Πρωί της Κυριακής του Θωμά. Η Αθήνα ξυπνά ανήσυχη από τα γερμανικά άρματα που την καταλαμβάνουν.
Ο ίλαρχος Γιακόμπ και ο υπολοχαγός Ελίτς υψώνουν την γερμανική σημαία στην Ακρόπολη και το αναγγέλλουν στον Χίτλερ. Τσόντα από κοντά και οι Ιταλοί που ο στρατάρχης Λίστ δεν τους θέλει στη νικητήρια παρέλαση. Όμως επεμβαίνει ο Μουσολίνι. Η παρέλαση γίνεται με τα κλειστά παράθυρα των αθηναίων και την καθολική αποχή. Το μήνυμα το πήραν οι
κατακτητές.
Η ηρωική ζωή του Κωνσταντίνου Σταυρόπουλου, του ραδιοφωνικού σταθμού Αθηνών, τρυπά το κόκαλο Γερμανών και Ιταλών.
«Έλληνες κρατήστε καλά μέσα στην ψυχή σας το πνεύμα του Μετώπου».
Αυτή η προτροπή ήταν το έναυσμα για την καθολική αντίσταση του λαού του ελληνικού που ξεκίνησε χωρίς αρχηγούς και χωρίς φόβο.
Στο μέτωπο αντιμετωπίσαμε τους εισβολείς με τα όπλα, αλλά και με την δύναμη του δίκιου για την ελευθερία μας. Σήμερα θα τους αντιμετωπίσουμε με τις ίδιες ψυχικές δυνάμεις, τα ψυχικά αποθέματα που έχουμε μέσα μας που είναι ανεξάντλητα.
Δεν υπάρχουν μορφωμένοι ή αμόρφωτοι, πλούσιοι ή φτωχοί, μικροί ή μεγάλοι. Υπάρχουν ΈΛΛΗΝΕΣ που ο καθένας μόνος του αλλά και όλοι μαζί αντιτάξαμε την άρνησή μας να υποταχθούμε.
Αυτό είναι το μεγαλείο του λαού μας.
Αυτό το μεγαλείο, αυτό το ελληνική ηθικό ανάστημα δεν ήταν δυνατόν να το αναγνωρίσουν ή να το δεχθούν οι δυνάστες μας. Γιατί από αυτές τις αστείρευτες δεξαμενές στήθηκαν τα τείχη της άρνησης και της αντίστασης σε κάθε επιβολέα. Και τα τείχη έμειναν όρθια. Γιατί δεν μπόρεσε να τα γκρεμίσει καμμιά δύναμη.
Η Ελλάδα από άκρη σε άκρη πνίγηκε στο αίμα. Η βουλιμία Γερμανών, Ιταλών και Βούλγαρων, αυτή η τριμελής «ορχήστρα», παίζοντας την απάνθρωπη παρτιτούρα της Κατοχής, προσπάθησε να πνίξει τις οιμωγές ενός λαού, του ελληνικού, γιατί δεν τον κατέβαλε, δεν τον νίκησε ουσιαστικά κι ολοκληρωτικά.
Η ελληνική θυσία χάριν της ελευθερίας και της άρνησης της υποδούλωσης ήταν η τιμή της Ελλάδας που στάθηκε φωτεινό αστέρι και αλώβητη στο αλβανικό Μέτωπο και στη Μάχη των Οχυρών.
Αρβανιτάκης Διονύσης – Για την ΟΔΥΣΣΕΙΑ