WWF: WTF, και τα πόστα της οικολογίας στους δολοφόνους της Γαίας!

Όταν το κατά φύσιν ζειν  είναι τρόπος ζωής στα μέτρα πάντα της σύγχρονης καπιταλιστικής, αστικής ή ημιαστικής διαβίωσης, οι mainstream οικολογικές οργανώσεις προκαλούν οργή. Το ίδιο και οι μαζικές οικολογικές δράσεις. Η δράση για τη Γη απαιτεί ατομική ευθύνη και συνείδηση που δεν σταματά στο κατέβασμα ενός διακόπτη για μια ωρίτσα. Αυτός είναι ο λόγος που αντιδρούμε. Όταν όλο το οικολογικό παραμύθι περιστρέφεται γύρω από την εξοικονόμηση ενέργειας και όχι γύρω από τη μορφή της αυτό είναι υποκρισία πρώτου μεγέθους. Το ίδιο και οι “εναλλακτικές μορφές”. Ναι, αυτή η ώρα θα είναι ευεργετική για τη Γη. Οι ώρες που θα ακολουθήσουν θα είναι χειρότερες. Ακολουθεί η μεγάλη έρευνα της Βίκυς Χρυσού για την wwf, τους ιδρυτές και τις σκοπιμότητες της. Διαβάστε την όπως και το πρώτο της μέρος.

Είχαμε εστιάσει στο Club 1001, το οποίο δημιουργήθηκε για να συγκεντρωθούν τα χρήματα που θα χρηματοδοτούσαν την ίδρυση και τις δράσεις της WWF. Πέρα από τους συνιδρυτές Julian Huxley, Prinz Philipp και Prinz Bernhard, είπαμε πως συνολικά 1001 άτομα-μέλη προσέφεραν από 10.000$ στο ταμείο αυτό.

Ποιοί είναι οι κύριοι αυτοί?

Σύμφωνα με τον Jeffrey Steinberg, το μεγαλύτερο μέρος των μελών του Club 1001 απαρτίζεται από τα διοικητικά συμβούλια των κορυφαίων εταιριών-μελών του βρετανικού Club of the Isles που προέρχονται από τους τομείς: πρώτων υλών, καρτέλ, τραπεζών, ασφαλιστικών εταιρειών, εταιρείες καταπιστευτικής διαχείρισης και των οικογενειακών τραστ (FONDI).

• Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της κάστας ήταν John Loudon, πρώην διευθύνων σύμβουλος της Royal Dutch Shell και η πρόεδρος της Shell Oil Co. Υπρέτησε μάλιστα -όπως φαίνεται και στον πίνακα τς 1ης ανάρτησης- ως πρόεδρος της WWF από το 1976 μέχρι το 1981. Σύμφωνα με την εφημερίδα New York Times (στη νεκρολογία του το 1991) : “Διατηρούσε στενές φιλίες με τους επιχειρηματίες David Rockefeller και Henry Ford II.”

• Βαρόνος Aubrey Buxton της ALSA, – Barclays Bank,
• Bertold Beitz, διευθυντής του Alfred Krupp von Bohlen και του Ιδρύματος Halbach
• Conrad Black, “βαρώνος” των βρετανικών ΜΜΕ, ηγέτης της Hollinger Corporation
• Peter Cadbury, της George Cadbury Trust
• Anton Rupert, της Rembrandt με τα τεράστια συμφέροντα καπνού στη Νότια Αφρική
• Sir Kenneth Kleinwort, ιδιοκτήτης της Kleinwort Benson, μία από τις παλαιότερες επενδυτικές τράπεζες της Βρετανίας
• Χένρι Keswick, πρόεδρος της Jardine Matheson και αδελφός του Ιωάννη Keswick, πρόεδρου της Τράπεζας Hambros και διευθυντή της Τράπεζας της Αγγλίας.
• του Henry Ford, της Ford Motor Company
• Maj. Louis Mortimer Bloomfield
• Agnelli, Giovanni της FIAT
• Baron Heinrich vonThyssen-Bornemisza της ThyssenKrupp AG

• μια σειρά διαβόητων απατεώνων, σαν τους τραπεζίτες Robert Vesco και Edmond Safra.
• Tibor Rosenbaum που υπήρξε πράκτορας της Μοσαντ και μεγαλοτραπεζίτης,
• Salem Bin Landen, αδελφού του γνωστού Bin Landen…
  
  Στη φωτο Μέλη του Club 1001, από αριστερά: Agha Abedi, Salem Bin Laden, Gyanendra Dev with Prince Philip, Sadruddin Khan, Mortimer Bloomfield, and Prince Johannes von Thurn und Taxis.

Άφησα τελευταίο ένα εξέχον μέλος του Club 1001, που σημάδεψε στην ουσία τα τελευταία 40 χρόνια τις εξελίξεις σε ολόκληρο τον κόσμο, με τον ένα… ή τον άλλο τρόπο. Αξίζει μάλιστα να σταθούμε ιδιαίτερα στη σταδιοδρομία του ατόμου αυτού. Πρόκειται για τον γνωστό:

Maurice Strong, τον επικεφαλή της Power Corporation (βλέπε σχετικό πίνακα)του Καναδά και έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες της WWF. Γνωστός από τη “θητεία” του ως

• ανώτερος σύμβουλος του Προέδρου της Παγκόσμιας Τράπεζας.
  
• Διευθυντής του World Economic Forum Foundation(Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ),
  
• πρόεδρος του Earth Council,
  
• πρόεδρος του World Resources Institute (WRI).
  
