Όταν ΕΣΥ σηκώνεις κατ’ απόλυτη προτεραιότητα και σε βαθμό δυσανάλογο με ό,τι σου αναλογεί, τα βάρη της Κρίσης, τότε, μη λες ότι «είναι άδικα τα μέτρα».
Να λες : «Με ληστεύουν, με κλέβουν»! Να χρησιμοποιείς τις σωστές λέξεις, είναι σημαντικό.
Όταν ΕΣΥ καλείσαι να θυσιάσεις τη ζωή σου εν ονόματι του «κοινού καλού», κατ’ απόλυτη προτεραιότητα και σε βαθμό δυσανάλογο με ό,τι σου αναλογεί, μη λες ότι σε αδικούν.
Να λες : «Με δολοφονούν εν ονόματι και προς όφελος ΤΩΝ ΛΙΓΩΝ»! Είναι σημαντικό να ξεχωρίζεις για ποιους θυσιάζεσαι.
Όταν ΕΣΥ καλείσαι να θυσιάσεις εξόν απ΄ τη ζωή σου, εν ονόματι του
(δήθεν) «κοινού καλού», και τη ζωή των παιδιών σου και των εγγονών σου, κατ’ απόλυτη προτεραιότητα και σε βαθμό δυσανάλογο με ό,τι σου αναλογεί, μη λες ότι σε λυγίζουν μέτρα σκληρά.
Να λες : «Με λυγίζουν τα άδικα μέτρα»!
Όταν σου μιλούν για μέτρα σκληρά να θυμάσαι πάντα τούτο :
Τα μέτρα είναι ΔΕΝ είναι σκληρά ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, και ΠΟΛΛΟΙ ΛΙΓΟΙ με πλούτο τεράστιο και εισοδήματα μυθώδη, συνεισφέρουν ΔΥΣΑΝΑΛΟΓΑ ΛΙΓΟΤΕΡΑ αναφορικά με τις πραγματικές τους δυνατότητες.
Όταν σου μιλούν για μέτρα σκληρά να θυμάσαι πάντα τούτο :
Τα μέτρα είναι ΔΕΝ είναι σκληρά ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, και ΠΟΛΛΟΙ ΛΙΓΟΙ με πλούτο τεράστιο και εισοδήματα μυθώδη, ΑΠΟΚΤΗΜΕΝΑ ΠΑΡΑΝΟΜΑ σε βαθμό που κατά περίπτωση μπορεί να αφορά και το σύνολό τους, όχι μόνο ΔΕΝ συνεισφέρουν ΑΝΑΛΟΓΑ έστω μ’ αυτόν τον παράνομο πλούτο και εισόδημά τους, μα απολαμβάνουν την έγνοια και προστασία της εξουσίας όταν εσύ καταλήγεις στη φυλακή για μερικά ψωροχιλιάρικα οφειλής στο Δημόσιο, όχι διότι δεν θέλησες να τα δώσεις, μα γιατί ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ δεν μπορείς.
Όταν σου μιλούν, επομένως, για μέτρα σκληρά όπως παραπάνω, να λες πάντα :
«Είστε άθλιοι, το λιγότερο, είστε δολοφόνοι των ψυχών μας σε αρκετές άλλες περιπτώσεις, και ενίοτε της ίδιας μας της ζωής»!
Και όταν σου μιλούν ότι τα μέτρα αυτά ΕΞΟΝ από άδικα είναι και αναγκαία, να λες :
«Είστε κατάπτυστοι, είστε ολετήρες της Δημοκρατίας και βιαστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων! Διότι μόνο τέτοιας ποιότητας εξουσία μπορεί να μην ερυθριά, τουλάχιστον αυτό, όταν παραδέχεται ότι δεν είναι σε θέση να λαμβάνει μέτρα έστω σκληρά ΑΛΛΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΙΚΑΙΑ»!
Όμως την ίδια στιγμή :
Όταν βαρυγκωμάς για την αδικία που ΣΟΥ γίνεται, περισσότερο κι από το οικονομικό βάρος των άθλιων μέτρων, να θυμάσαι πάντα τούτο : Δεν θα είχαν καμία εξουσία όλοι αυτοί, ΑΝ ΕΣΥ δεν τους την παρείχες!
