Η αρχή έγινε το 1822 – 1827 με τα δάνεια “Ανεξαρτησίας”. Τότε που άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά η επανάσταση κατά του Τούρκικου ζυγού.
Παρά τις προσπάθειες που έκαναν οι επαναστατημένοι Έλληνες να δανειστούν, για να εξοπλιστούν οι αγωνιστές της ελευθερίας, καμία από τις μεγάλες δυνάμεις δεν έδειξε ενδιαφέρον, προφανώς για να μη δυσαρεστήσουν το σουλτάνο. Λίγο μετά όμως, όταν τα πράγματα άλλαξαν κι η πλάστιγγα έγειρε προς το μέρος των Ελλήνων, η Αγγλική κυβέρνηση διεμήνυσε το Μαυροκορδάτο ότι θα τη δυσαρεστούσε ιδιαίτερα αν δεν προτιμούσε να δανειστεί από το Αγγλικό χρηματοδοτικό σύστημα. Συμφωνήθηκαν δύο δάνεια το ένα το 1824 και το άλλο το 1825. Από τη στιγμή αυτή η Ελλάδα μπαίνει στο φαύλο κύκλο της απάτης και του αέναου
χρέους με πρωτεργάτη της εκμετάλλευσης κυρίως την Αγγλία, που έβλεπε την Ελλάδα ως προτεκτοράτο.
Από το αρχικό κεφάλαιο του δανείου, που δόθηκε στην Ελλάδα, παρακρατήθηκε το 41% ως προκαταβολή τόκων. Από το υπόλοιπο 59% , και με τη μεσολάβηση των ίδιων των Άγγλων, παραγγέλθηκε από τη Γερμανία πολεμικό υλικό το οποίο απεδείχθη άχρηστο. Το χειρότερο ήταν ότι τα δάνεια πάρθηκαν με υποθήκη τις “εθνικές γαίες”, τα εδάφη δηλαδή που θα απελευθέρωναν οι Έλληνες από τους Τούρκους. Ήταν τέτοιοι οι όροι του δανείου και η εκμετάλλευση των Ελλήνων που οι ίδιοι οι Times του Λονδίνου έγραψαν: “ η Ελληνική υπόθεση προδόθηκε στην Αγγλία, η Ελλάς θα θριάμβευε άνευ του Αγγλικού χρηματιστηρίου.”
Το υπόλοιπο 10 % που έφτασε στους Έλληνες κι αυτό κατασπαταλήθηκε μεταξύ των οπλαρχηγών με τα “πανογραψήματα”.
Το 1826 η κυβέρνηση Ζαίμη δεν είχε “μία” στο εθνικό ταμείο για να βοηθήσει τους πολιορκημένους στο Μεσολόγγι. Ελλάδα τότε ονομάστηκε “Ψωροκώσταινα”.
Το 1827 κηρύχθηκε η πρώτη πτώχευση.
Το 1828 ο Καποδίστριας φτάνει στο Ναύπλιο και βρήκε μία Ελλάδα καταρημαγμένη. Κάνει νέα έκκληση για δάνειο 60 εκ. φράγκων από τη Γαλλία και παρότι στην αρχή του το υποσχέθηκαν τελικά δε δόθηκε.
Αναγκάστηκε να βασιστεί σε εσωτερικό δανεισμό και σε μικρά ποσά από τη Γαλλία και τη Ρωσία. Έκοψε νόμισμα, το “ Φοίνικα “, αλλά όλο το εγχείρημα απέτυχε γιατί βρήκε την αντίδραση των τοπικών παραγόντων και του κόσμου που ζητούσε να γίνει διανομή των “ εθνικών γαιών” οι οποίες όμως ήταν ήδη υποθηκευμένες με τα πρώτα δάνεια. Εν το μεταξύ δολοφονείται ο Καποδίστριας .
