Τα πλάσματα αυτά ξεπήδησαν από το εκτροφείο μειωμένης συνείδησης και νοημοσύνης όπως και άλλα.
Η αξιοθρήνητη εμφάνιση τους δεν αφήνει αμφιβολίες για το ρόλο που διαδραματίζουν. Ο Κύριος Οικονομέας εμφανίστηκε ως τηλεμαϊντανός στην υπόθεση Κορκολή και καθιερώθηκε για τις, μοναδικές θέσεις του περί 12χρονων και γαμίκουλων πρεζοπαρόχων καλλιτεχνών.
Ο Κος Καμπουράκης, πέραν της μύξας και της τηλεοπτικής ρινωτοανασκαφικής δραστηριότητας, είχε εκδόσει και βιβλίο “μια σταγόνα ιστορίας”, μια σταγόνα στον ωκεανό του γλυψίματος και της προσφοράς απόλυτης υποταγής.
Απλά αυτοί η κύριοι όπως και άλλοι που θα δούμε στη συνέχεια, θα κατανοήσουν σύντομα ότι η υπερπροσφορά των κώλων και η κρίση των νταβατζήδων θα γκρεμίσει το απατηλό τους όνειρο απότομα.
Ο Θύμιος Παπανικολάου γράφει:
Τα ΜΜΕ, από την ίδια τους τη φύση και λειτουργία (βιομηχανίες και «φίλτρα» προπαγάνδας των ισχυρών του χρήματος) αποτελούν τα μεγάλα λαρύγγια τους ψεύδους, της παραπληροφόρησης και της απάτης. Τα τηλεοπτικά μέσα προσδίδουν στο ψεύδος και την απάτη το τελετουργικό ντεκόρ του θεάματος. Εδώ το ψεύδος και η απάτη πουλιούνται θεαματικά. Τα πάντα εδώ γίνονται καταναλωτικό θέαμα…
Τα τηλεοπτικά μέσα, ωστόσο, γιγαντώνουν και τη μωρολογία των ηλιθίων. Γίνονται το εξουσιαστικό υπερθέαμα της κομπάζουζας ημιμάθειας και βλακείας. Σε αυτό το αυτιστικό τηλεοπτικό θέαμα αποτυπώνεται δραματικά όλη η πνευματική ανέχεια, η κυνική μωρολογία και αυθάδεια των κυρίαρχων ελίτ εξουσίας και των ροπαλοφόρων τους.
Ιδιαίτερα στους ροπαλοφόρους τηλεστάρ (που διακατέχονται με την ακόρεστη πλεονεξία του γλειψίματος των «νταβάδων» τους) αποτυπώνεται πιο κραυγαλέα και ωμά όχι μόνο η παθολογία της καταθλιπτικής πνευματικής και ηθικής μηδαμινότητα της εξουσίας, αλλά και ο αυθάδης δεσποτισμός της.
Όλοι αυτοί οι αυλικοί των βιομηχάνων της «ενημέρωσης», ενώ κάθονται σε στάση προσοχής μπροστά στα αφεντικά τους, λιθοβολούν και λιντσάρουν αγρίως τους αδύναμους, τους «ενοχλητικούς», κάθε τι που κινείται και σκέπτεται. Σαν λυσσασμένες ύαινες επιτίθενται εναντίων ανθρώπων και ιδεών, αξιών και παραδόσεων, ιστορικών συμβόλων κοινωνικής συνείδησης και μνήμης.
Το πιο αποτρόπαιο και επικίνδυνο γνώρισμα όλων αυτών των λακέδων γενιτσάρων είναι ότι διατυμπανίζουν με θηριώδη κυνισμό το θάνατο κάθε Λόγου και ηθικής αρχής. Το πιο σκανδαλώδες είναι ότι το έχουν καύχημα και καμάρι που δεν έχουν αρχές και συστολές, που δεν πιστεύουν σε τίποτα, σε κανένα Θεό, παρά μόνο στο «Θεό» του χρήματος και της υστερικής απληστίας για αναρρίχηση.
