Βρώμικο παιχνίδι στη Κύπρο όπου το είπα-ξείπα κατάντησε καθημερινό πλέον εθνικό σπόρ(για να δανειστώ φράση συναδέλφου). Με τα χοντροειδή όμως τέτοια, να μας σέρνουν πίσω σε εποχές που πιστέψαμε ότι αποτελούσαν παρελθόν. Ότι ζούμε πια
σε…ευρωπαικά επίπεδα και όχι στα τριτοκοσμικά που επεκράτησαν μετά την Ανεξαρτησία όπου ότι έλεγε ή έκανε ο Μακάριος ήταν ευαγγέλιο που δεν επιτρεπόταν σε κανένα να αμφισβητήσει ή να διανοηθεί να θέσει… ανθυποψηφιότητα σε προεδρικές! Τον θρόνο τον είχε ο εις και μόνος Μακάριος! Αυτή ήταν η ..δημοκρατία. θυμίζουν όμως και άλλες παλαιότερες εποχές, εκείνες των φατριών Κολοσιατών και Ζαχαριακών όπου όποιος τολμούσε να αμφισβητήσει τον αρχηγό της μιας φατρίας έπρεπε να εξουδετερωθεί, κάτι δηλαδή που ούτε λίγο ούτε πολύ μιμήθηκε στα δικά της μέτρα και σταθμά και η κομματικο-πολιτική ζωή μετά την Ανεξαρτησία…
Τέθηκαν υποψηφιότητες για τις επόμενες προεδρικές. Και αντί να περιορίζονται στο να προβάλουν στο λαό τις θέσεις τους πως θα σώσουν αυτό το κράτος από το χάος και τον οικονομικό πάτο που το πέταξαν όλοι μαζί, μας σέρνουν σε πρακτικές του περασμένου αιώνα. Ας πιάσουμε την τελευταία διαμάχη που ξεκίνησε με μια δήλωση του ΜάριουΚαρογιάν από το ράδιο Πρώτο όταν είπε, ότι ο ίδιος και η υπόλοιπη ηγεσία του κόμματος ήθελαν να στηρίξουν τον κ. Κασουλίδη αλλά τελικά στήριξαν τον κ. Χριστόφια επειδή, «οΤάσσος Παπαδόπουλος είχε ισχυρή άποψη για στήριξη του Δημήτρη Χριστόφια». Τι είπε δηλαδή που ενόχλησε τόσο πολύ;
Ξέσπασαν κάποιοι να βγάλουν σώνει και καλά ψεύτη τον Καρογιάν. Δεν υποστηρίζω κανένα, όμως τα πράγματα να λέγονται ως έχουν. Στις 19 Φεβρουαρίου 2008 η εφημερίδα Σημερινή είχε ως πρωτοσέλιδο «Δύο τάσεις στο ΔΗΚΟ… Πήρε φωτιά το παρασκήνιο για το β’ γύρο» και εκτενέστερα στην σελίδα 3 έγραψε ο Κορνήλιος Χατζηκώστας επιγραμματικά:
«… Δύο τάσεις
Στο Δημοκρατικό Κόμμα επικρατούν δύο τάσεις ως προς τα σενάρια του δευτέρου γύρου των Εκλογών, με τη μία να υποστηρίζει την υποψηφιότητα του Δημήτρη Χριστόφια και την άλλη την υποψηφιότητα του Ιωάννη Κασουλίδη. Σύμφωνα με πληροφορίες μας, αρχικά το ΔΗΚΟ φαινόταν να έκλεινε προς τον Ιωάννη Κασουλίδη , αλλά η τάση αυτή μπλοκαρίστηκε από τον Πρόεδρο
Παπαδόπουλο μετά από παρέμβαση προς αυτόν στελεχών του κόμματος, όπως ο γιός του Νικόλας, ο Γιώργος Κολοκασίδης και ο Κυριάκος Κενεβέζος…» Σύνδεσμος εδώhttp://www.sigmalive.com/files/filefield/0/3/8/simerini19022008.pdf
Κατά τα άλλα στην Κύπρο των Αγίων όλοι μάχονται υπέρμαχοι της αλήθειας και πολέμιοι του ψεύδους…
Στις 24 Φεβρουαρίου 2008 στην εφημερίδα Πολίτης δημοσιεύθηκε και ιστορικό των ημερών εκείνων από τον δημοσιογράφο Μακάριο Δρουσιώτη με τίτλο «Όλο το παρασκήνιο από τον Κασουλίδη στον Χριστόφια Το μεγάλο παζάρι
του ΔΗΚΟ». Σύνδεσμος εδώ:
http://www.makarios.eu/cgibin/hweb?-A=2565&-V=parties
Πιστεύω δεν διαψεύθηκαν τα πιο πάνω των Κορνήλιου Χατζηκώστα και ΜακάριουΔρουσιώτη. Άρα δεν ήσαν ΨΕΥΤΕΣ ούτε Σημερινή, Πολίτης, Κορνήλιος Χατζηκώστας, Μακάριος Δρουσιώτης ούτε ο Μάριος Καρογιάν.
