Λέει ο κ. Δήμου (ο εκ των «στρατηγών» του ποταμιού του κ. Θεοδωράκη) πως έγινε θηριωδία στην κατάληψη της Τριπολιτσιάς. Ότι οι Έλληνες του Κολοκοτρώνη που κατέλαβαν την πόλη, έσφαξαν 30.000 αμάχους και πήραν τα υπάρχοντά τους.
Αναρωτήθηκε όμως ο κ. Δήμου για ποιο λόγο οι Τούρκοι και λοιπές εθνότητες ήταν μέσα στην πόλη; Μήπως ήταν απλοί επισκέπτες που συνωστίζονταν; ή ήταν κατακτητές και περνούσαν αυτοί καλά μέσα στην Τριπολιτσιά, κατέχοντες τις γύρω εύφορες πεδιάδες, ενώ οι Έλληνες ζούσαν ως εξαθλιωμένοι ραγιάδες ή σαν αγρίμια στα γύρω βουνά;
Τι περίμενε λοιπόν ο κ. Δήμου ότι θα συμβεί σε μια τέτοια κατάσταση; Αναπόφευκτα κάποια στιγμή οι εξαθλιωμένοι θα ζητούσαν οργισμένοι πίσω τη γη και τη ζωή τους. Έτσι γίνονται αυτά τα πράγματα. Ξεκινούν με αγριότητες, σφαγές και αρπαγές και αργότερα γιορτάζονται από τους νικητές ως επανάσταση, ως αγώνας για την απελευθέρωση. Έτσι γράφεται η ιστορία και πάντα την γράφουν οι νικητές.
Τι να κάνουμε τώρα; Μπορεί να πέρασαν 400 χρόνια σκλαβιάς, αλλά οι Έλληνες κάποια στιγμή αποφάσισαν να μην νομιμοποιήσουν άλλο την κατακτητική χρησικτησία των Τούρκων κ.λ.π. σε βάρος τους. Το μόνο που μπορεί να τους προσάψει κάποιος είναι ότι άργησαν πολύ και δεν ξεσηκώθηκαν ενωρίτερα. Όμως κάλιο αργά, παρά ποτέ.
Και για να έρθουμε και στο σήμερα. Νομίζει άραγε κανείς ότι η σημερινή λαϊκή οργή η οποία συσσωρεύεται, με την εξαθλίωση και την αρπαγή περιουσιών των Ελλήνων, που επιβάλλει η άρχουσα κρατικοδίαιτη ελίτ της χώρας μαζί με τους δανειστές, θα μείνει αναπάντητη; Όταν, κάποια στιγμή, θα σχηματισθεί η κρίσιμη εξαθλιωμένη μάζα, τότε αυτή θα ζητήσει την περιουσία και τη ζωή της πίσω. Τι θα γίνει άραγε τότε; Αναπόφευκτα θα γίνουν ανεξέλεγκτες αγριότητες. Τι θα κάνει δηλαδή ο άλλος, όταν του πετούν την οικογένεια στο δρόμο και δεν έχει να φάει; Έτσι γίνονται αυτά τα πράγματα επί χιλιετίες τώρα. Αργότερα το γεγονός θα εορτάζεται ως ταξική επανάσταση.
Πέτρος Χασάπης