Το παραμύθι τους τελικά έχει δράκο.

Ο άνθρωπος από τα παλιά χρόνια, για να προσωποποιήσει το κακό πνεύμα και την υπερφυσική δύναμη, έπλασε με την φαντασία του τους δράκοντες. Φίδια τεράστια, με δύναμη μεγάλη, βλέμμα διαπεραστικό, στόμα φλογοβόλο με πολλές γλώσσες, ή φτερά νυχτερίδας, και συνήθως με τρεις κεφαλές.
Στην Μυθολογία μας παρουσιάζονται σαν φύλακες θησαυρών, όπως στα χρυσά μήλα των Εσπερίδων, ή στο χρυσόμαλλο δέρας. Γνωστός είναι και ο τρικέφαλος Κέρβερος –ο υιός του Τυφώνα και της Έχιδνας-, φύλακας των ψυχών στον Άδη.
Στη Βίβλο ονομάζεται Λεβιάθαν, και είναι το υδρόβιο τέρας του κακού και της χαώδους αταξίας, που θα αποτελέσει όμως την τροφή των μακάριων, στον μέλλοντα κόσμο.
Στην Αποκάλυψη ταυτίζεται με τον Σατανά, και η Χριστιανική θρησκεία παρουσιάζει την αμαρτία και το βδέλυγμα με την μορφή του δράκοντα, και γι αυτό βλέπουμε στις αγιογραφίες μας τους Στρατηλάτες Άγιο Γεώργιο και Άγιο Δημήτριο να πατάσσουν και να
σκοτώνουν τον δράκοντα.
Στις αρχαίες παραδόσεις ο δράκος ζητεί να λάβει ως θύμα την ανίσχυρη παιδίσκη, που πρέπει να του παραδώσουν οι θνητοί για την εξιλέωσή τους, την αυτοτιμωρία τους.
Είναι γνωστός ο Μύθος του Περσέα και της Ανδρομέδας, κόρης του βασιλιά Κηφέα και της Κασσιόπης. Όταν η Κασσιόπη καυχήθηκε ότι η κόρη της είναι ωραιότερη των Νηρηίδων, ο Ποσειδώνας οργίσθηκε και έστειλε καταστρεπτικές πλημμύρες στην χώρα, καθώς και ένα θαλάσσιο δράκοντα που κατέτρωγε τα πάντα στο πέρασμά του. Οι ιερείς αποφάνθηκαν ότι για να εξιλεωθούν απέναντι στο θεό, έπρεπε να παραδώσουν στο τέρας βορά την Ανδρομέδα, δεμένη στα βράχια, όπως και έγινε. Προσερχόμενος στην περιοχή ο Περσέας, βλέπει την κόρη δεμένη και το τέρας έτοιμο να την καταπιεί, και αμέσως βγάζει από το σακί του την κεφαλή της Μέδουσας που είχε προσφάτως αποκόψει, και απολιθώνει το τέρας, ελευθερώνοντας έτσι την Ανδρομέδα.
Είναι θαυμαστός ο τρόπος γέννησης του Περσέα, έτσι όπως παρουσιάζεται στον μύθο, και ο καθένας μπορεί να τον εξηγήσει με τον δικό του τρόπο, και να βρει σημάδια και ομοιότητες με την εποχή μας .
Στα πανάρχαια χρόνια λοιπόν, στο Άργος, βασίλευε ο βασιλιάς Ακρίσιος (ο μη έχων σωστή κρίση). Ένας χρησμός του είχε πει ότι η ωραιοτάτη κόρη του , Δανάη (Ελλάδα), αν αποκτήσει ποτέ τέκνο, αυτό έμελλε να τον φονεύσει όταν θα μεγάλωνε. Έτσι ο Ακρίσιος φυλάκισε την Δανάη σε ένα υπόγειο χάλκινο θάλαμο, και δεν άφηνε κανένα να την πλησιάσει.
