Εδώ πληρώνουμε φασισταριά και μας φταίει ο Ατίλα Ολγκάτς

Σε μία χώρα όπου οι γενιές μορφώνονται από Ρεπούσηδες, Τρεμόπουλοι θέλουν να τιμήσουν φασίστες γενοκτόνους, Αριστερομορφοι εκπροσωπούν τα συμφέροντα των ΗΠΑ (βλ. κατήγοροι Κάραζιτς κλπ) εμείς υποκρινόμαστε οργή για έναν Τούρκο που είπε κάτι ιστορικά ορθό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η μαρτυρία του Yalcin Kucuk, Τούρκου λοχαγού κατά τη διάρκεια της εισβολής. Κοιτάξτε πως παρουσιάζεται η φρικτή του μαρτυρία στην “Ελευθεροτυπία”, διαβάστε με προσοχή ΕΔΩ.
Κοιτάξτε τώρα την πραγματικά φρικτή αφήγηση του όπως αναγράφεται στο βιβλίο της Σοφίας Ιορδανίδου «Νταλγκά-Νταλγκά» (εκδόσεις Νέα Σύνορα-Λιβάνη, 1998):
«Ξαφνικά άκουσα κοντά μου πυροβολισμούς και είδα δύο στρατιώτες, τον Σεφίκ και τον Σουλεϊμάν, να φωνάζουν περήφανοι: “Oldurdum, oldurdum, komutanim”, δηλαδή “σκότωσα, σκότωσα, αρχηγέ”. Τους ήξερα. Ήταν χουλιγκάνοι. Πλησίασα προς τα εκεί που έδειχναν χειρονομώντας ενθουσιασμένοι. Μια νέα ευτραφής γυναίκα κειτόταν σφαδάζοντας στο χώμα. Είχε τα χέρια δεμένα πισθάγκωνα και ανοιχτά τα σκέλια απʼ όπου έτρεχαν άσπρα πηχτά υγρά και αίμα. Είχαν αδειάσει τα πιστόλια τους μεσʼ στον κόλπο της. Παρατηρούσα τα χέρια της και τα πόδια της. Μου φαίνονταν μικρότερα απʼ το υπόλοιπο σώμα της. Καθώς την κοίταγα που ξεψύχαγε με χυμένο έξω το σταφύλι των σπλάχνων της, με κόμπους λίπους κολλημένους στο ανοιχτό πληγωμένο φύλο της, με κυρίεψε μια αναγούλα. Ένα προϊστορικό θηλαστικό πιασμένο στα δίχτυα ενός αποτρόπαιου θανάτου.»
«Ο Νετζατίν έκλαιγε καθώς μου το περιέγραφε. Υπηρετούσε είκοσι χρόνια στο στρατό μόνιμος υπαξιωματικός, είχε γυναίκα και παιδιά. Δεν το χωρούσε ο νους του πως το ʽχαν κάνει. Ήτανε αξιωματικοί συνάδελφοί του. Πίναν καφέ μαζί και κάναν χοντροκομμένες πλάκες. Είχε κολλήσει το μυαλό του στο περιστατικό. Σαν χαλασμένος δίσκος γραμμοφώνου. Κάθε φορά που μʼ έβρισκε έπιανε να μου το διηγείται ξανά και ξανά. Πρόσθετε νέες λεπτομέρειες σε κάθε αφήγηση, λες και φοβόταν μην του διαφύγει τίποτε. Τη βιάζανε δύο, ο ένας από μπρος κι ο άλλος από πίσω. Κι εκείνη σφάδαζε. Από πόνο. Λες και μπορούσε να σφαδάζει απʼ την ηδονή! Μπροστά στη μάνα της και στο παιδί της. Ακούς! Τρεις γενιές κακοποιημένες»
Ομαδικές εκτελέσεις έγιναν από τον τουρκικό στρατό. Όμως, να ξέρεις, τις περισσότερες δολοφονίες τις διέπραξαν οι Τουρκοκύπριοι, οι γνωστοί mukavement mucahit (μουκαβεμέτ μουτζαχίντ). Όταν άρχισε ο πόλεμος, τους συμπεριέλαβαν σε κανονικές μονάδες. Ήταν όμως δειλοί και από τις πρώτες μέρες δραπέτευσαν. Οι μουτζαχίντ ανήκαν στην παραστρατιωτική δύναμη, που λειτουργούσε μέσα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα, τη γνωστή Οργάνωση Τουρκικής Αντίστασης (ΤΜΤ). Διατηρούσαν στενές σχέσεις με τον αντίστοιχο μηχανισμό που είχε στήσει το ΝΑΤΟ στην Τουρκία, αυτό που στη Δύση είναι γνωστός ως Gladio και στην Ελλάδα, αν δεν κάνω λάθος, ως Κόκκινη Προβιά. Αρχηγός τους ήταν ο σημερινός πρόεδρος της “Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου”, ο Ντενκτάς. Αυτός υπήρξε, πράγματι, εγκληματίας πολέμου και όχι ο Κάρατζιτς».
Οι διαφορές δεν είναι απλά περιγραφικές αλλά ΔΟΜΙΚΕΣ. Οι ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ που σκότωναν βαπτίστηκαν “φαντάροι” που έφαγαν και ξύλο. Κουβέντα για τις ΜΑΖΙΚΕΣ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ. Κουβέντα για τους βιασμούς. Για τον Κάραζιτς, ούτε λόγος… θα μας κόψουν τον παρά τ’ αφεντικά.
Άξιος ο μισθός σας κύριοι και κυρίες τις ελευθεροτυπίας. Αυτοί βίαζαν τρείς γενιές μαζί. Εσείς πόσες γενιές θα βιάσετε μέχρι επιτέλους να αποβληθείτε εσείς και οι κρατικοί χρηματοδότες σας;