Δώδεκα ερωτήσεις με επίλογο το Δωδεκάλογο του Γύφτου για τον πρωθυπουργό.

Του Παναγιώτη Τσολάκη

Εσύ δεν είσαι που έριξες την κυβέρνησή σου;

Εσύ δεν είσαι που έλεγες ότι δεν γυρνάς ούτε ως αρχηγός από εκεί που έφυγες;

Εσύ δεν είσαι που έλεγες πως μας έβαλαν σκόπιμα στο μνημόνιο και το κατήγγειλες;

Εσύ δεν είσαι που θα έφτιαχνες μία και μόνη εξεταστική για το μνημόνιο;

Εσύ δεν είσαι που συναίνεσες στο κούρεμα για να λεηλατηθούν τα ταμεία, οι ομολογιούχοι, οι μισθοί, τα εργατικά δικαιώματα και να επιβληθούν χαράτσια και φόροι που παραπέμπουν στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα;

Εσύ δεν είσαι που εκτέλεσες τα δικά σου Ζάπεια;

Εσύ δεν είσαι που μαζί με αυτούς που συγκυβερνάς και καλύπτεις, έσπρωξες στην αυτοκτονία χιλιάδες ανθρώπους, χιλιάδες στην απόλυση, χιλιάδες νέους στην μετανάστευση και την μισή Ελλάδα στην ανεργία και στην φτώχεια;

Εσύ δεν είσαι που συναίνεσες ώστε το ιδιωτικό χρέος να γίνει κρατικό και συνομιλείς και αποδέχεσαι όρους των υπαλλήλων των δανειστών;

Εσύ δεν είσαι που συγκυβερνάς με αυτούς που κατήγγειλες και σε αποκαλούσαν επάρατο και μίασμα και αποδέχτηκες τα στατιστικά στοιχεία του ελλείμματος, αδειάζοντας για άλλη μια φορά την κυβέρνηση που δήθεν υπηρετούσες;

Εσύ δεν είσαι που συναίνεσες και αποδέχτηκες την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας με μόνιμο επίτροπο στην Αθήνα και άλλους να συνυπογράφουν με δήμους και περιφέρειες;

Εσύ δεν είσαι που δέσμευσες την χώρα σου για πενήντα χρόνια, για να τρώνε την σάρκα της οι δανειστές και οι αγορές;

Εσύ δεν είσαι που έβαλες πωλητήριο στην χώρα σου και ταφόπλακα στην προσωπική ιδιοκτησία;

Αυτήν την ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ θέλεις να δημιουργήσεις;

Για εσένα και τους ομοίους σου του χθες, του παρελθόντος αλλά και του μέλλοντος έγραψε τον προφητικό δωδεκάλογο ο ποιητής που προέβλεψε την παρακμή της ελληνικής πολιτείας.

Χαρακτηρίζει την ελληνική ψυχή “παραδαρμένη από το κρίμα”, γιατί θέλει να αναφερθεί στα λάθη που οδήγησαν την Ελλάδα στο ξεπεσμό και την καταστροφή.

Οι κάμψεις και οι πτώσεις των πολιτισμών και η παρακμή των εθνών προέρχονται από την περιφρόνηση των ζωτικών στοιχείων της συντήρησης τους.

Σου θυμίζει τίποτα η παρακμή και η αποδόμηση των εθνών που επιχειρούν οι διεθνείς συσσωρευτές του κεφαλαίου σήμερα;

Ο ποιητής θέλει να ξεσηκώσει και να αφυπνίσει τις εφησυχασμένες και ναρκωμένες συνειδήσεις, να τιμωρήσει και να γιατρέψει.

Λυτρωτής σίγουρα δεν μπορεί να είναι ο δήμιος. Τιμωρός σίγουρα είναι ο λαός.

Η πατριδολατρία του Παλαμά (προς όλους αυτούς σαν τον) «εσύ δεν είσαι;» δεν εκδηλώνεται ούτε διατυμπανίζεται με πολιτικά μανιφέστα ή υιοθετήσεις ασυνάρτητων πολιτικών προγραμμάτων, αλλά με ποιητικές – ποιοτικές συνθέσεις μακράς πνοής και πολλαπλών αναζωογονητικών μηνυμάτων και κυρίως πρόβλεψης και αποτροπής απώλειας εθνικής κυριαρχίας και ανθρωπιστικών αξιών…