"Δεν ήταν παρένθεση η δικτατορία, που έκλεισε και πάει."

….έγραφε η “ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΉ” της 21ης Απριλίου 1996.
Οι αναφορές των ΜΜΕ -στην θλιβερή επέτειο- ήταν  σήμερα λιγοστές, συγκριτικά με άλλα χρόνια ….δεν παρουσιάζει φαίνεται ενδιαφέρον το θέμα!
Η “οικονομική χούντα” που έχει κάνει την κοινωνία να

παραμιλάει ….κατάφερε να αμβλύνει και τις “μνήμες” του Ελληνικού λαού.
Οι κάθε μορφής διορισμένοι από την κυβέρνηση δικτατορίσκοι -με “Χάρη Θεού”- ….εφαρμόζουν με υπερβάλλοντα ζήλο ….τις επιταγές της παγκόσμιας οικονομικής-σιωνιστικής ολιγαρχίας.
Είναι σαν να “συγκρίνουμε το γατάκι με την τίγρη”
Αντέδρασα κοσμίως -λόγω της ημέρας- αλλά αυτή του η φράση δεν σας κρύβω ότι με έβαλε σε σκέψεις και συγκρίσεις….
Στην συνημμένη ΦΩΤΟ υπάρχει ολόκληρο το κείμενο ….με το κεντρικό θέμα για την “επέτειο” ….και τις “ιδιότυπες” θέσεις και απόψεις της εφημερίδας.
Αποσπάσματα:
— “O Στυλιανός Πατακός έμοιαζε με τα νήπια εκείνα, που στα χέρια τους κρατούν χειροβομβίδες. Ήταν η πολύ επικίνδυνη κωμική πλευρά του πραξικοπήματος. Ζει από χρόνια ελεύθερος και εκκλησιάζεται, κάθε Κυριακή, κάπου στα Κάτω Πατήσια.”
— “H δικτατορία και ιδιαίτερα στη δεύτερη φάση της (Iωαννίδης) ευθύνεται στο ακέραιο για την κατάληψη και την κατοχή της μισής Κύπρου από τα τουρκικά στρατεύματα. Πρώτον γιατί την προκάλεσε (από βλακεία έστω) και δεύτερον γιατί δεν πολέμησε και έτσι εξέθεσε ολόκληρο το Σώμα των Αξιωματικών.”
— “Η αποκατάσταση της Δημοκρατίας πήρε τελικά τον χαρακτήρα μιας γιγαντιαίας παλιννόστησης προδικτατορικών καταστάσεων και συνηθειών η οποία και συνεχίζεται ως τις μέρες μας. Είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι η Δημοκρατία αποκαταστάθηκε αναίμακτα, με μόνα θύματα τους πρωταιτίους. Είναι επίσης εξαιρετικά θετικό ότι δεν σημειώθηκαν ευρύτερες εκκαθαρίσεις στις Ένοπλες Δυνάμεις και στον κρατικό μηχανισμό. Tέλος, αποκτήσαμε ένα απ τα πιο δημοκρατικά Συντάγματα της Eυρώπης. Σ’ αυτό το ενθουσιώδες κλίμα αποκαταστάσεως της Δημοκρατίας, βρήκε την ευκαιρία να αποκατασταθεί ο παλαιοκομματισμός, η πολιτικάντικη νοοτροπία, η χωρίς όρια δημοκοπία, η εθνοκαπηλία, ο διχασμός των πολιτών σε «αντιστασιακούς» και μη, σε «προοδευτικούς» και «αντιδραστικούς» πάνω σε ψεύτικη βάση, η ρουσφετολογία και (προπαντός) η αχαλίνωτη εξαπάτηση του λαού με υποσχέσεις και φονικές παροχές που υπονόμευσαν την πορεία της χώρας.
Είναι πράγματι θαύμα (και εντελώς παράδοξο) πώς μέσα σ’ αυτήν την γενικευμένη παλιννόστηση (και όχι αναγέννηση) ο μόνος θεσμός που έμεινε απ’ έξω ήταν η Βασιλεία, ο ηγέτης του παλαιοκομματισμού.”
“Δεν ήταν λοιπόν παρένθεση η
“Ήταν σύμπτωμα της πολιτικής παθογένειας η οποία προϋπήρχε και συνεχίζεται. O λαός και ιδιαίτερα οι νέοι είχαν συσσωρεύσει  όνειρα και ελπίδες και δέχθηκαν την αποκατάσταση της Δημοκρατίας με ασυγκράτητο ενθουσιασμό. Σήμερα, η κούραση και η απογοήτευση εκφράζονται πολιτικά με μια βαθιά αδιαφορία για την πολιτική και τους πολιτικούς.”
 ΓΔ