ΣΟΥ έκλεψαν τη ζωή!
ΣΟΥ έκλεψαν τη ζωή;
Κι όμως!
Θαρρώ ότι άνοιξες μονάχος τη πόρτα του σπιτιού σου στους κλέφτες του βίου σου.
Μπορώ αυτό να το δικαιολογήσω μια φορά, ότι σε ξεγέλασαν.
Μπορώ να το δικαιολογήσω και δεύτερη φορά, ότι σε ξεγέλασαν και πάλι.
Μπορώ να το δικαιολογήσω, κόντρα σε ό,τι λέει το γνωστό γνωμικό, και τρίτη φορά ότι ξανά σε ξεγέλασαν.
Να το δικαιολογήσω και τέταρτη φορά; Ας το κάνω και τούτο.
Όμως, από δω και πέρα, κανείς δεν σε ξεγελά : είναι επιλογή σου να τους ανοίγεις τη πόρτα του σπιτιού σου, αν το συνεχίζεις να το κάνεις.
Δεν μπορώ να στο απαγορέψω : με ποια δύναμη ή εξουσία άραγε;
Όμως, από δω και πέρα, δεν μπορείς να ξεγελάς και κανέναν.
Και κυρίως τον εαυτό σου.
Άλλωστε δεν είναι πρώτη φορά, ιστορικά, που η Αθλιότητα αναρριχάται και καταλαμβάνει την εξουσία, στο τόπο μας μα και σε άλλες χώρες και λαούς, στηριζόμενη ακριβώς στα θύματά της, με τη ψήφο των θυμάτων της.
Όμως δεν είναι του παρόντος άρθρου να εξηγήσουμε το πώς και γιατί συμβαίνει τούτη η φαινομενική μονάχα παραδοξότητα.
Εδώ, απευθύνομαι σε όσους συνειδητά θεωρούν ότι βρίσκονται υπό την εξουσία μιας Αθλιότητας, και συνειδητά προσπαθούν να απαλλαγούν απ’ αυτή, για να πω τελειώνοντας :
Η ώρα των λαθών τελειώνει.
Η ώρα των ανέμελων επιλογών τελειώνει.
Η ώρα που θα γίνει η ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΗ ΖΩΗ επιλογή, με ποιους θα πάμε και ποιους θ’ αφήσουμε, πλησιάζει.
Μας είχε δοθεί και στις προηγούμενες εκλογές να πάρουμε τούτη την ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΗ ΖΩΗ απόφαση, μα δεν το κάναμε.
Αν μέχρι τώρα τα λάθη που έγιναν μας έστειλαν στην εξαθλίωση, ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΛΑΘΟΣ, Σ’ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΑΝ ΓΙΝΕΙ, δηλαδή, να ξαναδώσουμε πνοή στα πανιά του καραβιού της Αθλιότητας του Παλαιοκομματισμού, θα μας στείλει στον αφανισμό.
Οι επικείμενες εκλογές, αν έχουν ένα νόημα, είναι τούτο : να μπει ένας πάτος στο βαρέλι της μιζέριας, στο οποίο βουλιάζουμε.
Ένας πάτος ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ, και λέγοντας ΠΑΤΟΣ εννοώ τούτο : όχι με λόγια, μα με ΝΟΜΟ, να καθοριστεί ότι ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΜΕΙΩΣΗ ΜΙΣΘΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ, ΚΑΝΕΙΣ ΝΕΟΣ ΦΟΡΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΣΤΑ ΑΚΙΝΗΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΑΣ ΤΑΞΗΣ, ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΠΟΡΡΥΘΜΙΣΗ.
Είναι σημαντικό να ΝΟΜΟΘΕΤΗΘΕΙ αυτός ο «πάτος», ώστε όλοι να γνωρίζουμε ότι από αύριο, αλλάζουμε σελίδα.
Διότι αλλαγή σελίδας ΔΕΝ πρόκειται να υπάρξει, αν προηγούμενα δεν «χτυπήσουμε» ΤΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ πάτο, μετά από μια ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΤΩΣΗ που είχαμε τα τέσσερα προηγούμενα χρόνια.
Τον «πάτο» δεν θα τον καθορίσουν οι αγορές και κανείς δανειστής : ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΘΟΡΙΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ.
