ο ναός…

Οι σοφοί αρχαίοι μας πρόγονοι όπως συνηθίζουμε να λέμε, είχαν θεοποιήσει τα πάντα, για να μη και αδικήσουν κάποια θεότητα.
Ακόμα και στην Έριδα είχαν βωμό όπως και στον άγνωστο Θεό μη και μείνει κανένας παραπονεμένος.
Όσο και αν έψαξα στα κιτάπια μου αλλά και στο διαδίκτυο δεν κατάφερα να βρώ έστω και μια πληροφορία περί θεοποίησης της Αχαριστίας, της
Ανοησίας ή Βλακείας αν θέλετε.
Πως και τους ξέφυγε; Δεν θα ήταν τόσο σοφοί όσο φημολογείται πως ήταν, παρ’ όλο που είχαν ένα σωρό ερεθίσματα για να το κάνουν.
Ίσως και να υπήρχαν και τέτοιες θεότητες, αλλά η λαίλαπα που κατέφθασε
από την έρημο της Ιουδαίας με τη μορφή νέας θρησκείας να εξαφάνισε τα τεκμήρια, γι’ αυτό δεν υπάρχει καμιά πληροφορία.
Δεν εννοώ τις περιπτώσεις αχαριστίας πρός τον Μιλτιάδη τον νικητή της μάχης του Μαραθώνα, ή του θεμελιωτή της ναυτικής δύναμης των Αθηναίων Θεμιστοκλή και κύριου συντελεστή της νίκης των Ελλήνων στη ναυμαχία της Σαλαμίνας.
Αυτούς οι Αθηναίοι τους εξόρισαν, γιατί φοβόντουσαν πως με την δημοφιλία και τον πλούτο που απέκτησαν, μήπως ξυπνήσουν κα να πρωί και τους βρούν τυράννους στο κεφάλι τους. (δικτάτορες της εποχής).
Για την περίπτωση του Αριστείδη μιλάω που τον εξόρισαν γιατί είχαν βαρεθεί να ακούνε τους συμπολίτες τους να τον αποκαλούν δίκαιο Αριστείδη.
Αρχηγός πολιτικού κόμματος κυνηγήθηκε αγρίως από το σύστημα με έρευνες του ΣΔΟΕ, με μηνύσεις πολιτικών ή συγγενών τους, με συκοφαντίες και βγήκε αλώβητος απ’ όλες τις διώξεις.
Και όλα αυτά γιατί ήταν εμπόδιο στα σχέδιά τους.
Είχε κατά γενική ομολογία το καλλίτερο ευρωψηφοδέλτιο από κάθε άλλο, με υποψηφίους γνώστες του αντικειμένου και του αγώνα που επιβάλλεται να δώσουν
και κανένας δεν άκουσε τις κραυγές αγωνίας στην προσπάθειά του να σώσει την πατρίδα μας και τον αγνόησαν με την άρνηση της ψήφου τους.
Καιρός είναι να αποκαταστήσουμε την δική τους παράληψη και να φτιάξουμε αντί για τζαμί ένα ναό που να είναι αφιερωμένος στην Αχαριστία και στην Ανοησία και στην Βλακεία και στην Ακρισία.
Όλες αυτές τις θηλυκές θεότητες να τις βάλουμε σε ένα ναό, για οικονομία λόγω των οικονομικών δυσκολιών που διέρχεται ο τόπος μας.
Ξέρω πως κανένας δεν πρόκειται να πατήσει το πόδι του εκεί μέσα, ν’ ανάψει ένα κερί, ένα λιβανιστήρι, γιατί κανένας μας δεν παραδέχεται πως είναι αχάριστος ή βλάξ.
Όλα αυτά τα γράφω σήμερα μετά τα αποτελέσματα των εκλογών που γίνανε την Κυριακή 25/5/14, για να επισημάνω πως αν σκεφτούμε (όλοι βέβαια νομίζουμε πως σκεφτόμαστε, χωρίς να σκεφτόμαστε) λίγο τα αποτελέσματα, θα δούμε πως θα έπρεπε να φτιάξουμε τον ναό που σας λέω πάρα πάνω, σε διαστάσεις μεγαλύτερες από την Αγιά Σοφιά και το Κολοσσαίο μαζί.
Εδώ ξεπουλιέται ολόκληρη η Ελλάδα και ο κόσμος δε θέλει να αναθεωρηθεί τίποτα από την εικονική πραγματικότητα που στην οποία ζεί.
