Γιατί δεν θα πάρουμε συντάξεις ;
Η αρχή των κοινωνικών συντάξεων εμφανίστηκε στην Χώρα το 1836 με το Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο να πρωτοστατεί στην δημιουργία αποθεματικών για την κάλυψη των όσων αποστρατεύονταν από την ενεργό δράση.
Το όλο εγχείρημα προωθήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα από την Β. Αναθεωρητική Βουλή (1911-1923) όπου καθιερώθηκε ως θεσμός, ενώ το 1937 δημιουργήθηκε το Ι.Κ.Α.
Σταδιακά δημιουργήθηκαν και άλλα ταμεία, από άλλες ομάδες εργαζομένων και φθάνουμε στο 1947 όπου, σε έντοκους λογαριασμούς σε διάφορες Εμπορικές τράπεζες τηρούσαν κονδύλια εκ ποσού περί τα 50 δις δραχμές, έχοντα ως επιτόκιο (σε μέσο όρο) το 2%. Τα περισσότερα εξ αυτών δε ήσαν
κατατεθειμένα στην Εθνική τράπεζα.
Τα κονδύλια αυτά χρησιμοποιούνταν μεταξύ των άλλων και για το κτίσιμο κατοικιών (για την στέγαση ασφαλισμένων εργατών και ιδιωτικών υπαλλήλων). Ενδεικτικά, το Έτσι το 1947 αγοράστηκαν 10 ακίνητα συνολικής αξίας 15 δισεκατομμυρίων δραχμών (εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, φύλλο της 14ης Σεπτεμβρίου 1947).
Την 30η Δεκεμβρίου 1950 δημοσιεύτηκε ο υπ’ αριθ. 1611 Αναγκαστικός Νόμος που καθόριζε ότι από την 1η Ιανουαρίου 1951 «όλα τα επενδυόμενα υπό μορφή εντόκου καταθέσεως κεφάλαια των Ασφαλιστικών Ταμείων παρακατατίθενται υποχρεωτικώς εις την Τράπεζαν της Ελλάδος» (εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, φύλλο της 11ης Μαρτίου 1951).
Οι όροι της κατάθεσης ήταν δυσμενείς για τα Ασφαλιστικά Ταμεία. Ένα μέρος από τα κατατεθειμένα χρήματά τους θα ήταν άτοκο, ενώ το υπόλοιπο τοκιζόταν με 6%. Η Τράπεζα της Ελλάδας θα παραχωρούσε τα χρήματα αυτά στις εμπορικές τράπεζες και αυτές με τη σειρά τους θα τα δάνειζαν σε βιομηχάνους, σε εμπόρους και άλλους επιχειρηματίες με πολύ υψηλότερο τόκο.
Το 1952 κατατέθηκε στη Βουλή νομοσχέδιο, με το οποίο προβλεπόταν ο δανεισμός του ελληνικού Δημοσίου από τα διαθέσιμα (: τα άτοκα κεφάλαια) των Ασφαλιστικών Ταμείων μέσω της Τράπεζας της Ελλάδας. Όμως ύστερα από την καθολική αντίδραση των Διοικητικών Συμβουλίων τους αναγκάστηκε ο υπουργός Οικονομικών να αποσύρει το σχετικό νομοσχέδιο (εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, φύλλο της 25ης Μαρτίου 1952).
Από εκεί και πέρα, αρχίζει η οικονομική αιμορραγία των ταμείων όπου, το 1978, από το ποσό που ήταν κατατεθειμένο στην Τράπεζα της Ελλάδας (εκατοντάδες δισεκατομμύρια) μόνο 38 δισεκατομμύρια τοκίζονταν με 6%, ενώ τα υπόλοιπα ήταν άτοκα, με την αιτιολογία ότι δήθεν χρησίμευαν ως «ταμείο κινήσεως» των Ασφαλιστικών Οργανισμών. Το τεράστιο αυτό κεφάλαιο απέφερε στα Ταμεία τόκο 2,3 δισεκατομμύρια δραχμές. Αν ληφθεί όμως υπ’ όψη ότι το 1978 ο πληθωρισμός ανερχόταν σε 13,5% – 14%, γίνεται φανερό ότι ο λογαριασμός παρουσίασε ζημιά περίπου 8 δισεκατομμύρια δρχ.
