Το 2010 Ρωσία και Ουκρανία υπέγραψαν μια συμφωνία 25ετούς διάρκειας για τη μίσθωση του εδάφους των ναυτικών βάσεων στην Κριμαία. Το ενοίκιο είχε συμφωνηθεί να είναι σε χορήγηση φυσικού αερίου στην κρατική εταιρεία αερίου της Ουκρανίας Naftogaz, σε ειδική μειωμένη τιμή, 100 δολάρια για κάθε 1000 κυβικά μέτρα αερίου.
Με το πρόσφατο δημοψήφισμα στην Κριμαία, οι κάτοικοι αποφάσισαν ότι θέλουν να επανενταχθούν στη Ρωσία, όπως ήταν πάντοτε μέχρι το 1954, που στα πλαίσια της ενιαίας Σοβιετικής Ένωσης η Κριμαία είχε παραχωρηθεί στην Ουκρανία. Ωστόσο, με την τωρινή επανένωση της Κριμαίας με τη Ρωσία, το έδαφος των βάσεων έγινε αυτόματα ρωσικό και η συμφωνία του 2010 έπαψε να έχει νόημα. Οπότε πλέον, όπως γράφουν οι NY Times, η Ρωσία, που δεν έχει απολύτως κανένα λόγο να θέλει να κάνει τον καλό στη νέα κατάσταση στην Ουκρανία, ακύρωσε την έκπτωση στην τιμή του αερίου και ζητάει, σαν νέα τιμή, κάτι λιγότερο από 500 δολάρια για κάθε 1000 κυβικά μέτρα αερίου!
“Η Ρωσία αυξάνει την τιμή του αερίου και κάνει ένοπλη ληστεία στην Ουκρανία“, βόγκηξε στα δυτικά μέσα ενημέρωσης ο “πρωθυπουργός” Γιάτσενιουκ. Αλλά η Ουκρανία είναι ενεργειακά εξαρτημένη απ’ το ρωσικό αέριο και είναι υποχρεωμένη να συνεχίσει την προμήθεια. Οπότε ο Γιάτσενιουκ ψέλλισε ότι προωθεί σχέδιο κατασκευής αγωγού “αντίστροφης ροής”, για αγορά αερίου απ’ την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου η τιμή είναι περίπου 150 δολάρια φθηνότερη απ’ την τιμή που ζητούν οι Ρώσοι. Για “διαφοροποίηση του εφοδιασμού” μίλησε ο Γιάτσενιουκ, αλλά, στην πραγματικότητα, θα μετατρέψει την εξάρτηση απ’ τη Μόσχα σε εξάρτηση απ’ τη Μέρκελ. Τι “διαφοροποιημένης πηγής” αέριο να εισάγει ο Γιάτσενιουκ, όταν, όπως βλέπουμε στο σχήμα των NY Times, οι χώρες που περικλείουν την Ουκρανία από δυσμάς εισάγουν σχεδόν όλο το αέριό τους απ’ την Ρωσία; Λετονία 72%, Λιθουανία 92%, Πολωνία 91%, Τσεχία 73%, Σλοβακία, 98%, Ουγγαρία 86%, Ρουμανία 47%. Από τη δεκαετία του 1970, που η Δυτική Γερμανία χάραξε την Οστ Πολιτίκ, η Κεντρική Ευρώπη βασίζεται στο Ρωσικό αέριο και οι καλές σχέσεις με τη Ρωσία ήταν πάντα πρώτη προτεραιότητα με τους Γερμανούς, που έστειλαν μέχρι και τον πρώην καγκελάριο Σρέντερ στη Γκάζπρομ, να επιβλέπει την αδιάλειπτη λειτουργία του νεότατου αγωγού Nord Stream. Και οι σχέσεις αυτές δεν πρόκειται να χαλάσουν για κανέναν Γιάτσενιουκ, για καμιά Τιμοσένκο, για κανέναν Ομπάμα, τα συμφέροντα της γερμανικής βιομηχανίας, που χρειάζεται αξιόπιστη ροή ενέργειας, είναι πάντα σε εθνική προτεραιότητα. Και η Ουκρανία, που θέλησε να κάνει “μαγκιές” στην αυλή της Ρωσίας, κατέληξε στην πάντα φιλόξενη αγκαλιά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, με δανειακή γραμμή για 27 δισεκατομμύρια δολάρια, προκειμένου να νιώσει για τα καλά τη “γλύκα των μνημονίων”.
Για όποιον λοιπόν έχει μια σταλιά μυαλό στο κεφάλι του, η πιο πάνω ιστορία της Ουκρανίας δίνει ένα πολύ απλό, αλλά συνάμα πολύ μεγάλο μάθημα: στο σημερινό, διψασμένο για ενέργεια, πολιτισμό, όποιος δεν έχει εγχώριους ενεργειακούς πόρους είναι γεωπολιτικά εξαρτημένος από αυτούς που ελέγχουν πηγές ενέργειας. Και η εθνική κυριαρχία αποκτά αυτομάτως περιορισμούς, που βάζουν είτε οι προμηθευτές, είτε οι ελεγκτές των καναλιών διανομής. Και θυμηθείτε πόσες φορές διέκοψε η Τουρκία τη ροή του φυσικού αερίου απ’ το Αζερμπαϊτζάν προς την Ελλάδα, επειδή ο αγωγός περνάει απ’ την Τουρκία.
