ΤΟ “ΠΟΤΑΜΙ” : υποδειγματικό υβρίδιο της Μιντιοκρατίας
Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης
Ο όρος “Μιντιοκρατία” που έχει καθιερωθεί και διεθνώς, αποδίδει την κυριαρχία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ) στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης.
Όταν έχει επιτραπεί (όπως εδώ, στη Χώρα μας) η κυριαρχία της διαμόρφωσης της κοινής γνώμης να κυριαρχείται από την οικονομική ελίτ του τόπου, ανεξέλεγκτα, τότε ο όρος “Μιντιοκρατία” (τουλάχιστον για την Ελλάδα) ολοκληρώνεται ως εξής:
“Μιντιοκρατία” είναι η κυριαρχία των ΜΜΕ στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης, σύμφωνα με τα συμφέροντα της ιδιοκτησίας της (που είναι η οικονομική ελίτ).
Και είναι, βέβαια, γνωστοί οι τρόποι (υπερτιμολογήσεις, υποτιμολογήσεις, παροχές βουνών, Αιγιαλού, θαλασσών, κλπ) με τους οποίους η οικονομική ελίτ τροφοδοτείται από την πολιτική ελίτ (λέγε με κομματοκρατία) με την διευκόλυνσή της στη λεηλασία του Δημόσιου πλούτου, για να τροφοδοτεί την χορηγό της κομματοκρατία, διαιωνίζοντας τον αέναο αυτό φαύλο κύκλο της καταστροφής και της ερήμωσης της κοινωνίας και της Χώρας…..
Η πρακτική αυτή (η κατοχή των ΜΜΕ από την οικονομική ελίτ κάθε τόπου) έχει επιβληθεί, επικρατήσει και κυριαρχεί σε όλες τις Χώρες όπου η πολιτική και οικονομική Ολιγαρχία παρουσιάζεται και αυτο-αποκαλείται Δημοκρατία (βάζοντας τον επιθετικό προσδιορισμό “κοινοβουλευτική”) προκειμένου να παραμυθιάζει τον λαό ότι διοικείται δημοκρατικά και έτσι να δουλοποιείται εθελοντικά και με ενθουσιασμό….
Έτσι με την παραχώρηση σε ιδιωτικά συμφέροντα, του ύψιστου δικαιώματος του πολίτη στην αληθή πληροφόρηση των συμβάντων και των ιδεών (προκειμένου να παίρνει σωστές, για τη ζωή του, αποφάσεις) επιβεβαιώνεται, από ακόμη μία μεριά, ότι η σερβιριζόμενη ως “Δημοκρατία του κοινοβουλευτισμού”, είναι μία στυγνή Ολιγαρχία που, για να διατηρείται στην Εξουσία, πρέπει να διαιωνίζει το Ψέμμα, μέσα στο οποίο μόνο μπορεί να υπάρχει!!!…
Πριν κανα δυό χρόνια και για να τεκμηριώσω το επιχείρημά μου πως οι εκλογές που διεξάγει η δήθεν Δημοκρατία του κοινοβουλευτισμού, είναι στημένες πριν ακόμη στηθούν οι κάλπες, ρωτούσα τον αναγνώστη, σε ένα άρθρο μου, αν αμφιβάλλει πως η εκλογή των προσώπων (που, ως υποψήφιοι, είναι οι εκλεκτοί του αρχηγού και όχι του “κυρίαρχου Λαού”) εξαρτάται από την ένταση της προβολής τους στα ΜΜΕ, κατά την προεκλογική περίοδο.
Δεν θα μπορούσα να έχω μεγαλύτερη ευστοχία στο επιχείρημά μου από την ξαφνική παρουσία στην πολιτική σκηνή, του Σταύρου Θεοδωράκη με το “Ποτάμι” του, που πήγασε από τον “ΠΗΓΑΣΟ”, (εκλεκτή συνιστώσα της οικονομικής ελίτ του Τόπου και τυπικό παράδειγμα των όσων προαναφέρονται γι’ αυτήν) σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις.
Ένα πρόσωπο, χωρίς καμία απολύτως προηγούμενη κατάθεση πολιτικής άποψης και θέσης (και δεν αναφέρομαι σε κομματική προσκόλληση) ανεβαίνει στην πολιτική σκηνή και με το “καλημέρα” εγκαθίσταται στα πορτοπαράθυρα των “μίντια” και παίρνει χρόνο (άμεσης ή έμμεσης) έκθεσης των απόψεών του (που ως χθές δεν είχε) 327.500 φορές περισσότερο από τον Μίκη Θεοδωράκη που έχει καταθέσει ολοκληρωμένη πολιτική θέση και άποψη για την κατάσταση της Χώρας που καταλαμβάνει πολυσέλιδα βιβλία, πέραν του βιογραφικού του και δεν είναι ο Σταύρος (που έγινε γνωστός επειδή παίρνει συνεντεύξεις γνωστών celebrities), αλλά είναι ο παγκόσμιος ΜΙΚΗΣ Θεοδωράκης !!!!!
Κάνω αναγκαίως αυτή την αντιπαράθεση του ενός με το άλλο πρόσωπο, για να φανεί (μέσα από την απύθμενη διαφορά της πολιτικής υπόστασης των δύο αυτών προσώπων) το μέγεθος της κατάργησης κάθε λογικής, προκειμένου η μιντιοκρατία να παίξει το παιγνίδι της, δηλαδή να προωθήσει τα συμφέροντα των ιδιοκτητών της και των συνεταίρων τους στη Εξουσία (τα οποία θα ξηλώνονταν πατόκορφα, αν οι απόψεις του Μίκη Θεοδωράκη είχαν τον ίδιο χρόνο προβολής, με τις ανύπαρκτες απόψεις του Σταύρου)…
Η Μιντιοκρατία, λοιπόν, βάζει τον κόσμο ν’ ακούει τί λέει κάποιος που μέχρι χθές δεν έχει καμία άποψη, και αποκλείει κάποιον που έχει τεκμηριωμένη) μέσα από πολύχρονους και αιματηρούς αγώνες) άποψη και είναι προσωπικότητα πρώτου μεγέθους και παγκόσμιας αναγνώρισης !!!!!!
Η Μιντιοκρατία, το εξάμβλωμα αυτό της Ολιγαρχίας, φαίνεται πως αυτονομείται.
Προβάλλει τον δικό της εκλεκτό διότι, προφανώς, βλέπει πως τα πρόσωπα που αποτελούν το πολιτικό προσωπικό του συστήματος, είναι ήδη, “ζωντανοί/νεκροί” και δεν θα μπορέσουν, στο εξής, να υπερασπιστούν αποτελεσματικά, τα συμφέροντά της..
Ένα πολιτικό υβρίδιο, φυτεύτηκε στον “Κήπο του Κακού”.
Ένα ακόμη παράσιτο για ξήλωμα…
