Επειδή περίμενα άδικα τρεις ημέρες και επειδή συμβαίνει να έχω μια ευαισθησία με την Ιστορία μας, που κάποιοι τελευταία, θέλουν να μας κρύψουν, ή και να διαστρεβλώσουν, διαβάστε το παρακάτω αφιέρωμα, σαν ελάχιστη συνεισφορά μου στο ηρωϊκό Σούλι.
«Ήταν κάπου στο 1612, όταν στην Ήπειρο και μετά την αποτυχημένη επανάσταση του ηρωϊκού Θεσπρωτού εθνομάρτυρα, Διονύσιου του Φιλόσοφου, όσοι Έλληνες δεν μπορούσαν πλέον να αντέξουν τα αβάσταχτα δεινά που εφάρμοζε με μεγαλύτερη ένταση ο Οθωμανός κατακτητής και οι Τουρκαλβανοί σύμμαχοί του, εγκατέλειψαν τις πεδιάδες και σκαρφάλωσαν σε απρόσιτα και απόκρημνα βουνά, αναζητώντας την ελεύθερη, περήφανη και αδούλωτη διαβίωσή τους.
Έτσι συνέβη και με αυτούς που ανέβηκαν και εγκαταστάθηκαν στις φωλιές των αετών, στο ηρωϊκό και παγκόσμια γνωστό Σούλι, γενόμενοι και οι ίδιοι ατρόμητοι και ανίκητοι αετοί, που στα 200 και πλέον χρόνια της παραμονής τους στο Τετραχώρι