Το θέλημα του Διός όμως ήταν να γεννήσει η Δανάη γιο, και έτσι εισερχόμενος ο Θεός στην υπόγεια φυλακή της κόρης, ως χρυσή βροχή, αυτή όταν έφθασε ο καιρός, έφερε στον κόσμο μόνη της και φυλακισμένη, τον γιο της, τον ημίθεο και ήρωα, Περσέα, που όπως λέει ο μύθος, το πρόσωπό του έλαμπε σαν το άστρο της αυγής.
Όταν έμαθε ο Ακρίσιος το γεγονός, έρριψε στην θάλασσα, μέσα σε κιβώτιο την Δανάη και το βρέφος, πιστεύοντας ότι θα καταποντισθούν, και θα απαλλαχθεί από τον κίνδυνο της ανατροπής του. Ο θεός όμως έσωσε την Δανάη και τον γιο της, στέλνοντάς τους με τα κύματα, στην Σέριφο, όπου βασίλευε ο Πολυδέκτης. Ο αδελφός του βασιλιά, ο καλοκάγαθος Δίκτης (δίκτυ προστασίας), βρήκε στην παραλία το κιβώτιο με τους ναυαγούς, και παίρνοντάς τους στο σπίτι του, ανέλαβε την προστασία μάνας και γιού.
Ο βασιλιάς Πολυδέκτης (αυτός που θέλει, δέχεται δώρα, προνόμια, μίζες κ.λ.π.), έβαλε στο μάτι την Δανάη και ζητούσε αφορμή να απομακρύνει τον Περσέα από κοντά της, για να πραγματοποιήσει τον σκοπό του, να χαρεί τα θέλγητρά της (φυσικός πλούτος). Όταν μεγάλωσε ο Περσέας, ο βασιλιάς τον έστειλε να του φέρει ως δώρο την κεφαλή της Μέδουσας (αποπληρωμή επαχθών δανείων), το βλέμμα της οποίας πέτρωνε όποιον την κοιτούσε, με την σκέψη ότι έτσι θα απαλλαγεί από τον νέο.
Ο Περσέας αποχαιρέτησε την μητέρα του και τον αγαθό Δίκτυ, και βοηθούμενος από την Αθηνά (φρόνηση), και τον Ερμή (Λόγο), οι οποίοι του έδωσαν πέδιλα με φτερά και ξίφος οξύ, έφτασε πετώντας στο μέρος όπου κατοικούσαν οι τρεις Γραίες, η Ενυώ, η Πεφρηδώ και η Δεινώ, που ήταν αδελφές των Γοργόνων.
Αυτές είχαν ένα μόνο μάτι και ένα δόντι, και όταν ήθελε η μία να δει, εδανείζετο το μάτι από την άλλη, και όταν ήθελε η μία να φάει, εδανείζετο το δόντι από την άλλη, και έτσι βοηθούντο μεταξύ τους, (κάτι σαν τρικομματική κυβέρνηση δηλαδή).
Ερχόμενος κρυφά ο Περσέας κοντά τους, τους αφαίρεσε το μάτι και το δόντι, και έτσι χωρίς δύναμη, αναγκάστηκαν να του πουν το δρόμο για να φθάσει στις Νύμφες (προστάτες των θνητών), οι οποίες του έδωσαν την κίβισιν (σακί), και την κυνή (κάλυμμα κεφαλής), ώστε με αυτά το όπλα να φθάσει στις τρομερές Γοργόνες (τρόικα). Οι δύο εξ αυτών, Ευρυάλη και Σθενώ, ήταν αθάνατες, αλλά η τρίτη, η Μέδουσα ήταν θνητή.
Η Μέδουσα είχε ωραιοτάτη όψη, που ξεγελούσε (σαν τους λόγους για δημοκρατία, ισότητα και πρόοδο, στην Ευρώπη), αλλά στην πραγματικότητα ήταν πελιδνή και αποτρόπαια, και αντί για μαλλιά, είχε φίδια με διχαλωτές γλώσσες( σαν τις συσκέψεις του Eurogroup).
Ο Περσέας έχοντας μαζί του κι ένα καθρέπτη , και βλέποντας το είδωλό της, χωρίς να κινδυνέψει, με προσοχή της απέκοψε την κεφαλή, και την έρριψε εις το σακί του.
Δυστυχώς στην εποχή μας, πάλι έχουμε να παλέψουμε με τα δικά μας τέρατα, αφού πρώτα πρέπει να κατανικήσουμε τον φόβο, να δούμε κατάματα την αλήθεια, και να οπλιστούμε με δύναμη και αποφασιστικότητα , πριν είναι πολύ αργά.
Ήδη οι μάσκες τους, που χρόνια φορούσαν για να μας ξεγελούν, καταπίπτουν η μία μετά την άλλη, και βλέπουμε πλέον καθαρά τι κρύβεται από πίσω. Μπορούμε πια να τους αναγνωρίσουμε όταν βγαίνουν στα κανάλια για να απαγγείλουν τους θεατρικούς μονολόγους, ή για να κραυγάσουν ότι τάχα κινδυνεύει η δημοκρατία τους. Αντικρίζουμε τις βροχαλίδες –τις πολύχρωμες δηλητηριώδεις σαύρες-, που βγαίνουν όταν χαλάει ο καιρός, και από κοντά και το ασήμαντο σαμιαμίδι, που αναβαθμίστηκε σε ρυθμιστή.
Πετώντας τους παραμορφωτικούς καθρέπτες (κομματικοποίηση), θα δούμε τις διχαλωτές τους γλώσσες, που χρόνια μας σαγήνευαν και μας υπνώτιζαν, σέρνοντάς μας και εγκλωβίζοντάς μας στον κόσμο τους, τον κόσμο των ερπετών και των τεράτων.
Τώρα εξηγείται η αδυναμία τους να εκφέρουν καθαρό, ανθρώπινο λόγο, αλλά προσπαθούν ψευδίζοντας να προφέρουν μια λέξη, ή άλλοι να κάνουν τόσα ακατανόητα σαρδάμ. Ακόμα και αυτοί που έχουν εκπαιδευτεί να είναι στωμύλοι, ευφραδείς, εν τούτοις οι λόγοι τους δεν έχουν κανένα ειρμό και ουσία. Τώρα εξηγείται και η δική μας αδυναμία να προσδιορίσουμε επακριβώς το φύλο τους.
Φορώντας τα πανάκριβα κοστούμια και ταγιέρ, φροντίζουν να σκεπάσουν το ανθρωπόσχημο σώμα τους, ψεκαζόμενοι με δυνατά ακριβά αρώματα, προσπαθούν να καλύψουν την αποφορά που εκκρίνουν από την σηπεδώνα που κρύβουν μέσα τους.
Οι πιο εύσαρκοι μάλιστα εξ αυτών, εκτός από την ταγκίλα του λίπους τους, εμέσουν το μίσος και την χολή για τους ανθρώπους (ψεύτικα σποτ).
Το νωχελικό τους περπάτημα μας θυμίζει τους δράκους του Κόμοντο, αυτές τις τεράστιες παμφάγες σαύρες με το δηλητηριασμένο στόμα, το γεμάτο βακτήρια, που μ΄ένα μόνο δάγκωμά τους στο άτυχο θύμα, αρκεί για να το σκοτώσει από το μόλυσμα που έχουν στα σαγόνια τους.
Η ξεχειλωμένη καταπιόνα τους, συνηθισμένη να δέχεται απίστευτες ποσότητες αγαθών, υπόπτως αποκτουμένων, ορέγεται τώρα να γευτεί το εκλεκτό έδεσμα.
