Όσοι θέλουν να δείξουν ότι οι συμβιβασμοί στις διάφορες επιτροπές τείνουν να αλλοιώνουν τα συμπεράσματα κατά αποτυχημένο και μη αποδεκτό τρόπο, λένε συχνά ότι “η καμήλα είναι ένα άλογο σχεδιασμένο από Επιτροπή”. Κάτι τέτοιο λοιπόν φαίνεται ότι συμβαίνει πλέον στην περίφημη Επιτροπή του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC), που συγκεντρώθηκε πριν το Πάσχα (5-13/4) στο Βερολίνο.
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Harvard, Robert Stavins, Συντονιστής Συγγραφέας του Κεφαλαίου 13, της Ομάδας Εργασίας 3, με θέμα “Μετριασμός (των Επιπτώσεων)” περιγράφει, στο ιστολόγιό του, το τι έγινε στο Βερολίνο, πολύ γλαφυρά, ως εξής:
“Τα τελευταία 5 χρόνια αφιέρωσα πολύ χρόνο και προσπάθεια να υπηρετήσω ως Συντονιστής του Κεφαλαίου 13, της Ομάδας Εργασίας 3, με θέμα “Μετριασμός (των Επιπτώσεων)” της Πέμπτης Έκθεσης της IPCC. Ήταν μια έντονη και ιδιαίτερα χρονοβόρα διαδικασία, η οποία κορυφώθηκε πρόσφατα σε μια εξαντλητική εβδομάδα στο Βερολίνο, στις συνόδους κυβερνητικής έγκρισης. Κάπου 195 αντιπροσωπείες χωρών συζήτησαν, αναθεώρησαν και τελικά ενέκριναν (γραμμή προς γραμμή) την “Περίληψη για τους Πολιτικούς”, η οποία συνοψίζει σε 33 σελίδες ένα κείμενο 2000 σελίδων και 15 κεφαλαίων. Αρκετοί από τους Συντονιστές Συγγραφείς, που ήταν μαζί μου παρόντες στο Βερολίνο, σχολίασαν ότι σύμφωνα με όσα έγιναν στη διάρκεια της εβδομάδας και το αποτέλεσμα που προέκυψε στο Βερολίνο, η Περίληψη …
δεν ήταν ΓΙΑ τους Πολιτικούς, αλλά ΑΠΟ τους Πολιτικούς“.
“Several of the CLAs present with me in Berlin commented that given the nature and outcome of the week, the resulting document should probably be called the Summary by Policymakers, rather than the Summary for Policymakers.”
Και στη συνέχεια ο καθηγητής Stavins δημοσιοποιεί μια επιστολή που έστειλε στους τρεις συμπροεδρεύοντες του της Ομάδας Εργασίας 3, με κοινοποίηση στην προεδρία της IPCC, προκειμένου να εκφράσει την απογοήτευσή του για όσα διαδραματίστηκαν στο Βερολίνο. Ακολουθούν χαρακτηριστικά αποσπάσματα της επιστολής, με την απόδοση αμέσως μετά:
“…nearly all delegates in the meeting demonstrated the same perspective and approach, namely that any text that was considered inconsistent with their interests and positions in multilateral negotiations was treated as unacceptable“.
“Σχεδόν όλοι οι αντιπρόσωποι στη συνάντηση επέδειξαν την ίδια οπτική και προσέγγιση, δηλαδή ότι οποιοδήποτε κείμενο θα θεωρούνταν ασύμβατο με τα συμφέροντα και τις θέσεις τους στις κοινές διαπραγματεύσεις θα κατέληγε ως μη αποδεκτό”.
“Over the course of the two hours of the contact group deliberations, it became clear that the only way the assembled government representatives would approve text for SPM.5.2 was essentially to remove all “controversial” text (that is, text that was uncomfortable for any one individual government), which meant deleting almost 75% of the text, including nearly all explications and examples under the bolded headings. In more than one instance, specific examples or sentences were removed at the will of only one or two countries, because under IPCC rules, the dissent of one country is sufficient to grind the entire approval process to a halt unless and until that country can be appeased.”
