Τα διαρκή εγκλήματα της κρίσης.

Γράφει ο Γιώργος Τσακίρης
Τα πραγματικά αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης, αλλά και της πολιτικής των μνημονίων που ακολούθησαν και ακολουθούν οι κυβερνήσεις των Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά τα τρία τελευταία χρόνια, είναι αυτά που δεν θα δείτε, πιθανόν, σε κανένα μεγάλο τηλεοπτικό δίκτυο, δεν θα ακούσετε, πιθανόν, από κανένα «μεγάλο» ραδιοφωνικό σταθμό, δεν θα διαβάσετε, πιθανόν, σε καμία μεγάλη, πανελλαδικής κυκλοφορίας εφημερίδα.
Και δεν αναφέρομαι στις αυτοκτονίες των συνανθρώπων μας, που έχουν ξεπεράσει πλέον τις 3.000 από την αρχή της κρίσης, στη χώρα μας.
Αναφέρομαι στους θανάτους από παθολογικά αίτια, στα ψυχολογικά νοσήματα, στην επιδείνωση της υγείας των πολιτών λόγω κακής διατροφής, αλλά και τις μειωμένες
γεννήσεις και τις αποβολές που παρατηρούνται διαρκώς αυξανόμενες, το ίδιο χρονικό διάστημα.
Όπως επισημαίνουν διεθνώς αναγνωρισμένοι καθηγητές καρδιολογίας, η οικονομική κρίση βλάπτει σοβαρά την υγεία.
Η καρδιά δεν αντέχει το συνεχές στρες που δημιουργούν τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα και πολλοί συνάνθρωποί μας καταρρέουν, μην αντέχοντας την ξαφνική μείωση του βιοτικού τους επιπέδου και την απώλεια της περιουσίας τους.
Τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στην Αθήνα στα πλαίσια του 27ου Διεθνούς Συνεδρίου Κλινικής Καρδιολογίας από τον καθηγητή Καρδιολογίας κ. Χριστόδουλο Στεφανάδη, τους επίκουρους καθηγητές κ.κ. Κ. Τούτουζα και Κ. Τσιούφη, και τους καρδιολόγους κ.κ. Γ. Ανδρικόπουλο και Δ. Ρίχτερ, είναι άκρως αποκαλυπτικά.
Όπως τόνισαν οι έγκριτοι καθηγητές, σε όποια χώρα εμφανίστηκε η οικονομική κρίση, δημιούργησε πολλά προβλήματα υγείας στους κατοίκους της και μείωσε σημαντικά το προσδόκιμο ζωής. Η οικονομική κρίση στις ΗΠΑ την περίοδο 1929-1937 οδήγησε σε 20% αύξηση των θανάτων από στεφανιαία νόσο. Στη Ρωσία την εποχή του μετακομμουνισμού και των ιδιωτικοποιήσεων, για κάθε ιδιωτικοποίηση που γινόταν ο ανδρικός πληθυσμός της επίμαχης περιοχής εμφάνιζαν αύξηση θνησιμότητας τα επόμενα δύο χρόνια κατά 13% κυρίως λόγω της μαζικής ανεργίας που ακολουθούσε. Στην Αργεντινή την εποχή της μεγάλης κρίσης, η ενδονοσοκομειακή θνησιμότητα αυξήθηκε σημαντικά στα καρδιαγγειακά νοσήματα : διπλασιάστηκαν οι θάνατοι λόγω εμφράγματος (6.9% έναντι 2.9% για το οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου).
Ο Διευθυντής της Β’ Καρδιολογικής Κλινικής της Ευρωκλινικής Αθηνών, κ. Δ. Ρίχτερ ανέφερε ότι «Δεν έχουμε ακόμη στατιστικά για την Ελλάδα αλλά δεν προβλέπεται να είναι ενθαρρυντικά. Σε όλες τις χώρες σε οικονομική κρίση επιδεινώνεται η ποιότητα διατροφής και αυτό σε συνδυασμό με το αυξημένο άγχος/ κατάθλιψη και τα αυξημένα ποσοστά καπνίσματος οδηγεί σε αυξημένη καρδιαγγειακή».
Ακόμη, ανεξέλεγκτες είναι οι διαστάσεις που έχει λάβει το φαινόμενο των θανάτων από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις στα νοσοκομεία, με πάνω από 2.200 ασθενείς να πεθαίνουν κάθε χρόνο. Η εξάπλωσή τους οφείλεται σε ελλιπή μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.
Η Ελλάδα βρέθηκε στο μικροσκόπιο του Ευρωπαϊκού κέντρου Λοιμώξεων, έπειτα από επίσκεψη του επικεφαλής του κέντρου, Μάρκ Σπένγκερ και τετραμελούς επιτροπής. Μετά την αυτοψία τους σε νοσοκομεία του ΕΣΥ, ο Σπένγκερ δήλωσε στο Reuters:
«Με τα νοσοκομεία να αντιμετωπίζουν ελλείψεις σε βασικά είδη, το επίπεδο της νοσοκομειακής φροντίδας στην Ελλάδα έχει πέσει και η χώρα αντιμετωπίζει σοβαρό κίνδυνο εξάπλωσης ασθενειών. Είδα μέρη όπου η οικονομική κρίση δεν επιτρέπει την αγορά ακόμα και βασικών ειδών, όπως τα γάντια, οι ποδιές και τα πανάκια με οινόπνευμα».
Οι περικοπές στο προσωπικό και στους πόρους των νοσοκομείων καθιστούν πιο δύσκολη την εφαρμογή των κανόνων υγιεινής και ελέγχου των ασθενειών, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Η Ελλάδα»
Ο Juio Frenk Πρώην υπουργός Υγείας του Μεξικού, Πρόεδρος του Carso Health Institute της Πόλης του Μεξικού και Πρύτανης της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Harvard από τον Ιανουάριο 2009, αναφέρει : «Σε προηγούμενες οικονομικές κρίσεις, μια συχνή αντίδραση πολλών κυβερνήσεων ήταν η περικοπή των δαπανών για την υγεία. Ωστόσο, οι περικοπές αυτές εξασθενούν το σύστημα υγείας και προσθέτουν μια κρίση υγείας που μπορεί να έχει ακόμη πιο μακροχρόνιες επιπτώσεις από ό,τι η οικονομική κρίση. Επομένως, το βασικό μήνυμα πρέπει να είναι ότι το χειρότερο που μπορεί να κάνει κανείς είναι να μειώσει τον προϋπολογισμό για την υγεία
Η προηγούμενη εμπειρία έχει δείξει ότι οι περικοπές προϋπολογισμού είναι πολύ καταστροφικές για την υγεία των ατόμων και των πληθυσμών. Σε οικονομικά δύσκολους καιρούς, επιδημιολογικές μελέτες τόσο στις αναπτυγμένες όσο και στις αναπτυσσόμενες χώρες δείχνουν αύξηση των ασθενειών και των θανάτων στις πιο ευαίσθητες ομάδες – τους φτωχούς, τους ηλικιωμένους και τα μικρά παιδιά. Σύμφωνα με μια προσεκτική ανάλυση του David Cutler του Πανεπιστημίου του Harvard, της Felicia Knaul του Μεξικανικού Ιδρύματος Υγείας και συνεργατών τους, εκτιμάται ότι 7.000 θάνατοι μικρών παιδιών και 20.000 θάνατοι ηλικιωμένων μπορούν να αποδοθούν στην οικονομική κρίση του 1995 στο Μεξικό.
Πώς αντιμετωπίζεις τον διαβήτη αν δεν μπορείς να πληρώσεις τη θεραπεία; Πώς ανιχνεύεις έγκαιρα τον καρκίνο του μαστού, σε πρώιμα στάδια, αν δεν μπορείς να πληρώσεις για μαστογραφία; Πώς αποφεύγεις τη δια βίου αναπηρία σε ένα νεογέννητο αν η μητέρα δεν μπορεί να βρει κατάλληλες υπηρεσίες για ασφαλή εγκυμοσύνη και τοκετό; Ενώ οι επιπτώσεις μιας οικονομικής κρίσης μπορεί να είναι βραχύβιες, οι επιπτώσεις μια κρίσης στην υγεία θα συνεχίζονται και θα συνεχίζονται. Ο διαβητικός που μένει χωρίς θεραπεία μπορεί να τυφλωθεί ή να χάσει το πόδι του. Ο καρκίνος του μαστού που ανιχνεύεται σε πιο προχωρημένο στάδιο μπορεί να μη θεραπεύεται. Το παιδί που μένει ανάπηρο δεν μπορεί να ανακτήσει τις ικανότητες που έχασε.»
Εν τω μεταξύ, σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, προκύπτει αύξηση του ποσοστού των παλίνδρομων κυήσεων από 2% στο 4% τα δύο τελευταία χρόνια, ενώ δεν παρατηρείται ανάλογη αύξηση των γεννήσεων.
Οι γεννήσεις στην Ελλάδα για το 2011 ήταν 106.777, ενώ οι θάνατοι ήταν 110.729 !
Όπως είναι γνωστό, ο αριθμός των παιδιών που γεννά μία γυναίκα κατά την διάρκεια της ζωής της αποτελεί ένα σημαντικό δείκτη που ονομάζεται «δείκτης γονιμότητας». Ο δείκτης αυτός, για να αντιπροσωπεύει την ομαλή αναπαραγωγή του ανθρώπινου είδους, πρέπει να είναι πάνω από τον μαγικό αριθμό αναπαραγωγής που είναι 2,1.
Στην Ελλάδα ο δείκτης γονιμότητας είναι ιδιαίτερα ανησυχητικός, κυμαινόμενος γύρω στο 1,39, και για τις αμιγώς Ελληνίδες υπηκόους ίσως και κάτω από το 1, που κατατάσσει την Ελλάδα στην 199η θέση επί 220 χωρών.
Η υπογεννητικότητα στη χώρα μας σε συνδυασμό με την αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης οδηγεί όχι μόνο στην μείωση του μεγέθους του πληθυσμού, αλλά και σε δημογραφική γήρανση, με όλα τα επακόλουθα για την κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας.
Τα παραπάνω στοιχεία, παρουσιάστηκαν στο πλαίσιο συνέντευξης τύπου που διοργάνωσε η Β´ Μαιευτική και Γυναικολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Αρεταίειο Νοσοκομείο και όπως επεσήμαναν οι ειδικοί, έχουν άμεση σχέση με την οικονομική κρίση και με τους προβληματισμούς των ζευγαριών για την δημιουργία οικογένειας στην σημερινή κοινωνία.
Επίσης, όπως διαπίστωσαν σε έρευνα που πραγματοποίησαν, γιατροί της Β’ Πανεπιστημιακής Κλινικής του Αρεταίειου Νοσοκομείου, κατακόρυφη είναι και η αύξηση που παρουσιάζουν οι αποβολές λόγω της κρίσης, οι οποίες έχουν σχεδόν τριπλασιαστεί τα τελευταία δύο χρόνια.
Η εργασιακή ανασφάλεια, το άγχος των οικογενειακών βαρών, οι μειώσεις σε μισθούς και οι αυξήσεις σε φόρους και προϊόντα, είναι οι βασικές αιτίες του φαινομένου.
Για όλα αυτά, γι’ αυτούς τους θανάτους, γι’ αυτές τις αγέννητες ψυχές, γι’ αυτή την εγκληματική δημογραφική πολιτική που, με κάθε βεβαιότητα, θα οδηγήσει στο προσεχές μέλλον στην εξαφάνιση των Ελλήνων ως λαού και ως έθνους, πρέπει επιτέλους να πάρουν το λόγο οι πολίτες.
Να πάρουν το λόγο και ν’αποδώσουν ευθύνες, γι’ αυτά τα διαρκή εγκλήματα, σε όλους εκείνους που οδήγησαν και συνεχίζουν να οδηγούν τη χώρα στην καταστροφή.