Στην αρχή μας είπαν ότι έχουμε μεγάλα ελλείμματα τα οποία πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Στο μνημόνιο μπήκαμε με δημοσιονομικό έλλειμμα στο 15,4% του ΑΕΠ, όπως το αναθεώρησε η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία μετά από καινοφανείς υπολογισμούς της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής. Τέσσερα χρόνια μνημονίου είχαν σαν αποτέλεσμα το έλλειμμα για το 2013 να διαμορφωθεί στο 12,7% του ΑΕΠ, σύμφωνα με τα δημοσιονομικά στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η ΕΛΣΤΑΤ.
Μετά μας είπαν ότι είχαμε μεγάλο χρέος και γι’
αυτό το λόγο επιβλήθηκε το μνημόνιο. Το 2009 το δημόσιο χρέος έφτανε στο 126,8 % του ΑΕΠ ή σε απόλυτα νούμερα 298 δισ ευρώ. Τέσσερα χρόνια μνημονίου είχαν το καταπληκτικό αποτέλεσμα, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας στο τέλος του 2013, να φτάσει στο 175,7% του ΑΕΠ ή στα 321,47 δισ. Ευρώ.
Μετά μας είπαν ότι το χρέος θα αναδιαρθωθεί προκειμένου να μειωθεί. Έγιναν δύο αναδιαρθώσεις, την πρώτη και μεγαλύτερη την έκανε ο Τιτανοτεράστιος Βενιζέλος και υπερηφανευόταν ότι μείωσε το χρέος 100 δισ. Ευρώ. Και το χρέος όχι μόνο δεν μειώθηκε αλλά υπάχθηκε στο σαφώς δυσμενέστερο Αγγλικό Δίκαιο και σαν να μην έφτανε αυτό έγινε, από χρέος σε ιδιώτες, διακρατικό χρέος, που το κούρεμά του περνάει μέσα από Εθνικά Κοινοβούλια.
Στα τέσσερα αυτά χρόνια του μνημονίου εμείς σαν πολίτες βιώσαμε μείωση των μισθών και των συντάξεων σε επίπεδα εξαθλίωσης, πρωτοφανή στα Παγκόσμια χρονικά αύξηση της φορολογίας, αύξηση του ποσοστού της ανεργίας σε επίπεδα απελπισίας, 5000 αυτοκτονίες συνδεδεμένες με την οικονομική κρίση, κατάρρευση της δημόσιας υγείας και μέριμνας, απαξίωση της Δημόσιας Παιδείας, υποβάθμιση της αποτρεπτικής ικανότητας των Ενόπλων Δυνάμεων (ποτέ οι Τούρκοι δεν έκοβαν τόσο εύκολα βόλτες στο Αιγαίο). Και για να γίνουν όλα αυτά χρειάστηκαν τρεις κυβερνήσεις, που εκτελούν εντολές, προερχόμενες από το εξωτερικό. Το 2012 ψηφίσαμε Σαμαρά και Βενιζέλο για να συγκυβερνήσουν και μας προέκυψε να κυβερνά η Μέρκελ με τον Τομσεν.
Με όλα αυτά η χώρα έγινε αποικία χρέους και οι πολίτες φόρου (και όχι μόνο) υποτελείς στην Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη. Όμως υπάρχει ελπίδα και η ζωή μας είναι ακόμα στα χέρια μας. Εκείνο που χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι η ζωή μας δεν είναι τηλεόραση και δεν αλλάζει από τον καναπέ με χρήση του Τηλεκοντρόλ. Η αλλαγή χρειάζεται επαγρύπνηση και αγώνα.
Πρώτο βήμα η εκδίωξη των «σκοπών» του μνημονίου, των Σαμαρά και Βενιζέλου, που έχουν τοποθετηθεί εκεί για να διαφυλάττουν τα συμφέροντα των Γερμανών και κάποιων ντόπιων Γερμανοτσολιάδων. Αυτούς πρέπει με την ψήφο μας να τους στείλουμε στα σπίτια τους και εκεί θα τους περιμένει ο Εισαγγελέας. Η λύση του δράματος περνάει πάντα μέσα από την Κάθαρση και την Τιμωρία.
Βλάσης Μανθογιάννης