Το 1832 ο Όθων υπογράφει νέο δάνειο 60 εκατομμυρίων φράγκων με σκοπό να αποπληρωθούν και τα προηγούμενα δάνεια, για τα οποία συστάθηκε επιτροπή ελέγχου το 1932 και κατηγορήθηκαν οι Λουριώτης και Ορλάντος, αλλά καμία απόφαση εναντίον τους δεν εκτελέστηκε.
Το νέο δάνειο το ανέλαβε αρχικά ο οίκος Άιχταλ του Μονάχου το μεταβίβασε στον οίκο Αρλόντο κι αυτός με τη σειρά του στους Ρότσιλντς, τους μεγαλύτερους τοκογλύφους της εποχής. Ήταν τόσο σίγουρο το δάνειο που έγινε προσφορά από τη Γαλλία και Αγγλία ώστε η Ελλάδα απεκόμισε 64 εκ. φράγκα.
Όπως αντιλαμβάνεται κανείς ήταν τέτοια η αντιμετώπιση της Ελλάδας από τις λεγόμενες μεγάλες δυνάμεις που ο Άγγλος πρεσβευτής στην Ελλάδα το 1841 έγραφε: “Μία πραγματικά ελεύθερη Ελλάδα είναι παραλογισμός. Η Ελλάδα μπορεί να είναι είτε Ρωσική είτε Αγγλική. Κι αφού δε μπορεί να είναι Ρωσική είναι ανάγκη να γίνει Αγγλική.”
Η Ελλάδα δε μπόρεσε τελικά να αποπληρώσει το δάνειο του Όθωνα του 1832 και οδηγείται σε πτώχευση το 1843. Έγινε εκχώρηση εθνικών πόρων, περικοπές μισθών και συγκροτήθηκε διεθνής επιτροπή με σκοπό να ελέγχει τα οικονομικά της Ελλάδας.
Νέος οικονομικός έλεγχος το 1857 από επιτροπή που την αποτελούσαν Γάλλοι, Άγγλοι και Ρώσοι. Η επιτροπή αποφάσισε οι φόροι από τον καπνό, τα μονοπώλια, τη σταφίδα και τα τελωνεία θα πήγαιναν απευθείας στην αποπληρωμή του χρέους.
Το 1886 έγινε η προσάρτηση της Θεσσαλίας με τον όρο οι Τούρκοι να αποζημιωθούν για τα “κτήματα” και τις “περιουσίες” τους που θα εγκατέλειπαν. Η Ελλάδα χρεώθηκε επίσης και μέρος του σουλτανικού χρέους για τα εδάφη που προσάρτησε. Ιδρύθηκε η Ηπειροθεσσαλική τράπεζα, του Συγγρού, με σκοπό αφενός μεν να αφομοιώσει τα Λαριωτικά αφετέρου να κόψει νόμισμα και να βοηθήσει τις “νέες χώρες” να προσαρτηθούν στην Ελλάδα.
Αναβιώνουν πρώτοι Ολυμπιακοί αγώνες το 1886. Η Ελλάδα αφελώς, χωρίς καμία προνοητικότητα, χωρίς καμία προσπάθεια να προστατεύσει πολιτιστικό της πλούτο, για το συμφέρον της χώρας, παραχωρεί την Ολυμπιακή ιδέα βορά στην εκμετάλλευση από το παγκόσμιο κεφάλαιο που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.
Η πτώση στις εξαγωγές της σταφίδας, τα εσωτερικά προβλήματα, η μείωση των εσόδων δεν επέτρεψαν την αποπληρωμή του χρέους.
Το 1893 με το “ δυστυχώς επτωχεύσαμε” ο Τρικούπης κηρύσσει επίσημα πτώχευση και προσπαθεί να έρθει σε διακανονισμό με τους δανειστές, αλλά δεν τα καταφέρνει. Και πάλι παίχτηκαν σε βάρος της Ελλάδας παιχνίδια στο διεθνές χρηματιστήριο. Ύποπτος θεωρείται και ο ρόλος ντόπιων παραγόντων, αυλικών και πολιτικών, επίσης και της Ηπειροθεσσαλικής τράπεζας του Συγγρού. Λέγεται επίσης ότι και ο Κάιζερ της Γερμανίας είχε παίξει στο χρηματιστήριο με τα Ελληνικά ομόλογα.
