Στρατιώτης της εθνικής φρουράς Κύπρου επέδραμε σε τουρκικό φυλάκιο, αφαιρώντας την τουρκική σημαία και στρατιωτικό υλικό.
Ο στρατιώτης συνελήφθη απο την στρατονομία Κύπρου και προφυλακίστηκε.
Για απαράδεκτη και…
καταδικαστέα ενέργεια έκανε λόγο ο υπουργός Άμυνας της Κύπρου.
Σημειώνεται ότι στο ίδιο φυλάκιο, το 1996, οι Τούρκοι στρατιώτες είχαν σκοτώσει τον Κύπριο στρατιώτη Στέλιο Παναγή που έχει επιχειρήσει να μπει στην νεκρή ζώνη. (troktiko)
Θα μπορούσε να μας εξηγήσει ο αξιότιμος υπουργός Άμυνας της Κύπρου για ποιό λόγο προφυλακίστηκε ο στρατιώτης; Θα ήταν κατανοητό αν είχε περάσει τον Έβρο ή τους Ευζώνους και έκανε αυτή την προκλητική ενέργεια. Στη συγκεκριμένη περίπτωση διέσχισε κάποια σύνορα; Μπήκε σε ξένη χώρα; Μήπως κάποιοι “θεματοφύλακες” δημοκρατίας και δικαίου έχουν ήδη αναγνωρίσει την Τουρκική κατοχή και εμείς γκρινιάζουμε υποκριτικά για Χίλαρυ και “διχοτομικά κέντρα”; Μήπως τα φράγκα της USAID έχουν αναδρομική ισχύ και τώρα αποπληρώνονται κύριε υπουργέ;
Θα επανέλθουμε με λεπτομέρειες. Αντιγράφουμε από την Έγερσι:
Με αφορμή το δεκαεννιάχρονο παλληκάρι που μπήκε στα κατεχόμενα και πήρε τη σημαία και τα όπλα του εχθρού.
Ακούσετε, Ελληνόπουλα! Τις αμαρτίες των γερόντων μας και τις δικές μας αμαρτίες, τις φορτώθηκε ο Παύλος Μελάς και παθαίνουνταν και υπόφερνε γι αυτές, ενώ δεν ήταν άξιος για τέτοια τιμωρία. Οι λίγοι και οι μετρημένοι παθαίνονται για τις αμαρτίες των πολλών, παλιές και νέες, και τις φορτώνονται όλες γιατί δεν φοβούνται ξένα βάρη, δεν φοβούνται καμιάν ευθύνη, και αντί να κοιμούνται, κουνιούνται και τολμούν. Άμα νιώσουν και πιστέψουν πως πρέπει να γίνει κάτι, το αναλαμβάνουν οι ίδιοι, γιατί θεωρούν τον εαυτό τους υποχρεωμένο να το κάμουν και ποτέ δεν περιμένουν πρωτοβουλία από τους άλλους. Και αφού αποφασίσουν και το αναλάβουν, δεν θα σταματήσουν πια ως τον θάνατο. Στιγμές ολιγοψυχίας θα νιώσουν ίσως, και κούραση και λύπη και αηδία, αλλά επειδή προβλέπουν πως το έργο τους μπορεί και τη ζωή τους να πάρει, δυσκολίες δε βλέπουν, εμπόδια δε γνωρίζουν και τίποτα δεν θα τους σταματήσει. Και αν στο δρόμο τους τύχουν εμπόδια τέτοια που ζητούν τη ζωή ενός ανθρώπου, θα δώσουν τη ζωή τους.
Σε σας στρέφομαι, παιδιά του Ελληνισμού, αγαπημένα Ελληνόπουλα, και σας εξορκίζω – αν έχετε να ξοδέψετε ενέργεια ας είναι και μέτρια, αν έχετε να κάψετε τίποτε περισσότερο από σπίθες απλές ενθουσιασμό- μη λησμονείτε ποτέ το θάνατο του Παλληκαριού, αλλά προ πάντων μη λησμονείτε τη ζωή του, τον ενθουσιασμό του δηλαδή και τη δύναμη και την τόλμη, μη λησμονείτε και την ιδέα που για κείνη δούλεψε και υπόφερε, ούτε την πανώρια χώρα που εσκοτώθει, γιατί η ιδέα εκείνη και η χώρα θέλουν πολλούς ακόμα Ήρωες.
Να ξέρετε πως αν τρέξουμε να σώσουμε τη Μακεδονία, η Μακεδονία θα μας σώσει. Θα μας σώσει από τη βρώμα οπού κυλιούμαστε, θα μας σώσει από τη μετριότητα και από τη ψοφιοσύνη, θα μας λυτρώσει από τον αισχρό τον ύπνο, θα μας ελευθερώσει. Αν τρέξουμε να σώσουμε τη Μακεδονία, εμείς θα σωθούμε!
Φαντάζομαι φυτρώνοντας νέα γενεά Ελλήνων – τη γενεά σας Ελληνόπουλα, αν θέλετε- μεγαλωμένη στα αίματα, θρεμμένη με πολέμους, μεθυσμένη από κινδύνους, γενεά ζωντανών, γενεά τολμηρών, γενεά ατρόμητων, χυμίζοντας κατά το φώς ενός γλυτωμού.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ”ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΑΙ ΗΡΩΩΝ ΑΙΜΑ” ΤΟΥ ΙΩΝΟΣ ΔΡΑΓΟΥΜΗ.