Κεφάλαιο έβδομο : Alea jacta est!
Τα προηγούμενα:
Η προειδοποίηση…
Η προειδοποίηση… : Κεφάλαιο δεύτερο : Σοκ στο σοκ…
Η προειδοποίηση… : Κεφάλαιο δεύτερο : Σοκ στο σοκ… (συνέχεια)
Η προειδοποίηση… : Κεφάλαιο δεύτερο : Σοκ στο σοκ… (2η συνέχεια)
Η προειδοποίηση …κεφάλαια 3 και 4
Η προειδοποίηση… κεφάλαια 5 και 6
(Συνέχεια με τα κεφάλαια 7 και 8)
«Βλάση εσύ τι λες;», ρώτησε ο πρωθυπουργός Πέτρος Δίκαιος τον υπουργό του εθνικής άμυνας και πολύ στενό του φίλο και συνεργάτη Βλάση Γεωργίου.
«Πέτρο, νομίζω πως κάπως έτσι έχουν τα πράγματα όπως τα αναλύσαμε. Οπωσδήποτε οι κινήσεις του αντιπροέδρου και των υπουργών οικονομικών και εργασίας, καλά, αυτός ο τελευταίος ακολουθεί χωρίς άλλη σκέψη ό,τι του υποδείξει ο υπουργός οικονομικών, ο Λαμπρόπουλος, οπωσδήποτε κάτι σημαίνουν αν όχι ότι κάτι ίσως προετοιμάζεται».
«Τόσο όμως νωρίς, πριν καν αλέκτωρ φωνήσαι τρις», παρενέβηκε ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου του πρωθυπουργού Βασίλης Βρασιώτης, «χωρίς καλά – καλά δεν έχει στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής της ορκωμοσίας της νέας κυβέρνησης»!
«Έχεις δίκαιο Βασίλη», είπε ο Βλάσης Γεωργίου και συνέχισε : «Όμως, ίσως υπάρχει μια εξήγηση. Ότι δηλαδή από τη στιγμή, Πέτρο», είπε απευθυνόμενος στον πρωθυπουργό «που επέλεξες να δράσεις στη λογική του δόγματος του σοκ σαν την πιο αποτελεσματική στρατηγική εναντίον της ίδιας φιλοσοφίας στρατηγικής που εφαρμόζεται εναντίον μας και στηρίζεται κι αυτή στο δόγμα του σοκ, σοκ στο σοκ δηλαδή, κάτι που εδώ μέσα τουλάχιστον μας βρίσκει όλους σύμφωνους, πλέον αυτό έχει σαν συνέπεια να πέσουμε σε μια άλλη διάσταση του πολιτικού χρόνου. Στα πλαίσια ενός κεραυνοβόλου πολέμου, ο χρόνος συμπιέζεται, οι ταχύτητες αποκτούν άλλη διάσταση, οι δράσεις και αντιδράσεις που διαφορετικά θα ξετυλίγονταν ας πούμε σε χρόνο «χ», τώρα θα πρέπει να λάβουν χώρα σε χρόνο «χ μείον δύο, ή χ μείον τρία ή χ μείον τέσσερα», ανάλογα με την ένταση το σοκ που διοχετεύεται. Αν κάτι ήταν να γίνει σε ένα χρόνο, τώρα πρέπει να γίνει σε ένα μήνα ή σε λίγες μέρες. Το κρίσιμο στοιχείο εδώ είναι ο χρόνος αντίδρασης αυτού που δέχεται την κεραυνοβόλο επίθεση. Στη περίπτωση της χώρας μας, η Τρόϊκα πράγματι απέκτησε πλεονέκτημα απέναντι στο ενδεχόμενο πολιτικής και κοινωνικής αντίδρασης, διότι το σοκ διοχετεύτηκε σε τόσο ισχυρή δόση ώστε η κοινωνία όντας ζαλισμένη από ένα ισχυρό πρώτο σοκ, πριν καν συνειδητοποιήσει περί τίνος επρόκειτο, ερχόταν το δεύτερο εξίσου αν όχι ισχυρότερο σοκ με μια άλλη δέσμη μέτρων, και ακολούθως, χωρίς κανένα διάλλειμα, ακολούθησε η τρίτη δόση σόκ, η τέταρτη και πάει λέγοντας. Το λάθος τους ήταν όταν πέρασαν τις απειλές του κόμματός μας, και πολύ περισσότερο τις δικές σου διακηρύξεις Πέτρο, από την εποχή που ήμασταν αντιπολίτευση σαν απλούς πολιτικούς βερμπαλισμούς, απλές ανούσιες πολιτικές παρόλες, και εφησύχασαν, ακόμη και όταν βγήκαμε κυβέρνηση. Το ότι τους αιφνιδιάσαμε, το ότι τους βρήκαμε εμείς εφησυχασμένους, αυτό μας δίνει ένα πλεονέκτημα, όμως ας μη ξεχνάμε ότι έχουμε απέναντί μας έναν αντίπαλο με πολυετή εμπειρία σ’ αυτή τη στρατηγική».
«Αυτό Βλάση» είπε ο πρωθυπουργός, «είναι και πλεονέκτημα, και μειονέκτημα. Διότι είναι μια σταθερή και άκαμπτη στρατηγική, καθόλου πρωτότυπη που επαναλαμβάνεται με ακριβώς τον ίδιο τρόπο σε όλες τις λεπτομέρειες. Για να το πώς διαφορετικά, από τη στιγμή που ακούς Διεθνές Ταμείο, γνωρίζεις εκ των προτέρων, ανεξάρτητα σε ποια άτυχη χώρα θα σπεύσει με την ιδιότητα του «σωτήρα», του «γιατρού», κ.λπ., τι ακριβώς θα κάνει, και ό,τι κάνει το κάνει εδώ και δεκαετίες πανομοιότυπα. Η πολιτική του και η δράση του είναι πλήρως προβλέψιμες».