Πάει αυτό. Τώρα βγήκε το ΔΗΚΟ να αντικρούσει θέσεις Γ. Λιλλήκα και να επικαλεστεί ότι άκουσον άκουσον … ο τελευταίος βρίσκεται εκτός της στρατηγικής του ΤάσσουΠαπαδόπουλου! Σαν και ότι έκανε ο μ. Τ. Παπαδόπουλος (όπως γινόταν δηλαδή για χρόνια –και ακόμα γίνεται- και με την περιβόητη κατευθυντήρια γραμμή Μακαρίου/Ντενκάς του 1977) ήταν αλάθητο και ευαγγέλιο (!) που πρέπει ΟΛΟΙ να ακολουθούμε έστω και αν μας πάρει όλους στο τάφο! Αλοίμονο σε όποιον αμφισβητεί τις μέρες και έργα του μ. Παπαδόπουλου! Κάποιοι δε δυναμικοί επικριτές του Δ. Χριστόφια ας αναλογιστούν πρώτα τις δικές τους ασήκωτες ευθύνες που μας τον φόρτωσαν για πρόεδρο, όταν γυρνούσαν οικογενειακώς στην Λευκωσία πόρτα με πόρτα για υποστήριξή του και ας απαντήσουν πρώτα στο άρθρο της Σημερινής 6.12.2012 «Προεδρικές αναλήθειες…»http://www.sigmalive.com/simerini/columns/thesi/545975
Ας αφήσουν λοιπόν τους πεθαμένους στους τάφους των και η ιστορία θα τους δικάσει όλους για τις «στρατηγικές» τους, είτε το θέλουν είτε όχι οι υποστηρικτές τους. Και ας μας πουν πως θα σώσουν αυτό το δίσμοιρο τόπο που κατάντησε στο χάλι αυτό λόγω των «στρατηγικών» όλων όσων των κυβέρνησαν μέχρι τώρα, ζωντανών και πεθαμένων.
Η πολιτική Γ. Λιλλήκα σε σχέση με την διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, ΠΡΕΠΕΙ να αποτελεί συνέχεια της λαικής ετυμηγορίας στο δημοψήφισμα 2004 με την οποία ο λαός απέρριψε την λύση αυτή, και η οποία (πολιτική) καμία σχέση δεν πρέπει έχει με την 8ηΙουλίου 2006. H οποία σε περιφρόνηση της απόφασης του λαού του 2004 επανέφερε την διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία δίχως καμία εξουσιοδότηση από το λαό.
Υ.Γ. Άξια λόγου άρθρα: 1) του ακαδημαικού Μάριου Ευρυβιάδη «Το Κάτεργο και οι Κατεργάρηδες» . http://agora-dialogue.com/?p=54132
http://www.koukouvagia.com/periexomena/politikh/to_katergo_kai_oi_katergarides1354860534.html
2)του διευθυντή του ΚΥΚΕΜ Χρήστου Ιακώβου «Η διαχείριση του ΟΧΙ: μύθος και πραγματικότητα» www.geopolitics-gr.blogspot.com
www.tanea-london.net
http://www.koukouvagia.com/periexomena/politikh/h_diaxeirisi_tou_oxi_mu8os_kai_pragmatikotita1354951517.html

http://fanoulla.koukouvagia.com/?p=316

Φανούλα Αργυρού
Λονδίνο