Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εναλλακτική αλλά δεν την θέλει η ηγεσία του.

Προφητικά στις 7-9-2012 είχαμε ανεβάσει άρθρο με τον τίτλο Οι συνιστώσες βαρίδια για την πρωθυπουργία Τσίπρα. Ούτε εμείς όμως δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι η πολιτική κυβίστηση του κ. Τσίπρα δεν θα σταματούσε μόνο στη λεηλασία των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, αλλά θα έφτανε μέχρι και στην άντληση ακόμα και ψηφοφόρων από τον κεντροδεξιό χώρο. Διαβλέποντας έξυπνα, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, τη σύγκρουση συμφερόντων που έρχεται με ταχύτητα στη χώρα μας για τα ενεργειακά και την λεηλασία της δημόσιας περιουσίας, μεταξύ ΕΕ (δηλαδή Γερμανίας), ΗΠΑ και Ρωσίας και αντιλαμβανόμενη ότι ο φιλογερμανικός χώρος έχει καταληφθεί ήδη από τη ΝΔ και τους δορυφόρους της,  έσπευσε αμέσως, αφού δήλωσε πίστη στην ΕΕ, στο ευρώ και στη δανειακή σύμβαση, να ρίξει γέφυρες με τις μη εκπροσωπούμενες στη νέα κατάσταση ΗΠΑ. Η Ρωσία προς το παρόν είναι έξω από το πολιτικό παιχνίδι στην Ελλάδα.
Τι θα γίνει με τις συνιστώσες, αν αυτές γίνουν πιεστικές; Ότι έγινε και με τον Α. Παπανδρέου όταν διέγραψε τη μισή Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ, μετατρέποντας το ΠΑΣΟΚ από λαϊκό κίνημα σε προσωπική ιδιοκτησία.
Εναλλακτική οικονομική πρόταση ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει. Απλά θα προσπαθήσει προπαγανδιστικά να αναδείξει το «ανθρώπινο» πρόσωπο του μνημονίου και να περιμένει την πτώση του «ώριμου φρούτου» της συγκυβέρνησης.
Ο κ. Τσίπρας όμως γνωρίζει πολύ καλά πως εναλλακτική λύση υπάρχει και αυτή δεν είναι η αδιέξοδη κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής που αναληθώς πλέον επαγγέλλεται στη νέα ιδρυτική διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η κοινωνικοποίηση του αυτονομημένου υπερσυγκεντρωτικού και αυταρχικού κράτους. Έχει εναλλακτική λύση να μεταφέρει την πολιτική σύγκρουση στο φλέγον πεδίο της αλλαγής σημαντικών πολιτειακών θεσμών, ώστε να ανοίξει η δημοκρατία στην κοινωνία και να πάρει ο πολίτης την τύχη του στα χέρια του. Γνωρίζει πως αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσει ένας λαός την επίθεση της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας.
Αν και το γνωρίζει, δυστυχώς δεν πρόκειται να το κάνει. Εκείνο που θέλει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι να ακολουθήσει την πεπατημένη και δοκιμασμένη πολιτική πρακτική, να γίνει δηλαδή (το ενιαίο πλέον κόμμα) ο δεύτερος πόλος ενός νέου δικομματισμού μέσα στο ίδιο το σάπιο πολιτικό σύστημα και όχι να αλλάξει αυτό το σύστημα. Ένα νέο ΠΑΣΟΚ στη θέση του παλιού ΠΑΣΟΚ.  
Επομένως, το μέλλον της χώρας δεν περνάει από τον ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν αλλάξει γραμμή πλεύσης γρήγορα.
Πέτρος Χασάπης