«Πέτρο σ’ αυτό έχεις δίκαιο» είπε ο Βασίλης Βρασιώτης. «Πράγματι έτσι είναι. Και το ερώτημα είναι, αν είναι προβλέψιμη η αντίδραση του Διεθνούς Ταμείου στη δική μας αντίδραση. Για τους άλλους δύο συνεταίρους του Ταμείου στην υπόθεση της χώρας μας δεν ρωτώ, αυτοί είναι η ηχώ των όσων προτείνει το Ταμείο, εκτός βέβαια από το Βερολίνο, που βρίσκεται στην ουσία όχι απλά σε ευθεία συμφωνία με το Ταμείο και που είναι αυτό που κυρίως έφερε το Ταμείο στην Ευρώπη σε μια υπόθεση που έπρεπε να είναι καθαρά «οικογενειακή» υπόθεση, μα επίσης, είναι το Βερολίνο που υπαγορεύει όσα το Διεθνές Ταμείο «εισηγείται» και εν τέλει επιβάλλει. Το Ταμείο έπαιξε το ρόλο του «λαγού» απλώς για να αμβλύνει τον ρόλο και την ευθύνη του Βερολίνου. Όμως, τα πράγματα έγιναν ολοφάνερα πολύ γρήγορα. Εσύ τι εκτιμάς πάνω σ’ αυτό;»
«Βασίλη να σου πω…» είπε ο πρωθυπουργός, «για ένα είμαι βέβαιος. Το Ταμείο στηρίζει το παιχνίδι της γερμανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη, και η Γερμανία, από την άλλη, κάπως απεκδύεται μέρος των σε βάρος της πολιτικών κατηγοριών ότι πια επιχειρεί ανοικτά να ηγεμονεύσει στην Ευρώπη. Τι νομίζω λοιπόν; Νομίζω ότι θα γίνει ό,τι είναι δυνατό, νόμιμο ή όχι, ώστε να μας γκρεμοτσακίσουν, ακόμα και υποσκάπτοντας την ενότητα της ίδιας της κυβέρνησης, ενώ θεωρείται βέβαιο ότι θα ενεργοποιήσουν όποια πολιτική και οικονομική συμμαχία διαθέτουν διεθνώς και στην Ευρώπη ώστε να τη στρέψουν εναντίον μας, και δόξα τω Θεώ, τέτοιες συμμαχίες υπάρχουν αρκετές και πανίσχυρες. Από μας εξαρτάται πόσο θα αντέξουμε εναντίον των εξωτερικών και των εσωτερικών πιέσεων που θα αντιμετωπίσουμε. Εσύ τι λες Γιώργο»; ρώτησε ο πρωθυπουργός τον νομικό του σύμβουλο.
«Έχεις δίκαιο Πέτρο» είπε ο Γιώργος Νομικός «σε όσα είπες και νομίζω πως και η δική μου εκτίμηση, όπως άλλωστε θεωρώ και του Βλάση και του Βασίλη, δεν είναι διαφορετικές από τις δικές σου, σε ό,τι αφορά τις αξιολογήσεις των πραγμάτων. Βέβαια θεωρώ ότι με την δημόσια ανάδειξη του ρόλου της Γερμανίας στην υπόθεσή μας, αν αυτή η ανάδειξη γίνει, και ιδίως αν αυτή γίνει από σένα Πέτρο, στρέφουμε ευθέως τα πυρά μας προς μια διαφορετική κατεύθυνση, για να το πω απλά, αλλάζουμε τελείως το γήπεδο του παιχνιδιού μα και τους όρους του παιχνιδιού, το παιχνίδι χοντραίνει πια και μεταφέρεται εντός πλέον της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κυρίως στρέφεται ανοικτά προς το Βερολίνο, ενώ ξεκινήσαμε απευθυνόμενοι γενικότερα στη Τρόϊκα, πράγμα κάπως πιο διπλωματικό, παρά το γεγονός ότι δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι τίποτα το διπλωματικό δεν υπάρχει στις τελευταίες εξελίξεις και προπαγανδίζουν ότι η κυβέρνησή μας συμπεριφέρεται ως ταύρος εν υαλοπωλείω».
«Αν έχει βάση ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο», παρενέβη ο Βλάσης Γεωργίου, «και εννοώ πραγματικό πολιτικό πόλεμο με ό,τι θεωρούμε ότι απειλεί την ίδια την εθνική μας ανεξαρτησία και ελευθερία, ελευθερία πολιτική και οικονομική, αν έχει βάση ότι δεν μιλάμε, όπως συνέβαινε μέχρι σήμερα για πόλεμο ό,τι αποτελούσε κοινή πεποίθηση όλων ότι αποτελούσε μια άνευ όρων παράδοση στις απαιτήσεις της Τρόϊκα, μιας Τρόϊκα που απλώς επαναλάμβανε ό,τι προσδιόριζε ως μέτρα πολιτικής και όρους δήθεν βοήθειας ό,τι το Βερολίνο προσδιόριζε ως τέτοια, αν λοιπόν επαναλαμβάνω βρισκόμαστε σε πραγματικό πολιτικό πόλεμο, επιτρέψτε μου να μιλήσω ως υπουργός εθνικής άμυνας που τυχαίνει να είμαι, μα και να θυμίσω πως όταν αρχίζει ένας πραγματικός στρατιωτικός πόλεμος, ταυτόχρονα διακόπτονται οι διπλωματικές σχέσεις των εμπολέμων. Το ζήτημα εδώ, είναι ότι οι φιλομνημονιακές κυβερνήσεις που συχνά επαίρονταν για τις δήθεν μάχες που έδιναν εναντίον της Τρόϊκα, έραιναν την είσοδο των πολεμικών μας αντιπάλων στη χώρα με ρόδα αφού τους υποδέχονταν τη μια ως «γιατρούς» που θα μας έσωζαν, την άλλη ως «σωτήρες» που επίσης θα μας έσωζαν, και πάει λέγοντας. Τον πόλεμο, τον πολιτικό πόλεμο, φυσικά κανείς εδώ δεν τον θέλει, όμως στην ουσία η άλλη πλευρά, χωρίς καν ίχνος διπλωματικότητας, και θέλω εδώ φίλε μου Γιώργο» είπε ο Βλάσης Γεωργίου στρεφόμενος προς τον Γιώργο Νομικό, «να σε διορθώσω κάπως, και να ισχυριστώ ότι ήταν η Τρόϊκα που μπήκε στη χώρα μας ως ταύρος εν υαλοπωλείω και αυτός ο τρόπος εισόδου της δεν άλλαξε έκτοτε καθόλου και ισχύει στο ακέραιο όταν κάθε λίγο και λιγάκι φτάνει εδώ με το ύφος και τον αέρα του ιδιοκτήτη αυτής της χώρας». Ο Γιώργος, κούνησε συγκαταβατικά το κεφάλι του, ενώ ο Βλάσης Γεωργίου συνέχισε : «Απόδειξη ότι πράγματι διεξάγεται εναντίον μας ένας πραγματικός πόλεμος, είναι η συστηματική και διαρκής δοκιμασία των αντοχών μα των ανοχών της χώρας μας με πολιτικές εξευτελιστικές για την εθνική μας αξιοπρέπεια, την εθνική μας ανεξαρτησία, την ίδια τη λειτουργία του πολιτεύματος και επίσης πολιτικές που ενώ υποτίθεται ότι αποτελούν πολιτικές αμοιβαία ωφέλιμες, είναι εμφανέστατα πολιτικές μονομερώς ωφέλιμες για τους δανειστές μας και καταστρεπτικές για μας, γεγονός που πλέον δεν το αποκρύβουν και οι δικές τους εκθέσεις.»