Στην Ελλάδα έχουμε την ευλογία του λιγνίτη, που στήριξε τη χώρα στις προηγούμενες πετρελαϊκές κρίσεις και μπορεί να συνεχίσει να τη στηρίζει και στο μέλλον, αφού αποθέματα έχουμε, στους πολιτικούς κολλάμε. Οποιαδήποτε πολιτική έμμεσης απαξίωσης λιγνιτικών αποθεμάτων δεν συνιστά απλά ανοησία, συνιστά εθνικό έγκλημα σε βάρος τόσο της σημερινής όσο και των επόμενων γενεών. Η πολιτική της σαλαμοποίησης της ΔΕΗ συντελεί στη μη ορθολογική εκμετάλλευση των κοιτασμάτων, κανείς δεν έκατσε ν’ ασχοληθεί σοβαρά με τη στρατηγική της αξιοποίησης των αποθεμάτων, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το άρον-άρον ξεπούλημα. Π.χ. υπάρχει το βασικό ερώτημα, τουλάχιστον για τους υπουργούς Στουρνάρα και Μανιάτη, που υπογράφουν το νομοσχέδιο της “μικρής” ΔΕΗ: τι θα γίνουν σε λίγα χρόνια οι μεγάλοι καδοφόροι εκσκαφείς του λιγνιτωρυχείου Αμυνταίου, οι μεγαλύτεροι της χώρας; Θα μετατραπούν σε σκραπ; Και μόνο αυτό είναι λόγος για να στηθεί Ειδικό Δικαστήριο, αφού θα πρόκειται για συνειδητή απαξίωση περιουσίας πληρωμένης απ’ τον Ελληνικό λαό, όχι από κάποιο ιδιώτη! Στα ειδικά αυτά μηχανήματα δεν τίθεται θέμα λογιστικής απόσβεσης, πρόκειται για εξοπλισμό που έχει πολύ σημαντική διάρκεια ζωής, μεγάλη παραμένουσα αξία και αξιόπιστη λειτουργική ικανότητα, για πολλά-πολλά χρόνια μετά την 25ετή λογιστική απόσβεση. Στη Γερμανία, χώρα που λειτουργούν οι θεσμοί πολύ καλύτερα απ’ τη μνημονιακή Ελλάδα, διατηρούν σε λειτουργία καδοφόρο εκσκαφέα κατασκευής του 1958, τι θα γίνουν οι εκσκαφείς του Αμυνταίου, κατασκευής στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και αρχές δεκαετίας 1990; Σε μια χώρα που η δικαιοσύνη λειτουργεί τυφλά όταν κάποιος κλέψει ένα κουλούρι επειδή πεινάει, πότε θα δούμε να λειτουργεί όταν κάποιος με “λευκό κολλάρο” “κλέψει” μερικές δεκάδες εκατομμύρια;
Μακάρι τουλάχιστον να βρούμε υδρογονάνθρακες νότια της Κρήτης, στο Ιόνιο και όπου αλλού υπάρχουν, γιατί κι αυτοί θα είναι εγχώριοι ενεργειακοί πόροι, που δίνουν αξιόπιστη ενέργεια, όχι σαν τα αιολικά με τη μεγάλη στοχαστικότητα ή τα Φ/Β, που το βράδυ είναι ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό. Να μην ξεχνάμε όμως ότι οι υδρογονάνθρακες είναι παιχνίδι των “μεγάλων παιδιών”, γι’ αυτό και, αν θυμάστε, ο Παπανδρέου, το Μάιο 2010, ανακοίνωσε την είσοδο της χώρας στο μνημόνιο απ’ το Καστελόριζο, όχι το Μαξίμου. Δεν πήγε μέχρι εκεί για να δοκιμάσει την τοπική ρεβιθόπιτα ή για ψαράκι, πήγε λόγω της σημασίας που έχει το Καστελόριζο στην οριοθέτηση της Ελληνικής ΑΟΖ. Όλοι οι πολιτικοί ήξεραν, τουλάχιστον απ’ το 2008, για τους υδρογονάνθρακες στην Ανατολική Μεσόγειο, οι λαοί τα μαθαίνουν πάντα τελευταίοι. Τι έχουν συμφωνήσει λοιπόν οι πολιτικοί μας με τους δανειστές; Τι νέα “εθνική επιτυχία” ετοιμάζονται να μας “πουλήσουν” πάλι;
Τα λινκς τεκμηρίωσης βρίσκονται στο http://greeklignite.blogspot.gr/2014/04/blog-post_2.html και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite!