Είμαι ένας απόφοιτος Λυκείου και πρόσφατα έδωσα εξετάσεις για την εισαγωγή μου στις αστυνομικές σχολές. Ήταν κάτι που ήθελα πολύ γιατί μου αρέσει το επάγγελμα του αστυνομικού αν και πολλά πράγματα που πολλοί αστυνομικοί κάνουν, με στενοχωρούν. Βεβαίως αυτό ισχύει σε όλα τα επαγγέλματα, γιατί σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχουν και αυτοί που δεν εκτελούν σωστά τα καθήκοντά τους και ίσως να είναι ακατάλληλοι για αυτό που κάνουν. Ξέρω όμως ότι η Αστυνομία είναι ένας βασικός θεσμός της κοινωνίας μας και χωρίς αυτή δεν μπορεί να υπάρξει μία δίκαιη κοινωνία.
Ακούω και βλέπω πολλούς που υποστηρίζουν ότι αφού έχουμε μία τόσο κακή Αστυνομία , θα ήταν καλύτερα να καταργηθεί. Άλλοι επίσης λόγω ιδεολογίας, δεν θέλουν καθόλου να υπάρχει Αστυνομία και μάλιστα εκφράζουν και μεγάλη επιθετικότητα εναντίον των Αστυνομικών. Σέβομαι τις απόψεις τους αλλά διαφωνώ. Κατά την γνώμη μου θα ήταν καλύτερο να προσπαθήσουμε όλοι μας να βοηθήσουμε την Αστυνομία και γενικότερα το κράτος και την χώρα μας να βελτιωθούν να αποκτήσουν πιο ανθρώπινο και πιο δίκαιο πρόσωπο, και να σέβονται πιο πολύ τους πολίτες αυτής της χώρας. Ειδικά αυτή την περίοδο που όπως μας λένε οι υπεύθυνοι, η χώρα μας βρίσκεται στα πρόθυρα χρεωκοπίας και κατάρρευσης.
Είμαι 18 ετών και πριν σας εξιστορήσω την εμπειρία μου από τις εξετάσεις για την εισαγωγή μου στις αστυνομικές σχολές πρέπει να σας πω ότι σήμερα έμαθα την βαθμολογία μου από το Υπουργείο Παιδείας και δια Βίου Μάθησης, που είναι πάνω από 18,2. Για αυτή την τόσο υψηλή μου επίδοση είμαι πολύ χαρούμενος γιατί ήταν αποτέλεσμα πολύ σκληρής, πολύωρης, και πολύμηνης προσπάθειας.
Αισθάνομαι επίσης πολύ καλά και για το ότι οι κόποι των γονιών μου έπιασαν τόπο και ότι εγώ δεν τους απογοήτευσα.
Για πολλούς μήνες η ζωή μου είχε αλλάξει εντελώς, αφού έμενα πολλές ώρες μέσα στο σπίτι και διάβαζα. Επίσης υπήρχαν και αρκετές ώρες κάθε εβδομάδα που έκανα φροντιστήριο στην αρχή σε φροντιστήριο και μετά στο σπίτι μου όπου έκανα ιδιαίτερα.
Οφείλω δε να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου προς τους γονείς μου για την πολυετή σε όλα τα επίπεδα συμπαράσταση που μου πρόσφεραν. Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζετε ότι για να έχω αυτή την τόσο μεγάλη βοήθεια και συμπαράσταση για όλο αυτό το διάστημα, όλη η οικογένειά μου υποβλήθηκε σε μεγάλες στερήσεις και περιορισμούς.
Έτσι λοιπόν φτάνουμε στη πρώτη ημέρα των εξετάσεων που έγινε στην Σχολή της Αστυνομίας στους Θρακομακεδόνες Αττικής στις αρχές του Ιουλίου 2010.
Την πρώτη ημέρα περάσαμε την ψυχοτεχνική δοκιμασία.
