Γιατί οι κομματικοί αρχηγοί φοβήθηκαν τις προσωπικότητες για τα ευρωψηφοδέλτια;

Όπως πολύ σωστά έχει επισημανθεί, οι 21 ευρωβουλευτές που θα εκλεγούν, ουσιαστικά θα αποτελέσουν τους μελλοντικούς ηγέτες στα κόμματά τους.
Η επισήμανση αυτή είναι πέρα για πέρα σωστή. Αυτή τη φορά η Ελλάδα γίνεται ολόκληρη μια εκλογική περιφέρεια και οι ευρωβουλευτές που θα εκλεγούν θα ψηφιστούν άμεσα από τους πολίτες όλων των νομών και όχι μόνο ενός νομού, όπως οι βουλευτές. Επομένως θα έχουν αυξημένο πολιτικό κύρος, ακόμα και απέναντι στους νυν κομματικούς αρχηγούς που προέρχονται μόνο από έναν νομό. Ταυτόχρονα θα αποκτήσουν στις Βρυξέλλες διεθνείς επαφές και διεθνή αναγνώριση. Στην ουσία δηλαδή θα μετατραπούν σε μελλοντικούς ηγέτες στα αντίστοιχα κόμματά τους. 
 Αυτό προφανώς δεν το θέλουν με τίποτα οι νυν κομματικοί αρχηγοί και γενικά οι κομματικές ελίτ. Για το λόγο αυτό επιλέχθηκαν προβεβλημένα μεν άτομα (για να φέρουν όσο το δυνατόν περισσότερες ψήφους), αλλά ταυτόχρονα άτομα χωρίς ιδιαίτερο πολιτικό βάρος και χωρίς προοπτική εξέλιξης σε ηγέτες. Αθλητές, τραγουδιστές, ηθοποιοί, δημοσιογράφοι, κρατικοδίαιτοι άχρωμοι καθηγητές και κάποιοι άχρωμοι άγνωστοι για ξεκάρφωμα, δεν αποτελούν κίνδυνο για το κομματικό κατεστημένο. Είναι απλά λουσάτα αναλώσιμα.
 Είδατε μήπως κανένα κόμμα να ζητά από τα απλά μέλη του να εκλέξουν με δημοκρατικές ψηφοφορίες τους υποψήφιους; Όχι βέβαια, γιατί αυτό θα αφαιρούσε την σχετική εξουσία του κομματικού αρχηγού και στην ουσία θα δημιουργούσε τους μελλοντικούς κομματικούς ηγέτες.
Ποιος χάνει τελικά; Χάνει η Ελλάδα, η οποία δεν στέλνει στην Ευρωβουλή ικανούς πολιτικούς που θα εργάζονταν, θεμιτά μεν μέσα από τη δική τους προβολή, τελικά όμως για το καλό της χώρας. Αντί γι’ αυτό θα στείλουμε έξω έναν «πολιτικό θίασο», υποβαθμίζοντας και θυσιάζοντας για μία ακόμα φορά την ίδια την Ελλάδα, προκειμένου να μην κινδυνεύσουν οι ανασφαλείς καρέκλες των κομματικών αρχηγών. Όσοι δεν βλέπουμε την συγκεκριμένη κακοδαιμονία του συστήματος, προφανώς έχουμε πολιτικό στραβισμό.
Πέτρος  Χασάπης