Κάποιοι διανοούμενοι οι οποίοι πάντα ήταν κλεισμένοι στη γυάλα των εγκεφαλικών τους φαντασιώσεων αντιλαμβάνονται την πολιτική σαν παιχνίδι αφηρημένων ιδεών ή παιχνίδι σκακιστών.
ΟΛΟΙ αυτοί οι προφήτες των γραφείων και των εγκεφαλικών γυμνασμάτων περιστρέφονται πάντα, ειδωλολατρικά αγκυλωμένοι, γύρω από κατηγορικές προσταγές, δηλαδή γύρω από ηθικές αφαιρέσεις.
Για όλους αυτούς του «φιλοσόφους» της θέασης και τους «στοχαστές» της γυάλας οι κοινωνίες, οι οικονομικές τους δομές, ο τρόπος συγκρότησης και οργάνωσής τους, καθώς και τα ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ αυτών των κοινωνιών ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ από το οπτικό τους πεδίο. Είναι σαν μην υπάρχουν.
Η Ιστορία για όλους αυτούς τους φαντασμένους υπερόπτες κινείται έξω και υπεράνω των κοινωνικών συστημάτων, έξω και υπεράνω από το οικονομικό και κοινωνικό ΕΙΝΑΙ, έξω και υπεράνω από το πλέγμα των διεθνών σχέσεων και εξαρτήσεων.
Και μια και η Ιστορία κινείται σε επίπεδο κατηγορικών προσταγών και αφαιρέσεων αυτοί αναλαμβάνουν το προφητικό έργο να κινηθούν και υπεράνω αυτής της αφηρημένης ιστορίας. Οχυρώνονται έτσι στον γυάλινο πύργο τους, στο υπερπέραν, και από εκεί, σαν δικαστές, κρίνουν και καυτηριάζουν τα πάντα, συνθέτοντας τις φαντασιώσεις τους σε πολύχρωμα και γυαλιστερά σοφίσματα και πλεκτά ηθικών αφαιρέσεων…
Αν, βεβαίως, τους κατεβάσεις από τη θεϊκή τους έδρα και τους τοποθετήσεις μέσα στη ζωντανή κοινωνία θα διαπιστώσεις τούτο το απλό: Όλοι αυτοί είναι κήρυκες του κατεστημένου, απολογητές του ισχυρού και λακέδες-υμνητές της δύναμης και των αυτοκρατορικών οραμάτων: Της Νέας Τάξης.
Μεγαλείο για όλους αυτούς τους νάρκισσους εντοιχισμένους στο εκλεκτό «εγώ» τους είναι η δύναμη, η ισχύ, οι στρατηγικές και τα οράματα της ιμπεριαλιστικής ισχύος!!!
Οι λαοί και οι καθυστερημένες κοινωνίες είναι τα σκύβαλα και οι άχρηστοι…
Η ιμπεριαλιστική κακουργία είναι το μεγαλείο και οι λαοί, καθώς και οι κοινωνίες που έχουν τσαλαπατηθεί από τις κακουργίες του ιμπεριαλιστικού «μεγαλείου» (τα θύματα δηλαδή) είναι η «σκουριά» και η «λέπρα»!!!
Τέτοιον τερατώδη και φρενοβλαβή αυτοκρατορικό ρατσισμό εκπέμπουν αυτοί οι «στοχαστές» της γυάλας, καμουφλαρισμένο με ωραιοποιημένα λόγια και πολύχρωμα μακιγιάζ: Άλλοι «αριστερά» και «προοδευτικά» περιτυλίγματα και άλλοι με στιλπνές ετικέτες «πατριωτισμού», «Ορθοδοξίας», «ιστορικής μνήμης» κ.λπ.
Ένας από αυτούς είναι ο Χρήστος Γιανναράς: Κατέχει εξέχουσα θέση στον Όλυμπο των Ελλήνων «στοχαστών» της γυάλας…
Το τελευταίο του άρθρο στην «Καθημερινή» ξεπερνάει και αυτόν ακόμα τον «νταβά»του: Τον Αλαφούζο (πάντα τον εξωραΐζει και «πλασάρει» τις επιδιώξεις του).
Τίτλος του άρθρου: Στρατηγική λογική κατέναντι αφασίας
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_13/06/2010_404393
Συνοπτικές παρατηρήσεις
Πρώτη παρατήρηση:
Το άρθρο του Γιανναρά είναι μια ανοικτή υμνολογία της στρατηγικής του Αχμέτ Νταβούτογλου.
Είναι τόσο γοητευμένος από αυτήν τη στρατηγική τής δύναμης ο Γιανναράς που δεν την εξυμνεί απλώς, αλλά την ανυψώνει σε «μεγαλείο», σε «όραμα».
Του διέφυγε μια μικρή λεπτομέρεια: Ότι το «όραμα» αυτό είναι το ιμπεριαλιστικό όραμα της Τουρκίας, δηλαδή ένα «όραμα» αυτοκρατορικής επέκτασης και επιβολής σε άλλους λαούς…
Είναι το «όραμα» μιας περιφερειακής δύναμης της Νέας Τάξης: «Μέρισμα» του αυτοκρατορικού «οράματος» των ΗΠΑ!!!