Ο πρωθυπουργός άκουγε προσεκτικά τους δύο συνεργάτες του. Όταν τέλειωσε ο Βλάσης Γεωργίου, μια ολιγόλεπτη σιωπή επικράτησε στο γραφείο. Οι δύο συνεργάτες κοίταζαν τον πρωθυπουργό, που είχε σκύψει το κεφάλι του και κοίταζε συλλογισμένος το πάτωμα. Κανείς δεν διέκοψε αυτή τη σιωπή, που κράτησε μερικά λεπτά που φάνηκαν ατέλειωτα.
Ο πρωθυπουργός κάποια στιγμή, σήκωσε τα μάτια του και κοίταξε τους συνεργάτες του.
«Φίλοι μου» τους είπε, «Alea jacta est. Θα προχωρήσουμε με βάση τη στρατηγική μας που τις τελευταίες μέρες εφαρμόσαμε. Ή ταν ή επί τας».
Οι συνεργάτες του, συγκατένευσαν με το κεφάλι σκεπτικοί και με ένα ελαφρό χαμόγελο στο πρόσωπό τους.
«Ή θα νικήσουμε και θα παραμείνουμε ως κυβέρνηση και όχι ως ένας θίασος παλιάτσων, ή, φίλοι μου, θα μας περιφέρουν ως ηττημένους στα πανηγύρια ακριβώς ως πολιτικούς παλιάτσους» είπε ο πρωθυπουργός και συνέχισε : «Παρόλο που αποτελεί αυτή η στάση μας προεκλογική και κυβερνητική μας δέσμευση, εν τούτοις δεν αγνοώ, πως όχι μόνο στο εξωτερικό, μα και στο εσωτερικό, και μάλιστα μέσα στο κόμμα μας κι ακόμα και μέσα στη κυβέρνησή μας, υπάρχουν εκείνοι που πίστευαν και ίσως να εύχονταν, να περιοριστούμε σε μια λεκτική πίεση και αν αποδώσει απέδωσε, αν όχι, να αναδιπλωθούμε. Σε ό,τι αφορά το εσωτερικό, και ιδίως τους κομματικούς μας φίλους μα και ακόμα και εκείνα τα μέλη της κυβέρνησης που διακατέχονται από πιο διαλλακτικές απόψεις, θέλω να σας πω ότι κατανοώ τους όποιους τους δισταγμούς. Είναι άλλο πράγμα να λες θα πολεμήσω τούτο, και άλλο πράγμα να το πολεμάς πραγματικά. Παρόλα αυτά, εκτιμώντας ότι η παρούσα κατάσταση μας οδηγεί στην πλήρη εξαφάνιση της εθνικής υπόστασης και στην πλήρη αποεθνικοποίηση της οικονομίας μας, και στην πλήρη καταστροφή της μικρομεσαίας οικονομικής και κοινωνικής τάξης της χώρας, προτίθεμαι να συνεχίσω αντιμετωπίζοντας τον αντίπαλο με όπλα ισοδύναμα με τα δικά του. Αφού ήδη τη δοκιμάσαμε αυτή τη στρατηγική, δεν πρόκειται τώρα να επιστρέψω στη κατάσταση εκείνη όπου εναντίον ενός πολεμικού άρματος μάχης, πετάς πέτρες. Φίλοι μου, ή θα ήμαστε η συντομότερη κυβέρνηση στο τόπο αυτό, ή θα πετύχουμε με ό,τι αυτό σημαίνει. Σήμερα κιόλας, την ώρα των νυκτερινών δελτίων ειδήσεων, θα απευθύνω μήνυμα στο λαό μα και στους εταίρους μας στην Ευρώπη».
Οι τρείς συνεργάτες του πρωθυπουργού σηκώθηκαν και του έσφιξαν το χέρι, ενώ είχε ήδη σηκωθεί και ο πρωθυπουργός.
«Βασίλη», είπε ο πρωθυπουργός απευθυνόμενος στον διευθυντή του πολιτικού του γραφείου, «σε σένα πέφτει το βάρος να οργανώσεις τις λεπτομέρειες της τηλεοπτικής μετάδοσης του μηνύματος. Δεν μένουν παρά λίγος χρόνος. Να εκδοθεί δελτίο τύπου που να λέει ακριβώς αυτό : ότι δηλαδή στις οκτώ η ώρα το βράδυ, ο πρωθυπουργός θα απευθύνει μήνυμα στο λαό».
«Πρόεδρε, μην ανησυχείς» είπε στον πρωθυπουργό ο Βασίλης Βρασιώτης. «Όλα θα είναι έτοιμα. Η μετάδοση θα γίνει από το γραφείο σου, από τη δημόσια τηλεόραση. Τα ιδιωτικά κανάλια όπως και τα ξένα κανάλια θα ενημερωθούν για την απευθείας σύνδεσή τους με τη δημόσια τηλεόραση, ώστε κι αυτά να μεταδώσουν απ’ ευθείας το μήνυμά σου. Το δελτίο τύπου σε πέντε λεπτά θα έχει διανεμηθεί. Φυσικά, η βιντεοσκόπηση θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί λίγο νωρίτερα».
«Όχι! το δελτίο τύπου να διανεμηθεί στις έξη η ώρα. Σε ό,τι αφορά τώρα τη βιντεοσκόπηση. Δεν θα υπάρξει προηγούμενη βιντεοσκόπηση Βασίλη. Όταν λέμε απευθείας μετάδοση του μηνύματός μου εννοώ απευθείας» είπε ο πρωθυπουργός χαμογελώντας.
«Μα Πέτρο, δεν ξέρω αν αυτό…» πήγε να πει ο Βρασιώτης, όμως ο πρωθυπουργός με μία κίνηση του χεριού του, του έδωσε να καταλάβει ότι το θέμα έχει λήξει.
«Α! Βασίλη!» είπε ο πρωθυπουργός στον διευθυντή του γραφείου του. «Αν σε πάρουν τηλέφωνο από γραφεία πρωθυπουργών, προέδρων, και άλλων κυβερνητικών παραγόντων του εξωτερικού, να απαντάς ότι πρόκειται για ένα ζήτημα αμιγώς εθνικού μας ενδιαφέροντος, και επομένως, δεν έχεις να προσθέσεις κάτι παραπάνω, και επιπλέον, ότι ο πρωθυπουργός δεν ενημέρωσε κανέναν για το περιεχόμενο του μηνύματός του, που δεν είναι και τελείως αναληθές. Αν τώρα με ζητήσουν αυτοπροσώπως ξένοι ηγέτες, θα τους πεις ότι πριν από λίγο, από τη στιγμή που θα γίνεται μια τέτοια υποτιθέμενη συνομιλία μαζί σου, αισθάνθηκα ελαφρά αδιαθεσία και οι γιατροί μου συνέστησαν ολιγόωρη ανάπαυση και επομένως, θα τους πεις απλά ότι θα διαβιβάσεις την επικοινωνία τους μαζί σου μόλις μπορέσεις και συ να με δεις. Μάλιστα, για να φανείς περισσότερο πειστικός να πεις ότι ενδέχεται λόγω αυτής της αδιαθεσίας να μη μεταδοθεί και το μήνυμα. Ειλικρινά, δεν το κρίνω καθόλου σκόπιμο να αποκαλύψω το περιεχόμενο του μηνύματός μου πρώτα σ’ αυτούς και μετά στον λαό, πέραν του ότι φυσικά, δεν θα ήταν δυνατό να τους πω ψέματα, αν δεχόμουν να μιλήσω πρώτα μαζί τους, για το τι ακριβώς σκοπεύω να πω. Σε ό,τι αφορά τα δικά μας Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, να τους πεις ότι δεν έχεις να κάνεις καμία δήλωση».
«Αν οι ξένοι ηγέτες ζητήσουν, τυπικά βεβαίως, την άδεια να έρθουν σε επαφή με τον αντιπρόεδρο ή κάποιο άλλο μέλος της κυβέρνησης, όπως ας πούμε τον υπουργό οικονομικών, τι λέω εκεί»; ρώτησε ο Βασίλης Βρασιώτης.
«Ότι μπορούν να έρθουν σε επαφή με όποιον θέλουν, εκτός φυσικά από μένα!» απάντησε γελώντας ο πρωθυπουργός.
«Και αν ζητήσει να σε δει ο αντιπρόεδρος ή κάποιος υπουργός»; ρώτησε ο Βασίλης.
«Και σ΄ αυτούς πες τους την ιστορία με την ασθένειά μου», είπε χαμογελώντας ο πρωθυπουργός.
«Πρόεδρε» του είπε ο νομικός του σύμβουλος, «το κείμενο όμως, είναι έτοιμο»;
«Ναι» είπε ο πρωθυπουργός. «Είναι έτοιμο εδώ και μερικές μέρες. Το έχω συντάξει μόνος μου».
«Μήπως θα έπρεπε να του ρίξουμε μια ματιά… ξέρεις, μιας δεύτερη ματιά πάντα είναι χρήσιμη, και ιδίως από νομικής απόψεως…» είπε ο Γιώργος Νομικός.
«Όχι, δεν προλαβαίνουμε τώρα, και ιδίως, πίστεψέ με, Γιώργο, θέλω να μιλήσω στο λαό με τη γλώσσα της ψυχής μου και όχι των νομικών κωδίκων, όχι τούτες τις ώρες, τις τόσο κρίσιμες ώστε να μιλάμε στο λαό με διφορούμενα και με τη γλώσσα της Πυθίας, όπου τα νοήματα θα μεταβάλλονται ανάλογα με τη θέση του κόμματος ή της τελείας, που όμως σκόπιμα θα τα έχουμε παραλείψει, ακριβώς για να καλυφθούμε αύριο πίσω από αυτή τη σκόπιμη σύγχυση. Και δεν το θεωρώ έντιμο αυτές τις ώρες να μιλάμε με διφορούμενα στο λαό, και κυρίως σ’ αυτόν», είπε ο πρωθυπουργός. Και στρεφόμενος στους συνεργάτες του, είπε : «Και τώρα, πρέπει να μείνω μόνος για να ξαναρίξω μια ματιά ακόμα στο κείμενό μου», και τους είπε χαμογελώντας : «Σας υπόσχομαι να μην σας απογοητεύσω, και κυρίως, να μην απογοητεύσω αυτόν τον λαό, που μας πίστεψε».
Οι συνεργάτες του τον χαιρέτησαν πάλι με χειραψία, και ένας – ένας βγήκαν από το γραφείο του πρωθυπουργού.
Κεφάλαιο όγδοο : Οι νότες αισιοδοξίας…
Η ώρα είναι προχωρημένες πέντε το απόγευμα. Κανείς από τους δεκάδες δημοσιογράφους που έχουν κατασκηνώσει μόνιμα επί εικοσιτετραώρου βάσεως έξω από το πρωθυπουργικό μέγαρο, δεν αντιλήφθηκε το συνεργείο της δημόσιας τηλεόρασης που μπήκε στο χώρο του πρωθυπουργικού μεγάρου από το δρόμο που βρίσκεται στην πίσω πλευρά του, και όπου υπάρχει μια πόρτα που χρησιμοποιείται σπάνια. Εκεί ποτέ δεν υπάρχουν δημοσιογράφοι.
Στις έξη η ώρα, διανεμήθηκε ένα δελτίο Τύπου από το πρωθυπουργικό γραφείο, το οποίο προκάλεσε μεγάλη κινητικότητα σε όλα τα συνεργία που βρίσκονταν έξω από την κεντρική πόρτα που οδηγεί μέσα στην αυλή του πρωθυπουργικού μεγάρου. Σαν ένα ισχυρό ηλεκτροσόκ να διαπέρασε την ίδια στιγμή τους δημοσιογράφους, τους ρεπόρτερ και τους τεχνικούς των τηλεοπτικών συνεργείων, άρχισαν να παίρνουν οι ρεπόρτερ θέσεις μπροστά στις κάμερες, να βάζουν τα ακουστικά τους, να δοκιμάζουν τα μικρόφωνά τους, και μόλις όλοι ήταν έτοιμοι άρχισαν να διαβάζουν το Δελτίο Τύπου που τους διανεμήθηκε, ενώ όλα τα ντόπια κανάλια, και πολλά στο εξωτερικό, διέκοπταν τα προγράμματά τους για να το ανακοινώσουν ως έκτακτο γεγονός.
Το Δελτίο Τύπου ήταν το παρακάτω :
«Ο πρωθυπουργός κύριος Πέτρος Δίκαιος στις οκτώ ή ώρα σήμερα το βράδυ, θα απευθύνει μήνυμα στο λαό για την κατάσταση της χώρας από τη δημόσια τηλεόραση».
Στα κεντρικά στούντιο των τηλεοράσεων, έσπασαν τα τηλέφωνα να πληροφορηθούν περί τίνος ακριβώς επρόκειτο. Οι τηλεφωνικές επικοινωνίες με το γραφείο του πρωθυπουργού δεν είχαν αποτέλεσμα, σύμφωνα με τις οδηγίες που είχε δώσει ο πρωθυπουργός. Τηλεφώνησε ακόμα και ο αντιπρόεδρος, όμως ο διευθυντής του πρωθυπουργικού γραφείου απάντησε σύμφωνα με τις οδηγίες του πρωθυπουργού.
«Γιάννη» ρωτά με απορία ο υπουργός οικονομικών τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης στο τηλέφωνο, «μα περί τίνος πρόκειται; Είχες καμία ενημέρωση για το μήνυμα αυτό»;
«Λεωνίδα καμία απολύτως ενημέρωσε δεν είχα» απάντησε ο αντιπρόεδρος. «Μάλιστα δεν μπορώ να βρω τον πρωθυπουργό στο τηλέφωνο, διότι ο Βρασιώτης λέει ότι αισθάνθηκε κάποια αδιαθεσία και δεν μπορεί να επικοινωνήσει με κανέναν».
«Είναι πράγματι αδιάθετος ή πρόκειται για διπλωματική ασθένεια»; ρώτησε ο υπουργός οικονομικών.
«Δεν γνωρίζω ειλικρινά». είπε ο αντιπρόεδρος. «Ελπίζω να είναι πραγματική, μήπως και αναβληθεί για το λόγο αυτό το μήνυμα και προλάβουμε να ενημερωθούμε περί τίνος πρόκειται, πριν είναι αργά».
«Κι εμείς δηλαδή τώρα, τι κάνουμε»; ρώτησε φανερά αμήχανος ο Λεωνίδας Λαμπρόπουλος.
«Περιμένουμε, όπως όλοι», απάντησε ο αντιπρόεδρος αφού προηγούμενα πήρε μια βαθιά ανάσα.
«Και είναι αυτή εικόνα και λειτουργία κυβέρνησης Γιάννη»; ρώτησε ο Λαμπρόπουλος.
«Τούτες τις ώρες, Λεωνίδα, στο επαναλαμβάνω, το πιο σοφό είναι η σιωπή και η αναμονή», είπε ο αντιπρόεδρος.
«Και δεν μου λες, σου μιλώ τώρα με τη θεσμική σου ιδιότητα του αντιπροέδρου. Αν μου ζητηθεί να σχολιάσω τις εξελίξεις, τι να πω, όταν το πρωθυπουργικό γραφείο σχεδιάζει εξελίξεις που αιφνιδιάζει και την ίδια την κυβέρνηση χωρίς να δίνει και οδηγίες τι στο διάβολο να λέμε όταν μας ρωτούν γι’ αυτές τις εξελίξεις»; ρώτησε ο Λαμπρόπουλος.
«Ακριβώς επειδή δεν μας έδωσαν οδηγίες, θεωρώ ότι μας αφήνουν να απαντάμε κατά συνείδηση, ελεύθερα. Επομένως αυτή είναι η απάντησή μου», είπε ο αντιπρόεδρος με νεύρα. «Απαντήστε όπως νομίζετε, το ίδιο δε θα κάνω κι εγώ αν ερωτηθώ».
