Γράφει ο Νικόλαος Μουτσόπουλος
Με την κοινωνία όμως όχι. Οι μη προνομιούχοι που πληρώνουν τελικά και το μάρμαρο της ασωτίας του, παρακολουθούν εδώ και 40 χρόνια (χωρίς να μπορούν να συμμετέχουν), αυτήν την «συναλλαγή» της εξουσίας με τις προνομιούχες συντεχνίες που την στηρίζουν για την διευθέτηση των νομοθετικών εξαιρέσεων που έχουν πετύχει εις βάρος των λοιπών συμπολιτών τους.
Κάθε αναφορά στα προκλητικά προνόμια συγκεκριμένων συντεχνιών θεωρείται ταμπού και δεν προβάλλεται ποτέ από τα Μ.Μ.Ε.
Κάθε αίτημα των αδικούμενων πολιτών δεύτερης κατηγορίας για εφαρμογή
της ισονομίας δαιμονοποιείται από το σύστημα ως ο «επάρατος κοινωνικός αυτοματισμός» που πρέπει να αποσιωπείται πάραυτα.
Κατά τους κρατούντες, οι κατάφορα αδικούμενοι θεωρούνται πρόβατα και ως είθισται και στην φύση τα πρόβατα δεν πρέπει να αμύνονται. Θα πήγαιναν χαμένα άλλωστε τα 40 χρόνια προσπάθειας του καθεστώτος πρώτα να διαχωρίσει τους Έλληνες σε δύο κατηγορίες που θα χρεώνονται οι μεν για να περνάν καλά οι δε και εν συνεχεία, με την συνεχή πλύση εγκεφάλου, να μεταλλάξει επιτυχώς το ελεύθερο φρόνημα των αδικούμενων σε φρόνημα εθελόδουλων που οφείλουν να αγαπούν τον θύτη τους, διαφορετικά «κινδυνεύει η κοινωνική συνοχή» (βλέπε καλύτερα «το πελατειακό κράτος») αλλά κυρίως κινδυνεύει η μάσα των προνομιούχων κατ’ ευθείαν από την κουτάλα.