“Κατά τη διάρκεια των δίωρων δημόσιων συζητήσεων της Ομάδας Επαφής, έγινε σαφές ότι ο μόνος τρόπος ώστε οι συγκεντρωμένοι κυβερνητικοί αντιπρόσωποι θα ενέκριναν το κείμενο για το τμήμα SPM.5.2 ήταν ουσιαστικά να απαλειφθεί όλο το “αμφιλεγόμενο” κείμενο (δηλαδή κείμενο που έκανε οποιαδήποτε μεμονωμένη κυβέρνηση να αισθάνεται άβολα), το οποίο σήμαινε να απαλειφθεί περίπου 75% του κειμένου, περιλαμβανομένων σχεδόν όλων των επεξηγήσεων και παραδειγμάτων κάτω από τις κύριες επικεφαλίδες. Σε πάνω από μια περιπτώσεις, ειδικά παραδείγματα ή προτάσεις απαλείφθηκαν επειδή το ήθελαν μόνο μια ή δυο χώρες, επειδή, σύμφωνα με τους κανόνες της IPCC, η διαφωνία μιας χώρας είναι επαρκής αιτία για να σταματήσει όλη την εγκριτική διαδικασία και έως ότου αυτή η χώρα μπορεί να καθησυχαστεί”.
Και το “κερασάκι στην τούρτα” ακολουθεί:
“…the process the IPCC followed resulted in a process that built political credibility by sacrificing scientific integrity“.
“Η διαδικασία που ακολούθησε το IPCC κατέληξε σε μια διαδικασία οικοδόμησης πολιτικής αξιοπιστίας θυσιάζοντας την επιστημονική ακεραιότητα“!!!
“Likewise, the IPCC should not ask lead authors to volunteer enormous amounts of their time over multi-year periods to carry out work that will inevitably be rejected by governments in the Summary for Policymakers“.
Σε πιο ελεύθερη απόδοση, “η IPCC να μας αφήσει ήσυχους και να μη μας ξαναζαλίζει για να κάνουμε τα χατίρια των πολιτικών“.
Αυτά τα “ωραία”, που μας λέει ο καθηγητής Stavins, έρχονται σε συνέχεια των όσων μας είχε πει λίγο νωρίτερα ο καθηγητής του Παν/μίου Σάσεξ Ρίτσαρντ Τολ, που ζήτησε να αφαιρεθεί το όνομά του απ’ την έκθεση της Γιοκοχάμα στο τέλος Μαρτίου, σε συνέχεια των δημοσιευμάτων για αντιπροσωπείες που “το έκοψαν στον ύπνο” στη Γιοκοχάμα, καθώς και των αποκαλύψεων της Mail on Sunday, ότι κάποιες αναφορές στη 47 σελίδων περίληψη της Γιοκοχάμα για τους πολιτικούς ήταν “πειραγμένες”, σε σχέση με τη 2600 σελίδων έκθεση.
Και φυσικά είναι γνωστό ότι είχαν προηγηθεί το 2009 αποκαλύψεις ηλεκτρονικής αλληλογραφίας μελών της IPCC και καταγγελίες για “πειραγμένα στοιχεία”, προκειμένου να επηρεαστούν συμπεράσματα, υπόθεση που έγινε γνωστή ως “Climategate“, σε αναλογία προς το σκάνδαλο “Watergate”, που είχε κατάληξη τη μοναδική στην ιστορία παραίτηση προέδρου των ΗΠΑ.
Να δούμε όσο περνάει ο καιρός, πόσα καρφιά θα βάλουν ακόμα οι συμμετέχοντες στην IPCC επιστήμονες στο φέρετρο της αξιοπιστίας της “Κλιματικής Αλλαγής”.
Τα λινκς τεκμηρίωσης βρίσκονται στο http://greeklignite.blogspot.gr/2014/04/blog-post_28.html και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite!