Πριν λίγες ώρες στην ΕΟ Πύργου – Πατρών συνέβει ένα σοβαρό τροχαίο (μετωπική). Στο ένα αυτοκίνητο επέβαινε μια έγκυος στον έκτο μήνα και το τρίχρονο παιδί της, σε παιδικό καθισματάκι δεμένο κανονικά στο πίσω κάθισμα. Η σύγκρουση ήταν τόσο σφοδρή που το παιδάκι βρέθηκε να ψυχορραγεί στην άσφαλτο και η μητέρα, βαρύτατα τραυματισμένη να σκίζει τα χέρια της στις λαμαρίνες προσπαθώντας με υπεράνθρωπες δυνάμεις να απεγκλωβιστεί για να συρθεί στην άσφαλτο δίπλα στο αγγελούδι της.
Ένα επερχόμενο αυτοκίνητο με δύο επιβαίνοντες σταματά και δύο άντρες κατεβαίνουν και πλησιάζουν το σημείο. Η γυναίκα με όσες δυνάμεις της απομένουν τους εκλιπαρεί να βοηθήσουν το παιδί. Αυτοί, πιστοί στα προστάγματα του υπέροχου Νέου Πολιτισμού, αρπάζουν την τσάντα της και εξαφανίζονται. Το Παιδί πέθανε, η μάνα χαροπαλεύει, μαζί της και η Καινούρια Γέννα.
Η καινούρια Γέννα που όλο κυλάει για να ‘ρθει και όλο συντρίμμι χάνεται στα χέρια της κονόμας. Το βρέφος που ψυχορραγεί και ακρωτηριάζεται πνευματικά από τους Κωστόπουλους του πολιτισμού μας. Λοβοτομείται από τους καθηγητάδες των πανεπιστημίων που κάνουν Φεράρρι τα όνειρα του και εκτρέφουν τα όρνεα του αύριο. Απαγχονίζεται από τον ομφάλιο λώρο της διαπλοκής αρχόντων και σεβάσμιων οικονομικών παραγόντων. Ακόμη και τα σαρκοβόρα κτήνη δολοφονούν τη μάνα αλλά το βρέφος δεν το αγγίζουν. Εμείς όμως είμαστε πολιτισμένοι. Ουρλιάζουμε για “Ανθρώπινα Δικαιώματα”, για θεσμικά και οικονομικά αιτήματα, για την “ελευθερία” εφ’ όσον γεμίζει την τσέπη μας. Μια ζωή που αξίζει όσο μια τσέπη. Μια ζωή που αξίζει όσο μια τσάντα. Ένα νεκρό παιδί, μια κυοφορούσα, ένα ικρίωμα για όλους μας. Που ανεχόμαστε το βιασμό των Ιερών μα κραυγάζουμε με αμορφωσιά και ακρωτηριασμένη γλώσσα για τα ανίερα. Το μόνο δικαίωμα που μας πρέπει είναι αυτό της ευθανασίας.
Καληνύχτα Αγγελούδι.