαθεί. Μπορεί να προκύψουν, μέσα στα νοσηρά πολιτικά αδιέξοδα και την εκρηκτική ρευστότητα της κρίσης, άπειροι μνηστήρες για την αναπαλαίωση του κομματικού τοπίου, η οποία αποτελεί στρατηγική προτεραιότητα των «νταβάδων»: Αμερικανών και εγχώριων…
Ο Λαφαζάνης, με το «αριστερό ρεύμα» του, το οποίο είναι διαβρωμένο από τον καιροσκοπισμό, βρίσκεται σε δεινή θέση. Τα περιθώρια, πλέον των καιροσκοπικών παιχνιδιών έχουν εκλείψει. Θέλει την συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ (η ψυχούλα τους το θέλει), αλλά στα λόγια το παίζουν και λίγο πιο «αριστεροί» από τους άλλους. Αντίφαση που δημιουργεί εσωτερικά προβλήματα έντονα. Στο τέλος φυσικά θα συρθούν στην «κεντροαριστερά», αν δεν χάσουν το τραίνο, λόγω των βοναπαρτιστικών επιδιώξεων του Αλαβάνου.
Με αυτά τα δεδομένα ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτή η μεγάλη πολιτική απάτη, βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού…