Εγραφα την προηγούμενη εβδομάδα σχετικά με την πρόσκληση για «διαβούλευση» που απηύθυνε στην απανταχού ομογένεια, ή μάλλον στους αποδήμους, ο υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος, αρμόδιος για τους …υπερποντίους Ελληνας, κ.κ. Κωνσταντίνος Τσιάρας, σχετικά με το «νέο» ΣΑΕ. Η αόριστη αυτή πρόσκληση δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ανακοίνωση του τέλους του ΣΑΕ με τη διαφορά ότι τη χαριστική βολή θα δώσουν τα κατά τόπους απομεινάρια του που δεν έχουν καταλάβει καν ότι καλούνται να γίνουν αυτόχειρες. Από ό,τι φαίνεται άλλη μία πανάκριβη απόπειρα να δημιουργηθή οργάνωση-ομπρέλα για τους απανταχού αποδήμους (κι’όχι ομογενείς, αφού πρόκετια για το Συμβούλιου Αποδήμου Ελληνισμού) κλείνει με παταγώδη αποτυχία και μένουμε εκτεθειμένοι στην καταρρακτώδη βροχή!
Κι’όταν λέω πανάκριβη, δεν αναφέρομαι μόνο στα χρήματα των Ελλαδιτών φορολογουμένων που σπαταλήθηκαν (και τα οποία θα είχαν σπαταληθεί κάπου αλλού) μα και των εκατοντάδων ομογενών που αναμείχτηκαν σοβαρά και επένδυσαν πολύ χρόνο και χρήμα στην προσπάθεια. Από την Αμερική μόνο ας αναφέρω ενδεικτικά τους κ.κ. Αθενς, Τομαρά, Σπυρόπουλο και τα κορυφαία στελέχη των κυπριακών οργανώσεων. Βέβαια, πλήρωσαν όλοι το ίδιο αφετηριακό λάθος που σημάδεψε το ΣΑΕ και τη φθίνουσα πορεία του: βασίστηκαν…
στις ήδη υπάρχουσες πρωτοβάθμιες οργανώσεις (πολλές από τις οποίες φαντάσματα) με αποτέλεσμα η δική τους νόσος πολύ γρήγορα να μολύνη ολόκληρο τον ιστό του ΣΑΕ. Αντί να αξιοποιήσουν ό,τι καλύτερο μπορούσαν να βρουν στον χώρο των «αποδήμων» έπρεπε σώνει και καλά να μπλεχτούν με τα ίδια …σκατά με αποτέλεσμα όλη η ιστορία να γίνη σκατά! Κάτι παρόμοιο δηλαδή που συμβαίνει με τις ελλαδικές κυβερνήσεις οι οποίες κατά κανόνα στελεχώνονται από μέλη του …Κυνοβουλίου, στο οποίο δυστυχώς την τελευταία 20ετία εισέρχεται κάθε καρυδιάς καρύδι και με ελάχιστες εξαιρέσεις, η μετριότης είναι το μέτρον αξιολόγησης. Παν …μέτριον άριστον!
Αρχική ιδέα για αυτό που έγινε ΣΑΕ ήταν, όπως επληροφορήθην προσφάτως, μία έκθεση 70 σελίδων που είχε στείλει ο Καθηγητής της Παντείου και συγγραφέας Γεώργιος Κοντογιώργης το 1989 στον τότε Πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου. Στην έκθεση αυτή ο καθηγητής ανέλυε το πώς θα μπορούσε ο εκτός Ελλάδος Ελληνισμός (κι’όχι μόνο οι …απόδημοι για να μην καταντήση η οργάνωση κομματικό παρακλάδι, όπως και έγινε) να οργανωθή σε κατά τόπους συμπολιτείες, με δικές τους διαδικασίες και εκπροσώπους, λαμβάνοντας υπόψη και τις ανά περίπτωση ιδιομορφίες. Πρότεινε επίσης να υπάρχη ένας αριθμός βουλευτών που να εκπροσωπούν τους ομογενείς στη Βουλή καθώς και ένας υπουργός που θα χρησίμευε ως σύνδεσμος. Αυτό βέβαια δεν έγινε, η αρχική ιδέα αλλοιώθηκε στο λεγόμενο ΣΑΕ του οποίου ο κύκλος μάλλον έκλεισε, άσχετα αν θα στριφογυρίζη γύρω από τον εαυτό του λίγο καιρό ακόμα.
Ακολούθως και για να βγάλετε εσείς τα δικά σας συμπεράσματα, παραθέτω αυτούσια τη συνοδευτική επιστολή που ο κ. Κοντογιώργης έστειλε στον κ. Παπανδρέου σχετικά με την πρόταση για δημιουργία Ελληνικής Κοσμοπολιτείας. Πέραν από την αξία που έχει όσον αφορά στο θέμα μας, το ΣΑΕ δηλαδή, αποτελεί και ένα έξοχο παράδειγμα του πώς μια ευφυής ιδέα μπορεί να εκφυλιστή στα χέρια «πολιτικών» οι οποίοι αφενός δεν την έχουν καταλάβει κι’αφετέρου οι μικρονοϊκές και κομματικές σκοπιμότητές τους τίθενται κατά κανόνα υπεράνω του εθνικού συμβέροντος.
Δημήτρης Ρομποτής D.R.
Προτείνεται η δημιουργία της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΕΙΑΣ που θα αποτελεί ουσιαστικά την πολιτεία της ελληνικής διασποράς.. Ανώτατος αποφασιστικός θεσμός της Ελληνικής κοσμοπολιτείας είναι το ΔΙΑΒΟΥΛΙΟ (από το διαβουλεύομαι), ενώ το ΠΡΥΤΑΝΕΙΟ είναι ένα Εκτελεστικό Συμβούλιο επιφορτισμένο με την εφαρμογή των πολιτικών που αποφασίζει το Διαβούλιο. Συγχρόνως, σε κάθε εθνικό κράτος, όπου υπάρχει ένα ελάχιστο ελληνικής διασποράς, συγκροτείται μια ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑ και το ανάλογο ΠΡΥΤΑΝΕΙΟ της, που συντίθενται από εκλεγμένους εκπροσώπους των κατά τόπους ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΟΙΝΩΝ.
Το Διαβούλιο της Ελληνικής Κοσμοπολιτείας – όπως και εκείνα των Ελληνικών Συμπολιτειών – είναι αντιπροσωπευτικός θεσμός. Απαρτίζεται από εκλεγμένους εκπροσώπους των Ελληνικών Συμπολιτειών. Αποφασίζει για τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής διασποράς (εκπαίδευση, γλώσσα, οικονομική ανάπτυξη, αλληλοργάνωση, επικοινωνία, πρόνοια, σχέσεις με το ελληνικό κράτος κ.α.) και χαράζει πολιτικές γι αυτήν. Το Πρυτανείο, είναι επιφορτισμένο για την εκτέλεση ή εφαρμογή των αποφάσεων του Διαβουλίου, τα μέλη του εκλέγονται με διετή θητεία μεταξύ των μελών του Διαβουλίου, λογοδοτούν ενώπιόν του, είναι ελευθέρως ανακλητά και διαρκώς ελεγχόμενα. Τα Κοινά των Ελλήνων, είναι οι τοπικοί/περιφερειακοί θεσμοί της διασποράς και έχουν ανάλογη σύνθεση. Συγχρόνως όμως όπου αυτό είναι εφικτό εφαρμόζεται η αρχή της Εκκλησίας του Δήμου, δηλαδή της γενικής συνέλευσης των πολιτών του κοινού.
Θεωρείται ότι με την πολιτειακή αυτό-οργάνωση της ελληνικής διασποράς θα αναλάβει η ίδια τις τύχες της, θα ενσκήψει στα προβλήματά της, θα αποκτήσει συνείδηση «εθνικής κοινωνίας» εν μέσω της παγκόσμιας οικουμένης και οπωσδήποτε, μια πολιτική ηγεσία, η οποία είναι απολύτως αναγκαία για την επιβίωσή της.
Η Ελληνική Κοσμοπολιτεία, θα είναι προφανώς η Ανωτάτη Αρχή του ελληνισμού της διασποράς, στην οποία θα υπάγονται όλοι οι λοιποί θεσμοί, ανεξαρτήτως της αυτονομίας την οποία θα διαθέτουν. Προτείνεται η Ελληνική Κοσμοπολιτεία, να εκπροσωπείται με μέλη της στο Εθνικό Κοινοβούλιο, σε σχετική αναλογία προς τον πληθυσμό της ενεργής διασποράς (πχ με 10 βουλευτές) και να έχει θεσμική, δηλαδή οργανική σχέση με την κυβέρνηση της Ελλάδας (π.χ. να μετέχει στην ελληνική κυβέρνηση υπουργός σύνδεσμος της Ελληνικής Κοσμοπολιτείας και ίσως ένας άλλος αρμόδιος για τη Διασπορά).
Αθήνα, Νοέμβριος 1989