Ο μόνος πραγματικός αντίπαλος των παγκόσμιων μορφών διακυβέρνησης είναι το έθνος.
Αν οι ηγεσίες της αριστεράς ήταν ξεκάθαρα εναντίον της παγκόσμιας διακυβέρνησης, ή έστω εναντίον της νεο-ναζιστο-γερμανικής Ευρ. Ενωσης, θα ήταν ξεκάθαρα υπέρ του έθνους, του εθνικού κράτους και της εθνικής του κυριαρχίας. Θα ήταν πρόμαχοι και υπερασπιστές του.
Οι ηγεσίες της αριστεράς, και έχουν πείσει και αρκετούς από τους ψηφοφόρους τους, είναι ξεκάθαρα υπέρ των υπερ-εθνικών μορφών διακυβέρνησης, όπως η ΕΕ. Γι’ αυτό και μάχονται το έθνος, το δυσφημούν, και υπονομεύουν την εθνική του κυριαρχία.
Πλαγίως δηλαδή και ταυτοχρόνως μάχονται και τις προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες μπορεί να συγκροτηθεί το έθνος από εν δυνάμει πολιτικό σώμα που είναι τώρα, σε θεσμισμένο πολιτικό σώμα. Να μπορέσει γίνει το έθνος, το εθνικό εκλογικό σώμα, θεσμός του πολιτεύματος. Δήμος. Να απαιτήσει δηλαδή δημοκρατία.
Διότι ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΩΜΑ.
Δεν είναι λοιπόν μόνο καλοί ολιγαρχικοί εκεί στις ηγεσίες της αριστεράς. Είναι καλοί και στην απόκρυψη και την παραπλάνηση.
Θραξ Αναρμόδιος