Εργασιακης "Ειρηνης" το αναγνωσμα

Του Χρήστου Αποστολίδη
Με βάση τα σημερινά δεδομένα ένας εργοδότης πληρώνει άλλα σε έναν χρόνο, άλλα σε έναν 40αρη, άλλα για έναν εργαζόμενο με προϋπηρεσία, άλλα για κάποιον που ξεκινά τώρα, άλλα σε έναν εργαζόμενο με 1 χρόνο στην δουλειά, άλλα στον ίδιο εργαζόμενο, στην ίδια εργασία μετά από 10 χρόνια….
Και φυσικά, άλλα παίρνει πχ ένας οδηγός λεωφορείου στην αστυνομία, άλλα στις ΕΔ, άλλα σε ένα υπουργείο και άλλα στον ιδιωτικό τομέα….
Η χαρά του μπάχαλου δηλαδή σε όλο της το μεγαλείο…
Πέρα από το ύψος της μισθοδοσίας, έχει να κάνει με έναν γρίφο σχετικά με τις κρατήσεις, άλλες εργοδοτικές, άλλες του εργαζομένου (και καλά, λες και δεν τα πληρώνει όλα ο εργοδότης), κρατήσεις διάφορες, ο κακός χαμός…
Μια βιομηχανία δηλαδή με 100 εργαζόμενους στην παραγωγή, έχει να κάνει σαν βάση με ουσιαστικά 100 διαφορετικές αμοιβές και καμία εγγύηση για δυνατότητα πρόβλεψης του συνολικού μισθολογικού κόστους σε βάθος χρόνου…
Ακόμη και να μην γίνουν μειώσεις οι αυξήσεις μισθών, το μισθολογικό κόστος κάθε χρόνο μεταβάλλετε και λογικά αυξάνετε…
Αποτέλεσμα ακόμη και με τις ιδανικές συνθήκες να μην έχουμε προβλήματα στην οικονομία γενικότερα είναι ότι ο εργοδότης θα σκεφτεί κάποια στιγμή να απολύσει πχ 20 εργαζόμενους μετά από 3-4-5 χρόνια και να προσλάβει νέους ώστε να γλιτώσει μισθολογικό κόστος, με ότι αυτό συνεπάγετε και για την αποδοτικότητα αλλά και για την κοινωνία…
Ας τα ισοπεδώσουμε όλα!
(εντελώς βασικό παράδειγμα, εννοείτε ότι υπάρχει πλήρης ανάπτυξη για υπερωρίες κλπ)
Θεσπίζουμε κατώτερο βασικό μισθό 1200 ευρώ μεικτά για εργαζόμενο πλήρους απασχόλησης και για 8ωρη απασχόληση έως 200 ώρες το μήνα.
Καταργούμε 13 και 14 μισθό (ενσωματωμένοι στο μηνιαίο μισθό)
Αυτό σημαίνει 6 ευρώ την ώρα.
Μόνη αναπροσαρμογή σε ετήσια βάση είναι αυτή της αντιστάθμισης του πληθωρισμού ώστε η πραγματική αγοραστική δύναμη του εργαζόμενου να παραμένει σταθερή.
Δημιουργούμε αυτοματοποιημένο εθνικό σύστημα μισθοδοσίας / ασφαλιστικών κρατήσεων / φορολογίας μισθωτών υπηρεσιών
Κάθε εργαζόμενος έχει τον προσωπικό του λογαριασμό μισθοδοσίας στο εθνικό σύστημα αναφοράς.
Ο εργοδότης πληρώνει στον λογαριασμό αυτό τον μισθό στο τέλος του μηνά συν φυσικά τυχόν υπερωρίες πρόσθετες αμοιβές και βεβαίως επιπλέον αμοιβή αν το επιθυμεί ως αύξηση ή έκτακτη αμοιβη κλπ
Το σύστημα υπολογίζει αυτόματα με βάση το ιστορικό του εργαζομένου το καθαρό ποσό που αναλογεί και το μεταφέρει στον τραπεζικό λογαριασμό του εργαζομένου.
Η βάση υπολογισμού είναι η συμπλήρωση 2400 ωρών εργασίας. Ο εργαζόμενος, ασχέτως ηλικίας λαμβάνει 840 ευρώ για τις πρώτες 2400 ώρες και για κάθε 2400 ώρες προστίθενται 5 ευρώ. Έτσι αν θέσουμε σαν όριο εργασιακής ηλικίας τα 40 πλήρη έτη ή το 65ο έτος ηλικίας, ένας εργαζόμενος θα λαμβάνει 840 ευρώ τον πρώτο χρόνο 845 τον δεύτερο και τον 40ο 1035 ευρώ καθαρά.