Μπήκαμε στις αίθουσες της Σχολής και αφού μας έδωσαν κάποιες λευκές κόλες, μας ζητήθηκε να σχεδιάσουμε ή να ζωγραφίσουμε μία ανθρώπινη φιγούρα στην αρχή, και μετά να σχεδιάσουμε πάλι μία ανθρώπινη φιγούρα αυτή τη φορά όμως του αντιθέτου φύλου. Στη συνέχεια μας ζητήθηκε να περιγράψουμε τον εαυτό μας αρχικά όπως τον βλέπουμε εμείς και στη συνέχεια όπως μας βλέπουν οι άλλοι. Αυτή ήταν όλη η γραπτή εξέτασή μας γιατί μετά όπως μας είπαν, θα ακολουθούσε η προφορική εξέταση από τους Ψυχολόγους της Αστυνομίας. Πρέπει να σας πω ότι όταν ενημερωθήκαμε στην αρχή μέσα στην αίθουσα, για το είδος της γραπτής εξέτασης, ακούστηκαν πολλά γέλια και πολλά παιδιά εξέφρασαν κατάπληξη για το επίπεδο και το είδος της εξέτασης που θα υποβαλλόμαστε προκειμένου να επιλεγούν από μας, οι καταλληλότεροι αστυνομικοί για την Ελλάδα του 2010!
Αφού τελείωσε η γραπτή εξέτασή , μας είπαν ξανά να μην φύγουμε, αφού σε λίγο θα μας εξέταζε η Επιτροπή με τους ψυχολόγους της Αστυνομίας. Και πράγματι αυτό έγινε μετά από λίγη ώρα. Εγώ περιμένοντας μέχρι να έρθει η σειρά μου, έβλεπα τα άλλα παιδιά που έβγαιναν από τον χώρο της προφορικής εξέτασης . Μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση πως μπαίναμε μέσα δέκα- δέκα άτομα και πως η εξέταση διαρκούσε πολύ λίγα λεπτά. Από ότι μας έλεγαν αυτοί που τελείωναν, η Επιτροπή ασχολούνταν με τον καθένα μας για λίγα λεπτά μόνο και ρωτούσε κάποιες γενικές και αόριστες ερωτήσεις. Από ότι έμαθα κάθε μέρα εξετάζονταν γύρω στα 100 άτομα. Ήρθε και η σειρά μου και μπήκα να εξετασθώ στην Επιτροπή. Η δική μου δεκάδα έμεινε στην Επιτροπή και εξετάσθηκε για περίπου 15 λεπτά . Σκεφτείτε το αυτό!, 10 υποψήφιοι χρειάστηκαν περίπου 15 λεπτά να ελεγχθούν και να κριθούν αν είναι κατάλληλοι να γίνουν αστυνομικοί, να κάνουν ένα από τα πιο δύσκολα και απαιτητικά επαγγέλματα των ημερών μας, να οπλοφορούν… Τόσο απλά…
Τελειώνοντας την εξέτασή μας, ενημερωθήκαμε για το αποτέλεσμα από την ίδια την Επιτροπή και υπογράψαμε ότι λάβαμε γνώση για το αποτέλεσμα. Εκείνη την ημέρα που πήγα να εξετασθώ , περάσαμε όλοι, είμαστε όλοι επιτυχόντες, για την επόμενη φάση που ήταν η εξέτασή μας από τους Γιατρούς της Ελληνικής Αστυνομίας την επόμενη ημέρα. Βεβαίως το πρωί και πριν αρχίσει η εξέταση, κάποιοι δόκιμοι αστυνομικοί μαθητές, που μας υποδέχθηκαν και μας βοήθησαν να μπούμε στις αίθουσες, μας είχαν πει να μην ανησυχούμε , «ότι δεν κόβεται κανένας από αυτή την εξέταση εκτός και αν κάποιος το θέλει από μόνος του και το προκαλέσει». Όλα αυτά μου είχαν κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση το πρωί αλλά επειδή ήδη είχα αγχωθεί λίγο, δεν έδωσα πολύ μεγάλη σημασία νομίζοντας ότι μας τα λένε για να μας βοηθήσουν να μην έχουμε άγχος. Εγώ όμως για να είμαι ειλικρινής, είχα ένα μικρό άγχος που νομίζω ότι είναι πολύ φυσιολογικό να το έχουμε όλοι μας πριν από μία τόσο σοβαρή εξέταση που από το αποτέλεσμά της θα κρίνει το μέλλον μας. Δεν σας κρύβω ότι είχα αγωνία για το αν είμαι κατάλληλος ή όχι να γίνω αστυνομικός. Στο τέλος βέβαια κατάλαβα ότι αυτά που μας είχαν πει το πρωί, ήταν αλήθεια και η όλη διαδικασία ήταν πολύ απλή και ότι κακώς είχα αγχωθεί τον τελευταίο καιρό. Θα τολμούσα να πω ότι