Συνήθισε στην ξάπλα, στις αγροτικές επιδοτήσεις, βολεύτηκε στην ανέχεια, στα συσσίτια και στα επιδόματα ανεργίας, αλλά έως πότε;
Λες και δεν τον έχουν προειδοποιήσει πως το μέλλον θα είναι χειρότερο από το παρόν, λες και δεν έχει ξανακούσει τις ίδιες υποσχέσεις εδώ και χρόνια.
Αφήνει να τσουλάει αδιάφορα ο χρόνος, να χαίρεται τη λιακάδα στην παραλία και να γκρινιάζει πως διάολο φτάσαμε στον γκρεμό, αφού δεν πήγε να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του στην κάλπη.
Έγραψα τη λέξη γρίνια, αυτή που την πάς; Κι’ αυτή να τη χώσουμε μέσα στο μεγαλοπρεπή ναό που σας έλεγα. Χωράει !
Στα ευροψηφοδέλτια των κομμάτων υπήρχαν τρανά ονόματα επιστημόνων που δυστυχώς αγνοήθηκαν από τους ψηφοφόρους.
Που πας μωρέ και στέλνεις στην ευρωβουλή ένα αξιοσέβαστο μεν γερόντιο, αλλά ανίκανο λόγω ηλικίας να σε εκπροσωπήσει μέσα στη φωλιά των λύκων;
Που πας και δίνεις την ψήφο σου στον ποδοσφαιριστή γιατί κλώτσαγε καλά την μπάλα, στην πρώην αθλήτρια γιατί ήταν καλή στο πέταγμα του ακόντιου ή στην συμπαθή κατά τα άλλα αλλοδαπή καθαρίστρια;
Τους στέλνεις να κάνουν τι στην ευρωβουλή;
Τι είναι η ευρωβουλή διακοπές κοινωνικού τουρισμού;
Έχουμε τυφλωθεί από τον επικίνδυνο κομματικό φανατισμό και δε λογαριάζουμε το αύριο της πατρίδας μας, αλλά ούτε και το δικό μας.
Γύρω μας έχουμε άρπαγες και δόλιους γειτόνους που δε χάνουν ευκαιρία να διεκδικούν συνεχώς εδάφη μας και εμείς κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου.
Εχθές είχαμε ευρωεκλογές και οι πολιτικοί μας αντί να μας πουν τι σκοπεύουν να κάνουν στην ευρωβουλή, ασχολιόντουσαν με τα ψηφαλάκια, τις καρέκλες τους, τα προνόμιά τους και ποιός θα πάρει την κουτάλα.
Οι ψηφοφόροι σου λένε, εγώ είμαι ιδεολόγος. Είδε μωρέ κανένας σας να έχουνε τα κόμματα ιδεολογία; Μόνο συμφέροντα έχουνε και μάλιστα μεγάλα!
Έγραψα πάρα πάνω για αχαριστία. Υπάρχει όμως και ένα ποσοστό 15% περίπου που από ευγνωμοσύνη εξακολουθεί να ψηφίζει ΠΑΣΟΚ ή ΕΛΙΑ ή ΠΟΤΑΜΙ για τα οφέλη που είχαν αποκομίσει στην τριακονταπενταετία που κυβέρνησε το ΠΑΣΟΚ εις βάρος των υπόλοιπων Ελλήνων.
Επειδή ντρεπόντουσαν να παρουσιαστούν σαν ΠΑΣΟΚ πλέον, αλλά και να αλλάξουν ΑΦΜ και να βαρέσουνε κανόνι στις τράπεζες που τους μοίρασαν εκατομμύρια ευρώ, εφηύραν τα παράγωγά του για να ξεγελάσουν για άλλη μια φορά τον ελληνικό λαό.
Το ΠΟΤΑΜΙ ενώ το διαφήμιζαν τα συστημικά κανάλια και εφημερίδες, δεν το έβγαλαν πολύ στην επιφάνεια να παρουσιάσει τις θέσεις του, γιατί ακριβώς δεν είχε.
Το άφησαν να κυλάει στην κοίτη που του είχαν χαράξει και άφησαν τον αρχηγό του να κυκλοφορεί με το σακίδιο στην πλάτη, χωρίς να το ανοίξει και να μας δείξει την πραμάτεια που κουβαλάει.
Άκριτοι όλης της Ελλάδας ενωθείτε, το ποτάμι είναι κοντά για μια βουτιά αποκαθάρσεως από τα ανομήματα του παρελθόντος σας.
Ο Αϊνστάιν είχε πει, πως το χάος και η βλακεία δεν έχουν όρια…
Άμποτε η Νέμεσις και η Θέμις να κάνουν τη δουλειά τους !!!
Θεόφιλος Αιγινήτης Ζωγράφος – Συγγραφέας
theofilouerga.gr