Ο Γιώργος Παπανδρέου και το “Σύμφωνο Συμβίωσης”

Μια και βρίσκεστε, λοιπόν, σε πυρετώδεις προετοιμασίες για ν’ απολαύσετε κι εσείς με την παρέα σας τις πληθωρικές καμπύλες της Εξουσίας, και όπως το θέλει η παράδοση να κυβερνήσετε “ενάρετα” και “αποτελεσματικά” τη χώρα μας – αποκαθιστώντας την ευημερία, τη δικαιοσύνη, την ασφάλεια και την ειρήνη στην ταραγμένη κοινωνία μας με την κίνηση του μαγικού ραβδιού που σαν ένας Παπανδρέου διαθέτετε – θέλω να σας θέσω καίριο ερώτημα που μου τέθηκε κι εμένα από γειτόνισσα που ακόμη προβληματίζεται ποιον να ψηφίσει. Δυστυχώς εγώ δεν ήξερα τι να της απαντήσω, γι’ αυτό απευθύνομαι σ’ εσάς. Με τη δημοκρατικότητα που σας χαρακτηρίζει, πιστεύω ότι θ’ απαντήσετε στο ερώτημά μου με σαφήνεια, αν όχι προσωπικά, έστω μέσω του «Βασικού Σχολιασμού», πριν από τη “Δευτέρα Παρουσία”, φαντάζομαι.

Πάμε λοιπόν στο ερώτημα που μου τέθηκε προχτές και με άφησε άναυδη. Στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ και στο κεφάλαιο «Φροντίδα για το παιδί -Υποστήριξη στην οικογένεια», τμήμα «Νέοι θεσμοί», υπάρχει η δήλωση: «Το σύμφωνο συμβίωσης γίνεται αναγνωρισµένη νοµική µορφή ελεύθερης επιλογής συµβίωσης ανεξάρτητα από φύλο.» Όταν το έμαθε αυτό η γειτόνισσά μου με ρώτησε αν η περίπτωσή της θα συμπεριληφθεί στην “προοδευτική” αυτή ρύθμιση – νέο θεσμό – αλλά δυστυχώς εγώ δε μπόρεσα να της απαντήσω. Γι’ αυτό ερωτώ εσάς που διακατέχεστε από άκρως προοδευτικά και δημοκρατικά συναισθήματα κι έχετε έντονο το περί δικαίου αίσθημα. Η ιστορία της γειτόνισσας, Ερμύλα τη λένε, έχει ως εξής:

Η Ερμύλα, που είναι σήμερα μια “νέα” 78 ετών, συνταξιούχος του ΙΚΑ, ζούσε μόνη σ’ ένα ανήλιαγο παλιό τριαράκι, χωρίς θέρμανση, και δεν άντεχε τη μοναξιά. Το τηλέφωνο του σπιτιού της δύσκολα χτυπούσε και περνούσαν δύο και τρεις μέρες χωρίς να έχει μιλήσει σε άνθρωπο. Χρειαζόταν και μια μικρή βοήθεια στο σπίτι επειδή δυσκολευόταν να συντηρηθεί μόνη της. Η σύνταξή της, όμως, δεν έφτανε για να πληρώσει οικιακή βοηθό, κι έτσι σκέφτηκε άλλη λύση. Βρήκε μια Ουκρανέζα σαρανταπεντάρα, την Ακομόντα, πολύ έντιμη κυρία, και συμφώνησαν να της παράσχει δωρεάν τροφή και το ένα δωμάτιο για δωρεάν διαμονή, ενώ η Ακομόντα θα έβρισκε και κάποια εξωτερική εργασία. Τα βράδια και τα Σαββατοκύριακα θα έκανε και στοιχειώδεις δουλειές του σπιτιού – όχι μεγάλα πράγματα – χωρίς επιπλέον αμοιβή, και χωρίς ΙΚΑ. Η Ακομόντα συμφώνησε ευχαρίστως στο deal, αφού συμπάθησε την Ερμύλα και δεν ένιωθε πως την εκμεταλλευόταν.

