…..‘’ Ένα σάλπισμα ακούστηκε μέσα από την τηλεοθόνη. Αυτή τη φορά δεν ήταν αναγγελία καμιάς στρατιωτικής νίκης, αλλά μονάχα μια ανακοίνωση από το Υπουργείο Αφθονίας:
‘’Σύντροφοι!’’ φώναξε μια νεανική φωνή. Έχουμε σπουδαία νέα για σας. Κερδίσαμε τη μάχη της παραγωγής! Οι στατιστικές για την παραγωγή όλων των ειδών των καταναλωτικών αγαθών δείχνουν ότι το βιοτικό επίπεδο ανέβηκε κατά 20 τοις εκατό σε σχέση με τον περασμένο χρόνο. Οι εργάτες βγήκαν από τα εργοστάσια και τα γραφεία και παρέλασαν μες στους δρόμους με σημαίες, εκδηλώνοντας την ευγνωμοσύνη τους στον Μεγάλο Αδελφό για την καινούρια, ευτυχισμένη ζωή που μας έφερε η σοφή ηγεσία.’’
Ο Ουίνστον ανακάτεψε με το κουτάλι του τη λιμνούλα της σάλτσας.
Σκεφτόταν με δυσφορία τις υλικές συνθήκες της ζωής. Ήταν άραγε πάντα έτσι; Το φαγητό είχε πάντα αυτή τη γεύση; Έριξε μια ματιά ολόγυρα στην καντίνα: μια ασφυκτικά γεμάτη χαμηλοτάβανη αίθουσα με τοίχους βρομισμένους από την επαφή τόσων ανθρώπινων σωμάτων. Τραπέζια και καρέκλες από μέταλλο παντού βουλιαγμένο, τόσο στριμωγμένα μεταξύ τους που ο ένας ακουμπούσε στον άλλον. Τα κουτάλια στραβωμένα. Οι δίσκοι χαραγμένοι, τα άσπρα φλιτζάνια χοντροκομμένα. Όλες οι επιφάνειες λιγδιασμένες, βρόμικες σε κάθε χαραμάδα τους και ολόγυρα αναδιδόταν μια υπόξινη ανάμεικτη μυρωδιά από κακής ποιότητας τζιν, καφέ, γιαχνί και βρώμικα ρούχα. Πάντα στο στομάχι σου και στο δέρμα σου υπήρχε ένα είδος διαμαρτυρίας, ένα αίσθημα ότι σε κοροϊδεύουν, ότι σου στερούν κάτι που δικαιούσαι. Ήταν αλήθεια ότι δεν θυμόταν τίποτε πολύ διαφορετικό. Ποτέ δεν υπήρχε αρκετή τροφή, ποτέ δεν είχε κανείς κάλτσες ή εσώρουχα που να μην ήταν γεμάτα τρύπες, τα έπιπλα ήταν πάντα καταχτυπημένα και σάπια, τα δωμάτια πάντα είχαν λιγοστή θέρμανση, ο Υπόγειος ήταν πάντα ασφυκτικά γεμάτος κόσμο. Τα σπίτια ετοιμόρροπα, το ψωμί μαυριδερό και το τσάι σπάνιο, ο καφές είχε φρικτή γεύση. Η κατάσταση ήταν αφόρητη, και όσο περνούσαν τα χρόνια και γερνούσε κανείς, τόσο πιο δυσβάσταχτη γινόταν η ζωή.
Θυμήθηκε πως μια φορά που περπατούσε σ΄έναν πολυσύχναστο δρόμο ξέσπασε ένας δυνατός θόρυβος από εκατοντάδες φωνές-γυναικείες φωνές- σ΄ένα δρομάκι λίγο πιο πέρα. Ήταν μια φοβερή κραυγή οργής και απελπισίας, ένα βαθύ, δυνατό ‘’Ωωω!’’ που αντηχούσε σαν καμπάνα. Η καρδιά του Ουίνστον σκίρτησε. Άρχισε! σκέφτηκε. Εξέγερση! Οι προλετάριοι σπάζουν τα δεσμά τους. Επιτέλους! Όταν έφτασε στο σημείο που ακούγονταν οι φωνές, είδε ένα συρφετό από διακόσιες τριακόσιες γυναίκες στριμωγμένες γύρω από τους πάγκους μιας υπαίθριας λαϊκής αγοράς. Τα πρόσωπά τους είχαν το τραγικό ύφος ναυαγών που βουλιάζουν…….
‘Δεν θα επαναστατήσουν αν δεν αποκτήσουν συνείδηση, και δε θα αποκτήσουν συνείδηση αν δεν επαναστατήσουν’’, έγραψε ο Ουίνστον στο ημερολόγιό του.
(Από το βιβλίο του ΤΖΩΡΤΖ ΟΡΓΟΥΕΛ ‘’1984’’)
Ήλθε και ξαναήλθε –προσφάτως- στην χώρα μας η μεγάλη μας αδελφή. Αυτή που μας νοιάζεται και μας πονά. Αυτή που μας παρέχει τα προς το ζην, αφιλοκερδώς και αγογγύστως.
Η ηγεσία μας ευγνωμονούσα, της παρέθεσε –ως είθισται- ένα πλουσιοπάροχο δείπνο, κάτω από τον Ιερό Βράχο. Όπως είδαμε και στα κανάλια, δεν προσέχει καθόλου την σιλουέτα της. Θρονιάστηκε στο τραπέζι και τα σάρωσε όλα! Οι σπεσιαλιτέ ήταν αγγλικού δικαίου συνταγές, λίαν επιτυχημένες και νόστιμες.
Το πρώτο πιάτο όπως διέρρευσε στον τύπο, ήταν αρνάκι στην λαδόκολλα. Οι μυστικές συνταγές των σεφ όμως, ήταν άλλες. Δεν τις μάθαμε επισήμως, αλλά ανεπισήμως τις νοιώθουμε καθημερινά στο πετσί μας. Ξέρουμε πολύ καλά ότι το φαγοπότι περιλαμβάνει ανέργους φαγωμένους λάχανο, συνταξιούχους φλαμπέ, αρρώστους σωτέ, αναπήρους στα κάρβουνα, πολυτέκνους κομμένους εσκαλόπ, λιμάνια και μαρίνες μαριναρισμένες με μυρωδικά, νησιά στο ταψί, αρχαιότητες στη λαδόκολλα κλέφτικο, ΔΕΚΟ σε δικτάκι γαρδούμπα και διάφορα άλλα εδέσματα που τα μαθαίνουμε στην πορεία.
Ευχαριστημένη από την περιποίηση, πριν αναχωρήσει από την χώρα μας η μεγάλη προστάτις μας, έδωσε τα εύσημα στους μαγείρους και τα γκαρσόνια της, αφήνοντας σαν φιλοδώρημα τις συμβουλές της για τις επικείμενες εκλογές.
Πρέπει να είμαστε –όπως είπε- καλά παιδιά, να προτιμήσουμε την σταθερότητα, την στατικότητα, το τέλμα. Σαν καλά παιδιά, μπορεί να μη φάμε το φαί μας, αλλά τουλάχιστον θα φάμε στην μάπα –όχι το λάχανο- τα γκαρσόνια της και τους σφουγγοκωλάριούς της.
Γιατί ως γνωστό, μετά από ένα πλούσιο γεύμα χρειάζονται και οι σφουγγοκωλάριοι.
Καλή ώρα όπως κάποιος σφουγγοκωλάριος που ενδημεί σαν τα σερπετά και τα αμφίβια στις όχθες των παραποτάμων.
Παίρνοντας θάρρος από την αφασία που μας δέρνει, έριξε την φαεινή ιδέα ότι για να σωθούμε και να λιγδώσει το άντερό μας, θα πρέπει να αδελφοποιηθούμε με μια γερμανική οικογένεια, η οποία θα αναλάβει την διαχείριση των οικονομικών μας.
Έτσι μετά τον έλεγχο της χώρας μας και την μετατροπή της σε αφρικανική αποικία, μετά τον ασφυκτικό, εκβιαστικό εναγκαλισμό με την ηγεσία μας, λόγω των χρηματισμών και των μιζών που τους παρείχαν, τώρα ήλθε η ώρα να εισέλθουν φανερά στα σπίτια μας.
Πολλοί είπαν ότι αυτό συνιστά κατάφωρη παραβίαση της ζωής μας. Σε μια δεύτερη ανάγνωση όμως, αυτό μπορεί να γίνει αιτία να σιάξουν τα οικονομικά μας. Με λίγη καλή θέληση και με την βοήθεια των επαϊόντων , οι οποίοι ως γνωστό έχουν την πείρα να καλυτερεύουν τον κόσμο. Τουλάχιστον δύο φορές μέχρι τώρα έχουν αλλάξει τα φώτα στην Ευρώπη, καιρός να το κάνουν και τώρα, αρχίζοντας από μας.
Πρώτα πρέπει να γίνουμε πειθαρχημένος λαός και να σεβόμαστε την ηγεσία μας σε ότι αποφασίζει. Ας παραδειγματιστούμε από την πειθαρχεία που έδειξαν οι ίδιοι, όταν ακολουθούσαν με τυφλή υποταγή τον παράφρονα Φύρερ τους στο ολοκαύτωμα των λαών.
Πως είχαν γίνει χιτλερικότεροι του Χίτλερ και πόσο ευρηματικοί στις μεθόδους εξόντωσης αθώων ανθρώπων.
Οι αδελφοποιτοί μας λοιπόν θα μας μάθουν οικονομία! Σκεφτείτε πόσα χρήματα δαπανούμε για την αγορά σαπουνιών και άλλων ειδών καθαρισμού. Με την τεχνογνωσία τους και ίσως ένα χαμηλότοκο δάνειο, μπορούμε να φτιάξουμε τις κατάλληλες εγκαταστάσεις παραγωγής σαπουνιού, στα υπόγεια των σπιτιών μας .Σαν πρώτες ύλες όλο και θα βρίσκονται στην γειτονιά τίποτε μη Άρειοι, μη αποδεκτοί από τους αδελφοποιτούς μας. Παράλληλα η λειτουργία αυτών των εγκαταστάσεων θα μας παρέχει δωρεάν θέρμανση, οπότε να, και η οικονομία στο πετρέλαιο.
Μόνο να μη μάθουν για τους υποψηφίους δημάρχους της πόλης μας, είναι κρίμα να ξεμείνουμε έτσι από δαύτους.
Οι πρώτες ύλες θα μας προσφέρουν άφθονο μαλλί για να πλέκουμε χαλιά και κιλίμια, τα οποία είναι πανάκριβα. Μόνο να μη χρησιμοποιήσουμε μαλλί από τηλεπερσόνες γιατί αυτό ως επί το πλείστον είναι τρέσες και εξτένσιον, νάιλον δηλαδή και μπορεί να πάρουμε φωτιά. Ακόμη μπορούμε να κατασκευάσουμε μόνοι μας υπέροχους δερμάτινους καναπέδες. Μόνο να προσέξουμε να μην είναι από πολιτικούς , είναι χοντρόπετσοι και δυσκολεύουν στο δούλεμα. Για να γλυτώσουμε χρήματα που σπαταλάμε για τα διάφορα μπιμπελό από όνυχα, ή για κοκάλινες γλάστρες και κασπό μπορούμε να τα φτιάξουμε μόνοι μας από ότι περισσεύει. Μόνο να μη χρησιμοποιήσουμε υλικά από μετέχοντες σε πολιτικά πάνελ, είναι άκομψοι , και εξαιρετικά θορυβώδεις για γλάστρες.
Τα φυτά μας τώρα μπορούμε να τα λιπάνουμε με το λίπασμα που θα προκύψει στο τέλος. Αυτό συνήθιζαν να κάνουν οι αξιωματούχοι τους στα στρατόπεδα, δεν άφηναν να πάει τίποτε χαμένο. Αυτό θα πει οικονομία και εφευρετικότητα.
Ακόμα και τα χρήματα που σπαταλούν πολλοί άντρες στον αγοραίο έρωτα, κι αυτά θα εξοικονομηθούν κατά τον εξής τρόπο: Οι αδελφοποιτοί μας θα τους μάθουν να νταραβερίζονται με διάφορα ζώα, σκυλιά κ.λ.π. κατά το δικό τους συνήθειο. Αν μαζευτούν πολλοί και κάνουν και κόμμα, τότε πια θα πάρουν κι επιχορήγηση από τα κρατικά ταμεία. Τι στο καλό, τα άλλα κόμματα είναι καλύτερα που παίρνουν εκατομμύρια;
Αυτό θα πει πολιτισμός και προοδευτικότητα.