Μετά τον ατυχή πόλεμο του 1897 με την Τουρκία, η Ελλάδα υποχρεώθηκε να πληρώσει αποζημίωση στους Τούρκους. Ο Διεθνής οικονομικός έλεγχος τότε επέβαλλε ώστε τα έσοδα από τα εθνικά μονοπώλια, σπίρτα, αλάτι κ. λ. π, να πηγαίνουν απευθείας στην αποπληρωμή των χρεών. Η Ηπειροθεσσαλική χρεοκοπεί και απορροφάται από την Εθνική μαζί με τα χρέη της.
Αλλάζει το πολιτικό σκηνικό και η Ελλάδα μπαίνει τους δύο βαλκανικούς πολέμους και μετά παίρνει μέρος στον Α’ παγκόσμιο πόλεμο.
Μετά τον πόλεμο οι “σύμμαχοι” αλλάζουν πολιτική, ανάλογα με τα συμφέροντά τους, και εγκαταλείπουν την Ελλάδα. Οι Έλληνες πολιτικοί όμως για ακόμη μια φορά αποδεικνύονται ανίκανοι να αξιολογήσουν την κατάσταση.
Χιλιάδες νέοι χάθηκαν στο Σαγγάριο στο όνομα των φιλοδοξιών των πολιτικών και της απόλυτης έλλειψης πολιτικής και στρατιωτικής σκέψης των κυβερνώντων.
1921 η καταστροφή της Σμύρνης. Οι σύμμαχοι, αφού τα συμφέροντά τους ταυτίζονται πια μ’ αυτά του Κεμάλ, παρακολουθούν αμέτοχοι το δράμα Ελληνικού λαού.
3000 χρόνια Ιωνικού πολιτισμού χάνονται οριστικά και οι πολιτικοί στην Αθήνα ρίχνουν τις ευθύνες ο ένας στον άλλο. Οι Βενιζελικοί στους Βασιλικούς και το αντίθετο.
1927 ιδρύεται η Τράπεζα της Ελλάδας με πρώτο πρόεδρο τον Αλέξανδρο Διομήδη. Η Ελλάδα δεν έχει τα απαιτούμενα κεφάλαια και ιδρύεται με κεφάλαια της Αγγλικής τράπεζας και γίνεται παράρτημά της. Μέρος του Ελληνικού χρυσού μεταφέρεται στη Αγγλική κεντρική τράπεζα . Από το σύνολο των μετοχών μόνο το 10% είναι φανερό και μπορεί να ελεγχθεί και το οποίο όμως μαζί με τις μετοχές του Ελληνικού Δημοσίου δεν ξεπερνά το 46%. Το υπόλοιπο 54%, δε μπορεί να ελεγχθεί σε ποια χέρια ανήκει.
1929 διεθνές οικονομικό κραχ. Η Ελλάδα συνάπτει δάνειο 3,6 εκ. δραχμών και εφαρμόζει τον “κανόνα του χρυσού”. Οι εξαγωγές όμως του καπνού, που από τους φόρους αποπληρωνόταν το δάνειο, πέφτουν δραματικά και το δάνειο δεν αποπληρώνεται.
Το 1932 ο Βενιζέλος εγκαταλείπει τον “κανόνα του χρυσού” κάνει στάση πληρωμών και κηρύσσει πτώχευση.
Β’ Παγκόσμιος πόλεμος και η Ελλάδα στο πλευρό των “συμμάχων” εκπλήσσει τους πάντες. “Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες”.
