Περίπου 10,5 χιλ. άνθρωποι ζουν στο Ελ Ιέρο, το μικρότερο και πιο νοτιοδυτικό απ’ τα Κανάρια νησιά, έκτασης 278 km2. Η ηλεκτροδότησή τους το 2005 χρειαζόταν περίπου 35GWh και γινόταν με ένα αυτόνομο πετρελαϊκό σταθμό, ισχύος 10,1MW, που ήδη είναι 11,36MW. Η ζήτηση είχε ετήσια αύξηση 7-8% και, σύμφωνα με το σχεδιασμό του 2006, αναμένεται να προσεγγίσει τις 48GWh το 2015.
Το φορτίο αιχμής ήταν 7,5MW και η ελάχιστη ζήτηση 3MW. Η παραγωγή με πετρέλαιο είχε πολύ υψηλό κόστος (€0,242/kWh) και αποφάσισαν να κάνουν ένα υβριδικό αιολικό-υδροηλεκτρικό έργο, στο οποίο 5 ανεμογεννήτριες των 2,3MW, συνολικής ισχύος 11,5MW, θα ηλεκτροδοτούν ένα αντλητικό σταθμό 6MW, προκειμένου να αντλούν νερό από ένα κάτω ταμιευτήρα, χωρητικότητας 150 χιλ κυβ. μέτρων, για να γεμίζουν ένα κρατήρα παλιού ηφαίστειου σε υψόμετρο 700-715μ., μετατρέποντάς τον σε άνω ταμιευτήρα, μέγιστης χωρητικότητας 556 χιλ κυβ. μέτρων.
Στη συνέχεια από τον ταμιευτήρα το νερό θα τροφοδοτεί ένα υδροηλεκτρικό εργοστάσιο 11,32MW, το οποίο …
με τη σειρά του θα καλύπτει τις ανάγκες της ζήτησης στο δίκτυο.
Το έργο προϋπολογίστηκε αρχικά να κοστίσει 54 εκατ. ευρώ και το ανέλαβε η Gorona del Viento El Hierro S.A., μια εταιρεία που δημιουργήθηκε απ’ την τοπική κυβέρνηση (60%), την Ισπανική Endesa (30%) και το Τεχνολογικό Ινστιτούτο των Καναρίων Νήσων (10%).
Το κόστος αναθεωρήθηκε σε 65 εκατ. ευρώ και τελικά κόστισε περίπου 80 εκατ. ευρώ, τα 35 απ’ τα οποία τα έδωσε το Ισπανικό δημόσιο ως επιδότηση.
Η κατασκευή ξεκίνησε τον Ιούνιο 2009 και υπολόγιζαν να το έχουν έτοιμο στο τέλος 2012, αλλά τελικά ολοκληρώθηκε το 2014, οι δοκιμές ξεκίνησαν το Φεβρουάριο και τα εγκαίνια θα γίνουν τον Ιούνιο.
Στην τελική διαμόρφωση του έργου η χωρητικότητα του άνω ταμιευτήρα περιορίστηκε σε 379,6 χιλ κυβ. μέτρα, με το υψόμετρο μέγιστης στάθμης στα 709,5μ και επένδυση του πυθμένα με γεωμεμβράνη πάχους 2χιλιοστών. Ο κάτω ταμιευτήρας διαμορφώθηκε με ένα χωμάτινο φράγμα μέγιστου ύψους 23μ., επένδυση του πυθμένα με γεωμεμβράνη πάχους 2χιλιοστών και με το υψόμετρο μέγιστης στάθμης στα 56μ.
Το αιολικό πάρκο θα τροφοδοτεί ενέργεια απευθείας στο δίκτυο και η ανισορροπία μεταξύ παραγωγής και ζήτησης θα καλύπτεται απ’ το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο, (όπως φαίνεται στη 2η φωτογραφία, το Ελ Ιέρο είναι ένας βράχος που ξεπροβάλλει απότομα απ’ τη θάλασσα, με πολύ ευνοϊκό ανάγλυφο για συνεχή ρεύματα ανέμου).
Υπάρχουν δυο αγωγοί μεταφοράς του νερού ανάμεσα στους δυο ταμιευτήρες: ο ένας διαμέτρου 0,8μ και μήκους 3015μ για την άντληση προς τον άνω ταμιευτήρα και ο άλλος διαμέτρου 1,0μ και μήκους 2350μ για την προσαγωγή νερού και την παραγωγή ενέργειας. Οι 2 αγωγοί είναι παράλληλοι και διέρχονται από μια στοά μήκους 530μ.
Συμπληρωματικά προς το υβριδικό σύστημα κατασκευάστηκαν και συστήματα θέρμανσης νερού με ηλιακούς συλλέκτες για τη θέρμανση των κατοικιών. Το Ελ Ιέρο βρίσκεται σε γεωγραφικό πλάτος 27o 43΄ και έχει μόλις 105 χιλ. ετήσια βροχόπτωση, σε 5-6 μέρες βροχής το χρόνο.
Άργησαν λοιπόν λιγάκι σε σχέση με το αρχικό χρονοδιάγραμμα οι Ισπανοί, αλλά το τελείωσαν το έργο, ήδη το βάζουν σε λειτουργία και η είδηση κάνει τον τελευταίο διάστημα το γύρο του κόσμου.
Υβριδικό όμως δεν έχουν μόνο οι Ισπανοί, έχουμε κι εμείς, στην Ικαρία, κατάλοιπο των “ένδοξων” χρόνων της “πράσινης ανάπτυξης”.
Το είχε σχεδιάσει η ΔΕΗ απ’ τα τέλη της δεκαετίας του 1990 και παρόμοια έργα έχουν προταθεί για διάφορα νησιά, τα περισσότερα για την Κρήτη.
Το κάνει η ΔΕΗ Ανανεώσιμες, η τελετή θεμελίωσης έγινε τον Οκτώβριο 2008, οι εκσκαφές ξεκίνησαν το Μάιο 2009 και το έργο επρόκειτο να είναι έτοιμο το 2010, αλλά μην το είδατε!
Το έργο είχε προϋπολογισμό 23 εκατ. ευρώ, από τα οποία τα 3 εκατ. ευρώ προορίζονται για αναβάθμιση του υπάρχοντος δικτύου και την ανάπτυξη νέου δίκτυου μεταφοράς.
Κατασκευάζεται στις περιοχές Πέζι, Προεσπέρα και Κάτω Προεσπέρα, του τέως Δήμου Ραχών. Αποτελείται από δύο μικρούς υδροηλεκτρικούς σταθμούς, ισχύος 4,15MW, [στις θέσεις Προεσπέρα (1,05MW) και Κάτω Προεσπέρα (3,1MW)], που μέσω δύο δεξαμενών, χωρητικότητας 80 χιλ. κυβ. μέτρων κάθε μια, θα εκμεταλλεύονται την υπερχείλιση του νερού του Φράγματος στο Πέζι, (ταμιευτήρας χωρητικότητας 900 χιλ. κυβ. μέτρων, οι 500 χιλ. δεσμεύονται για χρήση από το νησί), και ένα αιολικό πάρκο, ισχύος 2,4 MW (4x600KW), στη θέση Στραβοκουντούρα, που θα τροφοδοτεί τα αντλητικά συγκροτήματα και το δίκτυο ηλεκτροδότησης (αργότερα η ισχύς του αιολικού πάρκου αυξήθηκε σε 2,7MW – 3 ανεμογεννήτριες Enercon E44/900, των 900kWκάθε μία).
Η ετήσια παραγωγή ενέργειας υπoλογίζεται σε 15,11GWh και η τιμή πώλησης της ηλεκτρικής ενέργειας ορίστηκε από τη ΡΑΕ σε 295€/MWh.Πολλές λεπτομέρειες για τη μορφή του έργου βρήκαμε εδώ.
Όπως βλέπουμε από τα γενικά στοιχεία, πρόκειται για έργο σαφώς μικρότερο αυτού στο Ελ Ιέρο.
Το έργο κατασκεύαζε η εταιρεία ΕΝΕΤ, αλλά ο τρόπος εκτέλεσης προκάλεσε αναστάτωση στο νησί, καθώς οι δρόμοι πλάτους 5μ που προέβλεπαν οι Περιβαλλοντικοί όροι του έργου μετατράπηκαν στην πράξη σε πλάτους 12μ., έγιναν αποθέσεις προϊόντων εκσκαφής σε πρανή και κατέληξαν στη θάλασσα, έγιναν αναφορές στο ΥΠΕΚΑ και υπήρξε έγγραφο-κόλαφος της Ειδικής Γραμματείας Περιβάλλοντος.
Τον Ιανουάριο 2012, σύμφωνα με Δελτίο τύπου της ΔΕΗ Ανανεώσιμες, ήταν έτοιμο κατά 50%, (είχαν γίνει οι χωματουργικές εργασίες, περιλαμβανομένης μιας σήραγγας μήκους 31μ και διατομής 4,1×4,3μ για διέλευση σωληνώσεων) και αναμενόταν να ολοκληρωθεί στο τέλος του 2012. Ο προϋπολογισμός του έργου εν τω μεταξύ είχε αναθεωρηθεί στα 40 εκατ. ευρώ. Το Φεβρουάριο 2012 και μετά από παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας καταπολέμησης της απάτης (OLAF) το έργο της Ικαρίας απεντάχθηκε από το ΕΣΠΑ με Απόφαση του ΓΓ ΥΠΕΚΑ, οπότε, χωρίς τη χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ, το έργο κόλλησε. Τον Ιούλιο 2013 έγινε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της ΔΕΗ Ανανεώσιμες κατά 43,6 εκατ.ευρώ και τον Οκτώβριο νέα κατά 13,625 εκατ.ευρώ, με μέρος των χρημάτων να προορίζεται για το υβριδικό της Ικαρίας.
Το Σεπτέμβριο 2013 κατέπλευσαν στο νησί οι ανεμογεννήτριες, τα φορτηγά μεταφοράς τους και οι γερανοί τοποθέτησης.Η ολοκλήρωση του έργου αναμένεται πλέον για το τέλος του 2014.
Οπότε τώρα περιμένουμε να δούμε αν και πότε θα τελειώσει αυτό το σύγχρονο γιοφύρι της Άρτας που κατασκευάζεται στην Ικαρία, πόσο θα είναι το τελικό κόστος και τι θα παράγει τελικά στην πράξη. Μέχρι τότε μπορούμε μόνο να θλιβόμαστε για το ότι οι Ισπανοί ξεκίνησαν δεύτεροι, μετά τη ΔΕΗ, ένα σαφώς μεγαλύτερο έργο και το έφεραν πρώτοι σε πέρας. Ισπανία – Ελλάδα 1-0: Ζερβός & Τσιπουρίδης αισθάνονται άραγε περήφανοι;
ΥΓ Λέγεται Χάρης Μαθιόπουλος, είναι υποψήφιος Ευρωβουλευτής με το Ποτάμι, (του οποίου είναι υπεύθυνος του Τομέα Ανάπτυξης), κι έδωσε μια πολύ ενδιαφέρουσα τηλεοπτική συνέντευξη στον οικονομικό ιστότοπο Euro2day. Δείτε την άποψή του για το ενεργειακό μείγμα της χώρας και το λιγνίτη μετά το 4:30 του βίντεο. Θυμίζουμε ότι ο κ. Μαθιόπουλος είχε ανεβάσει το Μάρτιο στο protagon.gr άρθρο, που έβαζε το ζήτημα του λιγνίτη και της σύνθεσης του ενεργειακού μείγματος της ηλεκτροπαραγωγής. Αν σκοπεύετε να ψηφίσετε Ποτάμι, προτείνουμε να κρατήσετε ένα σταυρό για τον κ. Μαθιόπουλο. Στον αγώνα να επικρατήσει ξανά η λογική στη χώρα, ο λιγνίτης χρειάζεται συμμάχους παντού.
Τα λινκς τεκμηρίωσης βρίσκονται στο http://greeklignite.blogspot.gr/2014/05/1-0.html και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite!