Διαβάσαμε το παρακάτω σόφισμα:
«Και επειδή η φύση απεχθάνεται το κενό, είναι βέβαιο ότι από την κρίση θα εξέλθει ένα νέο δυναμικό για τη χώρα, η εντιμότητα του οποίου δεν θα αμφισβητείται».
Με τις αφαιρέσεις ΟΧΙ μόνο συγχωρείς τις αμαρτίες, αλλά και δολίως εξαπατάς.
Τα κενά στη φύση και στην πολιτική αναμφίβολα καλύπτονται, αλλά με τι, με ποιο περιεχόμενο;
Το παραπάνω σόφισμα μας λέει ότι θα καλυφτούν από «ένα νέο δυναμικό εντίμων»!!!
Από πού βγάζει αυτό το αυθαίρετο «θεώρημα»;
Ασφαλώς από την κυρίαρχη προπαγάνδα των διεφθαρμένων και δόλιων καθεστωτικών υπαλλήλων…
Το αδιαμφισβήτητο πολιτικό κενό σίγουρα θα καλυφτεί.
Το ζητούμενο (και από εδώ αρχίζει η ανάλυση) είναι από ΤΙ.
Από τη δυναμική των ΣΥΝΕΙΔΗΤΩΝ λαϊκών κινημάτων, από τους αυθεντικούς εκφραστές των συμφερόντων της κοινωνίας ή από τα σάπια υλικά αυτής της κοινωνίας: τους «εκλεκτούς» και τους «αρίστους» του σάπιου καθεστώτος, τους οποίους το ίδιο το καθεστώς που καταρρέει κατασκευάζει και βαπτίζει, με τις προπαγανδιστικές του ύαινες, «έντιμους» και «σωτήρες».
Το σόφισμα σταματά όμως εκεί από όπου θα έπρεπε να αρχίσει την έρευνα και την ανάλυση, για να καταλήξει αυθαίρετα στο «νέο δυναμικό» των «εντίμων» ενός καθεστώτος που καταρρέει μέσα στους σπασμούς της βαθιάς του αποσύνθεσης…
Κάθε εποχή δημιουργεί τα «ιδεώδη» της κατ’ εικόνα και ομοίωσής της.
Όταν η σκέψη σε κουράζει και το χειρότερο δεν σκέφτεσαι καθόλου, όταν τα δυνατά αγωνιστικά πάθη τα θεωρείς ενοχλητική «αντίκα», όταν οι μεγάλες Ιδέες και οι Αξίες σού προκαλούν ΑΛΛΕΡΓΙΑ, τότε και τα ΚΕΝΑ καλύπτονται αναλόγως: Από τα επιχρυσωμένα κόπρανα της σήψης…
Σε εποχές ΑΝΑΤΑΣΗΣ και ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ της λαϊκής κίνησης, της ΣΚΕΨΗΣ και των ΑΞΙΩΝ, σε εποχές δηλαδή ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΕΣ τα κενά καλύπτονται από τους Μεγάλους δημιουργούς της ανθρωπότητας: Πολιτικούς, πνευματικούς, καλλιτεχνικούς δημιουργούς, από ηθικά αναστήματα και πολιτικά μεγέθη ιστορικού βεληνεκούς.
Σε εποχές καθίζησης, παρακμής και σήψης, σε εποχές μεγάλων ιδεολογικών και πολικών πτώσεων, σε εποχές κοινωνικής αφασίας και ήττας του Ανθρώπου, τα κενά τα κάλυπταν οι Χίτλερ, οι σημερινοί δήμιοι του πλανήτη, οι σημίτιδες, οι γιωργάκιδες και όλες αυτές οι κομπανίες και οι υπάλληλοι του χρήματος…
Ποιος ΔΥΝΑΜΙΣΜΟΣ και ποιος ΕΝΤΙΜΟΣ μπορεί να γεννηθεί από ένα καθεστώς ολοκληρωτικής σαπίλας και από μια κατάσταση που βρίσκεται κάτω από τον ολοκληρωτικό ΕΛΕΓΧΟ των δυνάμεων του χρήματος και της Νέας Τάξης;
Ας αφήσουμε λοιπόν τα δόλια παραμύθια ΑΠΑΤΗΣ που κυκλοφορούν οι σειρήνες της Νέας Τάξης.
Η προοπτική για κάτι διαφορετικό και αληθινά δυναμικό βρίσκεται στον αμείλικτο και ασυμβίβαστο ΑΓΩΝΑ εναντίον του καθεστώτος της σήψης και της Νέας Τάξης.
Η ΕΛΠΙΔΑ βρίσκεται προς την κατεύθυνση των λαϊκών, συνειδητών και οργανωμένων ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ: Προς αυτή την κατεύθυνση θα δημιουργήσουμε το νέο ΟΡΑΜΑ, θα αναστυλώσουμε την ΠΙΣΤΗ στις ΙΔΕΕΣ και τις ΑΞΙΕΣ που μας κατέστρεψαν αυτές οι δυνάμεις του θανάτου του ανθρώπου…
Θα επανέλθουμε…
Μια πρώτη και εύστοχη απάντηση δίνει το «Κλασσικοπερίπτωση»:
Άραγε ποιανού “…η εντιμότητα δεν θα αμφισβητείται”;
http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2010/06/blog-post_7106.html#more
Πιό κάτω θα διαβάσετε ένα άρθρο που αναδημοσιεύτηκε αρχικά απο τον φίλο μας kostasxan με τον τίτλο “Η νέα εποχή αναζητά τους δικούς της ηγέτες”. Είναι όντως μια αλήθεια αυτή, ωστόσο εκεί που διαφωνούμε είναι μόνο στη χρήση του ρήματος.
Δεν πιστεύουμε ότι αυτά τα – σιωνιστικής κατά βάση προέλευσης- κέντρα εξουσίας αναζητούν τον “επόμενο”.
Μέχρι τώρα μας έχουν αποδείξει ότι αυτά που βιώνουν οι λαοί σήμερα έχουν σχεδιασθεί ίσως και δεκάδες χρόνια πρίν, συνεπώς μάλλον ήδη τον έχουν βρεί τον “αντικαταστάτη” του πηδαλιούχου της γαλέρας με το όνομα “Ελλάς”.
Αυτό που κάνουν μέσω άρθρων, σαν κι αυτό που αναδημοσιεύεται εδώ, είναι να περιγράφουν πρώτα με γλαφυρότητα την τραγωδία και μετά να θέτουν ευθέως ή υπαινικτικά την αναγκαιότητα μιας κυβερνητικής “αλλαγής”, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι οι επόμενες επιλογές μας θα πρέπει να αναδείξουν τους “έντιμους” και τους “αδιάφθορους” της “νέας πολιτικής σκηνής”.
Ας μην γελιώμαστε, ουσιαστικά αυτό που θέλει η “Νέα Τάξη Πραγμάτων” είναι να εκτονωθεί μεγάλο μέρος του ατμού που έχει συσσωρευτεί στο “καζάνι” της ελληνικής κοινωνίας, ώστε μέσω μιας δήθεν αλλαγής του πολιτικού τοπίου να επιτευχθεί αφ΄ενός η αποτελεσματικότερη χειραγώγηση των ήδη σκλαβωμένων Ελλήνων και αφ΄ετέρου να φανεί ως “λαϊκή νίκη” η επιτυχής διαχείριση της σκηνοθετημένης εξ΄αρχής κατάρρευσης του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος.
Με αυτό το σκεπτικό λοιπόν σας δίνουμε ένα “δείγμα” από το είδος της αντικυβερνητικής πλην αόριστης αρθρογραφίας που θα διαβάζετε όλο και πιο συχνά από εδώ και πέρα στις εφημερίδες και στο διαδίκτυο.
Πάντα στο τέλος του άρθρου θα βλέπετε διατυπωμένη την προτροπή να επιλέξουμε αυτή τη φορά τους “έντιμους” και τους “ηθικούς”.
Συμπερασματικά θα λέγαμε, ότι είτε αυτό γίνεται σκόπιμα, είτε εξ αιτίας μιας επιδερμικής δημοσιογραφικής καταγραφής των φαινομένων, δεν παύει να εξυπηρετεί τα σχέδια της “Νέας Τάξης Πραγμάτων” εφ΄όσον δεν ορίζονται με σαφή και ευθύ τρόπο ποιές είναι ΑΚΡΙΒΩΣ αυτές οι παράμετροι που καθιστούν κάποιον “έντιμο” και “ηθικό” μιας και σε αυτό τον τόπο τα τελευταία χρόνια έχουμε μπερδέψει τα “αυγά και τα πασχάλια”.
Θυμηθείτε μόνο ότι λίγους μήνες πρίν κάποιος “έντιμος” της πολιτικής ανακοίνωνε ρηματικά πως “ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό”.
Από την άλλη όσο δεν ορίζεται με κάθε λεπτομέρεια η ιδεολογική βάση της “νέας πολιτικής” των …εντίμων ,εμείς έχουμε κάθε δικαίωμα να υπενθυμίζουμε στους φίλους αναγνώστες μας τη σοφώτατη ελληνική παροιμία “Όποιος καεί από τον χυλό φυσάει και το γιαούρτι”.