Εδώ και δέκα χρόνια η Ουκρανέζα έχει αφοσιωθεί με πραγματική αγάπη στην Ερμύλα, την οποία νιώθει σα μάνα της, και δεν υπάρχει περίπτωση να την εγκαταλείψει ποτέ. Επιπλέον, στο πρόσωπο της Ακομόντα η Ερμύλα βρήκε την οικογενειακή θαλπωρή που της είχε λείψει και είχε τόσο ανάγκη. Το πρόβλημα είναι ότι η σύνταξη των 700 ευρώ της Ερμύλας δεν αρκεί για ν’ ασφαλίσει την Ακομόντα, κι έτσι η δεύτερη παραμένει ανασφάλιστη, και τρέμει μήπως αρρωστήσει. Εξάλλου, επειδή η Ερμύλα νιώθει απέραντη αγάπη κι ευγνωμοσύνη προς τη Ακομόντα, θα ήθελε η δεύτερη να κληρονομήσει το τριαράκι της όταν εκείνη πεθάνει. Όμως σε τέτοιες περιπτώσεις ο φόρος κληρονομιάς δεν εμπίπτει στις χαριστικές διατάξεις πρώτου βαθμού συγγενείας, και η Ακομόντα δεν έχει αποταμιεύσει χρήματα για να τον πληρώσει, αφού ό,τι έβγαζε τα έστελνε στην πατρίδα της για να συντηρεί φτωχούς συγγενείς της.

Έτσι η Ερμύλα και η Ακομόντα βρίσκονται σε αδιέξοδο και ήρθαν για να με ρωτήσουν τι μπορούν να κάνουν, κι αν υπάρχει κανένα παραθυράκι στο νόμο. Σημειωτέον ότι είχαν ήδη ρωτήσει συμβολαιογράφο αν μπορούσε να γίνει υιοθεσία και η απάντηση ήταν αρνητική λόγω της ηλικίας της Ερμύλας αλλά και της Ακομόντα. Έχοντας έλθει κι εγώ σε αμηχανία με την περίπτωσή τους, είπα ότι λίαν συντόμως, όταν με το καλό έρθει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, το “σύµφωνο συµβίωσης” θα γίνει αναγνωρισµένη νοµική µορφή ελεύθερης επιλογής συµβίωσης ανεξάρτητα από φύλο!

–«Tι σημαίνει αυτό για εμάς;» με ρώτησαν οι καλές κυρίες.

–«Να, ντρέπομαι να σας το πω, αλλά σημαίνει ότι αν δηλώσετε ότι είστε λεσβίες κι ότι το κάνετε μαζί, θα εμπέσετε στους κανονισμούς του συμφώνου συμβίωσης και όλα τα προβλήματά σας θα λυθούν. “

–«Τι, πώς; Εμείς λεσβίες; Χριστός και Παναγιά!»

–«Μα δεν πρότεινα να γίνετε, απλά θα μπορούσατε ενδεχομένως να το δηλώσετε για να εκμεταλλευτείτε το νόμο», ψέλλισα κοιτάζοντας το πάτωμα, και συμπλήρωσα: «Δε φαντάζομαι να έρθουν να σας ψάξουν αν κοιμάστε μαζί, κι αν το κάνετε. Τι στον κόρακα;»

–«Να δηλώσουμε ψέματα; Τι είναι αυτά που μας βάζετε στο νου; Εμείς είμαστε της παλιάς σχολής και τα ψέματα τ’ αποστρεφόμαστε. Εξάλλου, πάνω απ’ όλα είναι η ηθική και η αξιοπρέπειά μας και για τίποτα δε διανοούμαστε να προδώσουμε τις αρχές και αξίες μας. Γιατί όμως δεν αναγνωρίζουν και τη συμβίωση ατόμων που συνδέονται από αγνή πλατωνική φιλία, που έχουν αφοσιωθεί το ένα στο άλλο για να μοιράζονται και τις χαρές και τις λύπες, που έχουν δώσει ειλικρινή υπόσχεση να μην εγκαταλείψει το ένα το άλλο μέχρι που ο θάνατος να τα χωρίσει;»

–«Εύλογες οι απορίες σας αγαπητές μου, και θα έπρεπε να σας καλύπτει κι εσάς το “σύμφωνο συμβίωσης”. Όμως στις προοδευτικές κοινωνίες εκείνο που έχει τη μεγαλύτερη αξία είναι η σεξουαλική πράξη, είτε φυσιολογική είτε αφύσικη. Κι αν η πράξη δεν γίνεται, κι αν δεν μπορείς να πεις ψέματα πως γίνεται, είσαι εκτός νυμφώνος. Καταλάβατε;»

–«Όχι! Δεν καταλάβαμε! Δηλαδή πρέπει σώνει και καλά να γίνουμε ανώμαλες τώρα στα γεράματα;»

–«Εγώ δε σας συμβούλεψα ποτέ κάτι τέτοιο, ούτε σας είπα να πείτε ψέματα ότι είστε λεσβίες. Απλά σας ανέφερα τι παραθυράκι υπάρχει – παραθυράκι το οποίο, με το βελτιωμένο “σύμφωνο συμβίωσης” του κ. Παπανδρέου, θα εκμεταλλευτούν πολλά άτομα χαλαρής συνείδησης, δηλώνοντας ότι έχουν δεσμό με ομόφυλο ή ομόφυλη.»

Εκεί τέλειωσε η στιχομυθία μας, κι εγώ ένιωσα ντροπιασμένη που τους έδωσα λανθασμένη εντύπωση για τις αρχές μου.

Και σας ερωτώ, κ. Παπανδρέου, μπορείτε παρακαλώ ν’ απαντήσετε στα εναγώνια ερωτήματα αυτών των γυναικών και χιλιάδων άλλων σε παρόμοια κατάσταση; Δεν θα είναι κοινωνική αδικία και ρατσισμός να μην κατοχυρώνονται και αυτών τ’ ανθρώπινα δικαιώματα; Δηλαδή τι φταίνε αυτές οι γυναίκες αν δε θέλουν να το κάνουν μαζί; Τι φταίνε οι άμοιρες που δεν επέλεξαν να είναι λεσβίες; Γιατί πρέπει να τιμωρηθούν για τη φυσιολογική τους επιλογή όταν οι άλλοι βραβεύονται για την αφύσικη σεξουαλική προτίμησή τους; Και πού θα πάει αυτό το βιολί όταν αρχίσουν στρατιές ανασφάλιστοι να δηλώνουν ομοφυλόφιλοι και λεσβίες, υπογράφοντας το σύμφωνο συμβίωσης μόνο και μόνο για να καλύπτεται ο ένας από την ασφάλιση του άλλου; Αντέχουν τα διαλυμένα ασφαλιστικά ταμεία μας σε τέτοια ραγδαία επέκταση; Το πάτε φιρί-φιρί για να μην έχουν αύριο χρήματα να πληρώσουν τις συντάξεις;

Κύριε Παπανδρέου, όταν στις 4 Νοεμβρίου του 2008 η “επάρατη” κυβέρνηση της Δεξιάς έφερε στη Βουλή το νομοσχέδιο περί ελεύθερης συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών, εσείς το καταψηφίσατε. Όμως δεν το καταψηφίσατε επειδή έβαζε βόμβα στα θεμέλια του ήδη υπό κρίση τελούντος ιερού θεσμού της οικογένειας, όπως οφείλατε να είχατε κάνει, ούτε επειδή η σύναψη συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης αδίκως απαγορευόταν μεταξύ συγγενών – π.χ. μεταξύ δύο ανύπανδρων αδελφών που συμβιώνουν και η μια είναι ανασφάλιστη – αλλά επειδή δεν συμπεριελήφθησαν τα ομόφυλα ζευγάρια! H εισηγήτρια του ΠΑΣΟΚ Θεοδώρα Τζάκρη είχε χαρακτηρίσει «κοντόφθαλμη και αδιέξοδη τη διάταξη που αποκλείει από την σύναψη Σύμφωνου Συμβίωσης τα ομόφυλα ζευγάρια, καθώς συμβίωση ζευγαριών διαφορετικού σεξουαλικού προσανατολισμού είναι μια πραγματικότητα και ως εκ τούτου δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην προστατεύεται και νομικά. » (Δείτε εδώ) Μα πραγματικότητα είναι και η συμβίωση πλατωνικών ζευγαριών, κυρία μου! Γιατί αυτούς τους πολίτες τους αγνοείτε; Επειδή δεν είναι οργανωμένοι σε ομάδες για να εξαγοράζετε τις ψήφους των;

Κι ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ συμφωνούσε με το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ προς τιμήν του, δια του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του Αντώνη Σκυλλάκου, είχε τονίσει πως «πυρήνας του γάμου δεν ήταν ποτέ οι σεξουαλικές σχέσεις», αλλά τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτόν για την εξασφάλιση των παιδιών. Εξάλλου ο Γ. Καρατζαφέρης είχε πει πως το Σύμφωνο Συμβίωσης αποτελεί «νάρκη στην οικογένεια». Το κωμικοτραγικό, ή μάλλον το βλάσφημο της υπόθεσης είναι ότι όλοι οι νόμοι, και επομένως και ο Ν.3719/2008 που αφορά το Σύμφωνο Συμβίωσης, υπογράφονται «Εις το Όνομα της Αγίας, της Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος»! Ώ της υποκρισίας το απύθμενο βάθος! Φρίξον ήλιε!

Επειδή, κύριε Παπανδρέου, το ερώτημα που σας έθεσα είναι πολύ σοβαρό από οικονομικής άποψης – η ηθική του διάσταση ξέρω ότι δε σας προβληματίζει, αφού στην εποχή μας τα “φυσιολογικά” φύλα έγιναν από δύο, τρία και όπου νάναι θα ξαναγραφτεί το βιβλίο της Γένεσης – θα έπρεπε να το σκεφτείτε καλύτερα προτού μοιράσετε υποσχέσεις που έχουν δυσβάστακτο οικονομικό κόστος για τα καταρρέοντα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας μας.