Την ίδια εποχή (1978) η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή πήρε απόφαση ερήμην των εργαζομένων η επένδυση επένδυση αποθεματικών των ταμείων σε χρηματιστηριακούς τίτλους (αγορά μετοχών και αμοιβαίων κεφαλαίων). Σημαντικό τμήμα αυτών των ποσών τοποθετήθηκαν σε μετοχές της θυγατρικής της ΕΤΒΑ, της Ελληνικής Εταιρείας Επενδύσεων Χαρτοφυλακίου
Τότε ο υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών Γ. Αποστολάτος στα Συμβούλια όλων των Ταμείων της δικής του αρμοδιότητας πέταξε το εξής δόλωμα :
1. Οι επενδύσεις σε εταιρείες Χαρτοφυλακίου και Αμοιβαίων Κεφαλαίων απαλλάσσονταν από τη φορολογία και
2. Η συνολική μέση απόδοση της μετοχής της Ελληνικής Εταιρείας Επενδύσεων Χαρτοφυλακίου Α.Ε. ήταν 19, 13%.
Παρά τις ελάχιστες αντιδράσεις και επερωτήσεις βουλευτών της αντιπολίτευσης (σ.σ. βλέπε κοκορομαχίες) για το χαμηλό επιτόκιο ή και το μηδενικό που δυνάμει του οποίου εκτοκίζονταν τα ποσά των ταμείων (πλέον των απωλειών από τον σημαντικότατο πληθωρισμό της εποχής που επιβάρυνε σημαντικά τις ζημίες των ταμείων και των εργαζομένων) (εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, φύλλο της 18ης Οκτωβρίου 1980), η ζημιά είχε ήδη συντελεστεί, προς όφελος (καθαρά) των θαλασσοδανείων των μεγαλοεπιχειρηματιών, όπου … παραδόξως δεν εξόφλησαν ή δηλώνοντας πτωχοί, δεν πλήρωσαν τίποτα, κλέβοντας (ουσιαστικά) τον κόπο των εργαζομένων.
Οι κυβερνήσεις, διορίζοντας ως Διοικητές τους διάφορους πολιτευτές, είχαν τη δυνατότητα να δανείζονται από αυτά μεγάλα χρηματικά ποσά με αντάλλαγμα «τοξικά» ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου.
Μετά άρχισε όμως η μεγάλη κατρακύλα.
Στο διάστημα 2005 – 2007 οκτώ δομημένα ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου, συνολικής αξίας 1,8 δισεκατομμυρίων ευρώ, αγοράστηκαν από ελληνικά Ασφαλιστικά Ταμεία, (σσΟ: Μετά την κατακραυγή αντιστράφηκαν οι πωλήσεις χωρίς ζημιά για το δημόσιο).
Όμως είναι γνωστή η ζημιά που υπέστησαν το Μάρτιο του 2012 με το P.S.I., ελληνιστί το «κούρεμα» των ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου, το οποίο ο τότε υπουργός Οικονομικών το παρουσίασε ως επιτυχία του. Τότε έχασαν 13 δισεκατομμύρια ευρώ ( το 53% της αξίας των ομολόγων του Δημοσίου που είχαν στην κατοχή τους).
Και όλα αυτά τα χρόνια Αδελφέ μου από τα δύο κόμματα που εναλλάσσονταν στην εξουσία, (: πασοκ – νουδου) που … ήσαν αι μωραί παρθέναι που αλληλοκαλύπτονταν ως (στην πραγματικότητα) οι δύο πλευρές του ιδίου νομίσματος, που … δεν ήξεραν, δεν άκουγαν …
Για να βγαίνουν πλέον οι άδωνις και ο ροβέρτος σπυρόπουλος, (και τα αφεντικά τους) με ύφος 1000 καρδιναλίων και να μας λένε … όσα μας λένε !
Από άτομα που εξακολουθούν να υποτιμούν την νοημοσύνη μας με “ποτάμια” και “ελιές” και λέγοντας ενίοτε : δεν θα απολογηθώ για όσα έκαναν άλλοι, την ίδια ώρα που ήσαν, είναι και θα μείνουν παιδιά του ΙΔΙΟΥ πειραματικού (: κομματικού) σωλήνα !!!
Γιώργος Θ. Κανελλάκης
Η αρχή των κοινωνικών συντάξεων εμφανίστηκε στην Χώρα το 1836 με το Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο να πρωτοστατεί στην δημιουργία αποθεματικών για την κάλυψη των όσων αποστρατεύονταν από την ενεργό δράση.