Μπροστά στο πρωθυπουργικό μέγαρο, πάλι μεγάλη κινητικότητα, νέο Δελτίο Τύπου από το γραφείο του πρωθυπουργού, και νέα έκτακτα δελτίων ειδήσεων. Το νέο Δελτίο Τύπου που μεταδίδονταν από όλα τα τηλεοπτικά κανάλια που κάλυπταν τις εξελίξεις στο πρωθυπουργικό μέγαρο, ήταν το παρακάτω :
«Ο κύριος πρωθυπουργός αισθάνθηκε ελαφρά αδιαθεσία λίγη ώρα πριν, που αποδόθηκε από τους γιατρούς σε υπερκόπωση, και συνέστησαν ανάπαυση στον πρωθυπουργό. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο κύριος πρωθυπουργός δεν μπόρεσε να επικοινωνήσει με ξένους ηγέτες οι οποίοι ζήτησαν να μιλήσουν μαζί του τηλεφωνικά. Η επικοινωνία αυτή βεβαίως θα γίνει χωρίς αναβολή, αμέσως μόλις θα είναι έτοιμος προς τούτο ο πρωθυπουργός. Πάντως, ελπίζεται ότι ο κύριος πρωθυπουργός θα έχει συνέλθει πλήρως έως την ώρα μετάδοσης του μηνύματός του».
Στα τηλεοπτικά κανάλια εν τω μεταξύ οργανώνονται ήδη πάνελ που σχολιάζουν τις εξελίξεις μα και για να σχολιάσουν αργότερα το ίδιο το μήνυμα του πρωθυπουργού.
Το πάνελ του Καναλιού 1, το αποτελούσαν ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Ιωάννης Τσαπόπουλος, ο επιχειρηματίας Μάριος Λουκίδης, και η πρώην υπουργός Εργασίας Ελίνα Μαρόγλου, ενώ μετείχαν και δύο ακόμα διακεκριμένοι δημοσιογράφοι του καναλιού, Φώτης Μπακούρης και Στάθης Ευσταθίου.
Το πάνελ του Καναλιού 3, το αποτελούσαν ο υπουργός οικονομικών Λεωνίδας Λαμπρόπουλος, ο πρώην υπουργός οικονομικών Κώστας Μπράβος, ο υπουργός Εργασίας Φάνης Δεστούνης, και δύο ακόμα μεγαλοδημοσιογράφοι του καναλιού.
«Κύριε Τσαπόπουλε», είπε η συντονίστρια της συζήτησης στο πάνελ του Καναλιού 1, η γνωστή δημοσιογράφος Χαρούλα Φωτίου, «σε λιγότερο από δύο ώρες, ο πρωθυπουργός θα απευθύνει μήνυμα στο λαό, και επειδή, όσοι έχουν καεί στη σούπα φυσάνε και το γιαούρτι, παρακαλούμε πολύ, μπορείτε να μας προδιαθέσετε τουλάχιστον ποιο θα είναι το περιεχόμενο του μηνύματος; Και σας ρωτώ, διότι αν πρόκειται να βρεθούμε προ εκπλήξεων σαν αυτές των προηγούμενων ημερών, σας το λέω ευθέως, αλλοίμονό μας».
Ο Γιάννης Τσαπόπουλος χαμογέλασε και απάντησε : «Πρώτα απ’ όλα, δεν υπήρξε καμία σούπα τις προηγούμενες μέρες που να μας έκαψε περισσότερο απ’ ό,τι καιγόμαστε χρόνια τώρα. Δεύτερον, όχι, δεν έχω ιδέα για την πρωτοβουλία του πρωθυπουργού, και επομένως, λυπούμαι να πω, ότι δεν μπορώ να σας φωτίσω περισσότερο σ’ ένα θέμα για το οποίο έχω κι εγώ την ίδια άγνοια».
«Δηλαδή, κύριε αντιπρόεδρε, θέλετε να μας πείτε, και θέλετε να πιστέψουμε», παρενέβη ο δημοσιογράφος Στάθης Ευσταθίου, «ότι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, δεν έχει ιδέα για τις ενέργειες του πρωθυπουργού όπως αυτές που προηγήθηκαν και όπως αυτή που προαναγγέλλεται, εννοώ το μήνυμα που θα απευθύνει, και θέλετε να το πιστέψουμε»;
«Δηλαδή, θεωρείτε ότι ψεύδομαι»; ρώτησε ενοχλημένος ο αντιπρόεδρος κοιτάζοντας τον Λουκίδη.
«Όχι, όχι… ήθελα μονάχα να πω…» συνέχισε ο δημοσιογράφος, όμως διακόπηκε από τον Λουκίδη ο οποίος μπήκε στη κουβέντα λέγοντας απευθυνόμενος στην αρχή στον Ευσταθίου, κι έπειτα σ’ όλο το πάνελ :
«Δυο λεπτά, δυο λεπτά… Και γιατί θεωρείτε ότι πρέπει ο αντιπρόεδρος να γνώριζε τι είχε κατά νου ο πρωθυπουργός τις προηγούμενες μέρες, και τι έχει κατά νου να κάνει σήμερα; Ναι, γνωρίζω ότι υπάρχουν περιπτώσεις που οι πρωθυπουργοί κάνουν και πράγματα για τα οποία δεν είναι ενήμερο όλο το υπουργικό συμβούλιο, κι αυτό γίνονταν στο παρελθόν και θα γίνεται και στο μέλλον. Θα έλεγα, ότι εδώ βρισκόμαστε μάλλον για να σχολιάσουμε το πρωθυπουργικό μήνυμα που θα ακούσουμε σε λίγο, αν η κόπωση του πρωθυπουργού υποχωρήσει, πράγμα για το οποίο είμαι απολύτως βέβαιος ότι θα συμβεί, και όχι για να σχολιάσουμε πάλι τα ήδη σχολιασθέντα γεγονότα των προηγούμενων ημερών».