Στον εργοδότη του, κοστίζει σταθερά 1200 ευρώ το μηνά. Από τις κρατήσεις που του γίνονται, 5% είναι φόρος, 5% είναι κόστος της υπηρεσίας, 10% είναι ιατροφαρμακευτική κάλυψη και 10% είναι ταμείο ανεργίας. Το υπόλοιπο 70% είναι συνταξιοδοτικό ταμείο το όποιο κάθε 2400 ώρες εργασίας μετατρέπετε σε ομόλογο με λήξη στα 65α γενέθλια του εργαζόμενου και επιτόκιο 1%.
Εννοείτε πως ο κατώτερος αυτός μισθός είναι δεσμευτικά ίδιος και για τον ιδιωτικό και για τον δημόσιο τομέα…. ο ιδιωτικός τομέας βεβαίως, μπορεί να πληρώσει παραπάνω αν το επιθυμεί…
Με αυτό το σκεπτικό σαν βάση, ένας εργαζόμενος που ξεκινά να εργάζεται στα 20 του χρόνια και εργάζεται ανελλιπώς 40 χρόνια, στα 60 του θα μπορεί να σταματήσει και να πάρει σύνταξη ή να συνεχίσει να εργάζεται ακόμη 5 χρόνια μέχρι τα 65 του οπότε και λήγει υποχρεωτικά το “ταμείο”. Κάποιος που ξεκινά να εργάζεται μετά τα 25 προφανώς θα έχει σπουδές κλπ οπότε λογικά πάντα δεν πάει για τον κατώτερο μισθό οπότε οι κρατήσεις θα γίνονται για λιγότερα χρόνια αλλά θα είναι μεγαλύτερες.
Ας πάρουμε το απλούστερο παράδειγμα.
Πρόσληψη σε μια εταιρεία ή δημόσιο στα 20, εργασία μέχρι τα 60 και μετά συνταξιοδότηση με 200 ώρες το μήνα χωρίς υπερωρίες νυχτερινά κλπ, ένας τυπικός δλδ υπάλληλος γραφείου (αν θέλει ο ίδιος και συμφωνεί και μπορεί ο εργοδότης του, σαφώς και μπορεί να εργαστεί μέχρι τα 65 ενώ αν συνεχίσει μετά τα 65 λαμβάνει το σύνολο του μισθού χωρίς τις κρατήσεις για σύνταξη που αρχίζει να καταβάλετε αυτόματα στα 65α γενέθλια του).
Ξεκινάει λοιπόν με μισθό 840 ευρώ και τελειώνει με μισθό 1035 ευρώ. Ο εργοδότης του έχει πληρώσει σταθερά 1200/μήνα 12 μήνες το χρόνο για 40 χρόνια σύνολο 576000 ευρώ.
Ο ίδιος έχει λάβει 450000 ευρώ και έχει πληρώσει φόρο 6300 ευρώ, κόστος υπηρεσίας 6300 ευρώ, 12600 ευρώ για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και 12600 ευρώ για ταμείο ανεργίας.
Συνολικά έχει καταβάλει 88200 ευρώ για σύνταξη. Από αυτά λαμβάνει εφάπαξ τις 1386 ευρώ εφάπαξ (κρατήσεις συντάξεως τελευταίου έτους) και έχει δημιουργήσει κεφάλαιο συν τόκους 110 χιλιάδες ευρώ. Μόλις λάβει το εφάπαξ του γίνετε ερώτηση αν επιθυμεί να λάβει εφάπαξ πληρωμή των εισφορών του ή αν επιθυμεί μηνιαία σύνταξη. Αν επιλέξει την πρώτη περίπτωση, λαμβάνει 110 χιλιάδες ευρώ και το σύστημα τον ξεχνά οριστικά. Αν επιλέξει την δεύτερη περίπτωση το σύστημα του πληρώνει από τον πρώτο μήνα 600 ευρώ κάθε μήνα όσο ζει (το ποσό συνεχίζει να τοκίζετε με 1%, σε περίπτωση θανάτου περνάει στο ταμείο ενώ αρκεί για καταβολές μέχρι τα 76 του χρόνια από κει και μετά καλύπτετε από το ταμείο). Σε περίπτωση πρόωρου θανάτου το ποσό που έχει συγκεντρωθεί μείον 25% αποδίδετε στους νόμιμους κληρονόμους.
Άσκηση επί χάρτου είναι αλλά και τροφή για σκέψη….