τελικά δεν έγινε καμία σοβαρή επιλογή αφού περάσαμε όλοι μας. Στην πορεία έμαθα ότι το ίδιο γίνονταν και τις άλλες ημέρες, «όλοι πέρναγαν, όλοι ήταν επιτυχόντες». Δηλαδή τόσοι άνθρωποι , μαθητές, γονείς , αστυνομικοί, ψυχολόγοι, μετακινήσεις από άλλες πόλεις για τα εξεταστικά κέντρα, εμπλοκή και συνεργασία τόσων Υπηρεσιών, έγινε χωρίς να υπάρχει κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα, κάποιος σοβαρός λόγος αφού τα αποτελέσματα δείχνουν ότι δεν έγινε καμία επιλογή. Άραγε πόσα χρήματα δαπανήθηκαν από όλους μας, για τα έξοδα μετακίνησής μας, διαμονής μας στην Αθήνα, αλλά και από το κράτος μας, και τις υπηρεσίες του για να γίνει όλη αυτή η άνευ ουσίας εξέταση. Σε μία περίοδο μάλιστα που οι υπεύθυνοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι πρέπει να κάνουμε οικονομία, να μην είμαστε σπάταλοι, γιατί η χώρα μας κινδυνεύει να χρεοκοπήσει. Δυστυχώς αυτά γίνονται το έτος 2010 στην Ελλάδα. Έτσι επιλέγονται, ή μάλλον έτσι δεν επιλέγονται αυτοί που θα γίνουν αστυνομικοί. Για να μην δημιουργηθεί καμία παρεξήγηση, πρέπει να σας ενημερώσω ότι ήμουν και εγώ ένας από του επιτυχόντες. Και βέβαια πολύ απλά και εντελώς αβίαστα, μάθαμε ότι οι ψυχοτεχνικές εξετάσεις γίνονται επίτηδες έτσι , με τρόπο τέτοιο που δεν έχει καμία επιστημονική εγκυρότητα, γιατί υπάρχουν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και αφορούν άμεσα ανώτατους υπηρεσιακούς παράγοντες του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη που προσπαθούν να στρέψουν τα πράγματα προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση που αυτοί θα ωφεληθούν οικονομικά. Έτσι μέχρι να γίνει αυτό, η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει και εμείς που θέλουμε να γίνουμε αστυνομικοί, θα συνεχίζουμε να σχεδιάζουμε ή να ζωγραφίζουμε ανθρώπινες φιγούρες.
Έτσι τελείωσε η πρώτη ημέρα μου και βγαίνοντας από την Σχολή της Αστυνομίας συνάντησα τους γονείς μου που με περίμεναν στην είσοδο και μπήκαμε στο αυτοκίνητο για να γυρίσουμε στο μέρος της διαμονής μας. Ενημέρωσα τους γονείς μου για όλα αυτά που μου έκαναν εντύπωση στην ψυχοτεχνική εξέταση. Οι γονείς μου μπορούν να καταλάβουν αμέσως τι γίνεται , έχουν και οι δύο πανεπιστημιακή μόρφωση και στους τομείς που εργάζονται (δημόσιο και ιδιωτικό τομέα), έχουν πολύ υπεύθυνες θέσεις. Επίσης πρέπει να σας πω ότι έχουμε πολύ καλή επικοινωνία και ότι έχω την άνεση να είμαι πολύ ειλικρινής μαζί τους . Δεν έχω δηλαδή κανένα λόγο να τους διαστρεβλώνω τα γεγονότα.
Και αυτοί έδειξαν κατάπληκτοι για τον τρόπο που εξετάζονται οι υποψήφιοι αστυνομικοί, ήταν μάλιστα κάτι που δεν το γνώριζαν, και αυτοί περίμεναν κάτι πιο σοβαρό και επιστημονικά έγκυρο όπως μου είπαν.
Την επόμενη ημέρα πήγα στα Ιατρεία της Αστυνομίας για να εξετασθώ από τους Ιατρούς της Ελληνικής Αστυνομίας. Ήμασταν εκεί στην είσοδο του κτιρίου, τα παιδιά και από τις δύο ψυχοτεχνικές επιτροπές δηλαδή περίπου 200 υποψήφιοι και περιμέναμε να ακούσουμε τα ονόματά μας για να μπούμε στη επιτροπή να εξεταστούμε. Περιμένοντας να έρθει η σειρά μου, άρχισα να παρατηρώ ένα γεγονός που επαναλαμβανόταν πολύ συχνά. Πολλά παιδιά έβγαιναν από την επιτροπή και είχαν κοπεί επειδή ήταν υπέρβαρα ή αδύνατα.
