Η σημαία των οδοιπόρων προς τα Σούσα γράφει: «Για όλα φταίει ο Μακάριος»
Π. Ήφαιστος
Στην Κύπρο πλέον υπάρχει μια αυτιστική και αυτοκτονική μόδα: «Για όλα φταίει ο Μακάριος». Τελευταία ακούσαμε ότι φταίει και για το ότι ο Καραμανλής είπε πως «η Κύπρος είναι μακριά». Αυτές οι απλουστευτικές αντιλήψεις θα μπορούσαν να απαντηθούν και μονολεκτικά: Έλεος!
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Μακάριος έκανε λάθη αλλά όχι αυτά που του καταλογίζουν οι κατ’ επάγγελμα και εργολαβικά αντί-Μακαριακοί. Κυρίως, διεθνοπολιτικά «άπειρος ήταν ο Μακάριος. Επίσης, σε τέτοιο βαθμό φορέας της ελληνικότητας ούτως ώστε τυφλώθηκε και δεν κατάλαβε έγκαιρα «τι εστί Αθήνα».
Μάλλον όπως και πολλοί άλλοι νεοέλληνες ο Μακάριος δεν είχε επαρκή αντίληψη του τρόπου που κινείται η σύγχρονη ιστορία. Δεν…
κατανοούσε φαίνεται τις δυναμικές που αναπτύσσονται στο ιστορικό γίγνεσθαι και των αναγκαίων προϋποθέσεων επιβίωσης και ευημερίας ενός λιγότερο ισχυρού κράτους. Πολλά άλλα θα μπορούσε να κάνει και πρωτίστως δεν έπρεπε να εμπιστεύεται την Αθήνα. Όποιος δεν το γνωρίζει αυτό σήμερα τίποτα δεν ξέρει. Και είναι πολύ ύποπτο την στιγμή που η Κύπρος κατηφορίζει προς την Κύπρο κάποιοι να κάνουν αντί-Μακαριακή σημαία τις λίγες στιγμές που λειτούργησε σωστά και δεν εμπιστεύτηκε την Αθήνα.
Κυρίως, ο Μακάριος σύγχυζε την Αθήνα με την Ελλάδα και την Ελληνικότητα. Δεν είχε καταλάβει σε αναγκαίο βαθμό πόσο επικίνδυνη ήταν για τους Έλληνες της Κύπρου η Αθήνα και οι καβαλάρηδες της εξουσίας εκεί. Δεν ήξερε ότι η ίδια η εξουσία της ξενοκρατούμενης Αθήνας καβαλίκεψε και τους υπόλοιπους Έλληνες. Δεν πρόβλεψε ότι θα κατέστρεφαν όχι μόνο την Κύπρο αλλά και το νεοελληνικό κράτος. Δεν κατάλαβε έγκαιρα και επαρκώς ότι μιας συμμαχίας με την Αθήνα έπρεπε να προηγηθεί απελευθέρωση της Αθήνας από τα δεσμά της εξάρτησης.
Το ψιλοκατάλαβε την δεκαετία του 1960 όταν πήγαν να σφαγιάσουν και διασκορπίσουν την Κύπρο με το περιβόητο σχέδιο Άτσεσον και μερικά άλλα συναφή «σχέδια». Στην συνέχεια δεν λειτούργησε αποφασιστικά με την Χούντα. Με τους κατάλληλους ελιγμούς θα μπορούσε και να φέρει την δημοκρατία στην Αθήνα, να επιτύχει δηλαδή δρομολόγηση μιας ιστορικής αλλαγής της κατάστασης στην Ελλάδα. Υπήρχαν οι προϋποθέσεις γιατί και οι υπόλοιποι Έλληνες αφενός ήταν ευαίσθητοι για την Κύπρο και αφετέρου βρίσκονταν υπό ζυγό και έψαχναν σωστό τρόπο απελευθέρωσής τους.
Όταν δε τραμπούκοι και πράκτορες, μαζί δυστυχώς και πολλοί καλόπιστοι κύπριοι πατριώτες ενεπλάκησαν στην ανταρσία της γελοίας ΕΟΚΑ Β, ο Μακάριος και πάλι δεν λειτούργησε ορθολογιστικά και αποφασιστικά. Πολύ εύκολα θα την εξουδετέρωνε. Πολύ εύκολα θα μπορούσε να είχε πείσει τους αγνούς πατριώτες που παρασύρθηκαν να πιστέψουν ότι δεν επίκειται η ένωση, ότι το αντίθετο σχεδίαζαν οι εχθροί της Κύπρου και ότι οι κατ’ επάγγελμα εγχώριοι «άνθρωποί τους» μεθόδευαν να δοθεί η Κύπρος στο πιάτο των εχθρών της. Δίστασε και πάλι. Όταν έγινε το πραξικόπημα ήταν πλέον αργά. Στον Μακάριο και σε μερικούς άλλους που αντιστέκονταν, βασικά επί ενάμιση δεκαετία μετά την κολοβή ανεξαρτησία, τους εγκλώβισαν σε συμπληγάδες διαρκών συνομωσιών τις οποίες αναλώνονταν για να αντιμετωπίσουν.
Δεν αντεπεξήλθε. Δεν τα κατάφερε και αυτό ήταν το «λάθος» του. Δεν είχε καταλάβει έγκαιρα, για παράδειγμα, ότι με την Αθήνα σε τέτοια μαύρα χάλια (πριν, τότε και σήμερα) οι Έλληνες οι οποίοι βρίσκονταν εκτός νέο-ελληνικού κράτους θα εξοντώνονταν με την συνηγορία ή και την σύμπραξη της Αθήνας. Δεν διδάχθηκε από το 1922 και την Βόρειο Ήπειρο. Ως βαθιά Έλληνας τυφλωνόταν και αδυνατούσε να παρακάμψει αποφασιστικά την Αθήνα. Έτρεφε αυταπάτες ότι κάτι θα μπορούσε να γίνει με το Αθηναϊκό κράτος. Δεν κατάλαβε ότι η ελληνικότητα της Κύπρου και μέχρι το νεοελληνικό κράτος να σοβαρευτεί έπρεπε να διατηρηθεί μέσα από την ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας, την ενίσχυση της άμυνας και εξεζητημένους πλην πολύ προσεκτικούς διπλωματικούς ελιγμούς.
Τελευταία, στην Κύπρο, τα «παλληκάρια της φακής» που έκαναν τις ανταρσίες, που έκαναν συνομωσίες με ξένους εχθρούς της Κύπρου, που έκαναν πραξικοπήματα και που αναμενόμενα τάχθηκαν αναφανδόν με το γενοκτόνο σχέδιο Αναν, κρέμονται από μια λέξη ή ένα γεγονός ή κάποιο παλιοχάρτι δήθεν «αρχείο» (που μέσα στον ωκεανό της ιστορίας είναι σταγόνα), και βυσσοδομούν. Κυριολεκτικά οργιάζουν και ξεγελούν ανθρώπους με άλματα και φρικτές αυθαίρετες ερμηνείες της ιστορίας και των ιστορικών προσωπικοτήτων.
Τα δολοφονικά μέσα που χρησιμοποιούν είναι ότι χειρότερο για μια κοινωνία: «ιστορικές δίκες», «ιστορικές προφητείες» και αλματώδεις διασυνδέσεις με το σήμερα για να δικαιολογήσουν την με τον ένα ή άλλο τρόπο συνηγορία τους με τα σχέδια Αναν. Πολλοί πολλές δεκαετίες μετά προσπαθούν να κατευνάσουν τα σύνδρομα ενοχών τους κατηγορώντας τον άνθρωπο που για μια ζωή προσπαθούσε να σώσει την Κύπρο από τα νύχια της ξενοκρατούμενης Αθήνας. Όχι αποτελεσματικά είπαμε, και αυτό είναι το λάθος του. Να σώσει τους Έλληνες της Κύπρου από τα νύχια των εχθρών της με τους οποίους οι σημερινοί κωμικοί αντι-Μακαριακοί συνεργάστηκαν ή συνοδοιπόρησαν. Τώρα, με τα ιστοριογραφικά τους ανέκδοτα ζητούν και τα ρέστα.