• Διακεκριμένο μέλος του IISD (International Institute for Suistainable Development), όπως και άλλων οργανώσεων:
  
• Stockholm Environment Institute, The Africa-America Institute, Institute of Ecology in Indonesia, the Beijer Institute of the Royal Swedish Academy of Sciences, κ.α.
• 
  
• Στη γενέτειρά του, τον Καναδά, εργάστηκε για πάνω από πέντε δεκαετίες σε ορισμένες από τις πιο διάσημες εταιρείες στον τομέα της ενέργειας και των φυσικών πόρων, συμπεριλαμβανομένης και της Power Corporation of Canada, της Ontario Hydro, και Petro-Canada (εθνική εταιρεία πετρελαίου). Διετέλεσε επίσης μέλος:
  
• του συμβουλίου της Toyota Motor Corporation,
  
• του συμβουλίου του Κέντρου Διεθνούς Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου του Harvard,
  
• του World Business Council for Sustainable Development,
  
• της World Conservation Union (IUCN),
  
• του World Wildlife Fund,
• του Resources for the Future και του
• Eisenhower Fellowships.
  
• 
  
• Οι δραστηριότητες του στον τομέα παροχής δημόσιας υπηρεσίας διενεργήθηκαν κατά τρόπο τέτοιο που να καθίστανται δυνατές μέσα από τις εμπορικές του δραστηριότητες, οι οποίες συμπεριλάμβαναν: την Προεδρία της Διεθνούς Συμβουλευτικής Ομάδας CH2M Hill, την Strovest Holdings Inc., την Technology Development Inc., την Zenon Environmental Inc., και πιο πρόσφατα την Cosmos International και την China Carbon Corporation. Σήμερα είναι ο πρόεδρος της Technology Development, Inc., η οποία χρηματοδοτεί την έρευνα στον τομέα της ριζοσπαστικής εφαρμογής της νανοτεχνολογίας για τη δημιουργία πηγών ενέργειας που να είναι προσιτές και φιλικές προς το περιβάλλον.
  
• 
  
• Αρχικά εργάστηκε με τα Ηνωμένα Έθνη ως κατώτερος αξιωματικός το 1947, όταν ήταν μόλις δεκαοκτώ, και επέστρεψε το 1972 για ηγηθεί της Διάσκεψης για το Περιβάλλον στη Στοκχόλμη ( United Nations Conference on the Human Environment -απ’ όπου ουσιαστικά ξεκίνησε το περιβαλλοντικό κίνημα), μετά την οποία έγινε ο εκτελεστικός διευθυντής του προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για το περιβάλλον (UNEP-United Nations Environment Programme.) Ως επικεφαλής της UNEP μάλιστα
  
  συγκάλεσε την πρώτη συνεδρίαση ομάδας διεθνών εμπειρογνωμόνων για την αλλαγή του κλίματος.

  Ο Strong επίσης συντόνιζε την επείγουσα βοήθεια του ΟΗΕ για την Αφρική στα μέσα της δεκαετίας του’80 και ήταν υπεύθυνος για την ιστορική Διάσκεψη Κορυφής για τη Γη στο Ρίο το 1992 (Earth Summit), η διαδικασία που ακολούθησε έφερε ως αποτέλεσμα τη γνωστή Agenda 21. Πρόσφατα συμμετείχε στην αναδιοργάνωση των Ηνωμένων Εθνών του Πανεπιστημίου για την Ειρήνη, που βρίσκεται στην Κόστα Ρίκα, και συνεχίζει να βοηθά το πανεπιστήμιο να επαναπροσδιορίσει την αποστολή του για τον 21ο αιώνα.
  

• Αξίζει μάλιστα να αναφερθεί πως έθεσε τον εαυτό του σε διαθεσιμότητα το 2005, όσων αφορά τα ΗΕ, λόγω κατηγοριών που τον βαραίνουν για συμμετοχή στο σκάνδαλο “όπλα για τρόφημα” («Maurice Strong steps down from UN post», www.cbc.ca/news, 30 Απριλίου 2005.)

Ο ρόλος που διαδραμάτισε για την παγκοσμιοποίηση του περιβαλλοντικού κινήματος ήταν όπως φαίνεται περισσότερο από καθοριστικός… Επίσης στο παράδειγμα του, με την εμπλοκή του σε μία μακριά σειρά περιβαλλοντικών φορέων, αλλά και ιδιωτικών κολοσσών, γίνεται ιδιαίτερα ευδιάκριτος ο ρόλος των ιδιωτικών μεγαλοεπιχειρήσεων στην προώθηση συγκεκριμένων πολιτικών για το περιβάλλον, έτσι ώστε να λαμβάνεται ιδιαίτερα σοβαρά υπ’ όψιν το ενδιαφέρον τους για κέρδος, (για να μη πούμε πως αυτά ακριβώς καθορίζουν την όλη “περιβαλλοντική πολιτική”).

Θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε με σχετική ασφάλεια πλέον πως η προστασία του περιβάλλοντος, όπως και οι “κλιματικές αλλαγές”, έχουν διαστάσεις “οικονομικής επιχείρησης”, γι’ αυτό και ξαφνικά “πρασινίζουν” τη γραμμή τους όλες οι παρατάξεις. (Χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια, πως δεν πρέπει πράγματι να λαμβάνεται υπ’ όψιν το περιβάλλον, μιας και αποτελεί το χώρο ανάπτυξης της ανθρωπότητας, ωστόσο είναι αμφίβολα τα κίνητρα πλέον, μιας και δεν στηρίζονται στο αυθόρμητο ενδιαφέρον του ανθρώπου για το χώρο που ζει.)

Τα οικονομικά της WWF