Ό,ΤΙ ΕΝΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΒΙΑΙΩΣ, ΔΙΑΛΥΕΤΑΙ ΑΤΑΚΤΩΣ

Είτε μας αρέσει, είτε όχι, πρέπει να παραδεχθούμε πως ο Πούτιν είναι ηγέτης. Ένας ηγέτης -πέραν των άλλων ικανοτήτων του και της αναμφίβολης αγάπης προς τον λαό του- προλαμβάνει οπωσδήποτε καταστάσεις, προσχεδιάζει κινήσεις και τις υλοποιεί επιτυχώς. Με δεδομένο αυτό, ο Πούτιν:

– αποκλείεται να μην είχε προσχεδιάσει την κίνησή του αυτή -ως προς την Κριμαία και όχι μόνο-,

– αποκλείεται να μην είχε υπολογίσει τις “κυρώσεις” που θα του επέβαλε η Δύση,

– αποκλείεται να μην είχε υπολογίσει τον σωστό χρόνο,

– αποκλείεται μα μην είχε εξετάσει εξονυχιστικά τους αντιπάλους και τους φίλους του,

– αποκλείεται να μην είχε σχεδιάσει λεπτομερώς κάθε του κίνηση και να μην είχε υπολογίσει τις πιθανές αντιδράσεις των αντιπάλων. (Σε αυτό εντάσσεται και το ότι οι περί αυτού Ρώσοι αξιωματούχοι θα είχαν μεριμνήσει για την τύχη των εκτός Ρωσίας περιουσιακών τους στοιχείων).

Μήπως ο Πούτιν – ο οποίος σημειωτέον είναι ιδιαίτερα ένθεος και συχνός επισκέπτης του Αγίου Όρους (με ό,τι αυτό συνεπάγεται για όσους Γνωρίζουν)-, είχε προσχεδιάσει το τέλος της παγκοσμιοποίησης;

Μήπως η Γεωργία ήταν μια τελευταία δοκιμή του σχεδίου του αυτού;

Κι η Κριμαία (και αύριο η Ανατολική Ουκρανία -Χάρκοβο, Ντονέτσκ κ.α.) το “κερασάκι στην τούρτα”;

Έχουν συνειδητοποιήσει οι “ηγέτες” του Δυτικού Κόσμου τι σημαίνει “Αυτοδιάθεση Λαών”;

Ό,τι ενοποιείται με βία ή με δόλο προς εξυπηρέτηση σκοτεινών συμφερόντων και δεν βασίζεται στον σεβασμό των εθνών, των λαών και των πολιτειακών και πολιτισμικών ιδιαιτεροτήτων τους, διαλύεται ατάκτως και δυστυχώς όχι αναίμακτα εις τα εξ ων συνετέθη.

Ευρυδίκη Λειβαδά