«Ο κύριος Λουκίδης έχει δίκαιο», είπε η Ελίνα Μαρόγλου, «όχι διότι τα όσα συνέβησαν θα πέσουν στην αγκαλιά της λησμονιάς, μα διότι αυτή τη στιγμή, έχουμε μια νέα εξαιρετικής ως φαίνεται σπουδαιότητας εξέλιξη των πραγμάτων, που πλέον, πρέπει να εστιάσουμε σ’ αυτή. Όταν ολοκληρωθούν όλες οι κινήσεις τις κυβέρνησης, όταν δούμε όλες τις εκπλήξεις που μας επιφυλάσσει, κι εύχομαι να μην υπάρχουν άλλες, τότε, βεβαίως, θα γίνει μια συνολική αποτίμηση που μάλιστα θα έχει τούτο το χαρακτηριστικό. Ότι ενώ σε μια, ας το πω έτσι, νορμάλ μορφή διακυβέρνησης, οι εξελίξεις λαμβάνουν χώρα σταδιακά, και σε βάθος χρόνου, εδώ έχουμε μια πρωτόγνωρη κατάσταση των πραγμάτων. Οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές, σε βαθμό που μπορούμε να πούμε, ότι μονάχα σε περιόδους πραγματικής πολεμικής περιόδου τόσα πολλά και κρίσιμα πράγματα να γίνονται σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα… Νομίζω… νομίζω…, ναι τώρα που το ξανασκέφτομαι, νομίζω ότι εδώ έχουμε μια εφαρμογή του δόγματος του σοκ, όμως από την μη αναμενόμενη πλευρά…»
Σ’ αυτές τις τελευταίες λέξεις της Ελίνας, όλοι, για λίγα δευτερόλεπτα, στάθηκαν σιωπηλοί και την κοίταζαν. Τη σιωπή αυτών των λίγων δευτερολέπτων, έσπασε ο Λουκίδης :
«Νομίζω, ότι η Ελίνα, μάλλον εστίασε στον πυρήνα της νέας πραγματικότητας που πάει να διαμορφώσει ο πρωθυπουργός, κάτι που οφείλω να ομολογήσω δεν το είχα σκεφτεί πρωτύτερα, ή για να το πω διαφορετικά, δεν μου είχε περάσει καν από το μυαλό ως πολιτική δυνατότητα της κυβέρνησης μιας μικρής χώρας σαν τη δική μας. Αν αυτό πράγματι αποδειχτεί ότι είναι αλήθεια, τότε, εκείνο το «αλλοίμονό» μας που είπατε αγαπητή κυρία Φωτίου, μάλλον πρέπει να το επαναλάβουμε όλοι μας, μηδενός εξαιρουμένου» είπε ο Λουκίδης, κοιτάζοντας επίμονα τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης.
«Όχι δα!» είπε χαμογελώντας ο αντιπρόεδρος. «Ας μη φτάνουμε μέχρι εκεί. Απλά, γίνονται πράγματα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, πράγματα που κάποιος θα περίμενε μεγαλύτερο βάθος χρόνου, αυτό είναι όλο. Άλλωστε, νομίζω ότι στο μήνυμα που θα ακούσουμε σε λίγο, θα διασκεδαστούν πολλές από τις ανησυχίες και μάλιστα, ίσως αμβλυνθούν και οι εντυπώσεις από τις προηγούμενες μέρες».
«Μακάρι κύριε αντιπρόεδρε», είπε η Χαρούλα Φωτίου, για να συμπληρώσει ο Λουκίδης χαμογελώντας :
«Άλλωστε το πολίτευμά μας, το ίδιο μας το σύνταγμα, προβλέπει, σοφά, περισσότερους του ενός εγγυητές της ομαλότητας, κι εδώ σήμερα έχουμε τη τιμή και τη χαρά να υπάρχει ένας από αυτούς τους εγγυητές» και καθώς έλεγε τα λόγια αυτά, κοίταγε τον αντιπρόεδρο, που χαμογελούσε συγκρατημένα.
Εν τω μεταξύ και στο Κανάλι 3, η συζήτηση είχε αρχίσει, με τον συντονιστή της συζήτησης Ευάγγελο Λεβίδη, να ρωτά τον υπουργό οικονομικών Λεωνίδα Λαμπρόπουλο : «Κύριε υπουργέ, τι συμβαίνει εδώ, τι πρόκειται δούμε, η μάλλον, μετά τα όσα συνέβησαν τις προηγούμενες δύο μέρες είχαμε την αίσθηση ότι είδαμε τα πάντα, όμως, τούτο το αναπάντεχο, αυτό το πρωθυπουργικό μήνυμα, ειλικρινά μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν έχει πάτο το βαρέλι των εκπλήξεων…»
«Των αρνητικών εκπλήξεων», συμπλήρωσε ο ένας εκ των δύο δημοσιογράφων της παρέας του πάνελ, ο Δημήτρης Μπίτσος.
«Αυτό πλέον είναι τόσο αυτονόητο, ώστε δεν χρειάζεται καν να το διευκρινίζει κάποιος», είπε ο Λεβίδης.
«Νομίζω ότι καλό είναι να περιμένουμε να δούμε πρώτα το περιεχόμενο του μηνύματος του πρωθυπουργού» είπε ο Λεωνίδας Λαμπρόπουλος, «κι έπειτα να σχολιάσουμε ό,τι θα χρειάζεται να σχολιασθεί, διότι αυτή τη στιγμή μονάχα επί υποθέσεων μπορεί κανείς να τοποθετείται, και δεν ξέρω πόσο πολιτικά ουσιώδης θα είναι μια τέτοια συζήτηση. Λίγο υπομονή νομίζω, ότι επιβάλλεται».
«Αυτό νομίζω κι εγώ, αν και βέβαια, υπάρχει και αυτή η ξαφνική ελαφρά αδιαθεσία του πρωθυπουργού που ίσως αναβάλλει το μήνυμα», πρόσθεσε και ο Φάνης Δεστούνης.
«Κύριε Δεστούνη» είπε ο Λεβίδης γελώντας, «είμαι σχεδόν βέβαιος ότι το μήνυμα θα μεταδοθεί», και στρεφόμενος στον Κώστα Μπράβο, τον ρώτησε : «Εσείς κύριε Μπράβο; Είστε και σεις της άποψης ότι δεν υπάρχει πεδίο σχολιασμού αυτή την ώρα»;
«Από την άποψη που το έθεσε ο κύριος υπουργός οικονομικών», απάντησε ο Μπράβος, «έχει δίκαιο. Βέβαια, μπορεί κάποιος να σχολιάσει τα γεγονότα που προηγήθηκαν τις προηγούμενες μέρες, διότι νομίζω πως το μήνυμα που όλοι μας περιμένουμε να ακούσουμε, δεν πρέπει να είναι άσχετο με εκείνα τα γεγονότα».