Γονυκλινείς, γλείφουν το χρήμα και φιλάνε τις κατουρημένες ποδιές των αφεντικών τους. Αυτές τις γλοιώδεις, αντιαισθητικές χειρονομίες τις καλύπτουν με την κραιπάλη της εξουσιαστικής μωρολογίας, της λεκτικής απρέπειας και αυθάδειας. Τα σκουλήκια των «νταβάδων» είναι πιο απωθητικά και από τα αφεντικά τους γιατί προκαλούν τη σιχασιά που σου προκαλεί το σκουλήκι, το οποίο στριφογυρίζει, γλιστράει, κολλάει, μαζεύεται και απλώνεται ανάλογα με τις ανάγκες…
Αυτοί, λοιπόν, οι σκουληκοστάρ των ΜΜΕ αποτυπώνουν πιο ωμά και κραυγαλέα τη λεκτική βαρβαρότητα και τρομοκρατία του καθεστώτος που υπηρετούν. Οι υπηρέτες πάντα δείχνουν υπερβάλλοντα ζήλο, είναι βασιλικώτεροι του Βασιλέως. Γι’ αυτό και οι ιδεολογικοί ροπαλοφόροι και καθεστωτικοί «εισαγγελείς» είναι πολλοί «εφευρετικοί» και εμπλουτίζουν το χυδαίο και υβριστικό λεξιλόγιο. «Επεξεργάζονται» ποικίλες μορφές λεκτικής βαναυσότητας και ταπείνωσης του ανθρώπου και των ιδεών.
Αν παρακολουθήσει κανείς συστηματικά τα τηλεοπτικά κανάλια θα βρεθεί μπροστά σε μια πολυεδρική και πολύχρωμη πνευματική αθλιότητα και κραιπάλη λεκτικής χυδαιότητας και ύβρεων.
Τα πρωτεία τα έχει το «μετοχικό» κανάλι των «Νταβάδων», συνακόλουθα και το πλέον εξουσιαστικό και αυθάδες: Το MEGA!
Από αυτό γίνονται οι πιο συστηματικές, ύπουλες και λυσσώδεις επιθέσεις εναντίον της ελληνικής κοινωνίας, της ιστορίας της, των παραδόσεών της και των συμβόλων της. Δεν κρατάνε ούτε τα «πλουραλιστικά» προσχήματα των καλοδουλεμένων δομών της Νέας Τάξης: Της «Ελευθεροτυπίας» και του Συγκροτήματος.
Και τα πλέον θλιβερά ναυάγια και συμπλεγματικά «γρανάζια» της μωρολογίας και χυδαιότητας είναι το ντουέτο Καμπουράκη- Οικονομέα.
Θαυμάστε σκέψη, ήθος και λεξιλόγιο:
“Αυτός ο θλιβερός ρασοφόρος, γιατί δεν μπορώ να το πω αλλιώς, να μη τον πω χειρότερα….δεν είναι καθόλου σεβάσμιος. Είναι θλιβερός ρασοφόρος…..Κατάλαβες ο άθλιος ρασοφόρος, ο γελοίος τύπος, να μη πω καμία χειρότερη κουβέντα…..,,Μπράβο, ρε Αμβρόσιε, μπράβο ρε Αμβρόσιε…. Αυτός ήταν Ταγματάρχης της Χωροφυλακής, έχει δείρει κόσμο. Αυτός, ο Αμβρόσιος, έχει δείρει κόσμο….. Με στολή, με στολή, αλλά μετά….”.
Αυτό είναι ένα ελάχιστο και από τα πλέον «χλιαρά» και υποφερτά σταχυολογήματα. Αποτυπώνει, ωστόσο, την κραιπάλη της εξουσιαστικής αθλιότητας και τον «εγκάθετο» ρόλο τους…