Μετανάστευση και κρίση: μια απόπειρα σύνθεσης

Η ανεξέλεγκτη μετανάστευση επιβλήθηκε στην αρχή από τις ΗΠΑ, για να δώσουν εισόδημα στους Αλβανούς, επειδή στην μετά-Χότζα εποχή βρισκόντουσαν 50 χρόνια πίσω από τις υπόλοιπες χώρες και η διαφορά επιπέδου ζωής κινδύνευε να πυροδοτήσει ανεξέλεγκτες κοινωνικές εξεγέρσεις. Το αλβανικό στοιχείο αποτελούσε επίσης τον «δούρειο ίππο» για τα μελλοντικά σχέδια των Αμερικανών στα Βαλκάνια (βλ. καντονοποίηση) και το πιο φιλικό προς στις ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο (βλ. και επίσκεψη-αποθέωση Μπους). Η πληθυσμιακή κινητικότητα που προέκυψε από την κατάρρευση του σοβιετικού μπλοκ βρήκε την Ελλάδα ανοχύρωτη, με την αποδιοργάνωση του κρατικού μηχανισμού επί ΝΔ, μετά το γιουρούσι των ΠΑΣΟΚων.
Τα προσωπικά δράματα χιλιάδων ατομικών περιπτώσεων δεν μπορούν να σταθμισθούν με την ανάγκη διατήρησης μιας κρατικής οντότητας που μέχρι τότε είχε την υψηλότερη εθνική συνοχή στην Ευρώπη – 98%. Οι ευαίσθητες ψυχές να θυμούνται ότι η Μέκκα της μείξης ανθρώπων διατηρούσε την Νήσο Έλλις, όπου οι υποψήφιοι εισόδου ελεγχόντουσαν όπως τα άλογα και πάμπολλοι απορριπτόντουσαν, επιστρέφοντας εκεί απ’ όπου με απόγνωση είχαν φύγει. Για να μην θυμίσω το πέταγμα των Αλβανών στη θάλασσα από τους «πολιτισμένους» Ιταλούς.
Το οικονομικό «σύστημα» στην Ελλάδα είναι αναχρονιστικό, φαύλο, σαθρό και κρατικοδίαιτο. Όλοι, αφού ή δεν θέλουν ή δεν μπορούν να εισαγάγουν καινοτομίες, για «να επιβιώσουν», χρειάζονται χαμηλότερο εργατικό κόστος, οπότε η «αλβανική συγκυρία» αποτελεί μάννα εξ ουρανού. Ο Ανδρέας για να κυβερνήσει μοιράζει χρήμα, θέσεις, εξουσίες και ασυδοσία. Η ψευδεπίγραφη άνοδος του βιοτικού επιπέδου με δανεικά και επιδοτήσεις που μετατράπηκαν αποκλειστικά σε κατανάλωση, κατά τη δεκαετία του 80, αποτέλεσε την ελληνική εκδοχή «της νέας στρατηγικής του καπιταλισμού». Έτσι βαθμιαία το συλλογικό υποσυνείδητο υιοθετεί την αρχή της ήσσονος προσπάθειας και σχηματοποιούνται στρώματα που ζουν με παρασιτικές-μεταπρατικές οικονομικές δραστηριότητες ή συνδικαλιστική αργομισθία, τα οποία αφ’ ενός χρειάζονται φθηνά, αλλοδαπά, εργατικά χέρια (για εργασία ή εξυπηρέτηση) για να συνεχίσουν την απόλαυση μιας όλο και πιο πολυτελούς ζωής. Η επαρχία ερημώνεται από την κοινωνική απαξίωση των δραστηριοτήτων που τρέφουν και υποστηρίζουν την ανθρώπινη ζωή (πρωτογενής και δευτερογενής τομέας). Μοιραία, η εισροή αλλοδαπών θα προβληθεί ως «ένεση ζωής».
Μετά το 1991 η έλλειψη αντιπάλου δέους καταργεί τα προσχήματα. Η ισχύς απόφασης περνά ανοιχτά σε υπερεθνικούς επιχειρηματικούς οργανισμούς και το περιώνυμο «άνοιγμα των αγορών» απαιτεί. Πρώτον, ομογενείς πληθυσμούς, συνιστάμενους από «πολίτες-καταναλωτές» και όχι από «ιθαγενείς υπηκόους». Δεύτερον, την κατάργηση και των τελευταίων φραγμών που αποτελούν οι εθνικές νομοθεσίες, προερχόμενες από παράδοση εθνικής ιδιαιτερότητας και άσκηση εθνικής κυριαρχίας. Κοντολογίς, θέλουν να πουλάνε «ό,τι – όσο – όπου – όπως γουστάρουν».
Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να κατεδαφισθεί ιδεολογικά η έννοια «εθνικό κράτος». Και οι εθνικά ομοιογενείς πληθυσμοί να αποκτήσουν ένα εσωτερικό εχθρό που θα αμφισβητεί διαρκώς και έμπρακτα το δικαίωμα των γηγενών να έχουν προτεραιότητα στη λήψη αποφάσεων. Εδώ βρίσκεται ο ρόλος για τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Αλαβάνο, τον Τσίπρα, τις ΜΚΟ και το εκσυγχρονιστικό μπλογκ σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
Πριν από 60 χρόνια οι Έλληνες είχαν εθνική συνείδηση. Ακόμα έχουν, αλλά φοβούνται ή ντρέπονται να το πουν, μη χαρακτηρισθούν “εθνικιστές” από τους εκσυγχρονιστές τρομοκράτες. Εκφυλίσθηκαν από το «αμερικανικό μοντέλο». Αυτό όμως αποτελεί και την μόνη ελπίδα για να αποφευχθεί ο προοιωνιζόμενος, ειρηνικός ή όχι, εθνικός ακρωτηριασμός.
Προφήτης
www.antinews.gr