Για την διατροφή μας ήδη φροντίζουν τα σουπερμάρκετ γερμανικών συμφερόντων και μας προμηθεύουν φθηνό κλαπακιασμένο αρνάκι, ή λουκάνικα και κεφτέδια αλόγου, σε καλές τιμές και άριστη ποιότητα. Και μιας και όλο και κάποια τάξη απεργών θα προσφέρει λαχανικά και φρούτα, θα μπορούμε να έχουμε δωρεάν το ξινολάχανο για την σαλάτα μας.
Τα εισιτήρια για τα ποδοσφαιρικά γήπεδα τα προσφέρουν ήδη οι γερμανοί πολίτες , όπως είπε ένας δημοσιογράφος τους. Γι αυτό άλλωστε υπήρχε τόση μαζική κάθοδος των Παοκτζήδων από την Θεσσαλονίκη, τις προάλλες, που προκάλεσε τόση αναστάτωση και καθυστερήσεις στην εθνική οδό.
Φρικάρατε με όλα αυτά; Δεν θα΄πρεπε! Εδώ δεν φρικάρετε όταν βλέπετε την παράνοια και την σχιζοφρένια στο βλέμμα τους. Δεν φρικάρετε όταν σας ληστεύουν την ζωή εν ψυχρώ, όταν σας δουλεύουν και σας φλομώνουν στο ψέμα. Όταν θα μείνετε και θα μείνουμε χωρίς πατρίδα. Όταν ανερυθρίαστα σας λένε τεμπέληδες και επιόρκους, αυτοί που δεν δούλεψαν ποτέ τους και έχουν καταπατήσει τους όρκους τους ότι θα φυλάττουν το σύνταγμα και την πατρίδα. Τους χειροκροτάτε ακόμη, τους στρώνετε στον λαιμό το καλύτερο κέντημά σας, αντί να τους σαβανώσετε.
Γι αυτό πηγαίνετε πρωί πρωί να τους ψηφίσετε. Στηθείτε στην ουρά από τις πέντε το πρωί, έτσι κι αλλιώς το στήσιμο στις ουρές θα γίνει αγαπημένη μας συνήθεια. Μόνο μη κοιτάξετε μετά στα μάτια τα παιδιά σας. Έτσι κι αλλιώς θα έχουν μεταναστεύσει. Και προπαντός μην υβρίζετε εαυτόν και μην τον φασκελώνετε. Γιατί αυτό θα αποδεικνύει ότι ήσασταν βλαμμένοι. Δεν είναι δικά μου λόγια αυτά, τα είπε ο πολιτικάντης , τηλεμαιντανός, ιδιοκτήτης γηροκομείου, που ήθελε να πουλήσουμε την Ακρόπολη, για τους ψηφοφόρους του.
Μέσα από τις τηλεοράσεις θα σας λένε ότι συντελείτε πρόοδος, θα πάρετε πλεόνασμα, θα βγούμε από το μνημόνιο, θα θα θα….
Έτσι όπως και την εποχή που περιγράφει ο Όργουελ, ο Μεγάλος Αδελφός ανήγγειλε μέσω τηλεοράσεων ότι είχε εξασφαλίσει άφθονη τροφή, ενώ ο ήρωας του βιβλίου, ο Ουίνστον έβλεπε γύρω του να τρων μόνο λίγο λάχανο, πλήρως υποταγμένοι και αφημένοι στην τύχη τους.
Γι αυτό μιας και ζούμε σε αυτό τον παρανοϊκό κόσμο, στον κόσμο που προφήτευσε ο Τζωρτζ Όργουελ, και μιας και δεν έχουμε συνείδηση της δύναμης της ψήφου μας και υπάρχει πιθανότητα πάλι να την χαραμίσουμε ,ας είμαστε έτοιμοι να πιαστούμε όλοι μαζί χέρι χέρι και να φωνάξουμε με στεντόρεια φωνή: ‘’Σε αγαπάμε Μεγάλη Αδελφή!’’
Αυτό που έκανε στο τέλος και ο Ουίνστον πριν δεχτεί την χαριστική βολή από το καθεστώς.
Με εκτίμηση ,
Αγγελική Π.