Γι’ αυτό ο Γιανναράς έχει εξυμνήσει, πάρα πολλές φορές, το αυτοκρατορικό» όραμα των ΗΠΑ, το «μεγαλείο» αυτής της χώρας, καθώς και το «μεγαλείο» των ανεπτυγμένων και «πολιτισμένων» ιμπεριαλισμών της Δύσης…
Με την ίδια λογική μιλάει και για το «όραμα» Νταβούτογλου…
Για το Γιανναρά ούτε καπιταλισμός υπάρχει, ούτε ιμπεριαλισμός, ούτε πλανητική κακουργία, ούτε Νέα Τάξη. Υπάρχει μόνο το «όραμα» του δυνατού, του ισχυρού, του αυτοκράτορα, δηλαδή του δυνάστη…
Για λαϊκά οράματα δεν τον ακούσαμε ποτέ να μιλάει…
Παρατήρηση δεύτερη:
Κατηγορεί την Ελλάδα γιατί δεν έχει ένα τέτοιο όραμα και Νταβούτογλου…
Εδώ ο Γιανναράς εξαφανίζει κυριολεκτικά την ιστορική συγκρότηση του ελληνικού καπιταλισμού, τον αδύνατο και εξαρτημένο χαρακτήρα της εξέλιξης και ανάπτυξής του, την ολοκληρωτική υποταγή του στα ξένα κέντρα εξουσίας και της Ε.Ε. (που τόσο ένθερμος υμνητής της ήταν ο ίδιος ο Γιανναράς), καθώς και την ιστορική εξέλιξη και συγκρότηση της Τουρκίας, ως ισχυρού βραχίονα τους διεθνούς ιμπεριαλιστικού πλέγματος.
Είχε και η Ελλάδα ιμπεριαλιστικά «οράματα» παλιότερα, αυτά του μικρού δορυφόρου των ισχυρών της Δύσης. Αυτά τα «οράματα» του αδύνατου δορυφόρου έσβησαν μέσα σε μια νύχτα από τις δυνάμεις της Δύσης (που τόσο θαυμάζει ο Γιανναράς) και εξαφανίστηκαν παντελώς όταν η Ελλάδα «κλειδώθηκε» στο κάστρο της Ε.Ε.
Αυτή την εξέλιξη τη χειροκροτούσε και την υμνολογούσε ο Γιανναράς, τώρα έρχεται να μας πει ότι η Ελλάδα (ο υποταγμένος καπιταλιστικός δορυφόρος) δεν έχει οράματα και Πολιτικούς.
Αγνοεί ο άμοιρος ότι όταν είσαι κρίκος των ισχυρών και μάλιστα «αδύνατος κρίκος» ούτε ιμπεριαλιστικά «οράματα», ούτε ιμπεριαλιστικές «φιλοδοξίες», ούτε εθνική πολιτική μπορεί να έχεις, ούτε πολιτικούς: Υπαλλήλους και διεκπεραιωτές τρέφεις, «νταβάδες» και παράσιτα…
Παρατήρηση Τρίτη:
Τώρα ο Γιανναράς διαπιστώνει, αλλά δεν εξηγεί, την αθλιότητα των Ελλήνων πολιτικών:
«Υποτάσσουν πειθήνια τη στρατηγική τους στα θελήματα-βίτσια του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ ή σε παραγγελίες προμήθειας εξοπλισμών από Ευρωπαίους «προστάτες» τους. Και το κάνουν μόνο για να εξαγοράσουν εύνοια (με χειροπιαστά ανταλλάγματα) κάποιοι σπιθαμιαίοι επαγγελματίες της εξουσίας».
Ανακάλυψε την Αμερική ο Γιανναράς!
Το ΠΩΣ και το ΓΙΑΤΙ έφτασε ο ελληνικός καπιταλισμός εδώ δεν μας το εξηγεί. Το κρατάει μυστικό.
Τα «κακά» πρόσωπα» φταίγανε ή δεν υπήρχε ένας Έλληνας Νταβούτογλου…
Τα αφήνουμε, όμως, αυτά, είναι δύσκολα θέματα για το Γιανναρά.
Απλώς θυμίζουμε τούτο: Ο Γιανναράς δεν ήταν ένας από του λάτρεις των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε.;
Αυτός δεν έθετε, ως πρότυπα ανάπτυξης και «μεγαλείου» την αυτοκρατορία και τις ισχυρές δυνάμεις της Δύσης;
Αυτός δεν εγκωμίαζε τις επιτεύξεις αυτών των διεθνών ληστών και κακούργων;
Αυτός δεν καυτηρίαζε κάθε λαϊκό αγώνα που ζητούσε «ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ», «ΕΞΩ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ», «ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ» κ.λπ;
Έρχεται τώρα να μας πουλήσει πνεύμα και να μας πει ότι δεν έπρεπε να μπούμε τόσο βαθιά μέσα στο «μεγαλείο» και τα «οράματα» των ισχυρών που τόσο πολύ υμνούσε;
Από την «Καθημερινή» του Αλαφούζου, ο Γιανναράς, μας παραδίδει μαθήματα «πατριωτικής» τουρκοϋμνολογίας…
Θα δούμε πολλά ακόμα από αυτούς τους υπερόπτες «στοχαστές» της ιμπεριαλιστικής ισχύος και χλευαστές της «καθυστέρησης» των λαών.
ΟΛΟΙ αυτοί πάντα υπηρέτησαν το κατεστημένο. Οι πιο έξυπνοι, σαν τον Γιανναρά, αυτή τη δουλικότητα και τις αντιαισθητικές χειρονομίες τού υπηρέτη τα έντυσαν με φιλοσοφικά τεχνάσματα και περίπλοκες μυστικιστικές αλχημείες περιτυλιγμένες στο μαντήλι του αυτό-ικανοποιημένου ναρκισσισμού τους…