Μάλιστα πολλοί γονείς ήταν πολύ θυμωμένοι και τσακώνονταν με τους γιατρούς της επιτροπής για αυτό που συνέβαινε . Εκεί μάθαμε ότι για πρώτη φορά φέτος, η Αστυνομία είχε προσθέσει ως απαραίτητη προϋπόθεση τον Δείκτη Μάζας Σώματος και υπήρχαν κάποια όρια για να είναι κάποιος επιτυχών.
Όλοι διαμαρτύρονταν ότι δεν είχαν ενημερωθεί εγκαίρως και ότι αν η Αστυνομία είχε αποφασίσει να προσθέσει αυτό το στοιχείο στον διαγωνισμό της, θα έπρεπε να μην το κάνει την τελευταία στιγμή, και να μας ενημερώσει αρκετά πριν, από την αρχή της σχολικής χρονιάς, για να ξέρουμε τι ισχύει για να μπορέσουμε και εμείς να είμαστε εντός των ορίων και να μην κουραζόμαστε να μην υποβαλλόμαστε σε θυσίες πολλών μορφών εμείς και οι οικογένειές μας άδικα όλη την χρονιά, για να γίνουμε αστυνομικοί.
Ήρθε και η δική μου σειρά να μπω στην ιατρική επιτροπή, αφού ελέγχθηκε η καρτέλα με τις ιατρικές εξετάσεις που είχα μαζί μου, ζυγίστηκα και μετρήθηκε το ύψος μου.
Μετά η επιτροπή μου ανακοινώσε ότι δεν είμαι επιτυχών γιατί ήμουν πιο βαρύς κατά 1,5 κιλό. Έτσι λοιπόν η προσπάθειά μου να γίνω αστυνομικός τουλάχιστον για φέτος έλαβε τέλος. Αν το ήξερα όμως σίγουρα θα φρόντιζα να είμαι εντός των ορίων του βάρους. Σκεφτείτε δε ότι τους τελευταίους μήνες που διάβαζα πάρα πολλές ώρες κάθε ημέρα, περπατούσα πολύ λιγότερο από πριν, υπήρχε άγχος, και μερικές φορές αυτό έβγαινε στο να τρώω λίγο παραπάνω.
Πρέπει να σας πω ακόμα, ότι το τελευταίο διάστημα έκανα και προπόνηση για να καταφέρω να πιάσω τις απαραίτητες επιδόσεις στα αγωνίσματα της αθλητικής δοκιμασίας που θα ακολουθούσε την επόμενη ημέρα μετά το τέλος των ιατρικών εξετάσεων .
Πολλές φορές με πήγαιναν στο Στάδιο οι γονείς μου, πότε ο ένας και πότε ο άλλος και με περίμεναν. Η αθλητική δοκιμασία όμως, ήταν η μόνη που δεν με άγχωνε καθόλου γιατί στις προπονήσεις που έκανα, έπιανα άνετα τους χρόνους και τις επιδόσεις στα αθλήματα που απαιτούνταν για να είμαι στους επιτυχόντες.
Φανταστείτε την λύπη και την απογοήτευσή μου τώρα που έμαθα τους βαθμούς από το Υπουργείο Παιδείας . Όπως σας είπα πριν, είναι πάνω από 18,2 και σίγουρα πέρναγα στην Αστυνομία ίσως και στη σχολή Αξιωματικών. Νομίζω ότι αυτό είναι πολύ μεγάλη αδικία και αυτό γιατί, κανείς δεν μας είχε ενημερώσει από την αρχή της σχολικής χρονιάς που άρχισε η προετοιμασία μας, για να επιτύχουμε τους στόχους μας. Για αυτό το γεγονός στενοχωρήθηκαν πάρα πολύ και οι γονείς μου καθώς και άνθρωποι του άμεσου οικογενειακού συγγενικού και φιλικού μου περιβάλλοντος .Υπάρχει πολύ μεγάλη πικρία και απογοήτευση γιατί αυτό που μου έμεινε στο τέλος, είναι ότι δυστυχώς τα πιο πολλά πράγματα στην χώρα μας γίνονται στο πόδι και την τελευταία στιγμή. Στη δική μου περίπτωση όμως όπως και σε πολλούς άλλους που είναι στη ίδια θέση με μένα, που κοπήκαμε για τον ίδιο λόγο, δυστυχώς δεν μας δόθηκε καμία ευκαιρία, αφού κανείς δεν μας ενημέρωσε για αυτή την αλλαγή που έκανε φέτος η Ελληνική Αστυνομία την τελευταία στιγμή.