Τέλος, να πω και το εξής για την φράση που χρησιμοποίησα μόλις: «με τον ένα ή άλλο τρόπο συνηγόρησαν με τα σχέδια Αναν». Όταν ο βαθιά Ανανικός Αναστασιάδης ήταν υποψήφιος και πολλοί προειδοποιούσαμε για τις συνέπειες της εκλογής του, που ήταν πολλοί και λαλίστατοι νεόκοποι εισαγγελείς της ιστορίας;
Εν τέλει, υπάρχει και ένα ζήτημα πολιτικής και πνευματικής αισθητικής: Την στιγμή που ο Αναστασιάδης σέρνει αδίστακτα την Κύπρο στην φωλιά της Τουρκίας το «φταίει ο Μακάριος» για όλα είναι τουλάχιστον περίεργο!! Είναι βασικά τσαρλατανιές που μοιάζουν με στιλέτο στην πλάτη των κυπρίων οι οποίοι τρομαγμένοι και με την Αθήνα ανύπαρκτη εάν όχι ενεργά συμπράττουσα, αδυνατούν να αντισταθούν στα προδιαγεγραμμένα θανατηφόρα αποτελέσματα του «κοινού ανακοινωθέντος».
Χθες μόλις μιλώντας με φίλο είχε την ίδια γνώμη που και εγώ αποκόμισα με τις επαφές στην Κύπρο: Δύσκολα πια σώζεται η Κύπρος, μου είπε. Καταπλακώθηκαν από προπαγάνδα ενώ βγαίνουν στη επιφάνεια όλα τα ελαττώματα του έθνους μας. Όσοι συνειδητά πλέον οδεύουν προς τα Σούσα έχουν σύνθημα: «Για όλα φταίει ο Μακάριος». Δεν διστάζουν μάλιστα ο φορείς τερατωδών ανανικών παραδοχών να πηγαίνουν πάνω από τα μνήματα ιερών ηρώων της ελευθερίας όπως ο Αυξεντίου και ο Παλληκαρίδης και να μουρμουρίζουν ακατανόητα λόγια. Την ίδια στιγμή που οι ίδιοι οδεύουν προς τα Σούσα.
Πολλοί δυστυχώς θα λυγίζουν, πολλοί θα προσαρμοστούν και πολλοί αδιάφορα θα συνοδοιπορούν. Οι οδοιπόροι και συνοδοιπόροι προς τα Σούσα όλων των ειδών και όλων των αποχρώσεων όπως όλα δείχνουν θα κρατούν μια σημαία που θα γράφει: «Για όλα φταίει ο Μακάριος». Γελοίο, τραγικό, κωμικό. Ιστορικό χαρακτηριστικό όμως των Ελλήνων όταν παρακμάζουν και επίκειται η καταστροφή.
Όμως, δεν είναι κατ’ ανάγκη μοιραία αργά. Ίσως υπάρχει ακόμη λίγος χρόνος για τους απανταχού Έλληνες να αντισταθούν. Οι δε Κύπριοι για να καταλάβουν ότι τελειώνει η παρουσία τους στην Κύπρο εάν δεν εγερθούν και αρνηθούν την υποδούλωσή τους. Γιατί σύντομα θα βρεθούν πάνω στην κλίνη του Προκρούστη που θα τους επιβάλει ένα αργό και βασανιστικό θάνατο. Επαναλαμβάνοντας τον εαυτό τους οι Τούρκοι μέχρι να τους εξοντώσουν ολοκληρωτικά η Κύπρος θα αποτελεί στρατηγικό όμηρο της Αθήνας.