Και από εκεί και πέρα, πρέπει να έρθει η ΤΑΧΕΙΑ ανάκαμψη, και η σταδιακή πλην γρήγορη επαναφορά των πραγμάτων στην προτεραία τους (προ Κρίσης) θέση, σαν πρώτο βήμα.
Ταχεία ανάκαμψη;
Βεβαίως!
Διότι αν για να κόψουν (δηλαδή κλέψουν) μισθούς και συντάξεις, αν για να επιβάλλουν την σκληρή φορολογική λεηλασία, ώστε να προέλθει και από εκείνο το «μέτωπο» η λεηλασία σε βάρος των περιουσιών και εισοδημάτων ΚΥΡΙΩΣ των ΣΥΝΗΘΩΝ ΥΠΟΖΥΓΙΩΝ, αν για να καταπατήσουν κεκτημένα στο ζήτημα της κοινωνικής πρόνοιας και των εργασιακών δικαιωμάτων, δεν χρειάστηκαν παρά λίγες ώρες ΔΗΘΕΝ κοινοβουλευτικής συζήτησης και εν συνεχεία έγκρισης των ληστρικών μνημονιακών νόμων, ερωτώ :
Γιατί να χρειαστούν χρόνια και ζαμάνια για να έρθουμε στα ίσα μας;
Δεν είναι όλα σχεδόν τα πολιτικά κόμματα που μιλάνε για τη μεγαλοφοροδιαφυγή;
Γνωρίζουν πράγματα και πρόσωπα ή μας πουλάνε παραμύθια;
Αν γνωρίζουν, ερωτώ : ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΠΑΡΑΠΕΜΦΘΕΙ Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΣΑ ΟΦΕΙΛΟΥΝ;
Δεν είναι όλα σχεδόν τα πολιτικά κόμματα που μιλάνε για τη μεγαλοδιαπλοκή;
Γνωρίζουν πράγματα και πρόσωπα ή μας πουλάνε παραμύθια;
Αν γνωρίζουν, ερωτώ : ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΠΑΡΑΠΕΜΦΘΕΙ Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΣΑ ΟΦΕΙΛΟΥΝ;
Δεν είναι όλα σχεδόν τα πολιτικά κόμματα που μιλάνε για κυκλώματα σε κάθε σχεδόν δραστηριότητα του «επιχειρείν», σε καύσιμα, φάρμακα, τσιγάρα, κ.λπ.;
Γνωρίζουν πράγματα και πρόσωπα ή μας πουλάνε παραμύθια;
Αν γνωρίζουν, ερωτώ : ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΠΑΡΑΠΕΜΦΘΕΙ Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΣΑ ΟΦΕΙΛΟΥΝ;
Και ας δώσω και μια απάντηση που ταυτόχρονα τη θέτω και ως πρόβλεψη :
Αν η πρώτη αντιμνημονιακή κυβέρνηση που προκύψει στο τόπο, όταν προκύψει, δεν επιληφθεί και κυρίως δεν εισπράξει τεράστια όντως ποσά από πηγές όπως οι παραπάνω ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΑ ΕΙΣΠΡΑΞΕΙ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ, μέσα ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ της διακυβέρνησής της, και λέγοντας «πρώτο διάστημα» ΔΕΝ εννοώ μετά ένα χρόνο, πόσο μάλλον αργότερα, τότε, στοιχηματίζω, ΔΕΝ πρόκειται να εισπράξει ΤΊΠΟΤΑ αργότερα, τα βάρη θα ξαναπέσουν ΣΤΑ ΣΥΝΗΘΗ ΥΠΟΖΥΓΙΑ, ακόμα κι αν τα βάρη αυτά μειωθούν, και βεβαίως και κατανεμηθούν δικαιότερα, ΤΟΤΕ, θα αναμένω να ξαναδώ το θλιβερό όσο και άθλιο έργο της θυσίας κάποιων Ιφιγενειών, για να δείξουν ότι κάτι τάχατες κινείται προς την κατεύθυνση των «ισχυρών» του τόπου αυτού : όμως, δεν θα είναι παρά μια νέα φαρσοκωμωδία, σαν αυτές, που στα εξήντα πια χρόνια μου, έχω δει ουκ ολίγες…