«Βέβαια, τις τελευταίες λίγες μέρες», παρενέβη η δεύτερη εκ των καλεσμένων δημοσιογράφων, η Μαίρη Πουπάκη, «είναι αλήθεια, ότι πολλά λέχθηκαν για τα όσα συνέβησαν, και όλοι μας γνωρίζουμε ότι θα λεχθούν ακόμα περισσότερα στις μέρες αν όχι στα χρόνια που ακολουθούν με όσες νέες εξελίξεις θα έρχονται να προστεθούν στις παλαιότερες, όμως, κύριε Λαμπρόπουλε, κύριε Δεστούνη, έχει εξαιρετική σημασία να μας πείτε αν είχατε εσείς, δύο υπουργοί που πάνω σας πέφτει περίπου το ενενήντα τοις εκατό των πολιτικών εφαρμογής των Μνημονίων, κάποια στοιχειώδη εμπλοκή σε ό,τι το πρωθυπουργικό γραφείο δρομολόγησε ως σημαντικές εξελίξεις πάνω στο θέμα των Μνημονίων, εξελίξεις που εμπίπτουν στις πιο κρίσιμες από τις αρμοδιότητες και ευθύνες που έχετε. Διότι δεν είναι το μήνυμα που περιμένουμε να ακούσουμε, ούτε τελικά τι έγινε ή δεν έγινε, μα πώς έγιναν όσα έγιναν, αν ο πρωθυπουργός ενήργησε ως ένα είδος μονοπρόσωπης κυβέρνησης ή συλλογικά, δημοκρατικά, επιτρέψτε μου να πω».
«Κυρία Πουπάκη», είπε ο Λαμπρόπουλος, «θα είμαι απόλυτα ειλικρινής ναζί σας. Όχι, δεν είχα ούτε εγώ ούτε ο παριστάμενος κύριος Δεστούνης, καμία προηγούμενη συνεργασία ή γνώση των ενεργειών του πρωθυπουργού».
«Ο κύριος αντιπρόεδρος μήπως»; ρώτησε η Πουπάκη.
«Ρωτήστε τον ίδιο, εγώ δεν γνωρίζω τι γνωρίζει και τι όχι ο αντιπρόεδρος. Αλλά και να γνώριζα δεν θα επιθυμούσα σε καμία περίπτωση να λειτουργήσω ως εκπρόσωπος Τύπου του γραφείου του αντιπροέδρου, διότι έχω άλλο θεσμικό ρόλο στη κυβέρνηση. Πάντως, προσέξτε κάτι. Ο πρωθυπουργός ενήργησε εντός των συνταγματικών του αρμοδιοτήτων, και εν πάση περιπτώσει, ως πρωθυπουργός έκρινε ότι με τις πρωτοβουλίες του αυτές εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον πιο αποτελεσματικά, έστω και αν προσωπικά θα ήθελα να είχα ερωτηθεί σε ό,τι θεωρείται ότι αποτελεί χώρο ευθύνης του υπουργείου που προΐσταμαι. Όμως, να είστε βέβαιοι, ότι μονοπρόσωπη κυβέρνηση δεν πρόκειται να υπάρξει, όχι μόνο διότι είναι έξω από τη λογική του πρωθυπουργού, μα και διότι δεν είμαστε εμείς που θα καταλύσουμε τη δημοκρατία».
«Μεγάλες και σοβαρές κουβέντες, κύριε Λαμπρόπουλε» του είπε η Πουπάκη, «και εύχομαι το αναμενόμενο μήνυμα του πρωθυπουργού να μη αιφνιδιάσει και σας γι’ ακόμα μια φορά, διότι αν ειπωθούν πράγματα που στην ουσία καθορίζουν ουσιώδεις εξελίξεις και είστε και πάλι μη ενήμερος, τότε, δεν γνωρίζω πότε και επί ποίων θεμάτων θα ενημερωθείτε, διότι δεν θα έχουν απομείνει και άλλα, εξόν ίσως από το να υπογράφετε τίποτα τιμολόγια αγοράς αναλωσίμων στο υπουργείο σας, δουλειά βεβαίως όχι ενός υπουργού».
«Νομίζω κυρία Πουπάκη ότι υπερβάλετε τώρα», είπε φανερά ενοχλημένος ο Λαμπρόπουλος.
«Αν μου επιτρέπετε», παρενέβη ο πρώην υπουργός Κώστας Μπράβος, «ο κύριος Λαμπρόπουλος, θεωρώ ότι μαζί με άλλους βέβαια στο κόμμα του μα και μέσα στη κυβέρνηση, όπως ο παριστάμενος υπουργός Φάνης Δεστούνης», και λέγοντας το όνομά του τον κοίταξε χαμογελώντας, ενώ ο Δεστούνης του ανταπέδωσε το χαμόγελο, «αποτελεί, αποτελούν, μια νότα αισιοδοξίας μέσα στο μαύρο τοπίο που επικρατεί είναι αλήθεια στη χώρα. Για να περιοριστώ, χάρην της οικονομίας του χρόνου, στον κύριο Λαμπρόπουλο, ας μη ξεχνάμε ότι δεν είναι μόνο πολιτικός μα και ένας λαμπρός επιστήμων, και ας μου επιτραπεί να κάνω μια εκτίμηση, ότι το μέλλον του και η μεγάλη του συμβολή, θα είναι κυρίως στην επιστημονική του δραστηριότητα. Ως επιστήμων λοιπόν με διεθνή αναγνώριση, ο υπουργός οικονομικών ασφαλώς και θα ενεργήσει με βάση την επιστημονική ορθοφροσύνη και όχι με βάση λαϊκισμούς και πάθη της στιγμής. Είμαι βέβαιος γι’ αυτό, και νομίζω ότι δεν θα διαψευστώ».
‘Ηδη η ώρα περνούσε, και δεν έμειναν παρά λίγα λεπτά για να συνδεθούν όλα τα κανάλια με το κανάλι της δημόσιας τηλεόρασης για να ακουστεί το μήνυμα του πρωθυπουργού.