Έρχεται η κατοχή. Η χώρα καταληστεύεται, λεηλατείται, καίγεται. Φορτηγά με μνημεία του πολιτισμού της φεύγουν στη Γερμανία. Η πτωχευμένη και πεινασμένη Ελλάδα δίνει “ αναγκαστικό δάνειο “ στους εισβολείς. Οι Έλληνες πολιτικοί καταφεύγουν στην Αίγυπτο και πολιτικολογούν, με τη βοήθεια των Άγγλων, για το ποιοι θα κυβερνήσουν μετά την απελευθέρωση και κάνουν ότι μπορούν για να γίνουν αρεστοί στους Άγγλους. Οι Έλληνες αξιωματικοί και πατριώτες που ήθελαν να οργανωθούν και να αποτελέσουν τον τακτικό στρατό της χώρας απομονώνονται στα βάθη της ερήμου με Άγγλο διοικητή για να ελέγχονται και να μην είναι εμπόδιο στα σχέδια των πολιτικών για την τύχη της Ελλάδας που την ίδια στιγμή οι πολίτες της πέθαιναν από πείνα και τραβούσαν τα πάνδεινα από τους κατακτητές.
Οι μεγάλες δυνάμεις υπογράφουν ειρήνη και μοιράζουν τον κόσμο, ερήμην βέβαια των λαών. Δε μένει παρά να επιβάλλουν τα συμφωνηθέντα.
Η Ελλάδα πηγαίνει στους Άγγλους. Η οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια σήμαινε την άνευ όρων παράδοση του ελέγχου της χώρας στους όρους των Άγγλων, με βάση συμφωνία που είχε υπογραφεί στο Κάιρο από πολιτικούς, που κανένας βέβαια δεν τους είχε εξουσιοδοτήσει γι’ αυτό, που απλά είχαν την έγκριση των Βρετανών και δε θα μπορούσε φυσικά να είναι αντίθετοι με τα συμφέροντά τους.
Κι όταν οι Άγγλοι έπαψαν πια να ενδιαφέρονται για την Ελλάδα οι Έλληνες πολιτικοί στράφηκαν στους Αμερικανούς. Οι Αμερικανοί πρόσφεραν 300 εκ. βοήθεια και η κυβέρνηση Τσαλδάρη παραδίδει τη διαχείριση της χώρας στο δρακόντειο έλεγχο των Αμερικανικών αποστολών. Τόσο που η Washington Post έγραφε: “ Οι διπλωματικοί παρατηρηταί της Ουάσιγκτον αδυνατούν να βρουν, σ’ όλη τη σύγχρονη ιστορία, περίπτωση μ’ αυτή τη σπουδή με την οποία μια μικρή χώρα αναθέτει το χειρισμό των υποθέσεών της σε μία άλλη χώρα.”
Οι Αμερικανοί βάζουν όρους και απαιτούν την παράδοση του ΕΛΛΑΣ . Οι Ελλασίτες βγαίνουν στο βουνό μα και εκείνων η δογματική πολιτική εξουσία τους προδίδει περιμένοντας βοήθεια και οδηγίες από το Στάλιν ο οποίος βέβαια είχε ήδη βάλει την υπογραφή του για την παράδοση της Ελλάδας στους Άγγλους.
1963: Οι Παπανδρέου – Μητσοτάκης αντί να ζητήσουν διαγραφή των χρεών της Ελλάδας λόγω της συμμετοχής και της εισφοράς της στον πόλεμο υπογράφουν συμφωνία και αποδέχονται όλα τα μέχρι τότε χρέη μαζί με τους τόκους και τους τόκους υπερημερίας. Δηλαδή η καταρημαγμένη και κατεστραμμένη Ελλάδα αντί να αποζημιωθεί για τις καταστροφές που υπέστη υπογράφει και αποδέχεται χρέη που ίσως να είχαν αποπληρωθεί αν δεν μεσολαβούσε τέτοιος καταστροφικός πόλεμος. Ενώ δηλαδή μετά τον πόλεμο όλες οι χώρες αποζημιώθηκαν για τις ζημιές που υπέστησαν μόνο οι Έλληνες πολιτικοί δεν αξίωσαν δυναμικά και με πίστη τις αποζημιώσεις που ήταν ιερό δικαίωμα και χρέος όλων απέναντι στο λαό που μεγαλούργησε.
