Φανούλα Αργυρού
Agora Dialogue
Ακούγοντας από το ΡΙΚ το πρωί της Τρίτης 11 Φεβρουαρίου 2014, τους κ.κ. Μιχάλη Παπαπέτρου, Π. Πολυβίου και Γ. Κολοκασίδη στο πρόγραμμα του κ. Χατζήπαναγη, συγχαίρω τον κ. Κολοκασίδη που ένας εναντίον δύο κατάφερε να προσφέρει με πειστικότητα σωστή ενημέρωση, για τις εξελίξεις με το «κοινό ανακοινωθέν» και σαφείς ερμηνείες περι τούτου, καταρρίπτοντας τις απλουστεύσεις και ασάφειες που εξέφρασε και
πρότεινε, ο διζωνικός σύμβουλος του προέδρου Αναστασιάδη, κ. Π. Πολυβίου.
Ο ανανικός και διζωνικότατος σύμβουλος του προέδρου κ. Πολυβίου, που συστρατευθείς ως «νέο φρούτο» υποστήριξης του κλεισίματος του Κυπριακού, στην χειμαρρώδη προσπάθειά του να προωθήσει και να υποστηρίξει το «κοινό ανακοινωθέν» και το νέο συνομόσπονδο σχέδιο απότοκο του απορριφθέντος κατασκευάσματος του Φόρειν ΄Οφις «σχεδίου Ανάν», έφασκε και αντίφασκε. Από τη μια υποστήριξε ότι οι «συμφωνίες» Μακαρίου/Ντενκτάς του 1977 ήσαν χειρότερες γιατί προνοούσαν παρθενογένηση (αγνοώντας συνειδητά ως νομικός ότι εν πάση περιπτώσει, δεν ήσαν καθόλου συμφωνίες αλλά κατευθυντήριες γραμμές – Guidelines δίχως καμία νομική ισχύ και δίχως υπογραφή) και ότι από το 1977 όλοι οι πολιτικοί δεν είπαν την αλήθεια στο λαό και από την άλλη μας κάλεσε, να ερμηνεύουμε τα έγγραφα (κακή ώρα το «κοινό ανακοινωθέν») όπως μας συμφέρει και να προσπαθούμε να πάρουμε ότι καλύτερο μπορούμε. Και να μην είμαστε είπε, «πατριώτες υπό το κακό όρο». (Δεν ξέρω αν θα επιδιώξει και καμιά συμπληρωματική … βρετανική νομική γνώμη και γι΄αυτό, για να μας φυλακίζουν όσους είμαστε εναντίον της τουρκο-βρετανικής διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας ως «πατριώτες υπό το κακό όρο» με εντολή Έρογλου…)
Δεν είμαι νομικός άνθρωπος, αλλά με το κοινό μου μυαλό και την 25χρονη εμπειρία που έχω μελετώντας επίσημα κρατικά έγγραφα για το Κυπριακό, όπου η λεπτομέρεια είναι το βασικότερο σε τέτοια έγγραφα, μιας χώρας που κηδεμονεύει το Κυπριακό πριν και μετά την Ανεξαρτησία μέχρι σήμερα, βρίσκω ότι είναι τρομερά επικίνδυνες τέτοιες αυθαίρετες προτροπές από ένα νομικό πρόσωπο. Γιατί όπως ορθώς είπε ο κ. Γ. Κολοκασίδης, τα έγγραφα αυτά ΜΟΝΟ μία ερμηνεία επιδέχονται, εκείνη που πράγματι έχουν. Επομένως είναι εμπαιγμός και επικίνδυνο να παρερμηνεύονται σκόπιμα. Επομένως το να έρχεται ένα νομικό πρόσωπο να εισηγείται και να προτρέπει επιλεκτική ερμηνεία αγνοώντας την πραγματική τους ερμηνεία, ουσιαστικά προτρέπει εκείνο ακριβώς που κατηγορεί όλους τους άλλους ότι έκαναν από το 1977!
Επιπλέον ο κ. Πολυβίου, έτρεξε 100 μέτρα να καλύψει και με δύο νομικές απόψεις ξένων ότι το «κοινό ανακοινωθέν» δεν συνεπάγεται ότι το νέο ομόσπονδο σύνταγμα θα δημιουργεί ένα νέο κράτος ή το τέλος της Κυπριακής Δημοκρατίας
Η γνώμη Lowe, είναι πολύ απλουστευμένη και καθόλου μελετημένη. Απλά γνώμη για χάρη γνώμης. Την επεδίωξαν προφανώς ως δεύτερη τέτοια και βεβιασμένα για να πείσουν. Λυπάμαι αλλά, μια γνώμη για ένα τόσο σοβαρό θέμα, δεν εκδίδεται μέσα σε ενάμιση σελίδα δίχως καμία νομική παραπομπή και δίχως να μελετηθεί λεπτομερώς το υφιστάμενο σύνταγμα της ΚΔ και οι πρόνοιες του.
Η γνώμη Crawford αναφέρεται στις συμφωνίες του 1960, κάπως πιο επαγγελματική, αλλά και πάλιν επιφανειακή γνώμη για χάρη γνώμης. Το θέμα θέλει βαθύτερη μελέτη και όχι βεβιασμένες επιφανειακές επιστολές δύο σελίδων. Θα πρέπει να μελετηθεί από ομάδα με τη συμμετοχή ΚΑΙ κορυφαίων δικοί μας, νομικών, συνταγματολόγων και πρώην δικαστών, (εκτός και αν τους κατάταξαν ήδη κάποιοι σε «πατριώτες με το κακό όρο»), και όχι έτσι του άρπα κόλλα.
Τέλος, μόνο και μόνο ότι ο Τούρκος υπ. Εξωτερικών Νταβούτογλου που απαιτεί δύο κράτη επιχαίρει ικανοποιημένος, ο πρωθυπουργός Εντογάν συγχαίρει και επισημαίνει ότι δεν πρέπει να πάμε ούτε ένα βήμα πίσω, ο Έρογλου τονίζει ότι οι διαπραγματεύσεις θα ξεκινήσουν από εκεί που έμειναν (με Χριστόφια), Λονδίνο, Ουάσιγκτον, ΕΕ, και every Tom, Dick and Harry όπως και το 2004 τρέχουν να υποστηρίξουν, για χάρη αγωγού μέσω Τουρκίας βέβαια, μου θυμίζουν τον μ. Τούρκο δημοσιογράφο Αλί Μπιράντ ο οποίος είχε πεί ότι ο Σχέδιο Ανάν εξασφάλιζε το 99% των τουρκικών αξιώσεων στο Κυπριακό…
΄Οσο για το διζωνικό «βιογραφικό» του κ. Π. Πολυβίου παραπέμπω στο άρθρο του αγαπητού Λάζαρου Μαύρου στην Σημερινή 27 Σεπτεμβρίου 2010 με τίτλο «Π. Πολυβίου: ΔΔΟ εθνικής υποτέλειας».
Η Φανούλα Αργυρού είναι ερευνήτρια/συγγραφέας με έδρα το Λονδίνο