Άραγε πώς αισθάνονται οι υπαίτιοι αυτής της τόσο μεγάλης αδικίας που έγινε φέτος σε βάρος πολλών νέων; Δεν είναι αυτός ένας πολύ σοβαρός λόγος να αρχίζει να δημιουργείται σε πολλούς νέες και νέους που αποκλείστηκαν από τον διαγωνισμό, ένας θυμός, μία δυσπιστία και καχυποψία για τον τρόπο που λειτουργεί το κράτος και η χώρα μας επειδή κάποιοι δεν έκαναν με υπευθυνότητα τη δουλειά τους ;
Τελειώνοντας θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, και κάποια στοιχεία που βρήκε η οικογένειά μου ερευνώντας το όλο θέμα που μας προκάλεσε τόσο μεγάλη λύπη θυμό και απογοήτευση.
Αυτά είναι: Η Ελληνική Αστυνομία αναφέρει για πρώτη φορά τα όρια του βάρους και του Δείκτη Μάζας Σώματος που πρέπει ένας υποψήφιος να έχει, στην προκήρυξη του διαγωνισμού για την εισαγωγή ιδιωτών στις σχολές Αξιωματικών και Αστυφυλάκων με το σύστημα των Γενικών Εξετάσεων του Υπουργείου Παιδείας διά Βίου Μάθησης και Εκπαίδευσης που εξέδωσε στις 20-5-2010. Δηλαδή λίγο πριν αρχίσουν οι εξετάσεις για τις στρατιωτικές σχολές. Δεν θα μπορούσαν να το αναφέρουν στην αρχή της σχολικής χρονιάς;
Υπάρχει όμως και το προεδρικό διάταγμα υπ’αρίθμ. 54 που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 22 Ιουνίου 2010, δηλαδή, τέσσερεις ημέρες πριν από τις εξετάσεις, που τροποποιεί το Προεδρικό Διάταγμα 133/2002 που είναι σχετικό «για την κρίση Σωματικής Ικανότητας των στρατευσίμων, αυτών που κατατάσσονται στις Ένοπλες Δυνάμεις καθώς και του στρατιωτικού προσωπικού γενικά». Αυτό το Π.Δ. αλλάζει τα όρια του Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ). Έτσι λοιπόν με εισήγηση του Υπουργού Εθνικής Άμυνας κυρίου Ευάγγελου Βενιζέλου, τέσσερεις ημέρες πριν την έναρξη των εξετάσεων στις στρατιωτικές σχολές, τροποποιείται ο Δείκτης Μάζας Σώματος (ΔΜΣ). Κρίμα για τον κύριο Πρόεδρο της Δημοκρατίας κύριο Κάρολο Παπούλια που υπογράφει αυτό το Π.Δ, αλλά και για τον κύριο Βενιζέλο που είναι εκτός από βουλευτής και Υπουργός Εθνικής Άμυνας, συνταγματολόγος, και πανεπιστημιακός δάσκαλος! Το ότι εμείς δεν το μάθαμε ποτέ (αν και να το μαθαίναμε τέσσερεις ημέρες πριν από τις εξετάσεις, τι νόημα θα είχε άραγε;).Εμείς δεν το γνωρίζαμε αυτό! Κρίμα γιατί έτσι δείχνετε στην πράξη το πόσο σέβεστε και αγαπάτε τη νέα γενιά και τους κόπους που καταβάλλουμε για να επιτύχουμε τους στόχους μας. Ο παππούς μου ένας πολύ σοφός και αξιοσέβαστος άνθρωπος, μου έλεγε κάτι που δεν το ξεχνάω ποτέ: «το πώς φερόμαστε στους ηλικιωμένους και στους νέους μίας κοινωνίας αυτό είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας και δείχνει αν αυτή η κοινωνία θα συνεχίσει να υπάρχει ή όχι».
Όλα αυτά γίνονται σε μία περίοδο που η χώρα μας και ο λαός της δοκιμάζονται πολύ σκληρά και ζητούνται από αυτούς θυσίες και στερήσεις. Όμως θα ήταν πιο σωστό και πιο δίκαιο, αυτοί που μας κυβερνούν να δίνουν πρώτα αυτοί το καλό παράδειγμα και ύστερα να ζητούν να συναινέσουμε και να υποστηρίξουμε τα σκληρά μέτρα που αυτοί λαμβάνουν.