Τα σαυρωτά μάτια τους, σαρώνοντας τον χώρο βρίσκουν την τέλεια βορά, να κορέσουν την ασίγαστη πείνα τους. Η οξυμένη όσφρησή τους που τους βοηθά χρόνια ολόκληρα να επιζούν, οσφράνθηκε φρέσκια, τρυφερή σάρκα. Το τέλειο λάφυρο αυτή την φορά, τα παιδιά του Ανθρώπου.
Γνωρίζουν την αγάπη που τρέφουμε εμείς οι άνθρωποι για τα παιδιά μας, γιατί για μας είναι ο πολύτιμος θησαυρός μας, το μέλλον και η συνέχειά μας, στην ουσία η Αθανασία μας σ΄αυτή τη γη, γιατί εκτός από ύλη, έχουμε μέσα μας και θεία ουσία, το πνεύμα, την ψυχή και τα αισθήματα, και γι αυτό φροντίζουν με τα μέτρα που λαμβάνουν να μας πλήξουν στο ευαίσθητο σημείο μας.
Το είδος όλων αυτών είναι φτιαγμένο μόνο από ύλη, γι αυτό μετρούν τα πάντα μόνο μέσω της ύλης (το χρήμα εν προκειμένω), έβαλαν λοιπόν τα παιδιά μας, σαν φορολογητέα ύλη, στην θέση των βιλών, των πισίνων, των ακριβών αυτοκινήτων, των εισαγομένων πούρων και ποτών, και μας καλούν να πληρώσουμε φόρο απόκτησης και κατοχής, θεωρώντας τα τεκμήρια.
Με τον τρόπο αυτό μας τιμωρούν που τολμήσαμε να αποκτήσουμε την συνέχειά μας, και αποτρέπουν και τους άλλους ανθρώπους να φέρουν στον κόσμο χιλιάδες άλλα Ελληνόπουλα.
Έτσι εξηγείται και η πρεμούρα να ψηφίσει νόμους για ελεύθερες αμβλώσεις από ανήλικες, καθώς και η εύκολη διάλυση της οικογένειας, που πραγματοποίησε παλαιότερα ο σαβουρογάμης –τεθνεώς τώρα- πτερόσαυρος, ο πατέρας του βλαμμένου μολυντηριού.
Ήδη έχουν καταδικάσει σε ανέχεια και πείνα 500.000 αθώα Ελληνόπουλα, και με την μη χορήγηση επιδομάτων και φαρμάκων σε ανάπηρα και άρρωστα παιδάκια, επιταχύνουν την εξόντωση.
Χρέος μας είναι να προστατέψουμε τα βλαστάρια μας με κάθε τρόπο, καθώς και τα γειτονάκια μας που στερούνται, με ένα πιάτο φαί, ένα κουτί γάλα, λίγα ρουχαλάκια, ώστε να περισώσουμε τους θησαυρούς μας.
Εξάλλου νομοτελειακά και αυτή η Εποχή των Ερπετών θα φτάσει στο τέλος της, το ξέρουν και οι ίδιοι αυτό, γι αυτό προσπαθούν να διασωθούν και να παραμείνουν λίγο περισσότερο, ακόμα και αλληλοεξοντώνοντας ο ένας τον άλλο. Βλέπουμε ήδη ότι μετά τους αλληλοασπασμούς και τους εναγκαλισμούς τους, έχει αρχίσει η ρίκσσυ, με τα αλληλοδαγκώματα και τα αλληλοξεσκεπάσματά τους.
Μόνο που το πληγωμένο θηρίο, είναι όπως λένε πιο επικίνδυνο, μπορεί με ένα χτύπημα της ουράς του να προκαλέσει αναταράξεις, με έναν βρυχηθμό του μπορεί να εκτοξεύσει τις δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις του, γι αυτό προσοχή, να προστατεύσουμε τα παιδιά, ώσπου να φανεί ένας νέος Περσέας, να μας λυτρώσει από το μόλεμα.
Με εκτίμηση
Αγγελική Π.