1967 επιβάλλεται η χούντα. Το χρέος πέφτει μεν αποπληρώνεται δε με άλλους “διακριτικούς” τρόπους. … όπως με την παράδοση της βαμβακοπαραγωγής σε ξένα συμφέροντα .
1974 έρχεται ο Καραμανλής … με οδηγίες για Κυπριακό, βάσεις κ.λ.π. Το Κυπριακό δε λύνεται. Η Ελλάδα μπαίνει στην ΕΟΚ.
1981 ο Παπανδρέου στην κυβέρνηση με νέες οδηγίες. Μετά το “ έξω οι βάσεις του θανάτου” οι βάσεις παραμένουν και τα δάνεια επανέρχονται.
Από κει και πέρα πήραμε φόρα. Τα δάνεια παίρνονται ανεξέλεγκτα από τα ίδια πρόσωπα που εναλλάσσονται στη εξουσία.
Η συνέχεια αναμενόμενη. Μία ακόμα πτώχευση της Ελλάδας. Και οι ίδιοι ημιμαθείς έως και αμαθείς και ταυτόχρονα θρασείς και ανίκανοι πολιτικοί άλλαξαν ρόλο και το παίζουν σωτήρες. Οι ίδιοι δηλαδή που έπαιρναν αποφάσεις, υπέγραφαν, διαπλεκόταν, πλούτιζαν, διέλυσαν τους Έλληνες πολίτες,παρέδωσαν τον έλεγχο της χώρας σε Τρόικα, Γερμανούς, κομισιόν κ.λ.π, οι ίδιοι προσπαθούν να πείσουν τους Έλληνες πολίτες ότι αγωνίζονται σκληρά να σώσουν τη χώρα που πρώτα διέλυσαν.
Τελικά πότε η Ελλάδα ήταν πραγματικά ανεξάρτητη χώρα;
Πήραν ποτέ οι Έλληνες πολιτικοί αποφάσεις ως ανεξάρτητη χώρα, ως αιρετοί πολίτες αυτής της χώρας ή εκτελούσαν εντολές και οδηγίες κι απλά σε ψευδαισθήσεις διαλειμμάτων ανεξαρτησίας προετοίμαζαν τις συνθήκες και τους όρους για την επόμενη παράδοση;
Δούλεψαν ποτέ, πήραν ρίσκο και αποφάσεις για την πραγματική ανεξαρτησία και το πραγματικό συμφέρον των Ελλήνων πολιτών ή πάντα δούλευαν για τις προσωπικές τους φιλοδοξίες και κυρίως για το προσωπικό
τους συμφέρον ;
Καμία καταστροφή, λοιπόν, και καμία παράδοση χώρας δε γίνεται από μόνη της και εκ του μηδενός. Πάντα υπάρχουν αίτιοι και βέβαια λόγος Κάποιοι την προετοιμάζουν, την υπογράφουν και για κάποιο σκοπό. Και η ιστορία αποδεικνύει πάντα και τα αίτια και τους αίτιους.
Κι επειδή για τον Θουκυδίδη η ημιμάθεια με το θράσος μαζί ή δόλο κρύβει ή βλακεία, οι πολιτικοί μας ή βλάκες είναι ή κρύβουν δόλο.
Και οι πολίτες; Πιεσμένοι ασφυχτικά ανάμεσα σε πολιτικούς, ιδέες, ιδεολογίες, μηχανορραφίες, διαπλοκές παρακολουθούν αμήχανοι και εκ των υστέρων να του κλέβουν την ιστορία, να την παραμορφώνουν, να καπηλεύονται τους αγώνες του. Συνειδητοποιούν αμήχανα … η ιστορία γράφεται “αλλού”. Μα αυτοί είναι που πάντα πληρώνουν. Πάντα νικητές και πάντα νικημένοι.
Συμπέρασμα: Η Ελλάδα παρόλους τους αγώνες του λαού ποτέ δεν υπήρξε ανεξάρτητη, ελέω πολιτικών και πολιτικής.