Ὁ ἰδεότυπος τῆς ἑλλαδικῆς ἄρχουσας τάξης, αὐτῆς πού πρωτίστως εὐθύνεται γιά τή σημερινή μας κατάντια, ἐνσαρκώνεται ἀπολύτως στό πρόσωπο τοῦ Μιχάλη Χριστοφοράκου:
– Ἀρχιερέας τῆς διαφθορᾶς σέ ἀνώτατο ἐπίπεδο
– Γόνος κατοχικῶν δοσίλογων μά καί μεγαλοϋπάλληλος τῶν Γερμανῶν
– Γαμπρός τοῦ τουρκικοῦ πολιτικοοικονομικοῦ κατεστημένου (οἰκογένεια Ντεμιρέλ)
– Στενότατος «φίλος» τῆς οἰκογένειας Μητσοτάκη.
Κάποια στιγμή τό ἀπόστημα ἔσκασε καί τό σκάνδαλο Siemens βγῆκε στόν ἀέρα. Ποιό ἦταν τό ἀποτέλεσμα; Ὁ Χριστοφοράκος μένει στό ἀπυρόβλητο μεταβαίνοντας ἁπλῶς στή Γερμανία, οἱ ἀποκαλύψεις κοπάζουν, ὅσοι δωροδοκοῦνταν καί τόν κάλυπταν κυκλοφοροῦν σάν νά μήν συνέβη τίποτε, ἐνῶ ἡ ἑταιρεία κλείνει μ’ ἕνα χαρτζηλίκι τίς «ἐκκρεμότητες» καί συνεχίζει κανονικά νά παίρνει δουλειές στήν Ἑλλάδα.
Κατά τ’ ἄλλα ζητᾶνε χωρίς τσίπα ἀπό τόν ἑλληνικό λαό νά κάνει μιά «καινούργια ἀρχή», ἀπεκδυόμενος κάθε του δικαίωμα καί ξεκινώντας ἀπό τό μηδέν!
Από τον Αντιφωνητή