Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού πέρι “κούρασης” δεν θα έπρεπε να ανησυχούν τα κομματικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας για την πιθανη απώλεια της καρέκλας αλλά την ευρύτερη κοινωνία. Δυστυχώς οι νεώτεροι δεν έχουν ζήσει τις μαύρες καταστάσεις της νεώτερης ιστορίας, ενώ οι πνευματικοί ταγοί ιδιαίτερα των ΜΜΕ, μπουκωμένοι από την διαπλοκή, αλλαλάζουν βλέποντας την εξουσία τους στο απυρόβλητο. Όμως το εφιαλτικό σενάριο που διαγράφεται δεν έχει να κάνει με την διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, αυτή συνεχίζει ακάθεκτη σε κάθε εξουσιαστική εναλλαγή. Τα δείγματα της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας παραπέμπουν στις μαύρες εποχές του τίτλου μας και έχουν έναν κοινό παρανομαστή: Τον πολιτικό σωτήρα – Μεσσία που αφήνει την χώρα να καταστραφεί και την κοινωνία να εξαθλιωθεί για να επανέλθει με συνολική λαϊκή ετυμηγορία. Σε αυτό συντελεί και η απόλυτη κυβερνητική ανυπαρξία σε θέματα επικοινωνίας ή έστω, προπαγάνδας. Γεγονός που τουλάχιστον θα έδειχνε μια διάθεση παραμονής στην εξουσία ακόμα και με ανίερα μέσα.
Εδώ το παιχνίδι φαντάζει στημένο. Η κυβέρνηση είναι στο καναβάτσο ανήμπορη να δικαιολογηθεί, να απολογηθεί, έστω να ψευδολογήσει. Οι βαρώνοι ξεσαλώνουν με δημοσκοπήσεις και κατηγορητήρια προς πάσα κατεύθυνση. Και ο πρωθυπουργός δηλώνει κουρασμένος…
Όπως κουρασμένος δήλωσε δις ο Θείος του.
Όπως κουρασμένος δήλωσε και ο Ελευθέριος Βενιζέλος.
Και οι δύο επανήλθαν σε μια κατεστραμμένη Ελλάδα ως Μεσσίες. Ήξεραν όμως όταν άφηναν την εξουσία πως η καταστροφή ήταν αναπόφευκτη.
Εσείς κύριε Πρωθυπουργέ της χώρας τι έχετε δει;
______________________________________________________________________________________________
Όταν το http://www.antinews.gr/,έγραφε, μακράν πρώτο από άλλες ιστοσελίδες αλλά και τα ΜΜΕ, ότι στην θολό τοπίο που ακολουθεί την αναγκαστική αποχώρηση Καραμανλή από την πρωθυπουργία (αποτέλεσμα εξόφθαλμων πιέσεων), «η Ντόρα ακολουθεί σε δυο βήματα, το ένα από τα οποία μπορεί να λέγεται Σουφλιάς» (κλικ εδώ), δεν ρίχναμε ασφαλώς τον καφέ, ούτε επιδεικνύαμε μαντικές ικανότητες . Απλώς μεταφέραμε στους αναγνώστες μας τις πληροφορίες που υπήρχαν από τότε, για το σκοτεινό παρασκήνιο των εξελίξεων στη Νέα Δημοκρατία, αλλά η διαπλοκή εμπόδιζε άλλους (το ίδια καλά ενδεχομένως πληροφορημένους μ΄ εμάς) να αποκαλύψουν.
Σήμερα, διαβάζοντας κανείς τις ναυαρχίδες της διαπλοκής (Βήμα, Νέα, Έθνος) δεν χρειάζεται να είναι Κάλχας για να καταλάβει ότι οι κρατικοδίαιτοι εκδότες των μεγάλων έργων και προμηθειών προωθούν τον Γιώργο Σουφλιά (εκείνον δηλαδή που διανέμει τα έργα και τα φιλέτα του κράτους) σε ρόλο μεταβατικού πρωθυπουργού και ίσως ηγέτη της ΝΔ , μέχρις ότου η Ντόρα Μπακογιάννη μπορέσει να αναλάβει το γαλάζιο μαγαζί.
Όπως πολύ σωστά έχει επισημανθεί και από άλλους, η επιβολή ως διαδόχων, δελφίνων και κληρονόμων κομμάτων των εκλεκτών των MME καταργεί τους θεσμούς, γελοιοποιεί την ασθμαίνουσα Δημοκρατία μας και επαναφέρει στη μνήμη σκοτεινές εποχές όπου τα συγκροτήματα του Τύπου μαζί με το παλάτι ανεβοκατέβαζαν κυβερνήσεις. Και αποτελεί ασφαλώς μια ακόμα ειρωνεία της νεοελληνικής ιστορίας το γεγονός ότι στις κινήσεις αυτές πρωτοστατεί και πάλι ο πρωταγωνιστής εκείνης της εποχής, ηγούμενος για μια ακόμα φορά των προσπαθειών της οικογενείας του να καταλάβει τα ύπατα αξιώματα.
Είναι προφανές ότι ο Κ. Καραμανλής έχει ήδη κριθεί πολιτικά, για τις παραλείψεις του, την ολιγωρία του και κυρίως για το άγος Ρουσόπουλου. Και όπως έχουμε ξαναπεί συγχωροχάρτια δίνει μόνο ο Πάπας. Όμως, η επιδίωξη των μεγαλοεκδοτών και της διαπλοκής να ελέγξουν και να ποδηγετήσουν, εν έτει 2009, το αίτημα της κοινωνίας για βαθιές πολιτικές αλλαγές (λόγω και της οικονομικής κρίσης) εξυπηρετεί μόνο το στενά οικονομικά τους συμφέροντα (μεγάλα έργα, καζίνα, αποκρατικοποιήσεις) και μόνο κακά προοιωνίζει για την χώρα. Ο καθένας μπορεί να φανταστεί που μπορεί να οδηγήσει τη χώρα ένας παλαιοκομματικός πολιτικός που ούτε καν αγγλικά γνωρίζει και δεν μπορεί να μπει σε αεροπλάνο, ή μια πολιτικός το μεγαλύτερο προσόν της οποίας είναι η κληρονομιά του μαγαζιού που έκτισε, με τόσους κόπους είναι αλήθεια, ο μπαμπάς της.
Πριν από ενάμισι χρόνο το http://www.antinews.gr/ πήρε σαφώς το μέρος του Γιώργου Παπανδρέου στον αγώνα του εναντίον της διαπλοκής και της επιρροής Σημίτη, θεωρώντας ότι η δουλειά των εκδοτών είναι στα τυπογραφεία και τα περίπτερα και όχι στα κομματικά γραφεία. Σήμερα πιστεύουμε εξίσου ακράδαντα ότι το ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να αισθάνεται ούτε ευτυχές, ούτε αισιόδοξο, από αυτήν την προκλητική επίδειξη δύναμης του εκδοτικού και επιχειρηματικού κατεστημένου. Επειδή μόνο νέα δεινά προοιωνίζει και γι αυτό και για τον τόπο.